AbstractTreatment of stone fruits (

Abstract
Treatment of stone fruits (apricot, peach and nectarine) with Pantoea agglomerans strain EPS125 decreased the incidence
and diameter of lesions of brown rot caused by Monilinia laxa and soft rot caused by Rhizopus stolonifer. Root control was
achieved on fruits either wounded and subsequently inoculated with the pathogens or non-wounded and naturally infected
from orchards. The efficacy of biocontrol was dependent on the concentration of the biocontrol agent and pathogen. At
medium to low pathogen dose, optimal EPS125 concentrations were above 107 CFU ml
1. The median effective dose
(ED50) of EPS125 was 4.5104 in M. laxa and 2.2105 CFU ml
1 in R. stolonifer. However, EPS125 was more effective
in M. laxa than in R. stolonifer as indicated by the ratio between ED50 of the biocontrol agent and pathogen (Kz/Kx) which
was 166 and 1263, respectively. Interactions between the strain EPS125 and the fruit surface, and M. laxa and R. stolonifer,
were studied to determine the mechanisms of protection from postharvest rots. The strain EPS125 colonizes, grows and
survives on stone fruit wounds. Significant inhibition of conidial germination and hyphal growth of R. stolonifer and M. laxa
was achieved when the fungal and EPS125 cells were cocultivated on peel leachate or nectarine juice. However, no effect
was observed when the antagonist and the pathogen cells were physically separated by a membrane filter which permits
nutrient and metabolite interchange. Therefore, a direct interaction between the strain and the pathogen cells is necessary for
antagonism, without a significant contribution of the production of antibiotic substances or nutrient competition. Preemptive
exclusion by wound colonization and direct interaction with the pathogen is proposed as the mechanism of biocontrol.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นามธรรม
อุบัติการณ์ลดลงการรักษาผลไม้หิน (พพริ พีช และ nectarine) ด้วยต้องใช้ agglomerans Pantoea EPS125
และเส้นผ่านศูนย์กลางได้ brown rot เกิดจาก Monilinia laxa และเกิด โดย Rhizopus stolonifer rot นุ่ม ควบคุมรากถูก
ทำได้บนผลไม้อย่างใดอย่างหนึ่งได้รับบาดเจ็บ และ inoculated ในเวลาต่อมา ด้วยโรคนี้ หรือไม่ได้รับบาดเจ็บ และติดเชื้อตามธรรมชาติ
จากสวน ขึ้นอยู่กับความเข้มข้นของตัวแทน biocontrol และศึกษาประสิทธิภาพของ biocontrol ได้ ใน
ได้ EPS125 ความเข้มข้นปานกลางให้ยาการศึกษาต่ำสุด สูงสุดเหนือ 107 CFU ml 1 Dose
(ED50) ผลมัธยฐานของ EPS125 ถูก 104 4.5 M. laxa และ 2.2 105 CFU ml 1 ใน R. stolonifer อย่างไรก็ตาม EPS125 ถูกเพิ่มประสิทธิภาพ
ใน laxa เมตรกว่าในอาร์ stolonifer ตามที่ระบุ โดยอัตราส่วนระหว่าง ED50 biocontrol ตัวแทนและการศึกษา (Kz/Kx) ซึ่ง
166 และ 1263 ตามลำดับ โต้ตอบระหว่างสายพันธุ์ EPS125 และ ผิวผลไม้ และ M. laxa R. stolonifer,
ถูกศึกษาเพื่อกำหนดกลไกการป้องกันจาก rots หลังการเก็บเกี่ยว สายพันธุ์ EPS125 colonizes ขยาย และ
survives ในผลไม้หินบาดแผล ยับยั้งการสำคัญ conidial การงอกและเจริญเติบโต hyphal R. stolonifer และ M. laxa
สำเร็จเมื่อเชื้อรา และเซลล์ EPS125 มี cocultivated บนเปลือก leachate หรือ nectarine น้ำ อย่างไรก็ตาม ไม่มีผล
ถูกตรวจสอบเมื่อเป็นศัตรูและการศึกษาเซลล์ถูกแยกทางร่างกาย โดยตัวกรองเมมเบรนซึ่งอนุญาต
แลกเปลี่ยนสารและ metabolite ดังนั้น ปฏิสัมพันธ์โดยตรงระหว่างสายพันธุ์และศึกษาเซลล์เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับ
antagonism โดยส่วนสำคัญของการผลิตของยาปฏิชีวนะสารหรือธาตุอาหารแข่งขัน Preemptive
แยกแผลสนามและปฏิสัมพันธ์โดยตรงกับการศึกษาจะนำเสนอเป็นกลไกของ biocontrol

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
การรักษาของผลไม้หิน (แอปริคอทพีชและ nectarine) ที่มี Pantoea agglomerans ความเครียด EPS125 ลดอุบัติการณ์
และเส้นผ่าศูนย์กลางของรอยโรคของน้ำตาลที่เกิดจากการเน่า laxa Monilinia อ่อนและเน่าที่เกิดจากเชื้อรา Rhizopus stolonifer ควบคุมรากได้รับการ
ประสบความสำเร็จกับผลไม้อย่างใดอย่างหนึ่งที่ได้รับบาดเจ็บและต่อมาเชื้อด้วยเชื้อโรคหรือไม่ได้รับบาดเจ็บและติดเชื้อตามธรรมชาติ
จากสวน ประสิทธิภาพของการควบคุมทางชีวภาพขึ้นอยู่กับความเข้มข้นของสารควบคุมทางชีวภาพและการติดเชื้อ ที่
ปานกลางถึงปริมาณเชื้อโรคต่ำความเข้มข้นที่เหมาะสม EPS125 อยู่เหนือ 107 CFU มล. ? 1. ยาที่มีประสิทธิภาพเฉลี่ย
(ED50) ของ EPS125 เป็น 4.5? 104 เมตรใน laxa และ 2.2? 105 CFU มล. ? 1 ในอาร์ stolonifer แต่ EPS125 เป็นมีประสิทธิภาพมากขึ้น
ในเอ็ม laxa กว่าในอาร์ stolonifer ตามที่ระบุโดยอัตราส่วนระหว่างค่า ED50 ตัวแทนควบคุมทางชีวภาพและการติดเชื้อ (Kz / Kx) ซึ่ง
เป็น 166 และ 1,263 ตามลำดับ ปฏิสัมพันธ์ระหว่าง EPS125 ความเครียดและพื้นผิวผลไม้และเอ็มอาร์ laxa และ stolonifer,
การศึกษาเพื่อกำหนดกลไกในการป้องกันจากการเน่าหลังการเก็บเกี่ยว EPS125 สายพันธุ์อาณานิคมเติบโตและ
มีชีวิตอยู่บนบาดแผลผลไม้หิน ยับยั้งการงอกและการเจริญเติบโต conidial hyphal ของอาร์ stolonifer เมตรและ laxa
ก็ประสบความสำเร็จเมื่อเชื้อราและ EPS125 เซลล์ถูก cocultivated ในน้ำชะขยะหรือน้ำผลไม้เปลือก nectarine แต่ไม่มีผลกระทบ
ก็สังเกตเห็นเมื่อศัตรูและเซลล์เชื้อโรคถูกแยกออกทางร่างกายโดยการกรองเมมเบรนซึ่งอนุญาตให้
สารอาหารและสารแลกเปลี่ยน ดังนั้นการมีปฏิสัมพันธ์โดยตรงระหว่างสายพันธุ์และเซลล์เชื้อโรคเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับ
การเป็นปรปักษ์กันโดยไม่ต้องมีส่วนสำคัญในการผลิตสารปฏิชีวนะหรือสารอาหารการแข่งขัน มาตรการ
การยกเว้นจากการล่าอาณานิคมแผลและการมีปฏิสัมพันธ์โดยตรงกับการติดเชื้อที่มีการเสนอให้เป็นกลไกในการควบคุมทางชีวภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การรักษานามธรรม
ผลไม้หิน ( apricot , ลูกพีชและผลไม้เนกเตอริน ) กับ pantoea agglomerans eps125 ความเครียดลดอุบัติการณ์
และเส้นผ่าศูนย์กลางของรอยโรคของเน่าสีน้ำตาลที่เกิดจาก monilinia laxa เน่าที่เกิดจากเชื้อรา และนุ่ม stolonifer . ควบคุมราก
ได้ผลไม้ให้บาดเจ็บและต่อมากับเชื้อโรคหรือเชื้อไม่บาดเจ็บและเป็นธรรมชาติที่ติดเชื้อ
จากสวนผลไม้ประสิทธิภาพของไบโอคอนโทรลก็ขึ้นอยู่กับความเข้มข้นของไบโอคอนโทรล เป็นตัวแทน และเชื้อโรค ที่ระดับต่ำขนาดนี้
eps125 ปริมาณที่เหมาะสมคือ เหนือ 107 CFU ml
1 โดย
ยาที่มีประสิทธิภาพ ( ed50 ) ของ eps125 คือ 4.5  104 ในม. laxa 2.2  105 CFU ml และ
1 ในอาร์ stolonifer . อย่างไรก็ตาม eps125 มีประสิทธิภาพ
ในม. laxa มากกว่า Rstolonifer ตามที่ระบุ โดยอัตราส่วนระหว่าง ed50 ของไบโอคอนโทรล เป็นตัวแทน และเชื้อโรค ( KZ / KX ) ซึ่ง
ถูกและ 713 ตามลำดับ ปฏิสัมพันธ์ระหว่างสายพันธุ์ eps125 และผิวผลไม้ และ laxa และ R . stolonifer
, ทดสอบเพื่อตรวจสอบกลไกของการป้องกันจากการเก็บเกี่ยวเฟะฟะ สายพันธุ์ eps125 colonizes เติบโตและ
รอดบนแผลผลไม้หินการยับยั้งการงอกและการเจริญเติบโตลดลงจากระดับของ stolonifer และ laxa
สําเร็จ เมื่อเชื้อราและ eps125 cells cocultivated บนเปลือกแยกน้ำหรือน้ำผลไม้ อย่างไรก็ตาม พบว่าไม่มีผลต่อ
เมื่อปฏิปักษ์และเซลล์เชื้อโรคถูกแยกทางร่างกายโดยเยื่อกรองธาตุอาหารและอุณหภูมิ ซึ่งใบอนุญาต
การแลกเปลี่ยน ดังนั้นมีปฏิสัมพันธ์โดยตรงระหว่างความเครียดและเซลล์เชื้อโรคเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับ
กันโดยไม่ต้องมีส่วนร่วมที่สำคัญของการผลิตสารปฏิชีวนะ หรือ การแข่งขัน สารอาหาร ยึดเอาเสียก่อน
การยกเว้นโดยแผลการล่าอาณานิคมและปฏิสัมพันธ์โดยตรงกับเชื้อโรคจะเสนอเป็นกลไกของไบโอคอนโทรล .