A few moments later, he thought he

A few moments later, he thought he saw a pair of yellow eyes looking at him from the road. He realized that they were the lights of a
car. It was standing at the side of the road. He did not know what
to do about it. Should he go up to the car, and knock on the window
and say, ‘Susan, come home’? But there was always the chance
that some other man’s daughter was in the car.
‘And then what will she think of me – out here in my pyjamas?’
He stopped and watched the light of day filling the sky. ‘What will the
neighbours think if they see me?’ he thought. ‘I must go home and
get to bed. I don’t know why I’m worrying like this. I never worried
like this when she was little.’
He turned and started to walk home. Just then he heard a car engine. He looked round and saw its lights coming along the road.
Suddenly he felt more stupid than ever. There was no time to get
away. He could only hide behind a tree. The long wet grass under
the tree made his pyjamas wetter then ever.
The car passed him. He could not see who was inside. ‘Perhaps
it’s Susie,’ he thought. ‘And now I shall have to go home and change my pyjamas.’ He started walking again. Then he stopped once
more. ‘What if it isn’t Susie?’ he thought. ‘What if something really
has happened to Susie?’
He felt sick and cold and miserable. The blood seemed to whisper
and sing inside his ears. His heart seemed to fill his whole body.
‘Oh Susie,’ he whispered, ‘Come home safely. Please . . . ‘
He realized that the car had stopped outside his house. A moment
later he saw Susie. She was wearing her long yellow evening dress.
‘How pretty she is!’ he thought. He heard her sweet, girlish voice
calling: ‘Goodbye. Yes. Lovely. Thank you.’
‘I mustn’t let her see me now,’ he thought. ‘I must keep out of sight.
I must go in through the back door. Then I can go upstairs and put
on dry pyjamas . . .’
A moment later the car turned and came back along the road
towards him. This time there was no chance to hide. For a few
miserable moments he stood there with the light of the car shining
in his eyes.
‘Look natural,’ he said to himself. ‘And hope that nobody notices
me.’
The car stopped and a voice called out:
‘Excuse me, sir. Are you Mr Carteret?’
‘Yes,’ he said. ‘I’m Carteret.’ He tried to sound cool and unworried.
‘Oh. I’m Bill Jordan, sir. ‘I’m sorry we were so late. I hope you
haven’t been worried about Susie?’
‘Oh! No. Of course not.’
‘My mother kept us, you see.’

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สักครู่ต่อมาเขาคิดว่าเขาเห็นคู่ของตาสีเหลืองมองเขาจากถนน เขาตระหนักว่าพวกเขาแสงไฟของ
รถ มันก็ยืนอยู่ที่ด้านข้างของถนน เขาไม่ได้รู้ว่าสิ่ง
ที่จะทำอย่างไรกับมัน เขาควรจะไปถึงรถและเคาะหน้าต่าง
และพูดว่า 'ซูซานมาที่บ้าน? แต่มีโอกาสเสมอ
ว่าลูกสาวของบางคนอื่น ๆ อยู่ในรถ.
'และแล้วสิ่งที่เธอจะคิดว่าฉัน? - ออกจากที่นี่ในชุดนอนของฉัน
เขาหยุดและเฝ้าดูแสงของวันเติมท้องฟ้า 'สิ่งที่จะ
เพื่อนบ้านคิดว่าถ้าพวกเขาเห็นฉัน? ' เขาคิดว่า. 'ผมต้องไปที่บ้านและ
ได้รับไปที่เตียง ผมไม่ทราบว่าทำไมฉันกังวลเช่นนี้ ผมไม่เคยกังวล
เช่นนี้เมื่อเธออายุได้เล็ก ๆ น้อย ๆ .
เขาหันและเริ่มที่จะเดินกลับบ้าน ทันใดนั้นเขาได้ยินเสียงเครื่องยนต์ของรถยนต์ เขามองไปรอบ ๆ และเห็นไฟมาตามถนน.
ทันใดนั้นเขารู้สึกโง่มากขึ้นกว่าเดิม มีเวลาที่จะได้รับไม่ได้
ออกไป เขาจะซ่อนอยู่หลังต้นไม้ หญ้าเปียกนานภายใต้
ต้นไม้ที่ทำชุดนอนของเขาเปียกแล้วเคย.
รถผ่านเขา เขาไม่สามารถมองเห็นผู้ที่อยู่ข้างใน 'บางที
มันซูซี่ "เขาคิดว่า 'และตอนนี้ฉันจะต้องกลับบ้านไปเปลี่ยนชุดนอนของฉัน. เขาเริ่มเดินอีกครั้ง จากนั้นเขาก็หยุดครั้งเดียว
มากขึ้น 'เกิดอะไรขึ้นถ้ามันไม่ได้เป็นซูซี่? เขาคิดว่า. 'เกิดอะไรขึ้นถ้าจริงๆสิ่งที่
เกิดขึ้นกับซูซี่? '
เขารู้สึกว่าป่วยและอากาศหนาวเย็นและมีความสุข เลือดดูเหมือนจะกระซิบ
และร้องเพลงภายในหูของเขา หัวใจของเขาดูเหมือนจะเติมเต็มทั้งร่างกายของเขา.
'โอ้ซูซี่ "เขากระซิบ" มาบ้านอย่างปลอดภัย กรุณา . . '
พระองค์ทรงตระหนักว่ารถได้หยุดอยู่นอกบ้านของเขา ช่วงเวลา
ต่อมาเขาได้เห็นซูซี่ เธอได้รับการสวมใส่ชุดราตรีสีเหลืองยาวของเธอ.
'วิธีสวยเธอเป็น! เขาคิดว่า. เขาได้ยินเสียงหวานของเธอเสียงวัยรุ่น
โทร: 'ลา ใช่ น่ารัก ขอบคุณ. '
'ฉันจะต้องไม่ปล่อยให้เธอเห็นฉันตอนนี้' เขาคิดว่า 'ฉันจะต้องให้ออกไปจากสายตา.
ฉันจะต้องไปผ่านประตูหลัง แล้วฉันจะไปชั้นบนและใส่
ชุดนอนแห้ง . .
ช่วงเวลาต่อมารถหันกลับมาตามถนน
ต่อเขา เวลานี้มีโอกาสที่จะซ่อนไม่ ไม่กี่
ช่วงเวลาที่มีความสุขที่เขายืนอยู่ที่นั่นด้วยแสงของรถส่องแสง
ในดวงตาของเขา.
'ดูเป็นธรรมชาติ "เขาพูดกับตัวเอง 'และหวังว่าไม่มีใครสังเกตเห็น
ฉัน.
รถหยุดและเสียงที่เรียกว่าออก:
'ขอโทษนะครับ คุณนายคาร์? '
'ใช่' เขากล่าวว่า 'ฉัน Carteret. เขาพยายามที่จะเสียงเย็นและ unworried.
'โอ้ ฉันบิลจอร์แดนครับ 'ฉันขอโทษเราก็ดึกแล้ว ฉันหวังว่าคุณ
ไม่ได้กังวลเกี่ยวกับซูซี่ '
'Oh! ฉบับที่ไม่แน่นอน. '
'แม่ของฉันทำให้เราคุณจะเห็น.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่กี่นาทีต่อมา เขาคิดว่าเขาเห็นคู่ของดวงตาสีเหลืองมองเขาจากถนน เขาตระหนักว่าพวกเขาถูกไฟของ
รถ มันยืนอยู่ที่ด้านข้างของถนน เขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่
จะทำอะไรเกี่ยวกับมัน เขาควรจะไปถึงรถและเคาะหน้าต่าง
และพูดว่า ' ซูซาน กลับบ้าน " แต่ก็มีโอกาสเสมอ
ลูกสาวคนอื่นอยู่ในรถ .
' แล้วเธอจะคิดว่าฉัน–ออกมาในชุดนอนของฉัน '
เขาหยุดและมองดูแสงสว่างเต็มท้องฟ้า ' อะไรจะ
เพื่อนบ้านคิดว่าถ้าพวกเขาเห็นฉัน ? ' เขาคิด ฉันต้องกลับบ้านและ
ไปที่เตียง ฉันไม่รู้ว่าทำไมฉันกังวลแบบนี้ ผมไม่เคยกังวล
แบบนี้เมื่อเธอ '
เขาหันและเริ่มเดินกลับบ้าน จากนั้นเขาได้ยินเสียงเครื่องยนต์ของรถเขามองดูรอบและเห็นมีไฟมา ตามถนน
ทันใดนั้นเขารู้สึกโง่มากกว่าที่เคย ไม่มีเวลาที่จะได้รับ
ออกไป เขาอาจจะซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ หญ้ายาวเปียกใต้ต้นไม้ทำให้ชุดนอนของเขาเปียก

เคย รถผ่านเขา เขาไม่สามารถมองเห็นคนที่อยู่ข้างใน ' บางที
มันซูซี่ ' เขาคิด และตอนนี้ผมจะต้องกลับบ้านและเปลี่ยนชุดนอนของฉันเขาเริ่มเดินอีกครั้ง แล้วเขาก็หยุดเมื่อ
เพิ่มเติม ' ถ้าไม่ใช่ซูซี่ ? ' เขาคิด ' ถ้ามีอะไรจริงๆ
เกิดขึ้นกับซูซี่ ? '
เขารู้สึกป่วยและเย็นและเป็นทุกข์ เลือดเหมือนจะกระซิบ
ร้องในหูของเขา หัวใจของเขาดูเหมือนจะเติมร่างกายของเขา .
' โอซูซี่ ' กระซิบ ' กลับบ้านอย่างปลอดภัย ได้โปรด . . . . . . . '
เขาได้ตระหนักว่ารถหยุดอยู่ที่หน้าบ้านของเขา สักครู่
ต่อมาเขาเห็นซูซี่ เธอสวมชุดราตรีของเธอยาวสีเหลือง .
' เธอน่ารัก ! ' เขาคิด เขาได้ยินเสียงเธอหวาน ตุ๊กติ๊ก
โทร : ' ลาก่อน ใช่ น่ารัก ขอบคุณคุณ '
" อย่าให้เธอเห็นฉันในตอนนี้ ' เขาคิด ' ผมต้องเก็บออกจากสายตา .
ผมต้องเข้าไปทางประตูหลัง แล้วฉันก็ขึ้นไปข้างบนแล้วใส่
บนบริการชุดนอน . . . . . . . . '
หลังจากนั้นสักครู่รถก็กลับมาตามถนน
ที่มีต่อเขา คราวนี้ไม่มีโอกาสที่จะซ่อน ไม่กี่
อนาถที่เขายืนอยู่ตรงนั้นด้วยแสงจากรถส่อง

นี่เธอในสายตาของเขา ธรรมชาติ ' เขาพูดกับตัวเอง และหวังว่าจะไม่มีใครสังเกต

ฉัน หยุดรถ แล้วเสียงเรียก :
'excuse ผม ครับ คุณคือคุณ Jersey ? '
' ใช่ ' เขาพูด' ผม Cherbourg ' เขาพยายามที่จะเสียงเย็นและ unworried .
โอ้ . ผมบิลจอร์แดนครับ " โทษทีเราสายแล้ว ฉันหวังว่าคุณ
ไม่เคยกังวลเกี่ยวกับซูซี่ ? '
' โอ ! แน่นอนว่าไม่ . '
' ของฉันแม่ทำให้เรา คุณเห็น '
.