3.2.2.3. Water absorption index (WA

3.2.2.3. Water absorption index (WAI) and water solubility index (WSI)

Water absorption index measures the amount of water absorbed by starch and can be used as an index of gelatinization (Anderson et al., 1969). The WAI for treatments without and with pomace ranged from 5.53 ± 1.29 to 7.11 ± 0.66 g gel/g and from 6.01 ± 0.08 to 6.90 ± 0.13 g gel/g (Table 5), respectively, with no significant differences (p ⩾ 0.05) among them. The lack of difference could be explained by higher starch content in treatments without fibre addition, which swell when heated in excess water; while treatments had the fibre rich pineapple pomace, which also has the property of holding water.

When treatments without fibre addition were compared, the one with 14% of moisture and extruded at 140 °C showed the lowest WAI (5.53 ± 1.29 g gel/g), while the one with the highest moisture (16%) and temperature (160 °C) presented the highest value (7.11 ± 0.66 g gel/g). Water absorption index has been reported to be influenced by factors such as temperature and moisture. Limited water (14% moisture) could have caused more polymer damage during extrusion, resulting in low WAI. Also, according to Mercier and Feillet (1975), WAI generally increases along with the increase in extrusion temperature until certain point (temperature peak), after which it decreases, probably due to increased dextrinization. Since in this study the increase in extrusion temperature of treatments without fibre caused only an increase in the water absorption of the extrudates, no maximum WAI peak was observed in the temperature range used in this study.

Water solubility index measures the amount of soluble components released during extrusion (Kirby et al., 1988). It is often used as an indicator of the starch degradation (dextrinization) (Ding, Ainsworth, Plunkett, Tucker, & Marson, 2006), since this process leads to the generation of smaller and more water soluble molecules. Besides changes in starch, WSI may also be influenced by structural changes of other components during extrusion, such as proteins, which undergo denaturation, affecting its solubility, and fibres. According to Brennan et al. (2013a) the water solubility of dietary fibre can be increased during extrusion, indicating a potential role of this process in altering its molecular structure. However, when the WSI was evaluated, the presence of PP at both levels tested caused less solubilisation of the matrix components during extrusion when compared to the control (Table 5). This decrease in WSI may have occurred due to the fibre content of the material (45.2 ± 3.62%), which has 98.3% of it as water insoluble fraction, along with the fact that these treatments have less amount of starch in their composition, which, during extrusion, would lead to the release of more soluble compounds. A decrease in WSI with an increase in fibre was also observed by Kumar et al. (2010), who used carrot pomace.

In the treatments without pomace, there was no significant difference (p ⩾ 0.05) in the WSI between the products extruded at 14% and 15% of moisture. However, a reduction in the WSI was observed for products extruded at 16% when compared to the control (14% moisture). According to Gomez and Aguilera (1983), the process of dextrinization is well known as the predominant mechanism of starch degradation during low moisture extrusion. Therefore, it was expected that extrusions done with lower moisture would lead to extruded products with higher WSI as a consequence of a greater intensity of dextrinization (Table 5).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.2.2.3 การน้ำดูดซึมดัชนี (หวาย) และดัชนีการละลายน้ำ (WSI)ดัชนีการดูดซึมน้ำของน้ำดูดซึม โดยแป้ง และสามารถใช้เป็นดัชนีของ gelatinization (แอนเดอร์สันและ al., 1969) หวายสำหรับการรักษาโดย และ pomace อยู่ในช่วง จาก 5.53 ± 1.29-7.11 ± 0.66 g เจ/g และ 6.01 ±± 0.08-6.90 0.13 g เจล/g (ตาราง 5), ตามลำดับ มีไม่แตกต่างกัน (p ⩾ 0.05) ในหมู่พวกเขา ขาดความแตกต่างที่สามารถอธิบายเนื้อหาแป้งสูงในการรักษาโดยที่เพิ่มเส้นใย การบวมเมื่อความร้อนในน้ำส่วนเกิน ในขณะเส้นใยสับปะรดรวย pomace ซึ่งมีคุณสมบัติยึดน้ำรักษาได้เมื่อรักษา โดยเพิ่มใยเมื่อ เทียบ หนึ่ง 14% ของความชื้น และ extruded ขณะหนึ่งที่มีความชื้น (16%) และอุณหภูมิสูงสุดที่ 140 ° C พบว่าหวายต่ำ (5.53 ± 1.29 g เจ/g), (160 ° C) แสดงค่าสูงสุด (7.11 ± 0.66 g เจ/g) ดัชนีการดูดซึมน้ำได้รับรายงานมีผลมาจากปัจจัยต่าง ๆ เช่นอุณหภูมิและความชื้น จำกัดน้ำ (ความชื้น 14%) อาจทำให้เกิดความเสียหายเพิ่มเติมของพอลิเมอร์ระหว่างผง หวายต่ำเกิดการ ยัง ตาม Mercier และ Feillet (1975), หวายทั่วไปเพิ่มพร้อมกับการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิไหลออกมาจนถึงจุดหนึ่ง (อุณหภูมิสูง), หลังจากนั้นลดลง คงเนื่องจาก dextrinization ที่เพิ่มขึ้น ตั้งแต่ในการศึกษานี้ การเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิไหลออกของการรักษาโดยไม่ทำให้เกิดการเพิ่มการดูดซึมน้ำของ extrudates เส้นใยสูงไม่หวายสูงสุดถูกตรวจสอบในช่วงอุณหภูมิที่ใช้ในการศึกษานี้น้ำละลายดัชนีวัดจำนวนส่วนประกอบที่ละลายน้ำออกในระหว่างการอัดรีด (เคอร์บี้ et al., 1988) มักใช้เป็นตัวบ่งชี้ย่อยสลายแป้ง (dextrinization) (ดิง Ainsworth, Plunkett ทักเกอร์ & Marson, 2006), เนื่องจากกระบวนการนี้นำไปสู่การสร้างขนาดเล็กและโมเลกุลน้ำละลายเพิ่มมากขึ้น นอกจากการเปลี่ยนแปลงแป้ง WSI อาจยังมีผลมาจากเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของส่วนประกอบอื่น ๆ ในระหว่างการอัดรีด เช่นโปรตีน ซึ่งรับ denaturation มีผลต่อการละลาย ความอยู่ ตามเบรนแนน et al. (2013a) ละลายน้ำของเส้นใยอาหารสามารถเพิ่มในระหว่างการอัดขึ้นรูป การแสดงบทบาทเป็นไปได้ของกระบวนการนี้ในการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของโมเลกุล อย่างไรก็ตาม เมื่อ WSI ถูกประเมิน ของ PP ทั้งระดับทดสอบเกิดน้อย solubilisation ประกอบเมตริกซ์ระหว่างอัดเมื่อเทียบกับตัวควบคุม (ตาราง 5) การลดลงของ WSI อาจเกิดเนื่องจากเนื้อหาของเส้นใยวัสดุ (45.2 ± 3.62%), ซึ่งมี 98.3% ของมันเป็นน้ำละลายเศษส่วน พร้อมกับความจริงที่ว่า การรักษาเหล่านี้มีจำนวนน้อยกว่าแป้งในองค์ประกอบของพวกเขา ที่ ในระหว่างการอัดรีด จะนำไปสู่การปล่อยสารละลายมากขึ้น การลดลงของ WSI ด้วยการเพิ่มเส้นใยยังถูกตรวจสอบโดย Kumar et al. (2010), ผู้ใช้ pomace แครอทในการรักษาโดย pomace ถูกไม่สำคัญความแตกต่าง (p ⩾ 0.05) WSI ระหว่างผลิตภัณฑ์ extruded ที่ 14 และ 15% ของความชื้น อย่างไรก็ตาม ลด WSI ได้สังเกตผลิตภัณฑ์ extruded ที่ 16% เมื่อเทียบกับตัวควบคุม (ความชื้น 14%) ตามเมซและสตินา (1983), กระบวนการ dextrinization จะรู้จักกันดีเป็นกลไกกันของย่อยสลายแป้งในระหว่างการรีดความชื้นต่ำ ดังนั้น มันถูกคาดว่า extrusions ที่ทำ มีความชื้นต่ำจะทำผลิตภัณฑ์ extruded กับ WSI สูงเป็นลำดับของความรุนแรงที่มากขึ้นของ dextrinization (ตาราง 5)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.2.2.3 ดัชนีการดูดซึมน้ำ (WAI) และดัชนีการละลายน้ำ (WSI) ดัชนีการดูดซึมน้ำวัดปริมาณของน้ำที่ดูดซึมโดยแป้งและสามารถใช้เป็นดัชนีของการเกิดเจล (ที่แอนเดอ et al., 1969) ไหว้สำหรับการรักษาโดยไม่ต้องมีกากตั้งแต่ 5.53 ± 1.29-7.11 ± 0.66 กรัมเจล / กรัมและ 6.01 ± 0.08-6.90 ± 0.13 กรัมเจล / g (ตารางที่ 5) ตามลำดับมีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญไม่มี (พี⩾ 0.05) ในหมู่พวกเขา การขาดความแตกต่างที่สามารถอธิบายได้ด้วยปริมาณแป้งสูงขึ้นในการรักษาโดยไม่ต้องเติมเส้นใยที่พองตัวเมื่อถูกความร้อนในน้ำส่วนเกิน; ในขณะที่การรักษามีกากสับปะรดอุดมด้วยเส้นใยซึ่งยังมีสถานที่ให้บริการในการถือครองน้ำ. เมื่อการรักษาโดยไม่ต้องเติมใยเปรียบเทียบที่เป็นหนึ่งเดียวกับ 14% ของความชื้นและอัดที่ 140 องศาเซลเซียสพบว่าต่ำสุด WAI (5.53 ± 1.29 กรัมเจล / g) ในขณะที่หนึ่งที่มีความชื้นสูงที่สุด (16%) และอุณหภูมิ (160 ° C) นำเสนอค่าสูงสุด (7.11 ± 0.66 กรัมเจล / g) ดัชนีการดูดซึมน้ำได้รับรายงานจะได้รับอิทธิพลจากปัจจัยต่างๆเช่นอุณหภูมิและความชื้น น้ำ จำกัด (ความชื้น 14%) จะได้ทำให้เกิดความเสียหายลิเมอร์มากขึ้นในช่วงการอัดขึ้นรูปส่งผลให้ต่ำ WAI นอกจากนี้ตามที่ Mercier และ Feillet (1975) WAI โดยทั่วไปเพิ่มขึ้นพร้อมกับการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิการอัดขึ้นรูปจนถึงจุดหนึ่ง (สูงสุดอุณหภูมิ) หลังจากที่มันลดลงอาจเป็นเพราะ dextrinization เพิ่มขึ้น เนื่องจากในการศึกษานี้อุณหภูมิเพิ่มขึ้นในการอัดขึ้นรูปของการรักษาโดยไม่ใยเกิดเพียงการเพิ่มขึ้นในการดูดซึมน้ำของ Extrudates ที่ไม่มียอดเขาสูงสุด WAI พบว่าในช่วงอุณหภูมิที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้. ดัชนีวัดการละลายน้ำปริมาณของชิ้นส่วนที่ละลายน้ำได้รับการปล่อยตัว ในระหว่างการอัดขึ้นรูป (เคอร์บี้ et al., 1988) มันมักจะถูกนำมาใช้เป็นตัวบ่งชี้ของการย่อยสลายแป้ง (ที่ dextrinization) (Ding, Ainsworth เก็ทท์, ทักและ Marson 2006) ตั้งแต่ขั้นตอนนี้จะนำไปสู่การสร้างโมเลกุลขนาดเล็กและละลายน้ำได้มากขึ้น นอกจากนี้การเปลี่ยนแปลงในแป้ง WSI นอกจากนี้ยังอาจจะได้รับอิทธิพลจากการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของส่วนประกอบอื่น ๆ ในระหว่างการอัดขึ้นรูปเช่นโปรตีนซึ่งได้รับการสูญเสียสภาพธรรมชาติที่มีผลต่อการละลายของตนและเส้นใย ตามที่เบรนแนนและอัล (2013a) การละลายน้ำของใยอาหารที่สามารถเพิ่มขึ้นในช่วงการอัดขึ้นรูปแสดงให้เห็นบทบาทที่มีศักยภาพของกระบวนการนี้ในการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างโมเลกุลของมัน แต่เมื่อ WSI ถูกประเมินการปรากฏตัวของพีพีทั้งในระดับการทดสอบที่เกิด solubilisation น้อยขององค์ประกอบเมทริกซ์ในระหว่างการอัดขึ้นรูปเมื่อเทียบกับการควบคุม (ตารางที่ 5) การลดลงของ WSI นี้อาจจะเกิดขึ้นเนื่องจากปริมาณเส้นใยของวัสดุ (45.2 ± 3.62%) ซึ่งมี 98.3% ของมันเป็นน้ำส่วนที่ไม่ละลายน้ำพร้อมกับความจริงที่ว่าการรักษาเหล่านี้มีจำนวนน้อยของแป้งในองค์ประกอบของพวกเขาซึ่ง ในระหว่างการอัดขึ้นรูปจะนำไปสู่การเปิดตัวของสารที่ละลายน้ำได้มากขึ้น การลดลงของ WSI กับการเพิ่มขึ้นของเส้นใยถูกพบโดยมาร์ตอัล (2010) ที่ใช้กากแครอท. ในการรักษาโดยไม่ต้องกากที่ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ (P ⩾ 0.05) ในระหว่าง WSI ผลิตภัณฑ์อัดที่ 14% และ 15% ของความชื้น อย่างไรก็ตามการลดลงใน WSI เป็นข้อสังเกตสำหรับผลิตภัณฑ์อัดที่ 16% เมื่อเทียบกับการควบคุม (ความชื้น 14%) ตามที่โกเมซและ Aguilera (1983) กระบวนการของ dextrinization เป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นกลไกหลักของการย่อยสลายแป้งในระหว่างการอัดขึ้นรูปความชื้นต่ำ ดังนั้นจึงเป็นที่คาดว่าการอัดขึ้นรูปทำกับความชื้นที่ต่ำกว่าจะนำไปสู่ผลิตภัณฑ์ที่มี WSI อัดที่สูงขึ้นเป็นผลมาจากความรุนแรงมากขึ้นของ dextrinization (ตารางที่ 5)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.2.2.3 . ดัชนีการดูดซึมน้ำ ( หวาย ) และการละลายน้ำ ( WSI )

การดูดซึมน้ำดัชนีวัดปริมาณน้ำดูดซึมแป้ง และสามารถใช้เป็นดัชนีของเจลาติไนเซชัน ( Anderson et al . , 1969 ) หวายสำหรับการรักษาให้มีกากระหว่าง 5.53 ± 1.29 เพื่อ± 0.66 g / g เจล 7.11 และ 6.01 ± 0.08 6.90 ± 0.13 กรัมเจล / G ( ตารางที่ 5 ) ตามลำดับไม่มีความแตกต่างทางสถิติ ( P ⩾ 0.05 ) ระหว่างพวกเขา ไม่มีความแตกต่างที่สามารถอธิบายได้โดยสูงกว่าปริมาณแป้งในการรักษาที่ไม่เติมไฟเบอร์ที่พองตัวเมื่อถูกความร้อนในน้ำส่วนเกิน ในขณะที่การรักษามีเส้นใยสับปะรดอุดมไปด้วยกากซึ่งยังมีคุณสมบัติในการจับน้ำ

เมื่อการรักษาที่ไม่เติมเส้นใยถูกเปรียบเทียบหนึ่งกับ 14% ของความชื้นและอัดอยู่ 140 ° C แสดงไว้ที่ต่ำสุด ( 5.53 ± 1.29 g เจล / กรัม ) ในขณะที่หนึ่งที่มีความชื้นสูงที่สุด ( ร้อยละ 16 ) และอุณหภูมิ ( 160 ° C ) นำเสนอมูลค่าสูงสุด 7.11 ± 0.66 g เจล / กรัม ) ดัชนีการดูดซึมน้ำได้อิทธิพลจากปัจจัยต่างๆ เช่น อุณหภูมิ และความชื้นจำกัด ( มหาชน ) น้ำ ( ความชื้น 14 % ) อาจเกิดความเสียหายในระหว่างการอัดรีดพอลิเมอร์มากขึ้น ส่งผลให้หวายน้อย นอกจากนี้ตาม Mercier feillet ( 1975 ) และไวโดยทั่วไปเพิ่มขึ้นพร้อมกับอุณหภูมิเพิ่มสูงขึ้นจนถึงจุดหนึ่ง รีด ( อุณหภูมิสูงสุด ) หลังจากที่มันลดลง อาจเนื่องจากการเพิ่มขึ้น dextrinization .เนื่องจากในการศึกษานี้เพิ่มในการรักษาอุณหภูมิของเส้นใยทำให้รีดโดยเฉพาะเพิ่มการดูดซึมน้ำของผลิตภัณฑ์พองตัวที่ผ่าน ไม่ไว ยอดสูงสุดพบว่าในช่วงอุณหภูมิที่ใช้ ในการศึกษานี้

น้ำละลายดัชนีวัดปริมาณละลายออกมาในขณะรีดส่วนประกอบ ( Kirby et al . , 1988 )มันมักถูกใช้เป็นสัญลักษณ์ของการย่อยสลายแป้ง ( dextrinization ) ( ดิง เอนสเวิร์ธ พลันเกตต์ ทักเกอร์ &มาร์สัน , 2006 ) เนื่องจากกระบวนการนี้จะนำไปสู่การสร้างขนาดเล็กและละลายน้ำโมเลกุล นอกจากนี้การเปลี่ยนแปลงในแป้งจากยังอาจได้รับอิทธิพลจากการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของส่วนประกอบอื่น ๆในระหว่างการไหลออกมา เช่น โปรตีน ซึ่งผ่านการหยุดชั่วคราว ,