Negligence, a concept from the area

Negligence, a concept from the area of law known as torts, provides a second avenue for consumers to hold producers responsible for their prod¬ucts. The distinction between contract law and tort law also calls attention to two different ways to understand ethical duties. Under a contract model, the only duties that a person owes are those that have been explicitly promised to another party. I have duties to the mortgage company, for example, because I have agreed or promised to do certain things. On a narrow contractarian view of ethics, our only duties are those that have been taken on explicitly and volun¬tarily Otherwise, I owe nothing to anyone. The ethical perspective that under¬lies tort law holds that we all owe other people certain general duties, even if we have not explicitly and voluntarily assumed them. Specifically, I owe other people a general duty not to put them at unnecessary and avoidable risk. Thus, although I have never explicitly promised anyone that I will drive carefully, I have an ethical duty not to drive recklessly down the street.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประมาทแนวคิดจากพื้นที่ของกฎหมายเป็นที่รู้จักกันวินาศภัยให้เป็นถนนที่สองสำหรับผู้บริโภคที่จะถือความรับผิดชอบในการผลิตแยงของพวกเขา¬ ความแตกต่างระหว่างกฎหมายสัญญาและละเมิดกฎหมายยังเรียกร้องความสนใจกับสองวิธีที่แตกต่างกันเพื่อให้เข้าใจหน้าที่ทางจริยธรรม ภายใต้รูปแบบสัญญาที่ทำหน้าที่เพียงว่าคนที่เป็นหนี้เป็นผู้ที่ได้รับการสัญญาอย่างชัดเจนไปยังบุคคลอื่นฉันมีหน้าที่ บริษัท จำนองตัวอย่างเช่นเพราะผมได้ตกลงหรือสัญญาว่าจะทำสิ่งบางอย่าง ในมุมมองที่แคบของ contractarian จริยธรรมหน้าที่เดียวของเราเป็นผู้ที่ได้รับการดำเนินการเกี่ยวกับอย่างชัดเจนและ volun ¬ tarily อย่างอื่นฉันเป็นหนี้อะไรกับใคร มุมมองทางจริยธรรมว่าภายใต้¬อยู่ละเมิดกฎหมายถือที่เราทุกคนเป็นหนี้คนอื่น ๆ ทั่วไปหน้าที่บางอย่างแม้ว่าเราจะยังไม่ได้อย่างชัดเจนและตั้งใจสันนิษฐานว่าพวกเขา โดยเฉพาะผมเป็นหนี้คนอื่น ๆ หน้าที่ทั่วไปที่จะไม่ทำให้พวกเขาที่มีความเสี่ยงที่ไม่จำเป็นและหลีกเลี่ยงได้ ดังนั้นถึงแม้ว่าฉันไม่เคยสัญญาว่าทุกคนที่ฉันจะขับรถอย่างระมัดระวังอย่างชัดเจนฉันมีหน้าที่ทางจริยธรรมจะไม่ขับรถโดยประมาทลงถนน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ละเลย แนวคิดจากพื้นที่ของกฎหมายเป็นการละเมิดจาก อเวนิวที่สองสำหรับผู้บริโภคเพื่อจัดเก็บผู้ผลิตรับผิดชอบของพวกเขา prod¬ucts ทาง ความแตกต่างระหว่างกฎหมายสัญญาและกฎหมายสูญยังเรียกความสนใจกับสองวิธีเข้าใจหน้าที่จริยธรรม ภายใต้รูปแบบสัญญา หน้าที่เฉพาะที่ค้างชำระผู้มีที่มีสัญญาอย่างชัดเจนกับบุคคลอื่นแล้ว แล้วหน้าที่บริษัทจำนอง เช่น เนื่องจากผมได้ตกลง หรือสัญญาว่า จะทำบางสิ่ง ในมุมมอง contractarian แคบของจริยธรรม เป็นหน้าที่ของเราเท่านั้นที่มีการใช้ในอย่างชัดเจน และมีภาระไม่ทำเช่น volun¬tarily ฉันชำระอะไรใคร มุมมองด้านจริยธรรมว่า under¬lies สูญกฎหมายถือว่า เราทั้งหมดเป็นหนี้บุคคลอื่นบางหน้าที่ทั่วไป ถ้าเรามีไม่ชัดเจน และต่างสันนิษฐานเหล่านั้น เป็นเฉพาะ ฉันหนี้บุคคลอื่นทั่วไปหน้าที่ไม่ทำให้พวกเขาเสี่ยง avoidable และไม่จำเป็น ดังนั้น แม้ว่าฉันมีไม่เคยชัดเจนสัญญาใครว่า ฉันจะขับรถอย่างระมัดระวัง แล้วมีจริยธรรมหน้าที่ไม่ไดรฟ์ recklessly ลงบนถนน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความประมาทเลินเล่อเป็นแนวความคิดที่จากพื้นที่ของกฎหมายซึ่งรู้จักกันในชื่อ torts จัดให้บริการ Avenue ที่สองสำหรับ ผู้บริโภค ที่ต้องการถือผู้ผลิตรับผิดชอบในจ้ำจี้จ้ำ ไช ¬ ucts ของพวกเขา ความแตกต่างระหว่างกฎหมายสัญญาและกฎหมายว่าด้วยการละเมิดยังเรียกร้องความสนใจกับสองวิธีที่แตกต่างกันในการทำความเข้าใจหน้าที่อย่างมีจริยธรรม ตามรุ่นตามสัญญาที่ปฏิบัติหน้าที่ได้ต่อว่ามีบุคคลที่เป็นหนี้มีผู้ที่ได้รับการอย่างชัดเจนให้สัญญาไว้กับบุคคลอื่นผมมีหน้าที่ในการให้สินเชื่อบริษัทเช่นเนื่องจากผมได้ตกลงกันหรือสัญญาว่าจะทำสิ่งของบางอย่าง ในการดู contractarian แคบๆที่มีจริยธรรมหน้าที่ของเรามีเพียงอย่างเดียวคือผู้ที่ได้รับการนำมาในอย่างชัดเจน volun และ ¬ tarily หรือมิเช่นนั้นแล้วผมเป็นหนี้ไม่มีอะไรให้ใคร มุมมองทางจริยธรรมที่ว่าตามกฎหมายว่าด้วยการ ละเมิด ¬ ทอดตัวอยู่ถือว่าเราทั้งหมดเป็นหนี้คนอื่นหน้าที่ทั่วไปบางอย่างแม้ว่าเราจะไม่ได้สันนิษฐานไว้อย่างชัดเจนและด้วยความสมัครใจ โดยเฉพาะผมเป็นหนี้คนอื่นหน้าที่ทั่วไปที่ไม่ได้ไปเอาไว้ให้อยู่ในความเสี่ยงโดยไม่จำเป็นและสามารถหลีกเลี่ยงได้ ดังนั้นแม้ผมไม่เคยให้สัญญาไว้ใครก็ตามที่เราจะขับรถอย่างระมัดระวังอย่างชัดเจนผมมีหน้าที่มีจริยธรรมที่ไม่สามารถขับรถโดยประมาทเลินเล่อลงไปที่ถนน