Aquatic Impacts Impacts on Aquatic

Aquatic Impacts

Impacts on Aquatic Species

Immediately following the passage of a tropical cyclone, aquatic organisms may experience localized mortalities in association with high nutrient loading and subsequent periods of hypoxia (low oxygen levels). Long-term storm effects often include widespread alterations in the distribution, abundance, and movement of mobile aquatic species. Freshwater species may move upstream as storm surge brings high salinity water into the area; species that tolerate low salinities may vacate areas impacted by heavy rainfall (which would decrease salinity), and move downstream into more saline waters. Rising waters may also flood areas that usually do not contain water. After water levels recede, fish and other aquatic animals may become trapped and/or stranded, and die. Recovery following tropical cyclones is usually rapid, however, with a return to pre-hurricane numbers and distribution occurring within a matter of months. Providing that there has not been a loss of critical habitat, animals are able to rapidly repopulate the areas from which they had been displaced.

Low dissolved oxygen is by far the most common cause of post-hurricane fish kills. When oxygen levels get too low, fish are unable to obtain the required amount of oxygen necessary for metabolism and they may die.

When hurricane winds strip vegetation and topple trees, a large pulse of litterfall (fallen leaves, branches, and other natural debris) is generated. For example, when Hurricane Iniki (1992) passed over Hawaii, researchers measured a litter fall pulse equivalent to 1.4 times that of the annual litter fall rate. Forty-one percent of the normal seasonal leaf fall occurred during one day in the Atchaflaya Basin in Florida after the passage of Hurricane Andrew (1992). This litter then represents an immense pulse of organic matter to the soil and/or water. Storm-induced litterfall may contain up to 3 to 5 times more nitrogen, phosphorous, magnesium, and potassium than the average, annual literfall for an area. The decomposition of this large amount of organic matter, especially that which has fallen into wetlands and/or riverine habitats, can lead to low levels of oxygen in the water column, as oxygen is used during the decomposition process. This drop in available oxygen may cause the aquatic environment to become hypoxic or anoxic (low or no available oxygen, respectively). This then impacts fish and other animals living in these areas. Fish kills, die-offs of fish that can be massive in proportion, usually occur when oxygen levels are severely depleted. Hurricane Isabel (2003) brought heavy rain and storm surge to North Carolina, flushing out the Roanoke River and its tributaries. This large freshwater discharge (and associated reduction in salinity and available oxygen) caused an extensive fish kill throughout 25km (15.5 mi) of the lower part of the river. Although species richness and abundance for the area was drastically reduced one month after the hurricane, several years later, the fish assemblage did recover from the catastrophic disturbance. Fishermen reported large fish kills in south Florida following Hurricane Andrew (1992), and in the Charleston Harbor region of South Carolina after Hurricane Hugo (1989). In South Carolina, although fish and crab populations were significantly reduced following Hurricane Hugo, increased densities were observed downstream suggesting that animals had moved in response to the altered water quality. This shows how fish and some invertebrates are fairly resilient to the occurrence of natural disturbances, and, similar to birds and other animals, they are highly mobile and can move to more suitable, undisturbed areas before, during, and/or after a tropical weather event.
A sea turtle nest exposed due to erosion. Image courtesy of: Kate Mansfield.

In addition to fish, other mobile animals such as sea turtles are detrimentally impacted by hurricanes. The Atlantic Basin hurricane season overlaps with prime nesting season for many species of endangered marine turtles including loggerhead (Caretta caretta), leatherback (Dermochelys coriacea) and green (Chelonia mydas) sea turtles. Over 90% of all Western Atlantic loggerhead sea turtle nests occur on the beaches of South Florida, and area heavily impacted by hurricanes and tropical storms. Sea turtles mate in the surf, and females will return to their natal beaches to lay large clutches of eggs. Although storm events appear to have little effect on the actual nesting of adult female sea turtles (although some mortality due to storm surge and heavy waves may occur as turtles enter the beach), hurricanes appear to have a significant impact on sea turtle nest survival. Sea turtle nests can be inundated, washed out, or buried by sand brought in with the high tides and increased wave action associated with a tropical system. Turtle hatchling mortality is generally a result of drowning (due to nest inundation when sand has been eroded), or suffocation (due to the build up of sand on top of the nest, preventing the hatchlings from escaping). Altered beach topography may also prevent hatchlings from successfully reaching the ocean.

Many species of sea turtles nest along the beaches at St. George Island and Cape St. George Island in the Apalachicola Bay area, Florida. In 1994, 2 tropical storms and a tropical depression washed out sea turtle nests on both islands, and covered most remaining nests with as much as .4-.6 m of tightly packed sand. In 1995, 3 hurricanes, Allison, Erin, and Opal, caused severe erosion along the islands’ beaches, eliminating more than 40% of the nests. Combined, the 2004 and 2005 seasons have been the worst to date, with 51% and 67% of the islands’ nests destroyed, respectively. Hurricane Andrew (1992) affected turtle nests on over 145 km (~ 90 mi) of beaches on the east and west cast of Florida. The greatest surge effects were felt on beaches closest to the eye of the hurricane, where egg mortality was 100%. In areas further from the eye, the surge was lower and mortality correspondingly decreased.

Fixed species such as oysters are also significantly impacted by tropical cyclones. Hurricanes detrimentally impact oyster reefs through physical disturbance (waves pounding into the reefs cause breakage), sedimentation, and extreme salinity changes. These effects are typically due to the storm surge, high winds, and high rainfall associated with each storm. In 1985, Hurricane Elena battered Apalachicola Bay, FL, causing physical damage and structural alteration to oyster reefs in the area. Oyster resources were so severely devastated that commercial harvesting was suspended until a year after the hurricane’s passage. During Hurricane Alberto (1994) Apalachicola Bay, FL oyster reefs did not suffer physical damage, but high river flow resulting form upstream precipitation resulted in extended periods of low salinity (for up to 2 weeks) in the bay area, directly affecting oyster populations and causing extremely high mortality (80-90%). Twenty-five percent of Louisiana’s public oyster seed grounds were virtually wiped out by Hurricane Andrew in 1992, and more recently, Hurricanes Katrina and Rita passed through major Louisiana oyster production areas, causing between 55-70% oyster mortality to the public grounds. Physical damage to oyster reefs may be amplified or lessened by the height of tide when a hurricane makes landfall. Oyster reefs were completely submerged at high tide when Hurricane Dennis made landfall in Apalachicola Bay, FL, in the summer of 2005. Since the reefs were submerged, the force of the surge and wave action was reduced, resulting in little damage to the oyster resources.

Coral Reefs

The waves generated by hurricanes are larger and more powerful than those experienced under normal conditions. These large waves can significantly impact coral reef systems. Damage to coral reefs can vary from almost total destruction to no effects at all over a distance of just a few meters. The amount of tropical cyclone damage to corals is species-specific because the vulnerability of colonies is a function of their shape, strength of their skeletons and anchor positions, as well as their orientation. Delicate, branching corals are more vulnerable to wave damage than corals with a boulder-like growth form. Dislodged coral pieces can cause further damage during a hurricane event as they are propelled onto other parts of the reef. After a hurricane, it is not unusual to see large coral heads torn from the reef and thrown into shallow water. In addition to physical damage, extreme water movement results in the accumulation of sediment and rubble, which is unstable and, therefore, less suitable for coral settlement. Excessive sedimentation reduces available light, inhibiting photosynthesis by the coral’s symbiotic algae. Silt may also settle on the coral surface, blocking feeding and respiration. Slow-growing corals may be overgrown by algae before they can recover after a hurricane, a circumstance that may be aggravated by increased nutrient output from runoff and sedimentation.

Intact coral colonies typically survive near overturned and fractured corals, but in extreme cases, significant reef areas are scoured and little or no hard coral remains. Reefs can immediately start to recover through the regeneration of surviving corals, attachment and growth of viable coral fragments, and from the colonization of new substrate (which could include those areas scoured by the hurricane). Hurricane Allen (1980) in Jamaica killed about half of the gorgonian colonies at one site, but surviving colonies began to regenerate rapidly.
During the late afternoon of September 12, 2008, Hurricane Ike crossed directly over East Flower Garden Bank coral reef in the northwestern Gulf of Mexico. At the time of passage, the storm was a Category 2 hurricane with sustained winds of 105mph. The north side of the only l

Aquatic Impacts

Impacts on Aquatic Species

Immediately following the passage of a tropical cyclone, aquatic organisms may experience localized mortalities in association with high nutrient loading and subsequent periods of hypoxia (low oxygen levels). Long-term storm effects often include widespread alterations in the distribution, abundance, and movement of mobile aquatic species. Freshwater species may move upstream as storm surge brings high salinity water into the area; species that tolerate low salinities may vacate areas impacted by heavy rainfall (which would decrease salinity), and move downstream into more saline waters. Rising waters may also flood areas that usually do not contain water. After water levels recede, fish and other aquatic animals may become trapped and/or stranded, and die. Recovery following tropical cyclones is usually rapid, however, with a return to pre-hurricane numbers and distribution occurring within a matter of months. Providing that there has not been a loss of critical habitat, animals are able to rapidly repopulate the areas from which they had been displaced.

Low dissolved oxygen is by far the most common cause of post-hurricane fish kills. When oxygen levels get too low, fish are unable to obtain the required amount of oxygen necessary for metabolism and they may die.

When hurricane winds strip vegetation and topple trees, a large pulse of litterfall (fallen leaves, branches, and other natural debris) is generated. For example, when Hurricane Iniki (1992) passed over Hawaii, researchers measured a litter fall pulse equivalent to 1.4 times that of the annual litter fall rate. Forty-one percent of the normal seasonal leaf fall occurred during one day in the Atchaflaya Basin in Florida after the passage of Hurricane Andrew (1992). This litter then represents an immense pulse of organic matter to the soil and/or water. Storm-induced litterfall may contain up to 3 to 5 times more nitrogen, phosphorous, magnesium, and potassium than the average, annual literfall for an area. The decomposition of this large amount of organic matter, especially that which has fallen into wetlands and/or riverine habitats, can lead to low levels of oxygen in the water column, as oxygen is used during the decomposition process. This drop in available oxygen may cause the aquatic environment to become hypoxic or anoxic (low or no available oxygen, respectively). This then impacts fish and other animals living in these areas. Fish kills, die-offs of fish that can be massive in proportion, usually occur when oxygen levels are severely depleted. Hurricane Isabel (2003) brought heavy rain and storm surge to North Carolina, flushing out the Roanoke River and its tributaries. This large freshwater discharge (and associated reduction in salinity and available oxygen) caused an extensive fish kill throughout 25km (15.5 mi) of the lower part of the river. Although species richness and abundance for the area was drastically reduced one month after the hurricane, several years later, the fish assemblage did recover from the catastrophic disturbance. Fishermen reported large fish kills in south Florida following Hurricane Andrew (1992), and in the Charleston Harbor region of South Carolina after Hurricane Hugo (1989). In South Carolina, although fish and crab populations were significantly reduced following Hurricane Hugo, increased densities were observed downstream suggesting that animals had moved in response to the altered water quality. This shows how fish and some invertebrates are fairly resilient to the occurrence of natural disturbances, and, similar to birds and other animals, they are highly mobile and can move to more suitable, undisturbed areas before, during, and/or after a tropical weather event.
A sea turtle nest exposed due to erosion. Image courtesy of: Kate Mansfield.

In addition to fish, other mobile animals such as sea turtles are detrimentally impacted by hurricanes. The Atlantic Basin hurricane season overlaps with prime nesting season for many species of endangered marine turtles including loggerhead (Caretta caretta), leatherback (Dermochelys coriacea) and green (Chelonia mydas) sea turtles. Over 90% of all Western Atlantic loggerhead sea turtle nests occur on the beaches of South Florida, and area heavily impacted by hurricanes and tropical storms. Sea turtles mate in the surf, and females will return to their natal beaches to lay large clutches of eggs. Although storm events appear to have little effect on the actual nesting of adult female sea turtles (although some mortality due to storm surge and heavy waves may occur as turtles enter the beach), hurricanes appear to have a significant impact on sea turtle nest survival. Sea turtle nests can be inundated, washed out, or buried by sand brought in with the high tides and increased wave action associated with a tropical system. Turtle hatchling mortality is generally a result of drowning (due to nest inundation when sand has been eroded), or suffocation (due to the build up of sand on top of the nest, preventing the hatchlings from escaping). Altered beach topography may also prevent hatchlings from successfully reaching the ocean.

Many species of sea turtles nest along the beaches at St. George Island and Cape St. George Island in the Apalachicola Bay area, Florida. In 1994, 2 tropical storms and a tropical depression washed out sea turtle nests on both islands, and covered most remaining nests with as much as .4-.6 m of tightly packed sand. In 1995, 3 hurricanes, Allison, Erin, and Opal, caused severe erosion along the islands’ beaches, eliminating more than 40% of the nests. Combined, the 2004 and 2005 seasons have been the worst to date, with 51% and 67% of the islands’ nests destroyed, respectively. Hurricane Andrew (1992) affected turtle nests on over 145 km (~ 90 mi) of beaches on the east and west cast of Florida. The greatest surge effects were felt on beaches closest to the eye of the hurricane, where egg mortality was 100%. In areas further from the eye, the surge was lower and mortality correspondingly decreased.

Fixed species such as oysters are also significantly impacted by tropical cyclones. Hurricanes detrimentally impact oyster reefs through physical disturbance (waves pounding into the reefs cause breakage), sedimentation, and extreme salinity changes. These effects are typically due to the storm surge, high winds, and high rainfall associated with each storm. In 1985, Hurricane Elena battered Apalachicola Bay, FL, causing physical damage and structural alteration to oyster reefs in the area. Oyster resources were so severely devastated that commercial harvesting was suspended until a year after the hurricane’s passage. During Hurricane Alberto (1994) Apalachicola Bay, FL oyster reefs did not suffer physical damage, but high river flow resulting form upstream precipitation resulted in extended periods of low salinity (for up to 2 weeks) in the bay area, directly affecting oyster populations and causing extremely high mortality (80-90%). Twenty-five percent of Louisiana’s public oyster seed grounds were virtually wiped out by Hurricane Andrew in 1992, and more recently, Hurricanes Katrina and Rita passed through major Louisiana oyster production areas, causing between 55-70% oyster mortality to the public grounds. Physical damage to oyster reefs may be amplified or lessened by the height of tide when a hurricane makes landfall. Oyster reefs were completely submerged at high tide when Hurricane Dennis made landfall in Apalachicola Bay, FL, in the summer of 2005. Since the reefs were submerged, the force of the surge and wave action was reduced, resulting in little damage to the oyster resources.

Coral Reefs

The waves generated by hurricanes are larger and more powerful than those experienced under normal conditions. These large waves can significantly impact coral reef systems. Damage to coral reefs can vary from almost total destruction to no effects at all over a distance of just a few meters. The amount of tropical cyclone damage to corals is species-specific because the vulnerability of colonies is a function of their shape, strength of their skeletons and anchor positions, as well as their orientation. Delicate, branching corals are more vulnerable to wave damage than corals with a boulder-like growth form. Dislodged coral pieces can cause further damage during a hurricane event as they are propelled onto other parts of the reef. After a hurricane, it is not unusual to see large coral heads torn from the reef and thrown into shallow water. In addition to physical damage, extreme water movement results in the accumulation of sediment and rubble, which is unstable and, therefore, less suitable for coral settlement. Excessive sedimentation reduces available light, inhibiting photosynthesis by the coral’s symbiotic algae. Silt may also settle on the coral surface, blocking feeding and respiration. Slow-growing corals may be overgrown by algae before they can recover after a hurricane, a circumstance that may be aggravated by increased nutrient output from runoff and sedimentation.

Intact coral colonies typically survive near overturned and fractured corals, but in extreme cases, significant reef areas are scoured and little or no hard coral remains. Reefs can immediately start to recover through the regeneration of surviving corals, attachment and growth of viable coral fragments, and from the colonization of new substrate (which could include those areas scoured by the hurricane). Hurricane Allen (1980) in Jamaica killed about half of the gorgonian colonies at one site, but surviving colonies began to regenerate rapidly.
During the late afternoon of September 12, 2008, Hurricane Ike crossed directly over East Flower Garden Bank coral reef in the northwestern Gulf of Mexico. At the time of passage, the storm was a Category 2 hurricane with sustained winds of 105mph. The north side of the only l

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

ผลกระทบต่อสัตว์น้ำ ส่งผลกระทบต่อพันธุ์สัตว์น้ำทันทีตามเส้นทางของพายุเขตร้อน สิ่งมีชีวิตในน้ำอาจพบ mortalities ถิ่นกับการโหลดธาตุอาหารสูงและรอบระยะเวลาต่อ ๆ มาของ hypoxia (ระดับออกซิเจนต่ำ) ผลกระทบพายุระยะยาวมักจะมีเปลี่ยนแปลงอย่างแพร่หลายในกระจาย อุดมสมบูรณ์ และพันธุ์สัตว์น้ำที่เคลื่อนที่เคลื่อนไหว พันธุ์ปลาอาจย้ายต้นน้ำเป็นคลื่นพายุนำเค็มสูงน้ำเข้าสู่พื้นที่ สายพันธุ์ที่ทน salinities ต่ำอาจออกจากพื้นที่รับผลกระทบจากฝนตกหนัก (ซึ่งจะลดเค็ม), และย้ายน้ำเป็น saline ขึ้นน้ำได้ น้ำทะเลที่เพิ่มขึ้นยังอาจน้ำท่วมพื้นที่ที่มักจะประกอบด้วยน้ำ หลังระดับน้ำ น้ำ ปลา และสัตว์น้ำอื่น ๆ อาจจะติด หรือ ควั่น และตาย กู้ต่อไซโคลนเขตร้อนเป็นปกติอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตาม ด้วยกลับไปยังหมายเลขก่อนพายุเฮอริเคนและแจกจ่ายที่เกิดขึ้นภายในไม่กี่เดือน ให้ได้ไม่มีขาดทุนสำคัญถิ่นที่อยู่ สัตว์จะต้อง repopulate พื้นที่ซึ่งจะมีการพลัดถิ่นอย่างรวดเร็วต่ำส่วนยุบออกซิเจนเป็นสาเหตุทั่วไปโดยส่วนใหญ่การฆ่าปลาหลังพายุเฮอริเคน เมื่อระดับออกซิเจนต่ำเกินไป ปลาจะไม่สามารถรับเงินจำเป็นของจำเป็นสำหรับการเผาผลาญออกซิเจน และพวกเขาอาจตายเมื่อลมพายุเฮอริเคนแถบพืช และโค่นต้นไม้ ชีพจรใหญ่ของ litterfall (ใบไม้ fallen สาขา และเศษธรรมชาติอื่น ๆ) จะถูกสร้างขึ้น ตัวอย่าง เมื่อเฮอร์ริเคน Iniki (1992) ส่งผ่านฮาวาย นักวิจัยวัดตกแคร่ที่เทียบเท่ากับ 1.4 ครั้งที่กระบะปีชีพจรลดลงอัตราการ สี่สิบเปอร์เซ็นต์ของใบตามฤดูกาลปกติตกเกิดขึ้นในระหว่างวันหนึ่งในลุ่มแม่น้ำ Atchaflaya ในฟลอริดาหลังจากเส้นทางของเฮอร์ริเคนแอนดรูว์ (1992) แคร่นี้แทนชีพจรความเวิ้งว้างของอินทรีย์กับดินหรือน้ำแล้ว Litterfall ที่เกิดจากพายุอาจประกอบด้วยถึง 3-5 ครั้งมากกว่าธาตุ ไนโตรเจน phosphorous แมกนีเซียม และโพแทสเซียมมากกว่า literfall ปี เฉลี่ยสำหรับพื้นที่ แยกส่วนประกอบของอินทรีย์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ตกในพื้นที่ชุ่มน้ำและ/หรืออยู่อาศัยริเวอร์ไรน์ สามารถนำไปสู่ระดับต่ำสุดของออกซิเจนในน้ำคอลัมน์ เป็นออกซิเจนถูกใช้ในระหว่างกระบวนการแยกส่วนประกอบ นี้จำนวนมาก นี้มีออกซิเจนลดลงอาจทำให้เกิดสภาพแวดล้อมทางน้ำเป็นการแปร หรือ anoxic (ต่ำหรือออกซิเจนไม่มี ตามลำดับ) ได้ นี้แล้วผลกระทบต่อปลาและสัตว์อื่น ๆ ที่อาศัยอยู่ในพื้นที่เหล่านี้ ฆ่าปลา die-offs ของปลาที่มีขนาดใหญ่ในสัดส่วน มักจะเกิดขึ้นเมื่อมีพร่องออกซิเจนระดับรุนแรง พายุเฮอริเคนอิซาเบล (2003) นำมาฝนตกหนักและคลื่นพายุนอร์ทแคโรไลนา ลบแม่ Roanoke และมูลของมัน ปล่อยปลาขนาดใหญ่ (และลดเค็มและมีออกซิเจนเกี่ยวข้อง) เกิดจากมีปลามากมายฆ่าตลอด 25 กิโลเมตร (15.5 mi) ของส่วนล่างของแม่น้ำ ถึงแม้ว่าพันธุ์ร่ำรวยและความอุดมสมบูรณ์ในพื้นที่ช่วยลดการเกิดหนึ่งเดือนหลังจากพายุเฮอริเคน หลายปีต่อมา ผสมผสานปลาไม่สร่างรบกวนรุนแรง ชาวประมงรายงานปลาใหญ่ฆ่า ในฟลอริด้าต่อเฮอร์ริเคนแอนดรูว์ (1992), และเขตท่าเรือชาร์ลตั้นของเซาท์แคโรไลนาหลังพายุเฮอริเคน Hugo (1989) ในเซาท์แคโรไลนา แม้ว่าประชากรปลาและปูก็ลดลงอย่างมีนัยสำคัญต่อพายุเฮอริเคน Hugo ความหนาแน่นเพิ่มขึ้นได้สังเกตปลายน้ำแนะนำว่า มีย้ายสัตว์ตอบสนองต่อคุณภาพน้ำเปลี่ยนแปลง นี้แสดงว่าปลาและ invertebrates บางค่อนข้างทนเกิดแปรปรวนทางธรรมชาติ และ เช่นเดียวกับนกและสัตว์อื่น พวกเขาจะเคลื่อนสูง และสามารถย้ายไปพื้นที่เหมาะ ระบบเสียก่อน ระหว่าง และ/หรือหลัง จากเหตุการณ์สภาพอากาศเขตร้อนรังไข่เต่าการสัมผัสเนื่องจากการกัดเซาะ รูป courtesy: เคต Mansfieldนอกจากปลา สัตว์อื่น ๆ โทรศัพท์มือถือเช่นเต่าจะ detrimentally รับผลกระทบจากพายุ ฤดูเฮอร์ริเคนแอตแลนติกอ่างทับซ้อนกับนายกหน้าซ้อนหลายชนิดของเต่าทะเลที่ใกล้สูญพันธุ์รวมทั้งหัวค้อน (Caretta caretta), มะเฟือง (Dermochelys coriacea) และเต่าทะเล (ตนุ) สีเขียว กว่า 90% ของรังเต่าหัวค้อนแอตแลนติกตะวันตกทั้งหมดเกิดขึ้นบนชายหาดของฟลอริด้า และพื้นที่ที่รับผลกระทบหนักจากพายุและพายุเขตร้อน ผสมพันธุ์เต่าทะเลในคลื่น และฉันจะกลับไปหาดของพวกเขาเกี่ยวกับการเกิดพายุใหญ่ clutches ของไข่ แม้ว่าเหตุการณ์พายุจะ มีผลน้อยในเนสติ้งจริงของผู้ใหญ่หญิง เต่าทะเล (แม้ว่าบางการตายเนื่องจากคลื่นพายุกระแสและหนักอาจเป็นเต่าใส่ชายหาด) พายุจะ มีผลกระทบสำคัญรอดรังของเต่าทะเล เต่ารังสามารถครอบ ล้างออก หรือฝัง โดยทรายที่มากับกระแสน้ำสูง และเพิ่มการดำเนินการที่เกี่ยวข้องกับระบบความร้อนคลื่นได้ โดยทั่วไปเต่า hatchling ตายเป็นผลจม (จาก inundation รังเมื่อมีการกัดเซาะหาดทราย), หรือ suffocation (เนื่องจากการสร้างขึ้นของทรายบนรัง ป้องกันไม่ให้ hatchlings หลบหนี) หาดเปลี่ยนแปลงภูมิประเทศอาจป้องกัน hatchlings สำเร็จเข้าถึงมหาสมุทรรังของเต่าทะเลหลายชนิดตามชายหาดที่เกาะเซนต์จอร์จและเคปเซนต์จอร์จเกาะบริเวณอ่าว Apalachicola ฟลอริด้า ในปี 1994, 2 พายุเขตร้อนและพายุดีเปรสชั่นล้างออกรังของเต่าทะเลบนเกาะทั้งสอง และครอบคลุมรังเหลือมากที่สุดกับมากที่.4-.6 m แน่นบรรจุทราย ใน 1995, 3 พายุ แอลลิสัน เอริน และโอ ปอล์ เกิดกัดเซาะอย่างรุนแรงตามแนวชายหาดเกาะ ตัดมากกว่า 40% ของรัง รวม ฤดูกาล 2004 และ 2005 แล้วร้ายวัน 51% และ 67% ของเกาะรังถูกทำลาย ตามลำดับ เฮอร์ริเคนแอนดรูว์ (1992) ได้รับผลกระทบเต่ารังบนกว่า 145 กม. (~ 90 mi) ของตะวันออกและตะวันตกที่ชายหาดโยนของฟลอริด้า ผลกระทบคลื่นมากที่สุดก็รู้สึกบนหาดที่ไข่ตายถูก 100% ใกล้เคียงกับตาของพายุเฮอริเคน ในพื้นที่หวตา ไฟกระชากต่ำ และการตายลดลงตามลำดับชนิดถาวรเช่นหอยนางรมจะรับผลกระทบจากไซโคลนเขตร้อน พายุ detrimentally ผลกระทบแนวปะการังหอยผ่านรบกวนทางกายภาพ (คลื่นห้ำหั่นในเคมีฯ สาเหตุแท่ง), ตกตะกอน และการเปลี่ยนแปลงมากเค็ม ลักษณะพิเศษเหล่านี้โดยทั่วไปมีคลื่นพายุ ลมสูง และปริมาณน้ำฝนสูงที่เกี่ยวข้องกับพายุแต่ละ ในปี 1985 เอเลนาเฮอร์ริเคนจากวิกฤตอ่าว Apalachicola, FL ก่อให้เกิดความเสียหายทางกายภาพและแก้ไขโครงสร้างให้หอยปะการังในพื้นที่ หอยนางรมทรัพยากรดังนั้นรุนแรงทำลายที่เก็บเกี่ยวค้าถูกระงับจนถึงปีหลังจากเส้นทางของพายุเฮอริเคนได้ ระหว่าง Alberto เฮอร์ริเคน (1994) อ่าว Apalachicola, FL หอย ปะการังไม่ได้ไม่ประสบความเสียหายทางกายภาพ แต่น้ำสูงกระแสผลลัพธ์แบบฟอร์มขั้นต้นน้ำฝนผลในรอบระยะเวลาขยายเพิ่มเติมของเค็มต่ำ (สำหรับถึง 2 สัปดาห์) ในย่านเบย์ ผลกระทบต่อประชากรหอยนางรม และสาเหตุการตายสูงมาก (80-90%) โดยตรง ร้อยละยี่สิบห้าของหลุยเซียน่าหอยสาธารณะเมล็ดเหตุถูกแทบเช็ดออก โดยพายุเฮอริเคนแอนดรู 1992 และเมื่อเร็ว ๆ นี้ พายุแคทรีนาและริต้าผ่านหลักรัฐลุยเซียนาหอยนางรมผลิตพื้นที่ สาเหตุระหว่าง 55-70% หอยตายเพื่อเหตุผลสาธารณะ ให้หอยปะการังอาจจะขยาย หรือน้อยตามความสูงของน้ำเมื่อพายุเฮอริเคนทำให้คอ ปะการังหอยมีทั้งน้ำท่วมที่เมื่อพายุเฮอริเคนเดนนิสคอในอ่าว Apalachicola, FL ในฤดูร้อนของปี 2005 เนื่องจากปะการังถูกน้ำท่วม แรงของการกระทำของคลื่นและคลื่นลดลง เกิดความเสียหายน้อยทรัพยากรหอยนางรมปะการังคลื่นที่สร้าง โดยพายุมีขนาดใหญ่ และมีประสิทธิภาพมากกว่าผู้มีประสบการณ์ภายใต้เงื่อนไขปกติ คลื่นเหล่านี้มีขนาดใหญ่มากสามารถส่งผลกระทบต่อระบบปะการัง ความเสียหายของปะการังจะแตกต่างจากทำลายเกือบทั้งหมดจะไม่มีผลเลยผ่านระยะทางกี่เมตร จำนวนพายุหมุนเขตร้อนความเสียหายของปะการังได้ species-specific เนื่องจากช่องโหว่ของอาณานิคมคือ ฟังก์ชันของรูปร่าง ความแข็งแรงของโครงกระดูกของพวกเขา และตำแหน่งยึด ตลอดจนการวางแนวของพวกเขา ปะการังอ่อน โยงหัวข้อจะถูกโจมตีเสียหายคลื่นกว่าปะการังมีรูปแบบคล้ายหินเจริญเติบโต ชิ้นปะการัง dislodged สามารถทำความเสียหายเพิ่มเติมในระหว่างเหตุการณ์พายุเฮอริเคนเป็นพวกเขาจะจากไปยังส่วนอื่น ๆ ของแหล่ง หลังจากพายุเฮอริเคน ไม่เห็นใหญ่ปะการังหัวขาดจากเดอะรีฟ และโยนลงในน้ำตื้น นอกจากความเสียหายทางกายภาพ ความเคลื่อนไหวของน้ำมากผลสะสมของตะกอน และ อิฐ ซึ่งไม่เสถียร และ จึง น้อยเหมาะสำหรับการชำระเงินปะการัง ตกตะกอนมากเกินไปลดไฟว่าง inhibiting สังเคราะห์ด้วยแสง โดยสาหร่าย symbiotic ของปะการัง ตะกอนอาจจับคู่บนพื้นผิวปะการัง บล็อกการให้อาหารและการหายใจ ปะการังที่ชะลอเติบโตอาจจะอยู่กลางป่ารกชัฏ โดยสาหร่ายก่อนที่พวกเขาสามารถกู้คืนหลังจากพายุเฮอริเคน สถานการณ์ที่อาจ aggravated โดยผลผลิตธาตุอาหารเพิ่มขึ้นจากการไหลบ่าและตกตะกอนอาณานิคมเหมือนเดิมปะการังโดยทั่วไปอยู่รอดใกล้แนวปะการังเกิด และ fractured แต่ในกรณีที่รุนแรง พื้นที่แนวปะการังที่สำคัญ scoured และน้อย หรือไม่แข็งปะการังยังคง ปะการังสามารถทันทีเริ่มการกู้คืนผ่านฟื้นฟูของรอดปะการัง สิ่งที่แนบมา และเจริญเติบโต ของชิ้นส่วนปะการังได้ และสนามพื้นผิวใหม่ (ซึ่งอาจรวมถึงพื้นที่ scoured โดยพายุหมุน) พายุเฮอริเคนอัลเลน (1980) ในจาเมกาฆ่าประมาณครึ่งหนึ่งของอาณานิคม gorgonian ที่หนึ่ง แต่รอดอาณานิคมเริ่มฟื้นฟูอย่างรวดเร็วในช่วงบ่ายที่ 12 กันยายน 2008 พายุเฮอริเคน Ike ข้ามโดยผ่าน ธนาคารสวนดอกไม้ตะวันออกแนวปะการังในตะวันตกเฉียงเหนืออ่าวเม็กซิโก ในขณะเส้นทาง พายุมี 2 ประเภทพายุหมุน ด้วยความเร็ว 105 ลม sustained ด้านเหนือของ l เท่านั้น

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

น้ำผลกระทบผลกระทบต่อสิ่งมีชีวิตทันทีหลังจากทางเดินของพายุหมุนเขตร้อนที่มีชีวิตในน้ำอาจพบมีการแปลตายในการเชื่อมโยงกับการโหลดสารอาหารสูงและระยะเวลาที่ตามมาของการขาดออกซิเจน (ระดับออกซิเจนต่ำ) ผลกระทบพายุระยะยาวมักจะมีการเปลี่ยนแปลงอย่างกว้างขวางในการกระจายความอุดมสมบูรณ์และการเคลื่อนไหวของสัตว์น้ำโทรศัพท์มือถือ สายพันธุ์น้ำจืดอาจย้ายต้นน้ำเป็นพายุคลื่นนำน้ำความเค็มสูงขึ้นไปในพื้นที่; สายพันธุ์ที่ทนต่อความเค็มต่ำอาจจะย้ายออกจากพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบจากฝนตกหนัก (ซึ่งจะลดความเค็ม) และย้ายต่อเนื่องในน้ำน้ำเกลือมากขึ้น น้ำที่เพิ่มขึ้นนอกจากนี้ยังอาจเกิดน้ำท่วมในพื้นที่ที่มักจะไม่ได้มีน้ำ หลังจากที่ระดับน้ำลดลงปลาและสัตว์น้ำอื่น ๆ ที่อาจจะกลายเป็นติดอยู่และ / หรือติดอยู่และตาย การกู้คืนต่อไปนี้พายุไซโคลนเขตร้อนมักจะรวดเร็ว แต่กับการกลับไปยังหมายเลขก่อนพายุเฮอริเคนและการกระจายที่เกิดขึ้นภายในไม่กี่เดือน การให้ที่ไม่เคยมีการสูญเสียถิ่นที่อยู่อาศัยที่สำคัญสัตว์สามารถที่จะ repopulate พื้นที่อย่างรวดเร็วจากการที่พวกเขาได้รับการย้าย. ออกซิเจนละลายต่ำคือไกลโดยสาเหตุส่วนใหญ่ของปลาหลังพายุเฮอริเคนฆ่า เมื่อระดับออกซิเจนต่ำเกินไปได้รับปลาไม่สามารถที่จะได้รับจำนวนเงินที่ต้องออกซิเจนที่จำเป็นสำหรับการเผาผลาญอาหารและพวกเขาอาจจะตาย. เมื่อพายุลมตัดพืชและโค่นล้มต้นไม้ขนาดใหญ่ของชีพจร Litterfall (ใบลดลงสาขาและอื่น ๆ เศษธรรมชาติ) ถูกสร้างขึ้น ตัวอย่างเช่นเมื่อพายุเฮอริเคน iniki (1992) ผ่านไปฮาวายนักวิจัยวัดครอกฤดูใบไม้ร่วงเทียบเท่าชีพจร 1.4 เท่าของอัตราการล่มสลายเศษซากพืชประจำปี ร้อยละสี่สิบหนึ่งใบตามฤดูกาลปกติเกิดขึ้นในช่วงฤดูใบไม้ร่วงในวันหนึ่ง Atchaflaya ลุ่มน้ำในฟลอริดาหลังจากที่ผ่านพายุเฮอริเคนแอนดรู (1992) ครอกนี้ก็แสดงให้เห็นถึงการเต้นของชีพจรอันยิ่งใหญ่ของอินทรียวัตถุให้กับดินและ / หรือน้ำ Litterfall พายุที่เกิดขึ้นอาจมีได้ถึง 3-5 ครั้งมากขึ้นไนโตรเจนฟอสฟอรัสแมกนีเซียมและโพแทสเซียมกว่าค่าเฉลี่ย, literfall ประจำปีสำหรับพื้นที่ การสลายตัวของนี้จำนวนมากของสารอินทรีย์โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ได้ลดลงเป็นพื้นที่ชุ่มน้ำและ / หรือแหล่งที่อยู่อาศัยแม่น้ำสามารถนำไปสู่ระดับต่ำของออกซิเจนในน้ำเช่นออกซิเจนถูกนำมาใช้ในระหว่างขั้นตอนการสลายตัว การลดลงของออกซิเจนที่มีอยู่ซึ่งอาจทำให้สิ่งแวดล้อมทางน้ำที่จะกลายเป็น hypoxic หรือซิก (ต่ำหรือไม่มีออกซิเจนตามลำดับ) นี้จากนั้นจะส่งผลกระทบต่อปลาและสัตว์อื่น ๆ ที่อาศัยอยู่ในพื้นที่เหล่านี้ ปลาฆ่าตายไม่ชอบของปลาที่สามารถเป็นใหญ่ในสัดส่วนที่มักจะเกิดขึ้นเมื่อระดับออกซิเจนจะหมดลงอย่างรุนแรง พายุเฮอริเคนอิซาเบล (2003) นำมาฝนตกหนักและคลื่นพายุนอร์ทแคโรไลนา, ล้างออกแม่น้ำโน๊คและแคว นี้ปล่อยน้ำจืดขนาดใหญ่ (ที่เกี่ยวข้องและการลดความเค็มและออกซิเจน) ทำให้เกิดการฆ่าปลาที่กว้างขวางทั่ว 25km (15.5 ไมล์) ส่วนล่างของแม่น้ำ แม้ว่าความร่ำรวยและความอุดมสมบูรณ์ชนิดสำหรับพื้นที่ที่ได้รับการลดลงอย่างมากหนึ่งเดือนหลังจากที่พายุเฮอริเคนหลายปีต่อมาการชุมนุมปลาไม่ฟื้นตัวจากภัยพิบัติรบกวน ชาวประมงรายงานฆ่าปลาขนาดใหญ่ในภาคใต้ต่อไปฟลอริด้าพายุเฮอริเคนแอนดรู (1992) และในภูมิภาคชาร์ลสตันเซาท์แคโรไลนาหลังจากที่พายุเฮอริเคนฮิวโก้ (1989) ในเซาท์แคโรไลนาแม้ว่าปลาและปูประชากรลดลงอย่างมีนัยสำคัญดังต่อไปนี้พายุเฮอริเคนฮิวโก้เพิ่มขึ้นความหนาแน่นถูกตั้งข้อสังเกตต่อเนื่องแสดงให้เห็นว่าสัตว์ได้ย้ายในการตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงคุณภาพน้ำ นี้แสดงให้เห็นว่าปลาและสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังบางอย่างที่ค่อนข้างมีความยืดหยุ่นที่จะเกิดขึ้นของการรบกวนธรรมชาติและคล้ายกับนกและสัตว์อื่น ๆ พวกเขาเป็นอย่างสูงโทรศัพท์มือถือและสามารถย้ายไปยังที่เหมาะสมกว่าพื้นที่ที่ไม่ถูกรบกวนก่อนระหว่างและ / หรือหลังสภาพอากาศเขตร้อน เหตุการณ์. เต่าทะเลรังสัมผัสเนื่องจากการกัดเซาะ การอนุเคราะห์จาก:. เคทแมนส์นอกเหนือจากปลาสัตว์มือถืออื่น ๆ เช่นเต่าทะเลได้รับผลกระทบจากพายุเฮอริเคนพอได้ ฤดูเฮอริเคนในมหาสมุทรแอตแลนติกลุ่มน้ำคาบเกี่ยวกับฤดูทำรังที่สำคัญสำหรับหลายชนิดของเต่าทะเลที่ใกล้สูญพันธุ์รวมทั้งคนโง่ (Caretta Caretta) หุ้มด้วยหนัง (Dermochelys coriacea) และสีเขียว (เต่าตนุ) เต่าทะเล กว่า 90% ของทั้งหมดตะวันตกทะเลแอตแลนติกคนโง่รังเต่าเกิดขึ้นบนชายหาดของเซาท์ฟลอริดาและพื้นที่ได้รับผลกระทบอย่างหนักจากพายุเฮอริเคนและพายุโซนร้อน เต่าทะเลในท่องคู่และหญิงจะกลับไปที่ชายหาดที่เกี่ยวกับการเกิดของพวกเขาที่จะวางเงื้อมมือของไข่ที่มีขนาดใหญ่ แม้ว่าเหตุการณ์พายุปรากฏว่ามีผลเพียงเล็กน้อยต่อการทำรังที่แท้จริงของเต่าทะเลผู้ใหญ่เพศหญิง (แม้ว่าการตายบางส่วนเนื่องจากพายุคลื่นและคลื่นหนักอาจเกิดขึ้นเป็นเต่าใส่ชายหาด) พายุเฮอริเคนปรากฏว่ามีผลกระทบต่อความอยู่รอดของเต่าทะเลรัง รังเต่าทะเลถูกน้ำท่วมสามารถล้างออกหรือฝังทรายนำมากับกระแสน้ำที่สูงและการกระทำของคลื่นเพิ่มขึ้นเกี่ยวข้องกับระบบเขตร้อน การตายของเต่า hatchling โดยทั่วไปเป็นผลมาจากการจมน้ำ (เนื่องจากน้ำท่วมรังเมื่อทรายได้รับการกัดเซาะ) หรือหายใจไม่ออก (เนื่องจากการสร้างขึ้นของทรายด้านบนของรังป้องกัน hatchlings จากการหลบหนี) ภูมิประเทศชายหาดเปลี่ยนแปลงอาจป้องกันไม่ให้ hatchlings ประสบความสำเร็จจากการเข้าถึงมหาสมุทร. หลายชนิดของเต่าทะเลรังตามแนวชายหาดที่เซนต์จอร์จและเกาะเคปเซนต์จอร์จเกาะในพื้นที่ Apalachicola อ่าวฟลอริด้า ในปี 1994 2 พายุโซนร้อนและพายุดีเปรสชันเขตร้อนล้างออกรังเต่าทะเลบนเกาะทั้งสองและปกคลุมรังที่เหลือส่วนใหญ่ที่มีมากที่สุดเท่าที่ 0.4-0.6 เมตรทรายแน่น ในปี 1995 3 พายุเฮอริเคนแอลลิสันอีรินและโอปอลที่เกิดจากการกัดเซาะอย่างรุนแรงตามชายหาดของเกาะกำจัดมากขึ้นกว่า 40% ของรัง รวมปี 2004 และ 2005 ได้รับฤดูกาลที่เลวร้ายที่สุดถึงวันที่ 51% และ 67% ของรังเกาะทำลายตามลำดับ พายุเฮอริเคนแอนดรู (1992) ได้รับผลกระทบรังเต่ากว่า 145 กิโลเมตร (~ 90 ไมล์) ของชายหาดด้านทิศตะวันออกและทิศตะวันตกของนักแสดงฟลอริด้า ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดผลกระทบกระชากความรู้สึกบนชายหาดใกล้กับตาของพายุเฮอริเคนที่มีอัตราการตายไข่ได้ 100% ในพื้นที่ห่างไกลจากสายตาคลื่นต่ำและอัตราการตายลดลงตามลําดับ. สายพันธุ์คงที่เช่นหอยนางรมนอกจากนี้ยังมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญโดยพายุไซโคลนเขตร้อน พายุเฮอริเคนพอได้ส่งผลกระทบต่อแนวปะการังหอยนางรมผ่านความวุ่นวายทางกายภาพ (คลื่นห้ำหั่นลงในแนวปะการังก่อให้เกิดความแตกแยก) การตกตะกอนและการเปลี่ยนแปลงความเค็มมาก ผลกระทบเหล่านี้มักจะเกิดจากการพายุคลื่นลมสูงและปริมาณน้ำฝนสูงที่เกี่ยวข้องกับพายุแต่ละ ในปี 1985 พายุเฮอริเคนเอเลน่าซึ้งชิโคลาเบย์, ฟลอริด้าที่ก่อให้เกิดความเสียหายทางกายภาพและการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างแนวปะการังหอยนางรมในพื้นที่ ทรัพยากรหอยนางรมถูกทำลายอย่างรุนแรงที่เก็บเกี่ยวในเชิงพาณิชย์ถูกระงับจนถึงปีหลังจากที่ผ่านพายุเฮอริเคน ในช่วงพายุเฮอริเคนอัล (1994) ชิโคลาเบย์, ฟลอริด้าแนวปะการังหอยนางรมไม่ได้รับความเสียหายทางกายภาพ แต่การไหลของแม่น้ำสูงส่งผลให้รูปแบบการเร่งรัดต้นน้ำผลในการขยายระยะเวลาของความเค็มต่ำ (ไม่เกิน 2 สัปดาห์) ในพื้นที่อ่าวโดยตรงส่งผลกระทบต่อประชากรหอยนางรมและ ก่อให้เกิดการเสียชีวิตสูงมาก (80-90%) ยี่สิบห้าเปอร์เซ็นต์ของรัฐหลุยเซียนาของเมล็ดพันธุ์หอยนางรมพื้นที่สาธารณะถูกเช็ดออกแทบพายุเฮอริเคนแอนดรูในปี 1992 และเมื่อเร็ว ๆ นี้พายุเฮอริเคนแคทรีนาและริต้าผ่านลุยเซียนาพื้นที่การผลิตหอยนางรมที่สำคัญที่ก่อให้เกิดการตายของหอยนางรมระหว่าง 55-70% เป็นพื้นที่สาธารณะ ความเสียหายทางกายภาพแนวปะการังหอยนางรมอาจจะขยายหรือลดลงจากความสูงของน้ำเมื่อพายุเฮอริเคนทำให้เกิดแผ่นดินถล่ม แนวปะการังหอยนางรมที่ถูกจมอยู่ใต้น้ำที่น้ำสูงเมื่อพายุเฮอริเคนเดนนิสทำให้แผ่นดินในชิโคลาเบย์, ฟลอริด้าในช่วงฤดูร้อนของปี 2005 ตั้งแต่แนวปะการังที่ถูกจมอยู่ใต้น้ำแรงกระชากของการกระทำและคลื่นก็ลดลงทำให้เกิดความเสียหายเล็ก ๆ น้อย ๆ ไปยังแหล่งหอยนางรม . ปะการังคลื่นที่เกิดจากพายุเฮอริเคนมีขนาดใหญ่และมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าผู้ที่มีประสบการณ์ภายใต้สภาวะปกติ คลื่นขนาดใหญ่เหล่านี้สามารถส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญระบบแนวปะการัง ความเสียหายให้กับแนวปะการังจะแตกต่างจากการถูกทำลายเกือบทั้งหมดกับผลกระทบที่ทุกคนเป็นระยะทางเพียงไม่กี่เมตร จำนวนของความเสียหายพายุหมุนเขตร้อนที่จะปะการังเป็นสายพันธุ์ที่เฉพาะเจาะจงเพราะความเปราะบางของอาณานิคมเป็นหน้าที่ของรูปร่างของพวกเขา, ความแข็งแรงของโครงกระดูกของพวกเขาและตำแหน่งสมอเช่นเดียวกับทิศทางของพวกเขา ละเอียดอ่อนปะการังแยกจะมีความเสี่ยงที่จะเกิดความเสียหายกว่าคลื่นปะการังที่มีรูปแบบการเจริญเติบโตเหมือนก้อนหิน กระเด็นออกชิ้นส่วนปะการังที่สามารถก่อให้เกิดความเสียหายต่อไปในช่วงเหตุการณ์พายุเฮอริเคนที่พวกเขาจะผลักดันให้เข้าสู่ส่วนอื่น ๆ ของแนวปะการัง หลังจากที่พายุเฮอริเคนก็ไม่แปลกที่จะเห็นหัวปะการังขนาดใหญ่ฉีกออกมาจากแนวปะการังและถูกโยนลงไปในน้ำตื้น นอกเหนือจากความเสียหายทางกายภาพการเคลื่อนที่ของน้ำที่รุนแรงส่งผลให้เกิดการสะสมของตะกอนและเศษซึ่งไม่เสถียรและดังนั้นจึงไม่เหมาะสำหรับการตั้งถิ่นฐานปะการัง ตกตะกอนมากเกินไปลดแสงยับยั้งการสังเคราะห์แสงโดยสาหร่ายชีวภาพของปะการัง ตะกอนอาจตั้งอยู่บนพื้นผิวปะการัง, การปิดกั้นการให้อาหารและการหายใจ ปะการังที่เจริญเติบโตช้าอาจจะรกโดยสาหร่ายก่อนที่พวกเขาสามารถกู้คืนหลังจากที่พายุเฮอริเคนสถานการณ์ที่อาจจะกำเริบจากการส่งออกที่เพิ่มขึ้นจากการไหลบ่าของสารอาหารและการตกตะกอน. โคโลนีปะการังที่สมบูรณ์มักจะอยู่รอดล้มคว่ำอยู่ใกล้และปะการังหัก แต่ในกรณีที่รุนแรงแนวอย่างมีนัยสำคัญ พื้นที่มี scoured และน้อยหรือไม่มีเลยซากปะการังแข็ง แนวปะการังทันทีสามารถเริ่มต้นในการกู้คืนผ่านการงอกของปะการังมีชีวิตอยู่สิ่งที่แนบมาและการเจริญเติบโตของชิ้นส่วนปะการังที่ทำงานได้และจากการล่าอาณานิคมของพื้นผิวใหม่ (ซึ่งอาจรวมถึงพื้นที่ดังกล่าว scoured โดยพายุเฮอริเคน) พายุเฮอริเคนอัลเลน (1980) ในจาไมก้าฆ่าประมาณครึ่งหนึ่งของอาณานิคม gorgonian ที่เว็บไซต์หนึ่ง แต่รอดตายอาณานิคมเริ่มที่จะงอกใหม่ได้อย่างรวดเร็ว. ในช่วงบ่ายวันที่ 12 กันยายน 2008 พายุเฮอริเคนไอค์ตรงข้ามสวนดอกไม้ตะวันออกธนาคารแนวปะการังทางตะวันตกเฉียงเหนือ อ่าวเม็กซิโก ในช่วงเวลาของทางเดินพายุเป็นประเภทที่ 2 พายุเฮอริเคนที่มีลม 105mph ด้านทิศเหนือของเพียงลิตร

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

น้ำผลกระทบต่อสัตว์น้ำชนิด

ทันทีตามทางเดินของเขตร้อนพายุไซโคลนสัตว์น้ำอาจพบถิ่น mortalities ร่วมกับธาตุอาหารสูง และต่อมาช่วงที่โหลดไม่ได้ ( ระดับออกซิเจนต่ำ ) อิทธิพลพายุในระยะยาวมักจะรวมการเปลี่ยนแปลงอย่างกว้างขวางในการกระจาย ความอุดมสมบูรณ์และการเคลื่อนไหวของน้ำ ชนิดมือถือชนิดปลาอาจย้ายต้นน้ำเป็นพายุกระชากพาน้ำความเค็มสูงในพื้นที่ พันธุ์ที่ทนต่อความเค็มต่ำอาจย้ายออกจากพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบจากฝนตกหนัก ( ซึ่งจะลดความเค็มจากเกลือ ) และย้ายเข้ามากกว่าน้ำ น้ำยังท่วมพื้นที่ที่เพิ่มขึ้นอาจจะไม่ประกอบด้วยน้ำ หลังจากระดับน้ำลดลงอีกปลาและสัตว์น้ำอื่น ๆอาจจะติด และ / หรือ อยู่ และตาย ต่อไปนี้การกู้คืนร้อนเป็นปกติอย่างรวดเร็ว แต่ด้วยกลับไปก่อนพายุเฮอริเคนตัวเลขและการกระจายเกิดขึ้นภายในกี่เดือน การให้ที่ไม่มีการสูญเสียของวิกฤตสิ่งแวดล้อม สัตว์จะสามารถเพิ่มจำนวนอย่างรวดเร็วในพื้นที่จากที่พวกเขาถูกลิดรอน .

ปริมาณออกซิเจนละลายน้ำต่ำ คือไกลโดยสาเหตุที่พบบ่อยที่สุดของการโพสต์พายุเฮอริเคนปลาฆ่า เมื่อระดับออกซิเจนได้ต่ำเกินไป ปลาจะไม่สามารถที่จะได้รับต้องใช้ปริมาณออกซิเจนที่จำเป็นสำหรับการเผาผลาญและพวกเขาอาจจะตาย

เมื่อพายุเฮอริเคนลมแถบพืชและโค่นล้มต้นไม้ , ชีพจรขนาดใหญ่ของพลวัตร ( ใบไม้ร่วง กิ่งไม้และเศษขยะธรรมชาติอื่น ๆ ) จะถูกสร้างขึ้น ตัวอย่างเช่นเมื่อพายุเฮอริเคน iniki ( 1992 ) ผ่านฮาวายนักวิจัยวัดแคร่ตกชีพจรเท่ากับ 1.4 เท่าของปีขยะตกอยู่ในอัตรา 40 ร้อยละหนึ่งของฤดูใบไม้ร่วงใบไม้ตามฤดูกาลปกติเกิดขึ้นในวันหนึ่งใน atchaflaya อ่างในฟลอริดา หลังจากเส้นทางของพายุเฮอริเคนแอนดรู ( 1992 ) ครอกนี้ก็หมายถึงเวิ้งว้างชีพจรอินทรียวัตถุให้แก่ดิน และ / หรือ น้ำ

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.