Since the early days of the 20th ce

Since the early days of the 20th century, classical breeding for disease resistance in plants has been a major method for controlling plant diseases. However, it was not until the 1940s when H. H. Flor published his seminal work on the genetics of the interaction between flax and its obligate rust pathogen, Malamspora lini, that we gained a substantial understanding of the genetic interactions that control disease resistance in plants (10). Flor's work was novel, insightful, and under-appreciated at the time as he concurrently studied the inheritance of resistance in the host and virulence in the pathogen. This work resulted in formulation of the gene-for-gene hypothesis. In its most simple form, the gene-for-gene hypothesis states that plants contain single dominant resistance (R) genes that specifically recognize pathogens that contain complementary avirulence genes. Avirulence genes can be defined as genes in the pathogen that encode a protein product that is conditionally recognized directly or indirectly only by those plants that contain the complementary R gene. Specific recognition results in the induction of defense gene expression and the inhibition of pathogen growth. However, if the plant host does not contain the R gene, the pathogen is still capable of causing disease on that plant even though it still contains the avirulence gene. It was the work of H. H. Flor that set the stage for the subsequent molecular cloning of pathogen avirulence genes and plant R genes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตั้งแต่ยุคแรกของศตวรรษ 20 พันธุ์คลาสสิกสำหรับต้านทานโรคในพืชได้รับวิธีการสำคัญในการควบคุมโรคพืช อย่างไรก็ตาม ไม่ถึงทศวรรษ 1940 โดยเมื่อ H. H. Flor เผยแพร่งานของเขาบรรลุถึงในพันธุศาสตร์ของการโต้ตอบระหว่างลินินและศึกษาสนิมของ obligate, Malamspora lini ที่เราได้รับความเข้าใจที่พบของการโต้ตอบทางพันธุกรรมที่ควบคุมความต้านทานโรคในพืช (10) งานของ Flor นวนิยาย ลึกซึ้ง และใต้ชื่นชมพร้อมกับเขาพร้อมศึกษาการสืบทอดความต้านทานในโฮสต์ virulence ในการศึกษา งานนี้ผลในการกำหนดสมมติฐานยีนต่อยีน รูปแบบที่ง่ายที่สุด สมมติฐานยีนต่อยีนระบุว่า พืชที่ประกอบด้วยยีนต้านทานหลักเดียว (R) ที่จดจำโดยเฉพาะโรคที่ประกอบด้วยยีนเสริม avirulence สามารถกำหนด avirulence ยีนเป็นยีนในการศึกษาที่เข้ารหัสผลิตภัณฑ์โปรตีนที่เป็นอย่างมีเงื่อนไขที่รับรู้โดยตรง หรือโดยทางอ้อมเท่านั้นพืชที่ประกอบด้วยยีน R เพิ่มเติม การรับรู้เฉพาะผลการเหนี่ยวนำของยีนป้องกันและยับยั้งการเจริญเติบโตของการศึกษา อย่างไรก็ตาม ถ้าโฮสต์พืชประกอบด้วยยีน R การศึกษาได้ยังสามารถก่อให้เกิดโรคในพืชที่แม้จะยังคงประกอบด้วยยีน avirulence มันเป็นการทำงานของ H. H. Flor ที่ตั้งเวทีสำหรับการต่อโคลนของยีน avirulence ศึกษา และพืชยีน R

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตั้งแต่วันแรกของศตวรรษที่ 20, คลาสสิกสำหรับการเพาะพันธุ์ต้านทานโรคในพืชได้รับวิธีการที่สำคัญในการควบคุมโรคพืช แต่มันไม่ได้จนกว่า 1940 เมื่อ HH Flor ตีพิมพ์ผลงานน้ำเชื้อของเขาเกี่ยวกับพันธุศาสตร์ของการปฏิสัมพันธ์ระหว่างแฟลกซ์และเชื้อโรคสนิมของหนี้บุญคุณที่ Malamspora Lini ที่เราได้รับความเข้าใจที่สำคัญของการมีปฏิสัมพันธ์ทางพันธุกรรมที่ควบคุมความต้านทานโรคในพืช (10 ) ทำงาน Flor เป็นนวนิยายที่ชาญฉลาดและภายใต้การชื่นชมเวลาที่เขาพร้อมศึกษามรดกของความต้านทานในโฮสต์และความรุนแรงในเชื้อโรค งานนี้ส่งผลในการกำหนดของยีนสำหรับยีนสมมติฐาน ในรูปแบบที่ง่ายที่สุดของยีนสำหรับยีนระบุสมมติฐานว่าพืชมีความต้านทานที่โดดเด่นเดียว (R) ยีนที่รับรู้โดยเฉพาะเชื้อโรคที่มียีน avirulence เสริม ยีน Avirulence สามารถกำหนดเป็นยีนในเชื้อโรคที่เข้ารหัสผลิตภัณฑ์โปรตีนที่ได้รับการยอมรับเงื่อนไขตรงหรือทางอ้อมโดยเฉพาะพืชเหล่านั้นที่มียีน R เสริม ผลการรับรู้ที่เฉพาะเจาะจงในการเหนี่ยวนำการแสดงออกของยีนป้องกันและยับยั้งการเจริญเติบโตของเชื้อโรคของที่ แต่ถ้าโฮสต์พืชที่ไม่ได้มียีน R ที่เชื้อโรคจะยังคงความสามารถในการก่อให้เกิดโรคในพืชที่แม้ว่ามันจะยังคงมียีน avirulence มันเป็นงานของ HH Flor ที่ตั้งเวทีสำหรับการโคลนโมเลกุลที่ตามมาของยีนเชื้อโรค avirulence และโรงงานยีน R ที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตั้งแต่วันแรกของศตวรรษที่ 20 , พันธุ์ต้านทานโรคพืชคลาสสิกเป็นวิธีหลักในการควบคุมโรคพืช แต่มันไม่ได้จนกว่าปี 1940 เมื่อ H . H . Flor ตีพิมพ์งานของเขาในละครเวทีเรื่องพันธุศาสตร์ของปฏิสัมพันธ์ระหว่างผ้าลินินและสนิม malamspora ลินีหรือเชื้อโรค ,ที่เราได้รับความเข้าใจมากของปฏิสัมพันธ์ทางพันธุกรรมที่ควบคุมความต้านทานโรคในพืช ( 10 ) Flor ทำงานเป็นนวนิยาย ที่ลึกซึ้ง และอยู่ภายใต้การชื่นชมในเวลาที่เขาพร้อมศึกษามรดกของความต้านทานในโฮสต์และความรุนแรงในเชื้อโรค งานนี้มีผลในการกำหนดสมมติฐานยีน ยีน ในรูปแบบที่ง่ายที่สุดยีนยีนสมมุติฐานระบุว่าพืชมีความต้านทานเด่นเดี่ยว ( R ) ยีนที่เฉพาะเจาะจงจักเชื้อโรคที่ประกอบด้วยทรานซิสเตอร์ avirulence ยีน avirulence ยีนสามารถกําหนดเป็นยีนในเชื้อที่เข้ารหัสผลิตภัณฑ์โปรตีนที่เป็นเงื่อนไขการยอมรับโดยตรงหรือโดยอ้อม โดยเฉพาะพืชที่มียีน R แบบโดยเฉพาะการรับรู้ผลในการเหนี่ยวนำการแสดงออกของยีนป้องกันและยับยั้งการเจริญเติบโตของเชื้อโรค อย่างไรก็ตาม หากโรงงานยังไม่ประกอบด้วย R จีน เชื้อโรคยังสามารถก่อให้เกิดโรคในพืชที่แม้ว่าจะยังคงมียีน avirulence . มันคือผลงานของเอช. เอช.Flor ที่ตั้งเวทีสำหรับการโคลนยีนและยีนของเชื้อโรคตามมา avirulence R โรงงาน