The first two lines of the last sta

The first two lines of the last stanza once more demonstrate the differences between the two socio-economic classes appearing the poem: the common working-class folk who admired the wealth and style of Richard Cory struggled on and on, striving for the day when they too could be like him. Not only did they work hard, but they also sacrificed because they could not buy everything they wanted, and they complained about the low quality of the things they could afford.

And then we come to the last two lines that shock and startle so: Richard Cory, the man who has everything, the man who was everything that these hard working folk wanted to be—this icon of success and happiness—kills himself.

We can certainly take from this poem the old adage that appearances are deceiving, but we get much more than that, if we look closely. The poet, Edwin Arlington Robinson, has composed nearly perfect poem in its truth about life, its sense of the nature of human personalities, its rhythm, its rime scheme, and it does all this while remaining quite literal without one metaphor or simile

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บรรทัดสองของบทร้อยกรองสุดท้ายอีกครั้งแสดงให้เห็นถึงความแตกต่างระหว่างชนชั้นสังคมเศรษฐกิจสองปรากฏ กลอน: พื้นบ้าน working-class ทั่วไปที่ชื่นชมสมบัติและลักษณะของโคริชาร์ดต่อสู้ และ กระเสือกกระสนวันเมื่อพวกเขาเกินไปอาจจะเหมือนเขา ไม่เพียงไม่ทำงานหนัก แต่พวกเขายังเสียสละเนื่องจากพวกเขาไม่สามารถซื้อทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเขาต้องการ และพวกเขาแนะนำเกี่ยวกับคุณภาพต่ำในสิ่งที่พวกเขาสามารถจ่ายแล้ว เรามาสุดท้ายบรรทัดที่สองที่ช็อค และ startle นั้น: ริชาร์ดโค คนที่มีทุกอย่าง คนที่เป็นทุกอย่างที่พื้นบ้านเหล่านี้ทำงานหนักต้องการ — ไอคอนนี้ประสบความสำเร็จและความสุข — ฆ่าตัวเองเราแน่นอนไปจากกลอนนี้ดิฉันเก่าที่มีลักษณะเป็น deceiving แต่เราได้รับมากกว่านั้น ถ้าเรามองอย่างใกล้ชิด กวี เอ็ดวินอาร์ลิงตันโรบินสัน มีประกอบด้วยบทกวีเกือบสมบูรณ์ในความเป็นจริงเกี่ยวกับชีวิต ความรู้สึกของธรรมชาติของมนุษย์สับสน จังหวะการ ร่างการเด้นท์ และมันไม่ทั้งหมดนี้ขณะที่เหลือค่อนข้างอักษร โดยเทียบหรือเปรียบเทียบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สองบรรทัดแรกของบาทสุดท้ายอีกครั้งแสดงให้เห็นถึงความแตกต่างระหว่างสองชนชั้นทางเศรษฐกิจและสังคมที่ปรากฏในบททั่วไปการทำงานระดับชาวบ้านที่ชื่นชมสมบัติและลักษณะของ Richard Cory ต่อสู้บนและบน กระเสือกกระสนสำหรับวันที่ พวกเขาก็อาจจะชอบเขา ไม่เพียง แต่ทำพวกเขาทำงานอย่างหนัก แต่ก็ยังเสียสละเพราะพวกเขาไม่สามารถซื้อทุกอย่างที่พวกเขาต้องการและพวกเขาบ่นเกี่ยวกับคุณภาพต่ำของสิ่งที่พวกเขาสามารถจ่ายได้

แล้วเรามาล่าสุดสองบรรทัดที่ช็อกและตกใจมาก : Richard Cory , คนที่ได้ทุกอย่าง คนที่เป็นทุกอย่างที่เหล่านี้ทำงานหนักชาวบ้านต้องการไอคอนนี้ของความสำเร็จและความสุข

ฆ่าตัวเอง แน่นอนเราสามารถใช้จากบทกวีนี้ภาษิตเก่าที่ปรากฏจะหลอกตาแต่เราได้มากกว่านั้น ถ้าเราดูอย่างใกล้ชิด กวี เอ็ดวิน อาร์ลิงตัน โรบินสัน ได้แต่งบทกวีเกือบจะสมบูรณ์แบบในความจริงของชีวิต , ความรู้สึกของลักษณะของบุคลิกภาพของมนุษย์ จังหวะของมัน แบบเป็นจังหวะ และมันไม่ทั้งหมดนี้ในขณะที่เหลือค่อนข้างตามตัวอักษร โดยไม่มีการเปรียบเทียบ หรือ