compared to non-stressed plants. Sh

compared to non-stressed plants. Shoot dry
weight of cv Madison decreased compared
to its control at the same time (Table 3). Salt
stress also had a significant negative effect
on root dry weight. The effect of salinity on
root dry weight was greater than shoot dry
weight because root dry weight of both cvs
decreased even at the lowest level of
salinity. Root dry weight at the lowest level
(50 mM) of salinity decreased by 34.8%
compared to root dry weight of non-stressed
plants (Table 3). This might be due to the
type of sugar beet root (storage root) and
also water deficiency caused by
concentration of salt in the growth medium.
Abdollahian-Noghabi (1999) found that
shoot/root ratio of Beta vulgaris increased
under drought stress condition. The root
percentage reduction of cv P29 was less than
that of Madison at high level of salinity
(Table 3), although both were severely
influenced. A possible reason for dry matter
reduction could be the greater reduction in
uptake and utilization of mineral nutrients
by plants under salt stress. Pessarakli and
Tucker (1985, 1988) reported that total
nitrogen uptake of cotton plants decreased
with increasing salinity, reflecting primarily
a dry matter reduction. The uptake of
nitrogen (N) in salt stressed plant might be
competitively limited by Cl-
(Aslam et al.,
1984; Ward et al., 1986).
Leaf Gas Exchange
Net Photosynthesis (ACO2) significantly
(P≤ 0.001) decreased with increasing salt
concentration (Figure 1-a). Plants grown at
low and high levels of salinity had rates that
were , respectively, 80% and 8.3% of the
controls. Analysis of variance revealed that
there were no significant differences
between the two cultivars in the rates of net
photosynthesis, but cv Madison had higher
net photosynthesis than P29. Net
photosynthesis rate generally decreased with
leaf age (Figure 1-b) and this was paralleled
by a lower stomatal conductance. Net
photosynthesis rate of cv Madison was
significantly decreased at the lowest level of
salinity (50 mM), while P29 had a higher net
photosynthesis rate compared to its control
at the same salt concentration but this was
not significant. The photosynthetic rates of
old leaves of Madison plants grown at 250
mM salt concentration were below the
compensation point, while P29 still
maintained rates above the compensation
point. The photosynthetic rates of old leaves
of plants grown at 350 mM of salt
concentration were at the compensation
point and below it for, respectively, P29 and
Madison cultivars (Figure 1-b). Therefore,
old leaves of these plants were effectively
parasitic, whereas old leaves of non-stressed
plants and those grown at low levels of
salinity still made a positive contribution to
the carbon economy of the plant.
The adverse effects of salinity on net
photosynthesis (ACO2) was associated with a
significant (P≤ 0.001) decrease in stomatal

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อเทียบกับพืชที่ไม่เน้น ยิงแห้งน้ำหนักของ cv เมดิสันลดลงเมื่อเทียบการควบคุมของตนในเวลาเดียวกัน (ตาราง 3) เกลือความเครียดยังมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในน้ำหนักแห้งของราก ผลของความเค็มบนน้ำหนักแห้งรากได้มากกว่ายิงแห้งน้ำหนักเนื่องจากน้ำหนักแห้งของ cvs ทั้งรากลดลงแม้แต่ในระดับต่ำที่สุดเค็ม น้ำหนักแห้งรากในระดับต่ำ(50 mM) ของเค็มลด 34.8%เมื่อเทียบกับน้ำหนักแห้งของรากของไม่เน้นพืช (ตาราง 3) นี้อาจเป็นผลชนิดของรากนทาน (เก็บราก) และนอกจากนี้ น้ำขาดที่เกิดจากความเข้มข้นของเกลือในการเจริญเติบโตAbdollahian-Noghabi (1999) พบว่าเพิ่มอัตราการยิง/รากของ Beta vulgarisภายใต้เงื่อนไขความเครียดภัยแล้ง รากเปอร์เซ็นต์การลด cv P29 ได้น้อยกว่าที่เมดิสันเค็มระดับสูง(ตาราง 3), ถึงแม้ว่าทั้งสองได้อย่างรุนแรงมีอิทธิพลต่อการ เหตุผลที่เป็นไปได้สำหรับเรื่องแห้งลดไม่ลดลงมากดูดซับและการใช้ประโยชน์ของสารอาหารแร่ธาตุโดยพืชภายใต้ความเครียดเกลือ Pessarakli และทักเกอร์ (1985, 1988) รายงานว่า ผลรวมลดการดูดซับไนโตรเจนของพืชฝ้ายด้วยการเพิ่มเค็ม สะท้อนให้เห็นถึงหลักการลดเรื่องแห้ง ต่อการเจริญของไนโตรเจน (N) ในโรงงานเครียดเกลืออาจสามารถแข่งขันได้จำกัด โดย Cl- (Aslam et al.,1984 ผู้ป่วย et al., 1986)แลกเปลี่ยนก๊าซของใบไม้สุทธิการสังเคราะห์ด้วยแสง (ACO2) อย่างมีนัยสำคัญ(P≤ 0.001) ลดลง ด้วยการเพิ่มเกลือความเข้มข้น (รูปที่ 1) พืชที่ปลูกที่ระดับต่ำ และสูงของเค็มมีราคาที่ได้ ตามลำดับ 8.3% และ 80%ควบคุม วิเคราะห์ผลต่างของการเปิดเผยที่มีไม่แตกต่างกันระหว่างพันธุ์สองในอัตราสุทธิการสังเคราะห์ด้วยแสง แต่ประวัติเมดิสันมีสูงการสังเคราะห์ด้วยแสงสุทธิกว่า P29 สุทธิอัตราการสังเคราะห์ด้วยแสงลดลงโดยทั่วไปด้วยอายุใบ (รูปที่ 1 b) และนี้คือแห่งดวงโดยต้านทาน stomatal ล่าง สุทธิอัตราการสังเคราะห์ด้วยแสงของ cv เมดิสันลดลงอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับต่ำที่สุดเค็ม (50 mM), ในขณะที่ P29 มีสุทธิสูงเมื่อเทียบกับการควบคุมอัตราการสังเคราะห์ด้วยแสงที่ความเข้มข้นเกลือเดียวกันนี้ได้ไม่สำคัญ ราคา photosynthetic ของใบเก่าของเมดิสันพืชปลูกที่ 250มม.ความเข้มข้นเกลือได้ด้านล่างนี้ค่าตอบแทนจุด ในขณะที่ยังคง P29รักษาราคาเหนือค่าตอบแทนจุด ราคา photosynthetic เก่าทิ้งของพืชปลูกที่ 350 มม.ของเกลือความเข้มข้นอยู่ในค่าตอบแทนจุดและด้านล่างสำหรับ ตามลำดับ P29 และเมดิสันพันธุ์ (รูปที่ 1 b) ดังนั้นใบเก่าของพืชเหล่านี้ได้อย่างมีประสิทธิภาพเสียงฟู่เหมือนกาฝาก ในขณะที่ใบไม้เก่าไม่เน้นพืชและผู้ปลูกที่ระดับต่ำสุดของเค็มยังทำเงินสมทบเป็นค่าบวกเศรษฐกิจคาร์บอนของพืชกระทบของเค็มบนสุทธิการสังเคราะห์ด้วยแสง (ACO2) เกี่ยวข้องกับการอย่างมีนัยสำคัญ (P≤ 0.001) ลด stomatal

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อเทียบกับพืชที่ไม่เน้น ยิงแห้งน้ำหนักของพันธุ์เมดิสันลดลงเมื่อเทียบการควบคุมของตนในเวลาเดียวกัน(ตารางที่ 3) เกลือความเครียดนอกจากนี้ยังมีผลกระทบในทางลบอย่างมากในรากน้ำหนักแห้ง ผลของความเค็มต่อน้ำหนักแห้งรากมากกว่ายิงแห้งน้ำหนักเพราะรากน้ำหนักแห้งของพันธุ์ทั้งสองลดลงแม้ในระดับต่ำสุดของความเค็ม รากน้ำหนักแห้งในระดับที่ต่ำที่สุด(50 มิลลิเมตร) ความเค็มลดลง 34.8% เมื่อเทียบกับน้ำหนักแห้งรากของการไม่เน้นพืช (ตารางที่ 3) นี้อาจจะเป็นเพราะชนิดของน้ำตาลหัวผักกาดราก (root เก็บรักษา) และการขาดน้ำนอกจากนี้ยังเกิดจากความเข้มข้นของเกลือในสื่อการเจริญเติบโต. Abdollahian-Noghabi (1999) พบว่าอัตราการยิง/ รากของ vulgaris Beta เพิ่มขึ้นภายใต้สภาวะความเครียดภัยแล้ง รากลดลงร้อยละของ P29 พันธุ์ได้น้อยกว่าที่เมดิสันในระดับสูงของความเค็ม(ตารางที่ 3) แม้ว่าทั้งสองอย่างรุนแรงอิทธิพล เหตุผลที่เป็นไปได้สำหรับวัตถุแห้งลดลงอาจจะลดลงมากขึ้นในการดูดซึมและการใช้ประโยชน์ของสารอาหารแร่ธาตุที่พืชภายใต้ความเครียดเกลือ Pessarakli และทักเกอร์(1985, 1988) รายงานว่ายอดรวมการดูดซึมไนโตรเจนของพืชลดลงผ้าฝ้ายที่มีความเค็มที่เพิ่มขึ้นสะท้อนให้เห็นถึงหลักลดลงแห้ง การดูดซึมของไนโตรเจน (N) เกลือเน้นพืชอาจจะมีการ จำกัด การแข่งขันโดย Cl- (Aslam, et al.. ปี 1984. วอร์ด, et al, 1986) ใบก๊าซแลกเปลี่ยนสุทธิสังเคราะห์ (ACO2) อย่างมีนัยสำคัญ (P≤ 0.001) ลดลง เกลือที่เพิ่มขึ้นความเข้มข้น(รูปที่ 1 ก) พืชที่ปลูกในระดับต่ำและสูงของความเค็มมีอัตราที่ถูกตามลำดับ80% และ 8.3% ของการควบคุม การวิเคราะห์ความแปรปรวนเปิดเผยว่าไม่มีความแตกต่างระหว่างทั้งสองสายพันธุ์ในอัตราของสุทธิสังเคราะห์แต่พันธุ์เมดิสันมีสูงกว่าการสังเคราะห์แสงสุทธิกว่า P29 สุทธิอัตราการสังเคราะห์แสงโดยทั่วไปลดลงตามอายุใบ(รูปที่ 1 ข) และได้รับการขนานนี้โดยสื่อกระแสไฟฟ้าที่ต่ำกว่าปากใบ สุทธิอัตราการสังเคราะห์แสงของพันธุ์เมดิสันลดลงอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับต่ำสุดของความเค็ม(50 มม) ในขณะที่ P29 มีสุทธิที่เพิ่มขึ้นอัตราการสังเคราะห์แสงเมื่อเทียบกับการควบคุมของตนที่มีความเข้มข้นเกลือเดียวกันแต่ตอนนี้ไม่ได้มีนัยสำคัญ อัตราการสังเคราะห์แสงของใบเก่าของพืชที่ปลูกในเมดิสันที่ 250 ความเข้มข้นของเกลือมิลลิใต้จุดชดเชยขณะที่ P29 ยังคงอัตราค่าสูงกว่าค่าตอบแทนจุด อัตราการสังเคราะห์แสงของใบเก่าของพืชที่ปลูกที่ 350 มิลลิเกลือความเข้มข้นอยู่ที่การชดเชยจุดและด้านล่างของมันตามลำดับP29 และพันธุ์เมดิสัน(รูปที่ 1 ข) ดังนั้นใบเก่าของพืชเหล่านี้ได้อย่างมีประสิทธิภาพพยาธิในขณะที่ใบเก่าที่ไม่ได้เน้นพืชและผู้ที่เติบโตในระดับต่ำของความเค็มยังคงทำผลงานในเชิงบวกต่อเศรษฐกิจคาร์บอนของพืช. ผลกระทบของความเค็มในสุทธิสังเคราะห์ (ACO2 ) ได้รับการเชื่อมโยงกับอย่างมีนัยสำคัญ(P≤ 0.001) ลดลงปากใบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อเทียบกับการไม่เน้นพืช ยิงน้ำหนักแห้งพันธุ์ลดลงเมื่อเปรียบเทียบ

เมดิสันการควบคุมของในเวลาเดียวกัน ( ตารางที่ 3 ) เกลือ
ความเครียดมีความสัมพันธ์ทางลบผลกระทบ
บนน้ำหนักราก ผลของความเค็มต่อน้ำหนักแห้งรากมากกว่ายิง

เพราะน้ำหนักแห้งราก น้ำหนักแห้งทั้ง CVS
ลดลงถึงระดับต่ำสุดของ
ความเค็ม ราก น้ำหนักแห้งที่
ระดับต่ำสุด( 50 มม. ) ความเค็มลดลงร้อยละ 34.8 %
เมื่อเทียบกับน้ำหนักแห้งของรากของพืชไม่เครียด
( ตารางที่ 3 ) นี้อาจจะเนื่องจาก
ประเภทน้ำตาลบีทรูท ( กระเป๋าราก ) และ

ยังขาดน้ำทำให้ความเข้มข้นของเกลือในอาหารสูงขึ้น abdollahian noghabi

( 1999 ) พบว่าอัตราส่วน shoot / root ของ Beta vulgaris
แล้งเพิ่มขึ้น ภายใต้เงื่อนไข ราก
การลดเปอร์เซ็นต์ของ CV p29 น้อยกว่า
ที่เมดิสันเมื่อระดับความเค็ม
( ตารางที่ 3 ) แม้ว่าทั้งคู่อย่างรุนแรง
ชักจูง เหตุผลที่เป็นไปได้เพื่อลดปัญหา
บริการอาจจะยิ่งลดการดูดซึมและการใช้ประโยชน์ของธาตุอาหาร

โดยพืชภายใต้ความเครียดเกลือ และ pessarakli
ทัคเกอร์ ( 1985 , 1988 ) รายงานว่า ปริมาณไนโตรเจนทั้งหมด

ฝ้ายของพืชลดลงกับการเพิ่มความเค็ม สะท้อนหลัก
ลดแห้ง การดูดซึมของ
ไนโตรเจน ( N ) ในเกลือเน้นพืชอาจจะแข่งขันโดย Cl -

) (
aslam et al . , 1984 ; Ward et al . , 1986 )

การสังเคราะห์แสงสุทธิของใบการแลกเปลี่ยนก๊าซ ( aco2 ) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p =
≤ ) ลดลงเมื่อเพิ่มความเข้มข้นเกลือ
( รูปกระเทียมดอง ) พืชที่ปลูกที่ระดับความเค็มต่ำและสูง

มีอัตราที่ถูกเท่ากับ 80% และ 8.3% ของ
การควบคุม การวิเคราะห์ความแปรปรวน พบว่าไม่มีความแตกต่าง

ระหว่าง 2 พันธุ์ในอัตราการสังเคราะห์แสงสุทธิ

แต่ CV เมดิสันมีการสังเคราะห์แสงสุทธิที่สูงกว่า p29 . อัตราการสังเคราะห์แสงสุทธิโดยทั่วไปลดลง

อายุใบ ( รูปที่ 1-b ) และนี้คือโดย
โดยลดของความนำ . สุทธิ
อัตราการสังเคราะห์แสงของ CV เมดิสันเป็น
ลดลงอยู่ในระดับต่ำสุดของ
ความเค็ม ( 50 มม. ) ในขณะที่ p29 มีสูงกว่าอัตราการสังเคราะห์แสงสุทธิ

เมื่อเทียบกับการควบคุมความเข้มข้นเกลือเหมือนกัน แต่นี้คือ
ไม่สําคัญ อัตราการสังเคราะห์แสงของ
ใบเก่าของเมดิสัน พืชที่ปลูก ที่ความเข้มข้นของเกลือ 250 มม. อยู่ด้านล่าง


p29 ชดเชยจุด ในขณะที่ยังคงรักษาอัตราค่าบริการจุดชดเชย

อัตราการสังเคราะห์แสงของใบพืชที่ปลูกที่เก่า

350 มิลลิเมตรของเกลือความเข้มข้นที่จุดชดเชย
และด้านล่างมันตามลำดับ และ p29
เมดิสันพันธุ์ ( รูป 1-b ) ดังนั้น
ใบเก่าของพืชเหล่านี้มีประสิทธิภาพ
ปรสิต ส่วนใบแก่ของพืชที่ปลูกและไม่เครียด

ในระดับต่ำความเค็มก็ยังให้คุณประโยชน์ต่อเศรษฐกิจคาร์บอนของโรงงาน
.
ผลข้างเคียงของความเค็มต่อการสังเคราะห์แสงสุทธิ
( aco2 ) มีความเกี่ยวข้องกับ
อย่างมีนัยสำคัญ ( p ≤ 0.001 ) ในปากลดลง