การติดต่อค้าขาย ในระยะแรกของการติดต่อระหว่างโลกตะวันออกกับโลกตะวันตก
เริ่มต้นจากการค้าขาย ที่พ่อค้าชาวตะวันตกกับตะวันออกได้อาศัยเส้นทางที่เรียกกันในสมัยหลังว่า
“เส้นทางสายไหม (Silk Road)” เส้นทางนี้เริ่มจากกรุงฉางชาน (เมืองซีอานในปัจจุบัน) ประเทศ
จีนไปทางตะวันตก ผ่านทะเลทรายในเอเชียกลาง จนถึงเมืองท่าริมฝั่งทะเลเมดิเตอร์เรเนียน แล้ว
ลงเรือต่อไปทวีปยุโรป สินค้าสำคัญที่พ่อค้าชาวตะวันตกต้องการคือผ้าไหม ส่วนสินค้าที่โลกตะวัน-
ออกต้องการ เช่น หินมีค่า งาช้าง เป็นต้น ต่อมาเส้นทางทางบกได้ลดความสำคัญลงเมื่อมีการ
พัฒนาเทคนิคการต่อเรือและเดินเรือทำให้การติดต่อค้าขายขยายวงกว้าง เส้นทางการค้าจึงได้
เปลี่ยนมาเป็นเส้นทางทางทะเลที่เรียกกันในสมัยหลังว่า “เส้นทางเครื่องเทศ” (Spice Route)
เนื่องจากชาวตะวันตกมีความต้องการเครื่องเทศ เพื่อมาใช้ในการถนอมอาหาร โดยเฉพาะเนื้อ
สัตว์ให้มีอายุยืนนานและใช้ในการปรุงอาหารให้มีรสชาติมากขึ้น ดังนั้นการค้าขายจึงเป็นช่องทาง
สำคัญที่ทำให้มีการแลกเปลี่ยนอารยธรรมระหว่างกัน