Communicative competence is a term

Communicative competence is a term in linguistics which refers to a language user's grammatical knowledge of syntax, morphology, phonology and the like, as well as social knowledge about how and when to use utterances appropriately.

The term was coined by Dell Hymes in 1966,[1] reacting against the perceived inadequacy of Noam Chomsky's (1965) distinction between competence and performance.[2] To address Chomsky's abstract notion of competence, Hymes undertook ethnographic exploration of communicative competence that included "communicative form and function in integral relation to each other".[3] The approach pioneered by Hymes is now known as the ethnography of communication.

Debate has occurred regarding linguistic competence and communicative competence in the second and foreign language teaching literature, and scholars have found communicative competence as a superior model of language following Hymes' opposition to Chomsky's linguistic competence. This opposition has been adopted by those who seek new directions toward a communicative era by taking for granted the basic motives and the appropriateness of this opposition behind the development of communicative competence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความสามารถสื่อสารเป็นคำศัพท์ในภาษาศาสตร์ซึ่งหมายถึงผู้ใช้ภาษาไวยากรณ์ความรู้ไวยากรณ์ สัณฐานวิทยา ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ และชอบ เป็นสังคมความรู้เกี่ยวกับวิธีและการใช้ utterances อย่างเหมาะสมคำแต่ง โดย Dell Hymes ใน 1966, [1] ปฏิกิริยาต่อต้านความไม่เพียงพอรับรู้ความแตกต่างของโนมชัม (1965) ระหว่างความสามารถและประสิทธิภาพการทำงาน [2] เพื่ออยู่ชัมคิดนามธรรมของความรู้ความสามารถ Hymes undertook สำรวจชาติพันธุ์ของฝึกทักษะสื่อสารที่รวม "สื่อสารแบบฟอร์มและฟังก์ชันในหนึ่งสัมพันธ์กัน" [3 ตอนนี้เป็นแนวทาง]โดย Hymes เป็นชาติพันธุ์วิทยาการสื่อสารอภิปรายเกิดขึ้นเกี่ยวกับความสามารถทางภาษาและสื่อสารความสามารถในภาษาสอง และต่างประเทศที่สอนวรรณคดี และนักวิชาการได้พบว่าความสามารถสื่อสารเป็นรูปแบบที่เหนือกว่าของภาษาต่อฝ่ายค้าน Hymes' เพื่อฝึกทักษะทางภาษาของชัม ฝ่ายค้านนี้ได้ถูกนำ โดยคนที่แสวงหาทิศทางใหม่สู่ยุคการสื่อสาร โดยการให้แรงจูงใจพื้นฐานและความเหมาะสมของฝ่ายค้านอยู่เบื้องหลังการพัฒนาความสามารถการสื่อสารนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การสื่อสารเป็นคำที่ภาษาศาสตร์ซึ่งหมายถึงความรู้ทางไวยากรณ์การใช้ภาษาของไวยากรณ์สัณฐาน phonology และชอบเช่นเดียวกับความรู้ทางสังคมเกี่ยวกับวิธีการและเมื่อใช้คำพูดที่เหมาะสม.

คำประกาศเกียรติคุณโดย Dell Hymes ในปี 1966 [ 1] ทำปฏิกิริยากับความไม่เพียงพอการรับรู้ของโนมชัม (1965) ความแตกต่างระหว่างความสามารถและประสิทธิภาพการทำงาน. [2] เพื่อรับมือกับความคิดนามธรรมของชัมของความสามารถ, Hymes รับหน้าที่สำรวจชาติพันธุ์วิทยาของความสามารถในการสื่อสารที่รวมถึง "รูปแบบการสื่อสารและการทำงานในความสัมพันธ์หนึ่งกับแต่ละอื่น ๆ ". [3] วิธีการบุกเบิกโดย Hymes เป็นที่รู้จักกันในขณะนี้เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ของการสื่อสาร.

การอภิปรายที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับความสามารถทางภาษาและการสื่อสารในวรรณคดีการเรียนการสอนภาษาที่สองและชาวต่างประเทศและนักวิชาการได้พบการสื่อสารเป็นรูปแบบที่เหนือกว่าของภาษาต่อไปนี้ Hymes 'ขัดแย้งกับชัม ความสามารถทางภาษา ความขัดแย้งนี้ได้รับการรับรองโดยผู้ที่แสวงหาทิศทางใหม่สู่ยุคการสื่อสารโดยการให้ได้รับแรงจูงใจขั้นพื้นฐานและความเหมาะสมของความขัดแย้งนี้อยู่เบื้องหลังการพัฒนาของการสื่อสาร