The weather project was installed a

The weather project was installed at the London's Tate Modern in 2003 as part of the popular Unilever series. The installation filled the open space of the gallery's Turbine Hall.

Olafur used humidifiers to create a fine mist in the air via a mixture of sugar and water, as well as a circular disc made up of hundreds of monochromatic lamps which radiated yellow light. The ceiling of the hall was covered with a huge mirror, in which visitors could see themselves as tiny black shadows against a mass of orange light. Many visitors responded to this exhibition by lying on their backs and waving their hands and legs. (Art critic Brian O'Doherty described this as viewers "intoxicated with their own narcissism as they ponder themselves elevated into the sky."[11]) Open for six months, the work reportedly attracted two million visitors, many of whom were repeat visitors.[12] O'Doherty was positive about the piece when talking to Frieze magazine in 2003, saying that it was "the first time I've seen the enormously dismal space--like a coffin for a giant--socialized in an effective way.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โครงการอากาศถูกติดตั้งที่ลอนดอนเดิร์นใน 2003 เป็นส่วนหนึ่งของชุดยอดนิยมของยูนิลีเวอร์ การติดตั้งเต็มพื้นที่เปิดแกลลอรี่ของกังหันOlafur ใช้เครื่องสร้างหมอกดีในอากาศผ่านส่วนผสมของน้ำตาลทราย และน้ำ เป็นแผ่นวงกลมที่ขึ้นร้อยมนตร์ไฟที่ปล่อยไฟสีเหลือง เพดานของห้องโถงถูกปกคลุม ด้วยกระจกขนาดใหญ่ ที่สามารถเข้าชมตัวเองเป็นเงาดำเล็ก ๆ กับมวลแสงสีส้ม ผู้เข้าชมจำนวนมากตอบนิทรรศการนี้ โดยนอนบนหลัง และโบกมือและขาของพวกเขา (Brian O'Doherty นักวิจารณ์อธิบายนี้เป็นผู้ชม "เมากับ narcissism ตนเป็นพวกเขาไตร่ตรองเองยกระดับสู่ท้องฟ้า" เปิด [11]) 6 เดือน งานรายงานว่าสนใจสองล้านคน จำนวนมากที่มีผู้เข้าชมซ้ำ [12] O'Doherty เป็นบวกเกี่ยวกับชิ้นคุยกับแถบลายตกแต่งนิตยสารใน 2003 บอกว่า มันเป็น "ครั้งแรกที่ผมเคยเห็นอึมครึมอย่างมากพื้นที่--เช่นหีบศพสำหรับยักษ์ - socialized ในวิธีที่มีประสิทธิภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โครงการสภาพอากาศที่ติดตั้งอยู่ที่กรุงลอนดอน Tate Modern ในปี 2003 เป็นส่วนหนึ่งของชุดยูนิลีเวอร์ที่เป็นที่นิยม การติดตั้งที่เต็มไปด้วยพื้นที่เปิดโล่งของแกลเลอรี่ของกังหันฮอลล์. Olafur ใช้ความชื้นเพื่อสร้างละอองในอากาศผ่านทางที่มีส่วนผสมของน้ำตาลและน้ำเช่นเดียวกับแผ่นวงกลมสร้างขึ้นจากหลายร้อยของโคมไฟสีเดียวซึ่งแผ่แสงสีเหลือง เพดานของห้องโถงถูกปกคลุมด้วยกระจกขนาดใหญ่ที่ผู้เข้าชมจะได้เห็นตัวเองเงาสีดำเล็ก ๆ กับมวลของแสงสีส้ม นักท่องเที่ยวหลายคนตอบสนองต่อนิทรรศการนี้โดยนอนอยู่บนหลังของพวกเขาและโบกมือและขาของพวกเขา (นักวิจารณ์ศิลปะไบรอันโดเฮอร์ตี้อธิบายนี้เป็นผู้ชม "ขี้เหล้าเมายากับความหลงตัวเองของพวกเขาขณะที่พวกเขาไตร่ตรองตัวเองสูงขึ้นไปบนท้องฟ้า." [11]) เปิดเป็นเวลาหกเดือนในการทำงานข่าวดึงดูดสองล้านผู้เข้าชมหลายคนเป็นผู้เข้าชมซ้ำ . [12] โดเฮอร์ตี้เป็นบวกเกี่ยวกับชิ้นส่วนเมื่อพูดคุยกับผ้าสักหลาดนิตยสารในปี 2003 บอกว่ามันเป็น "ครั้งแรกที่ผมได้เห็นพื้นที่กลุ้มใจอย่างมาก - เหมือนโลงศพสำหรับยักษ์ - การสังสรรค์ในที่มีประสิทธิภาพ ทาง