Abruptly, Wang Qilang parted her li

Abruptly, Wang Qilang parted her lips with the speed of light in the middle of the fiery kiss and tilted his head away.

He gasped for a brief moment.

Then he pushed Chen Rong away, turned around and, without another word, flapped his long sleeves and strode away.

Chen Rong gave a cry only by the time he was off in the far distance. As quiet as she was, it was uncertain whether she wanted to stop him or to question him.

In a blink, Wang Hong’s elegantly white and spotless figure completely disappeared from her sight.

Some time passed when Old Shang went to her and pulled on her hand. “Miss, what’s wrong? What happened? Why are you standing here stock-still like this?”

Chen Rong looked up in a daze. She vacantly looked at Old Shang and muttered: “He… got angry.” Then she moved her hand to her lips and flushed even redder as she brushed across them.

Her blush soon spread to her neck. Furiously rubbing her lips, Chen Rong railed: “The rotten rogue! He dared to take liberties with me…”

At this point, Chen Rong noticed Old Shang’s curious and confused expression and clamped her mouth shut. She leaned on him to stand upright, her knees numbing, as she murmured: “Let’s go, let us leave now.” She repeated herself, sounding a little as though she was crying: “Old Shang, let’s go!”

The elderly man was completely flummoxed to see her angry, embarrassed, and crying. He quickly helped her, replying as he walked: “Aye, we’ll leave at once. We’ll leave at once.”

……

At long last, Chen Rong found her voice again. “Old Shang, was there any outsider nearby just now?”

“I don’t think so,” he told her after thinking about it. He turned to Chen Rong, asking quizzically: “Miss, is something wrong?”

Chen Rong only blinked, saying nothing in return.

She couldn’t tell him Wang Hong took liberties with her. She wouldn’t believe such words herself, much less Old Shang.

So she clamped her teeth and feebly said, “No, nothing’s the matter.”

“Nothing’s the matter,” she repeated as she angrily wiped her lips.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทันที Wang Qilang แยกริมฝีปากของเธอกับความเร็วของแสงในระหว่างจูบเร่าร้อน และเอียงศีรษะไปเขา gasped ช่วงสั้น ๆเขาผลักเฉินร่องห่างกัน หันไปรอบ ๆ และ ไม่ มีคำอื่น flapped แขนยาวของเขา แล้ว strode ไปรองเฉินให้ร้องไห้เวลาเขาถูกปิดในระยะทางไกลโดยเฉพาะ เป็นเงียบ เพราะ ก็ไม่แน่ใจว่าเธอต้องการเขา หรือสอบถามในการกระพริบตา Wang Hong สีขาวหรูหรา และสะอาดสะอ้านรูปทั้งหมดหายไปจากสายตาของเธอเวลาผ่านไปเมื่อเก่าซางไปเธอ และดึงมือของเธอ "พลาด ไม่ถูกต้องหรือไม่ เกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณอยู่ที่นี่ stock-still เช่นนี้"เฉินรองมองขึ้นดึก เธอมองไปที่ซางเก่า vacantly และญี่ปุ่น: "เขา...มีโกรธ" จาก นั้นเธอย้ายมือของเธอริมฝีปากของเธอ และล้างได้แจ่มชัดขึ้นอีก ตามเธอแปรงทั่วไปอายเธอเร็ว ๆ นี้แพร่กระจายไปยังคอของเธอ กระโชกถูริมฝีปากของเธอ เฉินร้องด่า: "โกงเน่า เขากล้าที่จะใช้เสรีภาพกับฉัน... "ที่จุดนี้ เฉินรองสังเกตนิพจน์สงสัย และสับสนของ Shang และบีบปากของเธอ เธอเองเขาจะยืนตรง หัวเข่าของเธอทำให้มึนงง เป็นเธอ murmured: "เราไป เราออกตอนนี้" เธอซ้ำตัวเอง เสียงเล็กน้อยว่าเธอร้องไห้: "ซางเก่า ไปกันเถอะ"คนสูงอายุได้อย่างสมบูรณ์ flummoxed เห็นเธอโกรธ อาย และร้องไห้ เขาช่วยเธอ ตอบขณะที่เขาเดินอย่างรวดเร็ว: "อาย เราจะปล่อยให้ในครั้งเดียว เราจะเก็บในครั้งเดียว"……ในที่สุดยาว เฉินรองพบเสียงของเธออีก "ซางเก่า ไม่มีบุคคลภายนอกใด ๆ ในบริเวณใกล้เคียงขณะนี้เพียง""ผมไม่คิดอย่างนั้น เขาบอกว่า เธอหลังจากคิดเกี่ยวกับมัน เขากลายเป็นรองเฉิน ถาม quizzically: "พลาด เป็นสิ่งที่ผิด"เฉินรองคันนั้นกะพริบเท่านั้น พูดอะไรกลับมาเธอบอกเขา Wang Hong เอาเสรีภาพกับเธอ เธอไม่เชื่อคำกล่าวเอง มากน้อยกว่าเก่าซางดังนั้นเธอบีบฟันของเธอ และกล่าว ว่า เดินย่อง "ไม่มี ไม่ได้เรื่อง""ไม่มีอะไรเป็นเรื่อง เธอซ้ำเป็นเธอเช็ดริมฝีปากของเธอด้วยความโกรธ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชะงัก , วัง qilang แยกริมฝีปากด้วยความเร็วของแสงในกลางของจูบเร่าร้อนและเอียงศีรษะของเขาไปเขาอ้าปากค้างชั่วขณะนึงแล้วเขาก็ผลักเฉินหยงไป หันไปรอบ ๆและไม่มีคำพูดอื่น แบบแขนยาวของเขาและสโทร์ดี้ไปเชนร้องร้อง โดยเฉพาะเวลาที่เขาออกไปในระยะไกล เงียบยิ่งกว่าเธอ ไม่แน่ว่าเธอต้องการจะหยุดเขาและถามเขาชั่วพริบตา หรูหราของวังหงส์สีขาวสะอาดสะอ้านรูปหายไปจากสายตาของเธอเวลาผ่านไปเมื่อเก่าชางไปของเธอ และดึงมือเธอ " คุณหนู เกิดอะไรขึ้น ? เกิดอะไรขึ้น ? ทำไมคุณมายืนที่นี่หุ้นยังเป็นแบบนี้ ? "เฉินหยงดูเหม่อลอย เธอว่างเปล่ามองแก่ความสามารถและพึมพำ " เขา . . . โกรธ จากนั้นเธอย้ายมือของเธอริมฝีปากของเธอและหน้าแดง แม้แต่ redder ขณะที่เธอปัดข้ามพวกเขาเธอหน้าแดงลามเร็วคอของเธอ ฟอกถูริมฝีปากของเธอ เฉิน โรง railed : " Rogue เน่า ! เขาบังอาจฉวยโอกาสกับผม . . . . . . . "ณจุดนี้ เฉินหยงสังเกตุของชางเก่าสงสัยและสับสนนิพจน์และบีบปากของเธอปิด เธอพิงเขายืนตรงเข่าของเธอมึนงง เมื่อเธอบ่น " ไป เราไปกันเถอะ " เธอย้ำตัวเอง เสียงเล็ก ๆน้อย ๆราวกับเธอกำลังร้องไห้ : เก่า " ชาง , ไปกันเถอะ ! "ชายสูงอายุเป็นความสับสนที่จะเห็นเธอโกรธ อับอาย และร้องไห้ เขารีบช่วยเธอตอบขณะที่เขาเดิน : " ใช่ เราจะไปเดี๋ยวนี้เลย เราจะออกไปเดี๋ยวนี้ ". . . . . . .ในที่สุดเฉินหยงพบว่าเสียงเธออีกครั้ง เก่า " ซางมีคนนอกที่ตอนนี้ ? "" ผมไม่คิดอย่างนั้น เขาบอกว่า หลังจากคิดเกี่ยวกับมัน เขาหันไปถามเชนโรง โดยสอบถาม : " คุณมีอะไรเหรอ ? "เฉินหยงเพียงกระพริบตา บอกว่า ไม่ได้อะไรกลับมาเลยเธอไม่บอกเขาวังหงส์เอาเสรีภาพกับเธอ เธอไม่เชื่อคำพูดตัวเองมากน้อยกว่าเก่า ชางดังนั้น เธอหนีบเธอฟันและสตรอว์เบอร์รี กล่าวว่า " ไม่มี ไม่มีอะไรหรอก "" ไม่มีอะไรหรอก " เธอย้ำเธอเกรี้ยวกราดเช็ดริมฝีปาก