Chapter 257 – The OracleOne phone c

Chapter 257 – The Oracle
One phone call later, Wan Er held onto my arm as tears still flowed from her puffy red eyes, “Does it hurt?”

I shook my head, “It doesn’t.”

“Really?”

“Don’t shake it like that, I’m dying from pain actually…”

“…”

……

Looking at my wound, it felt like the bullet had pierced through my muscle tissue but it fortunately didn’t nick an artery or any part of the bones, otherwise a trip to the hospital would definitely be needed. With this type of situation, all I needed to do was to disinfect and wrap up the wound. I already surpassed the Refined Body stage so the recovery of my muscle tissue was far faster than the ordinary person. This wound would take at most a week to heal completely from and leave behind only the smallest of scars.

“Don’t worry…”

Looking at Wan Er who was crying so much that I thought it was raining, I couldn’t help but feel a small sense of sorrow. With a great amount of effort, I lifted my injured hand and patted her shoulder, “Wan Er, I’m really fine, the bullet only hit the skin….did you know, in the days when I was deployed to Ethiopia, my hand was almost shot off but luckily I had a belt handy, and learned from the experience…”

Wan Er sniffed loudly as she stared at me hazily, “You’re still teasing me, stupid!”

I carefully leaned against the corner and laughed, “It’s really nothing to worry about. Come on, laugh for me, if you’re crying over something like this now, what will you be like when I suffer from an even worse injury in the future?”

Wan Er wiped at her tears, her red lips still faced me as her beautiful eyes still contained a complex expression. After what felt like an eternity, she said, “I don’t know…do you? In the past, my father hired a bodyguard for me, but he was shot through the heart, But I…I didn’t grieve over him like I did here….”

I laughed, “Perhaps…perhaps it’s because I brought you to a few SS ranked maps? You’re worried that if I die, you’ll never have someone take you to places like Five Barbarian Desolate Tombs or Dragon Temple…”

“Wuu, you’re still speaking…”

Wan Er’s ripped open my suit and pressed against my wound with her hands in an effort to block the blood from flowing out. Her face was already white from terror at the sight. She grabbed at the western styled blouse she had on and gave it a tug, ripping a large piece of fabric away with such force that one of the buttons had popped out. A long strip of fabric floated from her body with the sweet fragrant of her perfume still sticking to it. Wrapping it around my shoulder like a professional, it seems like Lin Tian Nan did not fail to teach his treasured daughter a few emergency skills.

I laughed uncontrollably, “Why didn’t you tear off your skirt instead? I…I would have liked to see it…”

Wan Er’s beautiful face went red instantly, she glared at me and said, “That’s enough from you…”

Laughing merrily, I realized how charming this beautiful woman was, so charming that I was willing to take a bullet for her. Or catch a grenade for her.

……

At that moment, a sharp female cry could be heard from outside. I suddenly moved my body, and asked in a low voice, “Fei Er?”

Fei Er’s beautiful face looked over from the doorway, “Li Xiao Yao…you guys are…why are there dead people here?”

I glanced over; the special agent I had broken the legs of had fainted. His whole body was covered in blood; most likely Fei Er had thought he had already died. In a low voice, I said, “Fei Er, don’t disclose this. In 10 minutes max, people will arrive and sort this situation out. Come here…..”

“Ah?”

Fei Er looked as if she had been frightened out of her wits as she walked closer and saw my arm. “You…you were shot? Who are these people, they’re foreigners, what would they be doing inside ZGTV?”

I laughed slightly, “There isn’t really a why, they just wanted to come. Fei Er, don’t ask any more questions; this situation has no relation to you. You are better off knowing as little as possible…”

“Okay…” Fei Er glanced at the black guy who had been pinned to the wall by the knife in his neck and almost fainted afterwards. Pointing at the body, she said, “Over…over there, there’s a dead person, did…did you kill him?”

I nodded, “I didn’t kill him, I was defending myself.”

“Ah…ok…”

……

Not long after, the corridors outside exploded into noise as I heard Lin Tian Nan’s voice call out, “Seal off the scene immediately and come with me quickly, what if Wan Er has been injured, hurry up…”

The Qi in the air bubbled as the shadows of two young men appeared quickly. They must be middle ranking experts of the Royal Air level. They were definitely the personal bodyguards of Lin Tian Nan.

“Miss!” A bodyguard came flying by Wan Er’s side in an instant before giving me a glance. He didn’t look surprised at all from my wounds or maybe he was apathetic to me. The only person he cared about was Wan Er’s safety. If her personal bodyguard had died, it would mean nothing to him besides the fact he would have to spend time and money looking for a new one.

After a few seconds, Lin Tian Nan and the public security officer Captain Wang Xin came running into the restroom. Lin Tian Nan became terrified at the sight of all the blood on the floor as Wang Xin’s eyebrows knitted together before calling out for a medic.

“Wan Er, are you alright?” Li Tian Nan flew over, supporting Wan Er’s arms.

Wan Er nodded, “Father, I’m fine….”

Wang Xin walked up and asked: “Kid, hurt?”

I nodded my head with difficulty, “Yea, a bullet pierced my arm. Can you immediately prepare some things to disinfect it? Otherwise, it will be a problem if it gets infected….”

“Okay!”

Soon, a female medic walked up to me and helped me apply medicine on it, as well as re-bandage it. Afterwards, she held the removed, blood-soaked cloth, and tilted her head, asking, “This…where was this from?”

Instantly, Wan Er who stood on the side blushed a deep red without saying a word.

I coughed and stuffed the piece of cloth into my pocket, “Don’t mind it….”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 257-Oracleหนึ่งโทรศัพท์ภายหลัง Wan Er จับลงบนแขนขณะที่น้ำตายังคงไหลจากตาสีแดงของเธอป่อง "ไม่เจ็บตรงไหน"ผมจับหัวของฉัน "ไม่""จริง ๆ หรือ""อย่าจับเช่นนั้น ฉันกำลังตายจากความเจ็บปวดจริง..."“…”……มองที่แผลของฉัน มันรู้สึกกระสุนมี pierced ผ่านเนื้อเยื่อกล้ามเนื้อของฉัน แต่ก็โชคดีไม่ได้ nick หลอดเลือดแดงหรือส่วนใดส่วนหนึ่งของกระดูก หรือการเดินทางไปโรงพยาบาลจะมีความจำเป็นแน่นอน ด้วยสถานการณ์ชนิดนี้ ทั้งหมดที่ฉันต้องทำคือการกำจัด และห่อแผล ฉันเรียบร้อยแล้วขั้นตอนร่างกายบริสุทธิ์เพื่อการฟื้นตัวของกล้ามเนื้อของฉันถูกมากเร็วกว่าคนธรรมดา แผลนี้จะใช้เวลามากที่สุดสัปดาห์ การรักษาอย่างสมบูรณ์จากทิ้งเฉพาะเล็กที่สุดของรอยแผลเป็น"ไม่ต้องกังวล..."ดูที่ Er วานใครร้องไห้มากที่ คิดถูกฝน ฉันไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกความรู้สึกเล็ก ๆ ของความเสียใจ มีจำนวนมากของความพยายาม ฉันยกมือบาดเจ็บ และ patted ไหล่ของเธอ, " Wan Er ดีจริง ๆ กระสุนเท่าตีผิว...คุณทราบ ในวันที่เมื่อฉันถูกปรับใช้กับประเทศเอธิโอเปีย มือถูกยิงเกือบปิด แต่โชคดีมีดาวมีประโยชน์ และเรียนรู้จากประสบการณ์..."Er วาน sniffed ดังเธอจ้องไปที่ฉัน hazily "คุณจะยังล้อเล่นฉัน โง่"I carefully leaned against the corner and laughed, “It’s really nothing to worry about. Come on, laugh for me, if you’re crying over something like this now, what will you be like when I suffer from an even worse injury in the future?”Wan Er wiped at her tears, her red lips still faced me as her beautiful eyes still contained a complex expression. After what felt like an eternity, she said, “I don’t know…do you? In the past, my father hired a bodyguard for me, but he was shot through the heart, But I…I didn’t grieve over him like I did here….”I laughed, “Perhaps…perhaps it’s because I brought you to a few SS ranked maps? You’re worried that if I die, you’ll never have someone take you to places like Five Barbarian Desolate Tombs or Dragon Temple…”“Wuu, you’re still speaking…”Wan Er’s ripped open my suit and pressed against my wound with her hands in an effort to block the blood from flowing out. Her face was already white from terror at the sight. She grabbed at the western styled blouse she had on and gave it a tug, ripping a large piece of fabric away with such force that one of the buttons had popped out. A long strip of fabric floated from her body with the sweet fragrant of her perfume still sticking to it. Wrapping it around my shoulder like a professional, it seems like Lin Tian Nan did not fail to teach his treasured daughter a few emergency skills.I laughed uncontrollably, “Why didn’t you tear off your skirt instead? I…I would have liked to see it…”Wan Er’s beautiful face went red instantly, she glared at me and said, “That’s enough from you…”Laughing merrily, I realized how charming this beautiful woman was, so charming that I was willing to take a bullet for her. Or catch a grenade for her.……At that moment, a sharp female cry could be heard from outside. I suddenly moved my body, and asked in a low voice, “Fei Er?”Fei Er’s beautiful face looked over from the doorway, “Li Xiao Yao…you guys are…why are there dead people here?”I glanced over; the special agent I had broken the legs of had fainted. His whole body was covered in blood; most likely Fei Er had thought he had already died. In a low voice, I said, “Fei Er, don’t disclose this. In 10 minutes max, people will arrive and sort this situation out. Come here…..”“Ah?”Fei Er looked as if she had been frightened out of her wits as she walked closer and saw my arm. “You…you were shot? Who are these people, they’re foreigners, what would they be doing inside ZGTV?”I laughed slightly, “There isn’t really a why, they just wanted to come. Fei Er, don’t ask any more questions; this situation has no relation to you. You are better off knowing as little as possible…”“Okay…” Fei Er glanced at the black guy who had been pinned to the wall by the knife in his neck and almost fainted afterwards. Pointing at the body, she said, “Over…over there, there’s a dead person, did…did you kill him?”I nodded, “I didn’t kill him, I was defending myself.”“Ah…ok…”……Not long after, the corridors outside exploded into noise as I heard Lin Tian Nan’s voice call out, “Seal off the scene immediately and come with me quickly, what if Wan Er has been injured, hurry up…”The Qi in the air bubbled as the shadows of two young men appeared quickly. They must be middle ranking experts of the Royal Air level. They were definitely the personal bodyguards of Lin Tian Nan.“Miss!” A bodyguard came flying by Wan Er’s side in an instant before giving me a glance. He didn’t look surprised at all from my wounds or maybe he was apathetic to me. The only person he cared about was Wan Er’s safety. If her personal bodyguard had died, it would mean nothing to him besides the fact he would have to spend time and money looking for a new one.After a few seconds, Lin Tian Nan and the public security officer Captain Wang Xin came running into the restroom. Lin Tian Nan became terrified at the sight of all the blood on the floor as Wang Xin’s eyebrows knitted together before calling out for a medic.“Wan Er, are you alright?” Li Tian Nan flew over, supporting Wan Er’s arms.
Wan Er nodded, “Father, I’m fine….”

Wang Xin walked up and asked: “Kid, hurt?”

I nodded my head with difficulty, “Yea, a bullet pierced my arm. Can you immediately prepare some things to disinfect it? Otherwise, it will be a problem if it gets infected….”

“Okay!”

Soon, a female medic walked up to me and helped me apply medicine on it, as well as re-bandage it. Afterwards, she held the removed, blood-soaked cloth, and tilted her head, asking, “This…where was this from?”

Instantly, Wan Er who stood on the side blushed a deep red without saying a word.

I coughed and stuffed the piece of cloth into my pocket, “Don’t mind it….”

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 30 – Oracle
โทรศัพท์ทีหลัง วาน เอ้อ รั้งแขนฉันขณะที่น้ำตายังคงไหลจากดวงตาสีแดงของเธอบวม " เจ็บเหรอ ? "

ฉันเขย่าหัวฉัน " ไม่ "

" จริงๆเหรอ ? "

" อย่าเขย่าแบบนั้น , ฉันกำลังจะตายจากความเจ็บปวดจริงๆ . . . . . "

" . . . . . . . "

. . . . . . .

มองฉันเป็นแผลมันรู้สึกเหมือนกระสุนได้เจาะผ่านเนื้อเยื่อของกล้ามเนื้อของฉัน แต่ก็โชคดีที่ไม่ได้นิคเส้นเลือดแดงหรือส่วนหนึ่งส่วนใดของกระดูก หรือเดินทางไปโรงพยาบาลก็จะต้องใช้ กับชนิดของสถานการณ์นี้ ทั้งหมดที่ฉันต้องทำคือการฆ่าเชื้อโรค และพันแผล ผมได้ทะลุถึงตัวเวทีเพื่อการกู้คืนของกล้ามเนื้อของฉันถูกไกลเร็วกว่าคนธรรมดาแผลนี้จะใช้เวลามากที่สุดสัปดาห์เพื่อรักษาอย่างสมบูรณ์จาก และทิ้งไว้เพียงน้อยที่สุดของแผลเป็น

" ไม่ต้องห่วง . . . . . . . "

มองวานเอ้อใครร้องไห้มาก จนผมนึกว่าฝนตก ผมไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกเล็ก ๆของความเศร้าโศก มีจำนวนมากของความพยายาม ผมยกมือได้รับบาดเจ็บ และตบไหล่ของเธอ " วาน เอ่อ ผมไม่เป็นไรจริงๆ กระสุนโดนที่ผิว . . . . . . .คุณรู้มั้ยว่า ในวันเมื่อฉันส่งไปเอธิโอเปีย มือของฉันก็เกือบจะโดนยิง แต่โชคดีที่ผมมีเข็มขัดสะดวก และเรียนรู้จากประสบการณ์ . . . . . . . "

วานเอ้อดมกลิ่นเสียงดังขณะที่เธอจ้องฉันอย่างคลับคล้ายคลับคลา " นายยังแกล้งฉัน เจ้าโง่ ! "

ฉันค่อยๆยืนพิงมุมแล้วหัวเราะ " ไม่มีอะไรน่าห่วงจริงๆ มาหัวเราะฉันถ้าเธอร้องไห้ให้กับอะไรแบบนี้ แล้วคุณจะเป็นเช่นเมื่อฉันประสบจากการบาดเจ็บที่เลวร้ายในอนาคต "

วานที่ ER เช็ดน้ำตา ริมฝีปากแดงของเธอยังคงเผชิญกับผม ดวงตาที่สวยงามของเธอยังคงมีการแสดงออกที่ซับซ้อน หลังจากสิ่งที่เหมือนไม่มีที่สิ้นสุด เธอกล่าวว่า " ผมไม่รู้ . . . . . . . คุณ ? ในอดีต พ่อจ้างบอดี้การ์ดเพื่อฉัน แต่เขาก็ถูกยิงทะลุหัวใจแต่ผม . . . ผมไม่ได้รู้สึกเสียใจกับเขาเหมือนผมนี่ . . . . . . . "

ฉันหัวเราะ " บางที . . . บางทีอาจเป็นเพราะฉันนำคุณไปไม่กี่ SS อันดับแผนที่ คุณกำลังกังวลว่าถ้าฉันตาย คุณจะไม่เคยมีใครพาคุณไปยังสถานที่เช่นห้าคนเถื่อนรกร้างสุสานหรือวัดมังกร . . . . . . . "

" wuu คุณยังพูด "

. . . . . . .ก็วานเอ้อฉีกเปิดสูท และกดลงบนแผลของฉันกับมือของเธอในความพยายามที่จะปิดกั้นเลือดที่ไหลออกมา ใบหน้าของเธอก็ขาวจากความหวาดกลัวในสายตา เธอหยิบเสื้อในสไตล์ตะวันตกที่เธอมีในและให้มันง้างริปชิ้นใหญ่ของผ้าออกไปด้วยแรงมหาศาลที่ปุ่มใดปุ่มหนึ่งก็โผล่ออกมาแถบยาวของผ้าที่ลอยมาจากร่างของเธอด้วยความหวานหอมของน้ำหอมของเธอยังติดเลย ห่อรอบไหล่ของฉันเหมือนมืออาชีพ ดูเหมือนหลินเทียนหนันไม่ได้ล้มเหลวที่จะสอนเขาหวงลูกสาวไม่กี่ฉุกเฉินทักษะ

ฉันหัวเราะงอหาย , " ทำไมคุณไม่ฉีกกระโปรงของเธอแทน ฉัน . . . ฉันชอบที่จะเห็นมัน . . . . . . . "

ใบหน้าที่สวยงามของวาน ER ก็แดงทันที เธอจ้องมาที่ฉันและกล่าวว่า " พอเถอะ . . . . . . . "

หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ฉันตระหนักว่าผู้หญิงสวยที่มีเสน่ห์ คือ เสน่ห์ดังนั้นฉันยินดีที่จะรับกระสุนแทนเธอ หรือจับลูกระเบิดมือสำหรับของเธอ . . . . .

. . . . . . .

ตอนนั้น คม หญิงร้องไห้ ได้ยินจากข้างนอก ผมรีบย้ายร่างกายของฉัน และถามด้วยเสียงต่ำ " เฟยเอ๋อ ? "

ใบหน้าที่สวยงามของเฟยเอ๋อ มองจากประตู " หลี่เสี่ยวเหยา . . . . . . . พวกเธอ . . . . . . . ทำไมถึงมีคนตายที่นี่ "

ฉันมองไป ; เจ้าหน้าที่พิเศษ ผมก็หักขาก็เป็นลม ทั้งร่างของเขาเต็มไปด้วยเลือด ส่วนใหญ่เฟยเอ้อคิดว่าเขาตายไปแล้ว ในเสียงต่ำ , ฉันพูดว่า , " เฟยเอ๋อ ไม่เปิดเผยเรื่องนี้ ใน 10 นาที แม็กซ์คนที่จะมาถึง และจัดการสถานการณ์นี้ออก มาที่นี่ . . . . "

" ห๊ะ ? "

เฟยเอ๋อ ดูราวกับว่าเธอถูกกระชากออกมาปัญญาขณะที่เธอเดินใกล้ชิดและเห็นแขนข้า " คุณ . . . คุณถูกยิง คนพวกนี้เป็นใคร พวกเขาเป็นชาวต่างชาติ , สิ่งที่พวกเขาจะต้องทำภายใน zgtv ? "

ฉันหัวเราะเล็กน้อย " ไม่มีไม่ได้จริงๆว่าทำไม เค้าก็แค่อยากจะมา เฟยเอ๋อ ไม่ต้องถามคำถามใด ๆเพิ่มเติมเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ คุณดีกว่ารู้น้อยที่สุด . . . . . . . "

" โอเค . . . . . . . " เฟยเอ๋อดูผิวดำที่ถูกตรึงกับผนังด้วยมีดในคอ และ เกือบจะเป็นลม หลังจากนั้น ชี้ที่ตัวเธอกล่าวว่า " กว่า . . . . . . . ตรงนั้นมีคน ตาย แล้ว . . . . . . . คุณฆ่าเขาหรือ "

ฉันพยักหน้า " ผมไม่ได้ฆ่าเขา ผมก็แค่ปกป้องตัวเอง "

" เอ่อ . . . . . . . โอเค . . . . . . . "



. . . . . . . ไม่นานนัก ทางเดินด้านนอกระเบิดเป็นเสียงที่ผมได้ยินเสียงของหลินเทียนหนันเรียก " ปิดฉากทันที มากับฉันเร็ว ถ้าวานเอ๋อได้รับบาดเจ็บ เร็วเข้า . . . . . . . "

ชิในอากาศฟองเป็นเงาของชายหนุ่ม 2 คน ปรากฏอย่างรวดเร็ว พวกเขาต้องกลางการจัดอันดับผู้เชี่ยวชาญระดับลมหลวงพวกเขาเป็นมั่นเหมาะบอดี้การ์ดส่วนตัวของหลินเทียนหนัน

" พลาด ! " บอดี้การ์ดมา บินโดย วัน เอ้อ ข้างในทันทีก่อนที่จะให้ฉันได้อย่างรวดเร็ว เขาดูไม่ประหลาดใจเลยจากบาดแผล หรือบางทีเขาอาจจะไม่แยแสผม คนที่เขาห่วงความปลอดภัยของวานก่อน ถ้าบอดี้การ์ดส่วนตัวของเธอตายมันจะมีความหมายอะไรกับเขา นอกจากเขาจะต้องใช้เวลาและเงิน หาใหม่

หลังจากไม่กี่วินาที หลินเทียนหนัน และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหัวหน้าหวาง ซินก็วิ่งเข้าไปในห้องน้ำ หลินเทียนหนันก็ตกใจเมื่อเห็นเลือดทั้งหมดบนพื้นของวังซินคิ้วขอดด้วยกันก่อนเรียกหาหมอ

" วาน เอ้อ คุณเป็นอะไรรึเปล่า ?" หลี่ เทียนหนานปลิวผ่าน สนับสนุน เป็น วานวานเอ้อแขน

เอ้อพยักหน้า " ท่านพ่อ ข้าก็ได้ . . . . . . . "

หวังซินเดินเข้ามาแล้วถามว่า " นี่ เจ็บมั้ย ? "

ฉันพยักหน้าหัวบาก " ใช่ กระสุนเจาะที่แขนของฉัน คุณสามารถเตรียมบางอย่างที่ต้องจัดการ ? ไม่เช่นนั้นก็จะเป็นปัญหา ถ้าติดเชื้อขึ้นมา . . . . . . . "

" โอเค ! "

เร็วๆนี้หมอหญิงเดินมาหาฉันและช่วยฉันใช้ยานั้น รวมทั้งกำลังทำแผลให้ หลังจากนั้น เธอถือออก เลือดแช่ผ้า และเอียงศีรษะ เธอถามว่า " นี่ . . . . . . . ที่ไหนเป็นแบบนี้ ? "

ทันทีวาน ER ที่ยืนอยู่บนฝั่งหน้าแดงเป็นสีแดงลึกโดยไม่พูดอะไร

ผมไอและยัดเศษผ้าลงในกระเป๋าของฉัน " ไม่เป็นไร . . . . . . . "