t(297) = −0.22, p = .983. Table 2 s

t(297) = −0.22, p = .983. Table 2 shows correlations between the continuous
variables at both T1 and T2 for boys and girls, respectively. Partial
correlations controlling for gender were performed on T1/T2 self-reported
bullying, r = .55, p < .0005, self-reported victimization, r = .45, p < .0005,
peer nominated bullying, r = .60, p < .0005, peer nominated victimization,
r = .66, p < .0005, and moral disengagement, r = .60, p < .0005.
To investigate changes in moral disengagement and bullying variables,
T2-T1 change scores were calculated for self-reported bullying (M = −0.26,
SD = 2.53), peer-nominated bullying (M = 0.25, SD = 7.49) and self-reported
victimization (M = −6.73, SD = 4.03) peer-nominated victimization (M =
−0.54, SD = 7.97) as well as for moral disengagement (M = −0.58, SD =

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

t(297) = −0.22, p =.983 ตารางที่ 2 แสดงความสัมพันธ์ระหว่างการอย่างต่อเนื่องตัวแปรที่ T1 และ T2 ในเด็กชายและเด็กหญิง ตามลำดับ บางส่วนดำเนินการควบคุมสำหรับเพศสัมพันธ์บน T1/T2 รายงานตนเองbullying, r =.55, p < .0005, victimization รายงานด้วยตนเอง r =.45, p < .0005เพียร์เสนอ bullying, r =.60, p < .0005 เพียร์เสนอ victimizationr =.66, p < .0005 และคุณธรรม disengagement, r =.60, p < .0005การตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงในคุณธรรม disengagement bullying ตัวแปรT2-T1 เปลี่ยนคะแนนถูกคำนวณสำหรับ bullying รายงานด้วยตนเอง (M = −0.26SD = 2.53), เพียร์เสนอ bullying (M = 0.25, SD = 7.49) และรายงานด้วยตนเองvictimization (M = −6.73, SD = 4.03) เสนอชื่อเพียร์ victimization (M =−0.54, SD = 7.97) เช่นกันเป็นสำหรับ disengagement คุณธรรม (M = −0.58, SD =

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตันขึ้นไป (297) = -0.22, p = 0.983 ตารางที่ 2 แสดงให้เห็นความสัมพันธ์ระหว่างต่อเนื่อง
ตัวแปรทั้ง T1 และ T2 สำหรับชายและหญิงตามลำดับ ส่วน
ความสัมพันธ์ทางเพศควบคุมได้ดำเนินการใน T1 / T2 ตนเองรายงาน
การข่มขู่ r = 0.55, p <0.0005, การตกเป็นเหยื่อของตัวเองรายงาน r = 0.45, p <0.0005,
เพียร์เสนอชื่อเข้าชิงข่มขู่ r = 0.60, p <0.0005, เพียร์เสนอชื่อเข้าชิงแกล้ง,
r = 0.66, p <0.0005 และหลุดพ้นคุณธรรม r = 0.60, p <0.0005.
ในการตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงในหลุดพ้นทางศีลธรรมและตัวแปรข่มขู่
T2-T1 คะแนนการเปลี่ยนแปลงนี้จะถูกคำนวณ สำหรับการข่มขู่ตนเองรายงาน (M = -0.26,
SD = 2.53) การข่มขู่แบบ peer-เสนอชื่อเข้าชิง (M = 0.25, SD = 7.49) และตนเองรายงาน
การตกเป็นเหยื่อ (M = -6.73, SD = 4.03) การตกเป็นเหยื่อของเพียร์เสนอชื่อเข้าชิง (M =
-0.54, SD = 7.97) เช่นเดียวกับการหลุดพ้นทางศีลธรรม (M = -0.58, SD =

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

T ( 297 ) = − 0.22 , p = . 433 . ตารางที่ 2 แสดงความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรอย่างต่อเนื่อง
2 T1 และ T2 สำหรับชาย และหญิง ตามลำดับ บางส่วน
ความสัมพันธ์ควบคุมเพศจำนวน T1 / T2
self-reported กลั่นแกล้ง , r = . 55 , P < . 0005 self-reported , เหยื่อ , r = . 45 , P < . 0005
เพื่อนเสนอชื่อ , รังแก , r = . 60 , P < . 0005 , เพื่อนถูกแกล้ง
, r = . 66 , p < . 0005 ,และคุณธรรมความเป็นอิสระ , r = . 60 , P < . 0005 . ตัวแปรที่จะศึกษาการเปลี่ยนแปลงผู้นำจริยธรรม

และ การกลั่นแกล้ง t2-t1 เปลี่ยนคะแนนมาคำนวณหา self-reported กลั่นแกล้ง ( M = − 6
, SD = 2.53 ) , เพื่อนถูกรังแก ( M = 0.25 , SD = 7.49 ) และ self-reported
เหยื่อ ( ม. = − 6.73 , SD = 4.03 ) เพื่อนชื่อเหยื่อ ( M =
− 0.54 , SD = 797 ) เช่นเดียวกับผู้นำคุณธรรม ( M = − 1 , SD =