measure of sampling adequacy (KMO)

measure of sampling adequacy (KMO) was used to test the appropriateness of using a PCA. The KMO value was found to be 0.955; this result strongly supports the use of a PCAandsuggeststhatthedatamaybegroupedintoasmallersetofunderlyingfactors. Two extraction criteria were used: eigenvalues greater than one and interpretability. The analysis of the items identified four factors and these accounted for approximately 69percentofthevarianceinthevariableset.Ofthe32items30wereusedtodelineatethe components. Four subscales were then derived from a grouping of the items as defined by the majorfactors. This derivation resultedby summingthe raw scores of each item loading on a factor and dividing by the number of items in the subscale. The subscales were labelled as follows: research subscale 1 (reporting and supervising research); research subscale2(skillsrelatedtotheconductandmanagementofresearch);researchsubscale 3 (writing major works and reviewing articles/books); and, research subscale 4 (having a broad view of a research area). The subscales had kurtosis and skewness values within or reasonably close to the range 21 toþ1 and thus deemed to be appropriately normally distributed and suitable for analysis using bivariate and multivariate techniques (Hair et al., 1998). All of these measures, as well as the reliability coefficients of the subscales, are presented in Table I. A measure was developed from the number of peer-reviewed publications the participants had published during their career. As directed by federal governmental guidelines, these publications record a particular score. That is, journal articles, conference papers, and book chapters each receive a point, whereas peer-reviewed books are scored as five points. Participants’ points were then added. This measure, publication total, was constructed by transforming the raw publication data to produce six divisions showing a symmetrical and close to normal distribution. The resulting measure had a skewness of 20.13 and a kurtosis of 21.06 and met the assumptions of a dependent variable required in a multiple regression analysis (Hair et al., 1998). A correlation matrix (n¼343) is presented in Table II. An inspection of the correlation coefficients revealed that all the subscales were positively and significantly related (p , 0.01), and each subscale was also significantly correlated with Publication Total (p , 0.01). A multiple regression analysis was undertaken to determine the extent to which the four research subscales predicted publication total. By entering all subscales in a single block, theresults showed that research subscales 1, 2, and 3 contributedsignificantly to the model at the 5 percent level and that the adjusted R 2 was 0.46 (Table III). However, itneedstobenotedthatifresearch subscale4wereentered firstinamultipleregression analysis it would account for in excess of 16 percent of the variance in publication total.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การวัดความเพียงพอของการสุ่มตัวอย่าง (KMO) ถูกใช้เพื่อทดสอบความเหมาะสมของการใช้เครื่อง PCA พบว่าค่า KMO มี 0.955 ผลนี้สนับสนุนการใช้ PCAandsuggeststhatthedatamaybegroupedintoasmallersetofunderlyingfactors ใช้เกณฑ์สกัดที่สอง: ค่าลักษณะเฉพาะที่มากกว่าหนึ่งและ interpretability การวิเคราะห์ปัจจัย identified สี่รายการและเหล่านี้คิดเป็นประมาณ 69percentofthevarianceinthevariableset คอมโพเนนต์ Ofthe32items30wereusedtodelineatethe Subscales สี่ได้แล้วมาจากการจัดกลุ่มของสินค้าเป็นการกำหนด โดย majorfactors นี้มา resultedby summingthe ดิบคะแนนของแต่ละสินค้าการโหลดบนตัวคูณ และหาร ด้วยจำนวนของสินค้าในการ subscale Subscales ที่มีฉลากเป็นดังนี้: วิจัย subscale 1 (การรายงาน และการกำกับดูแลวิจัย); งานวิจัย subscale2 (skillsrelatedtotheconductandmanagementofresearch); 3 (งานหลักการเขียน และตรวจทานบทความ/หนังสือ); researchsubscale และ วิจัย subscale 4 (มีมุมมองกว้างของพื้นที่วิจัย) Subscales ที่มีค่าความเบ้และสเชิงภายใน หรือใกล้ กับ toþ1 ช่วง 21 สมเหตุสมผล และจึง ถือว่าเหมาะสมกระจายปกติ และเหมาะสมสำหรับการวิเคราะห์โดยใช้เทคนิค bivariate และตัวแปรพหุ (ผม et al. 1998) มาตรการเหล่านี้ทั้งหมด เช่นเดียวกับ coefficients ความน่าเชื่อถือของ subscales มีแสดงในตารางผม วัดได้รับการพัฒนาจากหมายเลขของผู้เข้าร่วมมีการเผยแพร่ระหว่างอาชีพสิ่งพิมพ์ตรวจทานเพียร์ ตามแนวทางที่รัฐบาลกลางนำ สิ่งพิมพ์เหล่านี้บันทึกคะแนนโดยเฉพาะ คือ บทความวารสาร เอกสารการประชุม และสมาธิแต่ละได้รับจุด ในขณะที่การตรวจทานเพียร์หนังสือจะถูกนับเป็นคะแนนให้ จากนั้นได้เพิ่มคะแนนของผู้เข้าร่วม วัดนี้ รวมสิ่งพิมพ์ ถูกสร้างขึ้น โดยการเปลี่ยนข้อมูลดิบสิ่งพิมพ์การผลิต 6 หน่วยแสดงความสมมาตร และการแจกแจงปกติ การวัดผลมีความเบ้ของ 20.13 และสเชิงของ 21.06 และตามสมมติฐานของตัวแปรขึ้นอยู่กับการที่ต้องใช้ในการวิเคราะห์การถดถอยหลาย (ผม et al. 1998) เมตริกซ์สหสัมพันธ์ (n¼343) แสดงในตารางที่สอง การตรวจสอบของ coefficients สัมพันธ์เปิดเผยว่า subscales ทั้งหมดบวก และ significantly ที่เกี่ยวข้อง (p, 0.01), และแต่ละ subscale ยัง significantly ความสัมพันธ์กับสิ่งพิมพ์ทั้งหมด (p, 0.01) การวิเคราะห์ถดถอยหลายครั้งตั้งแต่ปีกรณีที่การวิจัยสี่ subscales ทำนายสิ่งพิมพ์ทั้งหมด โดยการป้อน subscales ทั้งหมดในบล็อกเดียว theresults พบว่า วิจัย subscales 1, 2 และ 3 contributedsignificantly รุ่นที่ระดับร้อยละ 5 และว่า ที่ R 2 ปรับเป็น 0.46 (ตาราง III) อย่างไรก็ตาม itneedstobenotedthatifresearch subscale4wereentered firstinamultipleregression วิเคราะห์มันจะบัญชีสำหรับเกิน 16 เปอร์เซ็นต์ของความแปรปรวนในสิ่งพิมพ์ทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัดความเพียงพอของการสุ่มตัวอย่าง (KMO) ถูกนำมาใช้ในการทดสอบความเหมาะสมของการใช้ PCA ค่า KMO ถูกพบว่าเป็น 0.955; ผลนี้ขอสนับสนุนการใช้ PCAandsuggeststhatthedatamaybegroupedintoasmallersetofunderlyingfactors ที่ เกณฑ์การสกัดสองถูกนำมาใช้: ค่าลักษณะเฉพาะมากกว่าหนึ่งและ interpretability การวิเคราะห์ของรายการที่ระบุ Fi ed ปัจจัยสี่และคนเหล่านี้คิดเป็นประมาณส่วนประกอบ 69percentofthevarianceinthevariableset.Ofthe32items30wereusedtodelineatethe สี่ subscales ได้มาแล้วจากการจัดกลุ่มของรายการขณะที่นิยามโดย majorfactors ที่ รากศัพท์นี้ resultedby summingthe คะแนนดิบของแต่ละรายการในการโหลดปัจจัยและหารด้วยจำนวนของรายการใน subscale ที่ subscales มีป้ายดังต่อไปนี้: การวิจัย subscale 1 (รายงานการกำกับดูแลและการวิจัย); subscale2 วิจัย (skillsrelatedtotheconductandmanagementofresearch); researchsubscale 3 (การเขียนผลงานที่สำคัญและทบทวนบทความ / หนังสือ); และการวิจัย subscale 4 (มีมุมมองที่กว้างของพื้นที่การวิจัย) subscales มีความโด่งและเบ้ค่าภายในหรือมีเหตุผลที่ใกล้เคียงกับช่วง 21 toþ1จึงถือว่าเหมาะสมกระจายตามปกติและเหมาะสำหรับการวิเคราะห์โดยใช้สองตัวแปรหลายตัวแปรและเทคนิค (ผม et al., 1998) ทั้งหมดของมาตรการเหล่านี้เช่นเดียวกับความน่าเชื่อถือ COEF cients Fi ของ subscales ที่จะถูกนำเสนอในตาราง I. วัดได้รับการพัฒนาจากจำนวนสิ่งพิมพ์ peer-reviewed ผู้เข้าร่วมได้รับการตีพิมพ์ในอาชีพของพวกเขา ในฐานะที่กำกับโดยแนวทางของรัฐบาลกลางสิ่งพิมพ์เหล่านี้บันทึกคะแนนโดยเฉพาะอย่างยิ่ง นั่นคือบทความในวารสารวิชาการ, เอกสารการประชุมและบทหนังสือแต่ละเล่มได้รับจุดในขณะที่หนังสือ peer-reviewed มีคะแนนเป็น Fi ได้จุด จุดที่ผู้เข้าร่วมถูกเพิ่มแล้ว วัดนี้สิ่งพิมพ์ทั้งหมดถูกสร้างขึ้นโดยการเปลี่ยนข้อมูลดิบตีพิมพ์ในการผลิตหกแผนกแสดงสมมาตรและอยู่ใกล้กับการแจกแจงแบบปกติ ตัวชี้วัดที่ส่งผลให้มีความเบ้ 20.13 และ 21.06 ของโด่งเป็นและได้พบกับสมมติฐานของตัวแปรตามที่จำเป็นในการวิเคราะห์การถดถอยหลาย (ผม et al., 1998) เมทริกซ์สหสัมพันธ์ (n¼343) จะแสดงในตารางที่สอง การตรวจสอบของ COEF สัมพันธ์ cients Fi เปิดเผยว่า subscales ทั้งหมดเป็นบวกและมีนัยสำคัญ Fi นัยที่เกี่ยวข้อง (P 0.01) และแต่ละ subscale ยังเป็นอย่างมีนัยสำคัญมีความสัมพันธ์กับการเผยแพร่รวม (P 0.01) การวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณได้ดำเนินการในการกำหนดขอบเขตที่สี่ subscales วิจัยคาดการณ์สิ่งพิมพ์ทั้งหมด โดยการป้อน subscales ทั้งหมดในบล็อกเดียว theresults แสดงให้เห็นว่าการวิจัย subscales 1, 2, และ 3 อย่างมี contributedsigni กับรูปแบบในระดับร้อยละ 5 และที่ปรับ R 2 เป็น 0.46 (ตารางที่ III) อย่างไรก็ตาม itneedstobenotedthatifresearch subscale4wereentered วิเคราะห์ rstinamultipleregression Fi มันจะบัญชีสำหรับในส่วนที่เกินร้อยละ 16 ของความแปรปรวนในการตีพิมพ์ทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัดของความเพียงพอตัวอย่าง ( kmo ) ถูกใช้เพื่อทดสอบความเหมาะสมของการใช้ PCA . ค่า kmo คือน้ำยาสกัด NaOH เท่ากับ 0.955 ; ผลนี้ขอสนับสนุนการใช้ของ pcaandsuggeststhatthedatamaybegroupedintoasmallersetofunderlyingfactors . สองเกณฑ์ : การสกัดใช้ค่ามากกว่าหนึ่งและ interpretability . การวิเคราะห์รายการ identi จึงเอ็ดสี่ปัจจัยเหล่านี้คิดเป็นประมาณ 69percentofthevarianceinthevariableset.ofthe32items30wereusedtodelineatethe ส่วนประกอบ สี่นั้นแล้วได้มาจากการจัดกลุ่มของรายการเป็น de จึงเน็ดโดยการทำงานเพื่อลด . นี้มี resultedby summingthe คะแนนดิบของแต่ละรายการโหลดบนปัจจัยและหารด้วยจำนวนของรายการ ( ใน . พวกนั้นถูกติดป้าย ดังนี้ ( 1 ) การรายงานและการค้นคว้าวิจัย ( skillsrelatedtotheconductandmanagementofresearch subscale2 ) ; ) ; researchsubscale 3 ( งานเขียนหลักและการทบทวนบทความ / หนังสือ ) ; และ ( 4 ) มีมุมมองที่กว้างของพื้นที่วิจัย ที่นั้นมีความเบ้และความเหมาะสมค่าภายในหรือใกล้กับช่วง 21 þ 1 จึงถือว่าเหมาะสมแบบปกติและเหมาะสำหรับการวิเคราะห์การถดถอย และเทคนิคการวิเคราะห์ตัวแปรหลายตัว ( ผม et al . , 1998 ) ทั้งหมดของมาตรการเหล่านี้ ตลอดจนความน่าเชื่อถือ coef จึง cients ของโดยจะแสดงในตารางที่ผมวัดได้ถูกพัฒนาขึ้นจากจำนวนของผู้ดี - ทบทวนสิ่งพิมพ์ผู้เข้าร่วมมีการเผยแพร่ในอาชีพของพวกเขา ที่กำกับโดยรัฐบาลกลางของรัฐจัดทำ สิ่งพิมพ์เหล่านี้บันทึกคะแนนโดยเฉพาะ นั่นคือ บทความ วารสาร เอกสารการประชุม และหนังสือบทแต่ละรับจุด ขณะที่หนังสือดังกล่าวจึงได้คะแนนเป็นคะแนน คะแนนของผู้เข้าร่วม แล้วเพิ่ม วัดนี้ รวมสิ่งพิมพ์ ถูกสร้างขึ้นโดยการเปลี่ยนข้อมูลวัตถุดิบสิ่งพิมพ์ผลิตหกหน่วยงานแสดงสมมาตรและเข้าใกล้การแจกแจงปกติ ผลการวัดมีความเบ้และความโด่งของ 20.13 ของ 21.06 และพบสมมติฐานของตัวแปรตามต้องการในการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ ( ผม et al . , 1998 ) เป็นเมตริกซ์สหสัมพันธ์ ( N ¼ 343 ) ได้แสดงในตารางที่ 2 การตรวจสอบความสัมพันธ์ coef cients นั้นจึงพบว่าทั้งหมดเป็นบวกและ signi จึงลดลงอย่างมีนัยสําคัญเมื่อที่เกี่ยวข้อง ( P 0.01 ) และแต่ละที่ ( ยัง signi จึงมีความสัมพันธ์กับการลดลงอย่างมีนัยสําคัญเมื่อรวมสิ่งพิมพ์ ( P 0.01 ) การวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณผลการวิจัยเพื่อกําหนดขอบเขตที่ 4 วิจัยคาดการณ์โดยรวมสิ่งพิมพ์ โดยการป้อนทั้งหมด โดยในบล็อกเดียว ผลการศึกษาพบว่า การวิจัยนั้น 1 , 2 และ 3 contributedsigni จึงลดลงอย่างมีนัยสําคัญเมื่อถึงรูปแบบในระดับ 5 เปอร์เซ็นต์และที่ปรับ R 2 คือ 0.46 ( ตารางที่ 3 ) อย่างไรก็ตาม itneedstobenotedthatifresearch subscale4wereentered จึง rstinamultipleregression การวิเคราะห์มันอาจบัญชีสำหรับมากกว่า 16 เปอร์เซ็นต์ของความแปรปรวนทั้งหมดตีพิมพ์