The price captains pay for these me

The price captains pay for these men is a extremely low even by historical standards. According to the anti-trafficking activist Kevin Bales, slaves cost 95% less than they did at the height of the 19th-century slave trade – meaning that they are not regarded as investments for important cash crops such as cotton or sugar, as they were historically, but as disposable commodities.

For the migrants who believed Thailand would bring them opportunity, the reality of being sent out to sea is devastating.

“They told me I was going to work in a pineapple factory,” recalls Kyaw, a broad-shouldered 21-year-old from rural Burma. “But when I saw the boats, I realised I’d been sold … I was so depressed, I wanted to die.”

Chained

Life on a 15-metre trawler is brutal, violent and unpredictable. Many of the slaves interviewed by the Guardian recalled being fed just a plate of rice a day. Men would take fitful naps in sleeping quarters so cramped they would crawl to enter them, before being summoned back out to trawl fish at any hour. Those who were too ill to work were thrown overboard, some interviewees reported, while others said they were beaten if they so much as took a lavatory break.

Many of these slave ships stay out at sea for years at a time, trading slaves from one boat to another and being serviced by cargo boats, which travel out from Thai ports towards international borders to pick up the slave boats’ catch and drop off supplies.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ค่าจ้างแคบเทินส์ราคาสำหรับคนเหล่านี้เป็นต่ำมาก โดยมาตรฐานประวัติศาสตร์ ตามที่ต่อต้านการค้ามนุษย์กิจกรรมก้อน Kevin ทาสทุน 95% น้อยกว่าทำที่ความสูง ของการ ค้าทาสในศตวรรษ – หมายความ ว่า พวกเขาไม่ถือว่าเป็นการลงทุนในเงินสดพืชผลที่สำคัญเช่นฝ้ายหรือน้ำตาล เป็นพวกอดีต แต่ เป็นสินค้าโภคภัณฑ์ผ้าอ้อมการอพยพที่เชื่อว่า ประเทศไทยจะนำพวกเขาโอกาส ความเป็นจริงของการส่งออกไปสู่ทะเลได้ทำลายล้าง"พวกเขาบอกฉันฉันจะทำงานในโรงงานสับปะรด เรียกคืน Kyaw ความกว้างไหล่ 21 ปีจากชนบทพม่า " แต่เมื่อผมเห็นเรือ ผมเองก็ยังคิดฉันได้ถูกขาย... ผมเหนื่อยมาก ฉันอยากจะตาย"Chainedชีวิตในอวน 15 เมตรเป็นโหดร้าย รุนแรง และคาดเดาไม่ หลายของทาสสัมภาษณ์ โดยผู้ปกครองยกเลิกการเลี้ยงเพียงจานข้าวตลอด ผู้ชายจะใช้ naps ต่อสู้ในไตรมาสที่ cramped ดังนั้น การนอนหลับ ก็จะตระเวนใส่พวกเขา ก่อนการเรียกกลับออกเพื่อ trawl ปลาที่ชั่วโมงใดก็ คนป่วยเกินไปที่ทำงานกระเด็นถูกโยนลงทะเล interviewees บางรายงาน ในขณะที่คนอื่น ๆ กล่าวว่า พวกเขาถูกตีถ้าพวกเขาดังมากที่เอาตัวแบ่งรบกวนของเรือทาสเหล่านี้เข้าพักออกทะเลปีที ค้าทาสจากเรืออื่น และการบริการ โดยเรือขนส่งสินค้า การเดินทางจากพอร์ตไทยสู่แดนรับของเรือทาสจับ และปล่อยออกจากเครื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม่ทัพราคาจ่ายสำหรับคนเหล่านี้เป็นที่ต่ำมากแม้โดยมาตรฐานทางประวัติศาสตร์ ตามที่นักเคลื่อนไหวต่อต้านการค้ามนุษย์เควินมัดทาสเสียค่าใช้จ่าย 95% น้อยกว่าที่พวกเขาที่ความสูงของศตวรรษที่ 19 การค้าทาส - หมายความว่าพวกเขาไม่ได้รับการยกย่องเป็นเงินลงทุนสำหรับพืชเศรษฐกิจที่สำคัญเช่นผ้าฝ้ายหรือน้ำตาลในขณะที่พวกเขา ในอดีต แต่เป็นสินค้าที่ใช้แล้วทิ้ง. สำหรับแรงงานข้ามชาติที่เชื่อว่าประเทศไทยจะนำพวกเขามีโอกาสความเป็นจริงของการส่งออกไปในทะเลจะทำลายล้าง. "พวกเขาบอกฉันว่าฉันกำลังจะไปทำงานในโรงงานสับปะรด" จำได้ว่า Kyaw, ที่ทำงานแบบกว้าง ไหล่ 21 ปีจากประเทศพม่าในชนบท "แต่เมื่อผมเห็นเรือที่ฉันตระหนักฉันต้องการได้รับการขาย ... ฉันก็มีความสุขดังนั้นผมอยากจะตาย." ถูกล่ามโซ่ชีวิตบนเรือลากอวน 15 เมตรเป็นที่โหดร้ายรุนแรงและคาดเดาไม่ได้ หลายทาสสัมภาษณ์โดยผู้ปกครองจำได้ว่าเป็นอาหารเพียงแค่จานข้าววัน ผู้ชายจะใช้เวลางีบเป็นพัก ๆ ในห้องนอนแคบดังนั้นพวกเขาจะรวบรวมข้อมูลที่จะใส่พวกเขาก่อนที่จะถูกเรียกตัวกลับออกไปอวนลากปลาในเวลาใด ๆ ผู้ที่ป่วยด้วยการทำงานที่ถูกโยนลงน้ำสัมภาษณ์บางรายงานในขณะที่คนอื่น ๆ กล่าวว่าพวกเขากำลังถูกโจมตีว่าพวกเขาให้มากที่สุดเท่าหยุดพักห้องน้ำ. หลายคนของเรือทาสเหล่านี้อยู่ออกไปในทะเลเป็นเวลาหลายปีในเวลาการซื้อขายทาสจากที่หนึ่ง เรือไปยังอีกและได้รับการบริการจากเรือขนส่งสินค้าซึ่งออกเดินทางจากท่าเรือไทยต่อพรมแดนระหว่างประเทศที่จะรับการจับเรือทาส 'และส่งเสบียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กัปตันจ่ายราคาสำหรับคนเหล่านี้มากน้อยได้ตามมาตรฐานทางประวัติศาสตร์ ตามกิจกรรมต่อต้านการค้าทาสเควินก้อนต้นทุน 95% น้อยกว่าที่พวกเขาทำที่ความสูงของการค้าทาสในศตวรรษที่ 19 ซึ่งหมายความว่าพวกเขาจะไม่ถือว่าเป็นเงินลงทุนสำหรับพืชเศรษฐกิจสำคัญ เช่น ผ้าฝ้าย หรือน้ำตาลเช่นที่พวกเขามีในอดีต แต่เป็นผ้าอ้อมสินค้า

สำหรับผู้อพยพที่เชื่อว่า ประเทศไทย จะนำโอกาส ความเป็นจริงของการส่งออกสู่ทะเลเป็นแรง

" เขาบอกฉันว่าฉันกำลังจะไปทำงานในโรงงานสับปะรด เล่าว่า " ผมเป็นกว้างไหล่ 21 ปีจากพม่าในชนบท " แต่เมื่อผมเห็นเรือ , ฉันตระหนักฉันได้ขาย . . . . . . . ฉันเศร้า ฉันต้องการที่จะตาย "

ถูกล่ามโซ่

ชีวิตบน 15 เมตร ชาวประมงจะโหดรุนแรง และไม่อาจคาดเดาได้ หลายของทาสโดยการสัมภาษณ์ผู้ปกครองหอที่ถูกเลี้ยงเพียงข้าวหนึ่งจานต่อวัน ผู้ชายจะเอานิทาน naps ในนอนแล้วอึดอัด จะคลานเข้าไป ก่อนที่จะถูกเรียกตัวกลับจากอวนลากปลาในชั่วโมง คนที่ป่วยเกินไปที่จะทำงานถูกโยนลงทะเล มีคนรายงานในขณะที่คนอื่น ๆกล่าวว่าพวกเขาถูกตี ถ้าพวกเขาเท่าที่เอาส้วมแตก

หลายเรือทาสเหล่านี้อยู่ในทะเลเป็นเวลาหลายปีในเวลาซื้อขายทาสจากหนึ่งไปยังอีกและถูกให้บริการโดยเรือขนส่งสินค้าเรือที่เดินทางออกจากไทยพอร์ตต่อพรมแดนระหว่างประเทศรับทาสของเรือจับ และส่งเสบียง