At the end of the paper, the author

At the end of the paper, the authors should summarize what they found, and tie their results in with the other literature in the area. They should discuss instances in which their findings differ from others’, suggest possible reasons why, and offer interpretations of their findings. For example, if the study found that reading to children daily is associated with improved test scores, what can we take from this in terms of policy and practice? What still remains to be learned? Importantly, the Conclusion section should also discuss the limitations of the study. All studies have limitations. Unless a study contains a randomized experiment, it is difficult to determine cause and effect (i.e., did the frequency of reading really cause children’s test score to rise, or was it something else that the researchers were not able to observe—such as perhaps children whose parents read to them more also talk to them more throughout the day). Therefore, the authors should discuss what they cannot know from their data and should not over-state their conclusions to be stronger than the evidence permits.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในตอนท้ายของกระดาษ ผู้เขียนควรสรุปสิ่งที่พบ และผูกผลลัพธ์ด้วยวรรณคดีอื่น ๆ ในพื้นที่ พวกเขาควรหารือเกี่ยวกับกรณีที่ค้นพบแตกต่างจากของคนอื่น แนะนำสาเหตุของเหตุ และให้ตีความเปิดเผย ตัวอย่าง ถ้าการศึกษาพบว่าอ่านเด็กทุกวันสัมพันธ์กับคะแนนสอบดีขึ้น สิ่งเราจะจากนี้นโยบายและการปฏิบัติหรือไม่ อะไรยังคงจะสามารถเรียนรู้ได้อย่างไร ที่สำคัญ ส่วนบทสรุปควรยังกล่าวถึงข้อจำกัดของการศึกษา ศึกษาทั้งหมดมีข้อจำกัด เว้นแต่ว่าการศึกษาประกอบด้วยการทดลองแบบ randomized จึงยากที่จะพิจารณาเหตุและผล (เช่น ความถี่ในการอ่านของเด็กสาเหตุจริง ๆ ไม่ได้ทดสอบคะแนนจะเพิ่มขึ้น หรือเป็นสิ่งที่นักวิจัยไม่สามารถสังเกต — เช่นอาจเป็นเด็กพ่อแม่อ่านไปขึ้นยังพูดถึงพวกเขามากขึ้นทุกวัน) ดังนั้น ผู้เขียนควรหารือเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาไม่รู้จากข้อมูล และควรไม่เกินรัฐบทสรุปของพวกเขาจะแข็งแกร่งกว่าหลักฐานอนุญาตให้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในตอนท้ายของกระดาษที่เขียนควรจะสรุปสิ่งที่พวกเขาพบและผูกผลของพวกเขาด้วยวรรณกรรมอื่น ๆ ในพื้นที่ พวกเขาควรจะหารือเกี่ยวกับกรณีที่การค้นพบของพวกเขาแตกต่างจากคนอื่น ๆ แสดงให้เห็นเหตุผลที่เป็นไปทำไมและนำเสนอการตีความของการค้นพบของพวกเขา ตัวอย่างเช่นถ้าการศึกษาพบว่าการอ่านให้กับเด็ก ๆ ในชีวิตประจำวันมีความเกี่ยวข้องกับคะแนนการทดสอบที่ดีขึ้นสิ่งที่เราสามารถใช้เวลาจากนี้ในแง่ของนโยบายและการปฏิบัติ? สิ่งที่ยังคงอยู่ในการเรียนรู้? ที่สำคัญส่วนสรุปก็ควรที่จะหารือเกี่ยวกับข้อ จำกัด ของการศึกษา การศึกษาทั้งหมดมีข้อ จำกัด เว้นแต่การศึกษามีการทดลองแบบสุ่มมันเป็นเรื่องยากที่จะตรวจสอบสาเหตุและผลกระทบ (เช่นไม่ความถี่ของการอ่านจริงๆทำให้คะแนนสอบของเด็กจะเพิ่มขึ้นหรือมันเป็นอะไรที่นักวิจัยไม่สามารถที่จะสังเกตเช่นเด็กอาจจะเป็น ที่พ่อแม่อ่านให้พวกเขามากขึ้นนอกจากนี้ยังพูดคุยกับพวกเขามากขึ้นตลอดทั้งวัน) ดังนั้นผู้เขียนควรจะหารือเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาไม่สามารถรู้จากข้อมูลของพวกเขาและไม่ควรเกินระบุข้อสรุปของพวกเขาจะแข็งแกร่งกว่าหลักฐานใบอนุญาต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในตอนท้ายของกระดาษ ผู้เขียนควรสรุปสิ่งที่พวกเขาพบ และเนคไท ผลลัพธ์ของพวกเขากับวรรณกรรมอื่น ๆในพื้นที่ พวกเขาควรจะปรึกษาในกรณีซึ่งการค้นพบของพวกเขาแตกต่างจากคนอื่น ให้เหตุผลที่เป็นไปได้ว่าทำไม และเสนอการตีความผลการวิจัยของพวกเขา ตัวอย่างเช่น ถ้าพบว่า การอ่านให้เด็กทุกวัน มีความเกี่ยวข้องกับการเพิ่มคะแนนสอบสิ่งที่เราสามารถใช้เวลานี้ในแง่ของนโยบายและการปฏิบัติ ? สิ่งที่ยังคงที่จะเรียนรู้ ? ที่สำคัญ ส่วนข้อสรุปจะยังกล่าวถึงข้อจำกัดของการศึกษา การศึกษามีข้อจำกัด นอกจากการศึกษา ประกอบด้วยแบบทดสอบ มันเป็นเรื่องยากที่จะตรวจสอบ เหตุ และ ผล ( เช่น พวกความถี่ของคะแนนการทดสอบการอ่านทำให้เด็กสูงขึ้นหรือมันคืออย่างอื่นที่นักวิจัยไม่สามารถที่จะสังเกต เช่น บางทีเด็กที่พ่อแม่อ่านให้พวกเขาพูดคุยกับพวกเขามากขึ้นตลอดทั้งวัน ) ดังนั้น ผู้เขียนควรจะหารือเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาไม่อาจทราบได้ จากข้อมูลของพวกเขาและไม่ควรเกินสถานะข้อสรุปของตนจะแข็งแกร่งกว่าหลักฐานการอนุญาต