It was the old lady’s birthday.She

It was the old lady’s birthday.She got up early to be ready for the post. From the second floor flat she could see the postman when he came down the street, and the little boy from the ground floor brought up her letters on the rare occasions when anything came.
Today she was sure there would be something. Myra wouldn’t forget her mother's birthday, even if she seldom wrote at other times. Of course Myra was busy. Her husband had been made Mayor, and Myra herself had got a medal for her work for the aged.
The old lady was proud of Myra, but Enid was the daughter she loved. Enid had never married, but had seemed content to live with her mother, and teach in a primary school round the corner.
One evening, however, Enid said, “I’ve arranged for Mrs. Morrison to look after you for a few days, Mother. Tomorrow I have to go into hos­pital—just a minor operation.I’ll soon be home.”
In the morning she went, but never came back— she died on the oper­ating table. Myra came to the funeral, and in her efficient way arranged for Mrs. Morrison to come in and light the fire and give the old lady her breakfast.
Two years ago that was, and since then Myra had been to see her mother three times, but her husband never.
The old lady was eighty today. She had put on her best dress. Per­haps— perhaps Myra might come. After all, eighty was a special birthday, another decade lived or endured just as you chose to look at it.
Even if Myra did not come, she would send a present. The old lady was sure of that. Two spots of colour brightened her cheeks. She was ex­cited—like a child. She would enjoy her day.
Yesterday Mrs. Morrison had given the flat an extra clean, and today she had brought a card and a bunch of marigolds when she came to do the breakfast. Mrs. Grant downstairs had made a cake, and in the afternoon she was going down there to tea. The little boy, Johnnie, had been up with a packet of mints, and said he wouldn't go out to play until the post had come.
“I guess you’ll get lots and lots of presents,” he said. “I did last week when I was six.”
What would she like? A pair of slippers perhaps. Or a new cardigan. A cardigan would be lovely. Blue's such a pretty colour. Jim had always liked her in blue.Or a table lamp. Or a book, a travel book, with pictures, or a little clock, with clear black numbers. So many lovely things.
She stood by the window, watching. The postman turned round the corner on his bicycle. Her heart beat fast. Johnnie had seen him too and ran to the gate.
Then clatter, clatter up the stairs. Johnnie knocked at her door.
“Granny, granny,” he shouted, “I’ve got your post.”
He gave her four envelopes. Three were unsealed cards from old friends. The fourth was sealed, in Myra’s writing. The old lady felt a pang of disappointment.
“No parcel, Johnnie?”
“No, granny.”
Maybe the parcel was too large to come by letter post. That was it. It would come later by parcel post. She must be patient.
Almost reluctantly she tore the envelope open. Folded in the card was a piece of paper. Written on the card was a message under the printed Hap­py Birthday—Buy yourself something nice with the cheque, Myra and Harold.
The cheque fluttered to the floor like a bird with a broken wing. Slow­ly the old lady stooped to pick it up. Her present, her lovely present. With trembling fingers she tore it into little bits.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นวันเกิดของหญิงเธอได้ขึ้นล่วงหน้าเพื่อพร้อมสำหรับการลงรายการบัญชี จากชั้นสองแบน เธอได้เห็นบุรุษไปรษณีย์ที่เขามาลงถนน และชายจากชั้นนำค่าตัวของเธอในโอกาสน้อยเมื่ออะไรมา วันนี้เธอไม่แน่ใจว่า จะมีบางสิ่งบางอย่าง ได้จะไม่ลืมวันเกิดของแม่ของเธอ แม้เธอค่อยเขียนครั้ง แน่นอนได้ไม่ว่าง สามีของเธอได้ถูกทำนายกเทศมนตรี และได้ตัวเองก็มีเหรียญสำหรับการทำงานของเธอสำหรับการ aged หญิงภูมิใจได้ แต่ Enid ลูกสาวที่เธอรัก Enid ไม่ได้แต่งงาน แต่ก็ดูเหมือนเนื้อหาจะอาศัยอยู่กับแม่ของเธอ และสอนในโรงเรียนสวยงาม หนึ่งเย็น อย่างไรก็ตาม Enid กล่าวว่า "ฉันได้จัดนางมอร์ริสันบาลคุณกี่วัน แม่ พรุ่งนี้ต้องไปโรงพยาบาล — เพียงการดำเนินการย่อยเร็ว ๆ นี้จะบ้าน " ในตอนเช้า เธอไป แต่ไม่เคยกลับมา — ตายบนโต๊ะปฏิบัติการ ได้มาในงานศพ และ ในทันทีเธอจัดนางมอร์ริสันมา และแสงไฟให้หญิงเธอเช้า สองปีที่ และตั้งแต่นั้น ได้เคยไป ดูแม่ของเธอสามครั้ง แต่สามีไม่ ผู้หญิงอายุได้สิบวันนี้ เธอได้สวมเครื่องแต่งกายของเธอดีที่สุด บางทีตัวทีเอ็มอาจมา หลังจากที่ทุก สิบถูกวันเกิดพิเศษ ทศวรรษอื่นอาศัย หรือทนเหมือนคุณเลือกที่จะดูได้ แม้ว่าจะได้ไม่มา เธอจะส่งขวัญ หญิงไม่แน่ใจว่าของที่ จุด 2 สี brightened แก้มของเธอ เธอตื่นเต้น — ชอบเด็ก เธอจะเพลิดเพลินไปกับวันของเธอ เมื่อวานนี้นางมอร์ริสันได้ให้สงบอันสะอาด และวันนี้เธอได้นำบัตรและพวงของ marigolds เมื่อเธอมาทำอาหารเช้า เงินช่วยเหลือนางชั้นล่างได้ทำเค้ก และในช่วงบ่าย ที่เธอกำลังลงไปข้างล่างจะชา ชาย Johnnie ได้รับขึ้นกับแพคเก็ต mints และกล่าวว่า เขาจะไม่ออกไปเล่นจนกว่าลงมา "ผมคิดว่า คุณจะได้รับเยอะ ๆ แสดง เขากล่าวว่า "ฉันไม่สัปดาห์เมื่อผมหก" เธอจะชอบอะไร คู่ของรองเท้าแตะบางที หรือคาร์ใหม่ คาร์จะน่ารัก สีฟ้าของสีสวย จิมได้เสมอชอบเธอในสีน้ำเงินหรือโคมไฟตั้งโต๊ะ หรือหนังสือ หนังสือท่องเที่ยว รูปภาพ หรือ นาฬิกาเล็กน้อย มีหมายเลขสีดำชัดเจนขึ้น สิ่งที่ดีมาก เธอยืนอยู่หน้าต่าง ดู บุรุษไปรษณีย์จะเปิดรอบมุมจักรยานของเขา หัวใจของเธอเต้นอย่างรวดเร็ว Johnnie เห็นเขาเกินไป และวิ่งไปประตู แล้ว clatter, clatter มาก Johnnie โบว์ลิ่งที่ประตูของเธอ "ยาย ยาย เขาตะโกน "ผมได้มีการลงรายการบัญชี" เขาให้เธอซองจดหมาย 4 สามมีบัตร unsealed จากเพื่อนเก่า วันที่สี่ถูกปิดผนึก เพ็นลายลักษณ์อักษร หญิงรู้สึกว่าปางของความผิดหวัง "ไม่มีหีบห่อ Johnnie" "ไม่มี ยาย" อาจจะมีเกินมาทางจดหมายไปรษณีย์ ที่ถูกนั้น มันจะมาในภายหลัง โดยพัสดุ เธอต้องเป็นผู้ป่วย เกือบเต็มใจเธอฉีกซองจดหมายเปิด พับในบัตรเป็นกระดาษ เขียนบนบัตรมีข้อความใต้สุขพิมพ์ — ซื้อเองกับเช็ค เอ็มและฮาโรลด์ เช็คที่ fluttered พื้นเหมือนนกมีปีกหัก ช้าหญิง stooped เพื่อรับ ของเธอปัจจุบัน เธอสวยอยู่ กับตะลึงงันนิ้วเธอฉีกมันเป็นบิตน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นวันเกิดของหญิงแก่ เธอตื่นแต่เช้าเพื่อจะพร้อมสำหรับการโพสต์ จากชั้น 2 แบนเธอ เห็นบุรุษไปรษณีย์เมื่อเขาลงมาที่ถนน และเด็กชายจากพื้นได้นำจดหมายในโอกาสที่หายากเมื่อมีอะไรมา . . .
วันนี้ เธอแน่ใจว่าต้องมีอะไรบางอย่าง ไมร่าไม่ได้ลืมวันเกิดของแม่เธอ ถึงแม้เธอจะไม่ค่อยได้เขียนในเวลาอื่น ๆแน่นอนไมร่าก็ไม่ว่าง สามีของเธอได้ถูกทำให้นายกเทศมนตรีและไมร่าเองก็มีรางวัลสำหรับการทำงานของเธอสำหรับผู้สูงอายุ .
หญิงชราคือความภาคภูมิใจของไมร่า แต่นิดเป็นลูกสาวที่เธอรัก . . . อีนิด ไม่เคยแต่งงาน แต่ได้ดูเนื้อหาที่จะอาศัยอยู่กับแม่ของเธอ และสอนในโรงเรียนระดับประถมศึกษารอบมุม .
หนึ่งเย็น อย่างไรก็ตาม อีนิด กล่าวว่า " ผมให้คุณมอร์ริสันดูหลังคุณไม่กี่วัน แม่ พรุ่งนี้ฉันต้องไปใน HOS อง . . . พยาบาลแค่ผ่าตัดเล็ก ผมกำลังจะกลับบ้าน "
เมื่อเช้าหล่อนไป แต่ไม่เคยกลับมา - เธอตายในการดำเนินการองพร้อมที่โต๊ะ ไมร่ามาที่งานศพ และในวิธีที่มีประสิทธิภาพของเธอให้คุณนายมอร์ริสันที่เข้ามาจุดไฟและให้หญิงชราอาหารเช้าของเธอ .
เมื่อสองปีก่อนนั้นและตั้งแต่นั้น ไมร่าได้เห็นแม่ของเธอสามครั้ง แต่สามีของเธอไม่เคย .
หญิงชราอายุแปดสิบ วันนี้ เธอใส่ชุดของเธอที่ดีที่สุด ต่อองระหว่าง - บางทีไมร่าอาจจะมา หลังจากทั้งหมด แปดสิบก็วันเกิดพิเศษ อีกสิบปี อาศัยอยู่ หรืออดทนเหมือนที่คุณเลือกที่จะมองมัน .
ถ้า Myra ไม่ได้มา เธอจะส่งของขวัญ หญิงชราถูกแน่ใจสองจุดสีสดใสแก้มของเธอ เธอเป็นอดีตองอ้างเหมือนเด็ก เธอจะสนุกกับวันของเธอ .
เมื่อวานคุณนายมอร์ริสันได้รับแบนสะอาดเป็นพิเศษ และวันนี้เธอเอาบัตรและพวงดาวเรือง เมื่อเธอมาทำมื้อเช้า นายแกรนท์ ชั้นล่างทำเค้ก และในตอนบ่ายก็จะลงชา เด็กชายจอห์นนี่ , ,ถูกกับแพ็คเก็ตของ มิ้นท์ และบอกว่าเขาจะไม่ไปเล่นจนโพสต์มา .
" ฉันคิดว่าคุณจะได้รับมากมายของของขวัญ " เขากล่าว " ฉันได้สัปดาห์สุดท้ายเมื่อฉันได้หก "
แล้วอะไรที่เธอชอบ คู่ของรองเท้าแตะอาจจะ หรือใหม่ คาร์ดิแกน เสื้อไหมพรมก็น่ารัก สีฟ้าเป็นสีที่สวย จิมก็ชอบเธอมาตลอด สีฟ้า หรือ โต๊ะ โคมไฟ หรือหนังสือ หนังสือท่องเที่ยว