Commercial producers have long seen

Commercial producers have long seen the advantage of branding their products,
that is making them appear distinctively different from those of their competitors
even when physically similar. Branding contributes a competitive edge allowing
higher prices to be charged for the brand than for the generic product. This is
achieved by creating associations in the mind of the consumer between the
named product and a wide range of other attributes so that the consumer
purchases not just the physical product or service but also various other intangible
symbolic merits (Simoes and Dibb, 2001; Hankinson and Cowking, 1993;
Elliot and Wattanasuwan, 1998). Value has thus been added without changing
the physical characteristics of the product itself. It is part of, but not a synonym
for, the wider issues of product differentiation, product positioning within
competitive situations or just the unique selling proposition of a product; all of
which are well known and easily understood concepts.

As places have long adopted marketing as a form of planning and
management, as argued at length elsewhere, it is not particularly surprising that
they should also increasingly embrace the idea of place branding (Florian, 2002).
The idea of discovering or creating some uniqueness, which would differentiate
a place from others, is clearly attractive. This idea is hardly new and is probably
as old as civic government itself. The acquisition and exercise of city rights has
nearly always been accompanied by nomenclature, regalia, armorial trappings,
distinguished public buildings and ceremonies, all designed to assert the
existence and individuality of the place to outsiders and insiders alike. Governments
at various scales, almost unselfconsciously attempt to shape a sense of
place among the governed, if only to legitimate their jurisdiction. Branding
seems to offer just an extension and refinement of this possibility and has been
eagerly embraced by many place managers, in pursuit of various economic,
political or socio-psychological objectives (Rainisto, 2003; Hankinson, 2001;
Kavaratzis and Ashworth, 2005; Trueman et al., 2001; Hauben et al., 2002).
The discussion here is not about the concepts or justifications of applying
branding to places but about how it is done at the local level, especially as part
of wider conventional place management policies.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้ผลิตเชิงพาณิชย์จึงได้เห็นประโยชน์ของตราสินค้าของผลิตภัณฑ์ที่จะทำให้ปรากฏ distinctively แตกต่างจากคู่แข่งแม้ร่างกายเหมือนกัน ตราสินค้ารวมแข่งขันให้ราคาสูงกว่าที่คิดสำหรับแบรนด์กว่าผลิตภัณฑ์ทั่วไป นี่คือทำได้ โดยการสร้างความสัมพันธ์ในจิตใจของผู้บริโภคระหว่างการชื่อผลิตภัณฑ์และคุณลักษณะอื่น ๆ ที่หลากหลายเพื่อให้ผู้บริโภคซื้อไม่ได้เป็นเพียงผลิตภัณฑ์ทางกายภาพ หรือบริการ แต่ยังต่าง ๆ อื่น ๆ ไม่มีตัวตนบุญสัญลักษณ์ (Simoes และ Dibb, 2001 Hankinson และ Cowking, 1993เอลเลียตและ Wattanasuwan, 1998) เพิ่มค่า โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงดังนั้นลักษณะทางกายภาพของผลิตภัณฑ์เอง เป็นส่วนหนึ่งของ แต่ไม่เหมือนสำหรับ ประเด็นกว้างขึ้นของแตกต่างของผลิตภัณฑ์ ผลิตภัณฑ์ตำแหน่งภายในสถานการณ์การแข่งขันหรือเพียงเฉพาะขายข้อเสนอต่อผลิตภัณฑ์ ทั้งหมดที่จะรู้จัก และเข้าใจแนวคิดเป็นสถานจึงได้นำมาใช้การตลาดเป็นรูปแบบของการวางแผน และจัดการ เป็นโต้เถียงยาวอื่น มันจะไม่โดยเฉพาะอย่างยิ่งน่าแปลกใจที่นอกจากนี้พวกเขายังขึ้นควรโอบกอดความคิดที่สร้างตราสินค้า (ชาญ Florian, 2002)ความคิดในการค้นหา หรือสร้างเอกลักษณ์บางอย่าง ซึ่งจะแตกต่างที่จากคนอื่น ได้อย่างชัดเจนน่าสนใจ ความคิดนี้ไม่ใหม่ และจะเป็นเก่าเป็นรัฐบาลพลเมืองตัวเอง และการออกกำลังกายสิทธิเมืองได้เกือบจะได้พร้อม ด้วยระบบการตั้งชื่อ ราชกกุธภัณฑ์ armorial สุขอาคารสาธารณะที่แตกต่างและพิธีกรรม ทั้งหมดออกแบบมาเพื่อยืนยันรูปแบบดำรงอยู่และบุคลิกลักษณะที่บุคคลภายนอกและบุคคลภายในเหมือนกัน รัฐบาลในระดับต่าง ๆ เกือบ unselfconsciously พยายามที่จะรูปร่างของทำระหว่างที่ได้รับการดูแล เพียงเพื่ออำนาจของตนที่ถูกต้อง ตราสินค้าดูเหมือนว่าจะ มีเพียงการขยายและการนี้เป็นไปได้ และได้รับกระหายในอ้อมกอดของผู้จัดการที่มาก แสวงหาต่าง ๆ ทางเศรษฐกิจวัตถุประสงค์ทางการเมือง หรือสังคมจิตวิทยา (Rainisto, 2003 Hankinson, 2001Kavaratzis และ Ashworth, 2005 Trueman et al., 2001 Hauben และ al., 2002)การสนทนาที่นี่ไม่ได้เกี่ยวกับแนวคิดหรือเหตุผลของการใช้ตราสินค้า กับสถาน แต่ เกี่ยวกับว่าจะทำในระดับท้องถิ่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นส่วนหนึ่งของทั่วไปกว้างกว่าวางนโยบายการจัดการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลิตเชิงพาณิชย์ได้เห็นนานประโยชน์จากการสร้างตราสินค้าผลิตภัณฑ์ของพวกเขา
ที่จะทำให้พวกเขาปรากฏชัดเจนแตกต่างจากคู่แข่งของพวกเขา
แม้ในขณะที่ร่างกายที่คล้ายกัน การสร้างแบรนด์มีส่วนช่วยในการแข่งขันช่วยให้
ราคาที่สูงขึ้นจะเรียกเก็บสำหรับแบรนด์กว่าสินค้าทั่วไป นี้จะ
ประสบความสำเร็จโดยการสร้างความสัมพันธ์ในใจของผู้บริโภคระหว่าง
สินค้าชื่อและหลากหลายของคุณลักษณะอื่น ๆ เพื่อให้ผู้บริโภค
ซื้อสินค้าที่ไม่ได้เป็นเพียงผลิตภัณฑ์ทางกายภาพหรือบริการ แต่ยังอื่น ๆ อีกมากมายที่ไม่มีตัวตน
บุญสัญลักษณ์ (Simoes และดิบบ์, 2001; Hankinson และ Cowking 1993;
เอลเลียตและ Wattanasuwan, 1998) มูลค่าที่ได้รับจึงเพิ่มโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลง
ลักษณะทางกายภาพของสินค้าตัวเอง มันเป็นส่วนหนึ่ง แต่ไม่ได้คำพ้อง
สำหรับปัญหาที่กว้างขึ้นของความแตกต่างของผลิตภัณฑ์, การวางตำแหน่งสินค้าภายใน
สถานการณ์การแข่งขันหรือเพียงแค่ข้อเสนอขายเฉพาะของผลิตภัณฑ์; ทั้งหมดของ
ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีและเข้าใจได้ง่ายแนวคิด. ในฐานะที่เป็นสถานที่ที่ได้รับการยอมรับยาวตลาดเป็นรูปแบบของการวางแผนและการบริหารเป็นที่ถกเถียงกันอยู่ที่ความยาวอื่น ๆ ก็เป็นได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งน่าแปลกใจที่พวกเขาควรจะเพิ่มมากขึ้นนอกจากนี้ยังโอบกอดความคิดของการสร้างตราสินค้าสถานที่ (Florian, 2002). ความคิดของการค้นพบหรือการสร้างเอกลักษณ์บางอย่างที่จะแยกความแตกต่างจากคนอื่น ๆ ที่เป็นที่น่าสนใจอย่างชัดเจน ความคิดนี้แทบจะไม่ใหม่และน่าจะเป็นเช่นเดิมเป็นรัฐบาลของพลเมืองของตัวเอง การเข้าซื้อกิจการและการออกกำลังกายของเมืองสิทธิมนุษยชนได้เกือบเสมอมาพร้อมกับระบบการตั้งชื่อ, เครื่องราชกกุธภัณฑ์, เครื่องประดับตรา, อาคารสาธารณะที่โดดเด่นและพิธีทั้งหมดออกแบบมาเพื่อยืนยันการดำรงอยู่และความแตกต่างของสถานที่ให้กับบุคคลภายนอกและภายในเหมือนกัน รัฐบาลในระดับต่าง ๆ เกือบ unselfconsciously พยายามที่จะรูปร่างความรู้สึกของสถานที่ในหมู่ผู้ปกครองถ้าเพียง แต่จะถูกต้องตามกฎหมายเขตอำนาจของตน การสร้างแบรนด์ที่ดูเหมือนว่าจะมีเพียงการขยายและการปรับแต่งความเป็นไปได้นี้และได้รับการกอดกระหายโดยผู้จัดการสถานที่จำนวนมากในการแสวงหาต่างๆทางเศรษฐกิจวัตถุประสงค์ทางการเมืองหรือทางสังคมและจิตวิทยา (Rainisto 2003; Hankinson 2001; Kavaratzis และ Ashworth 2005; Trueman et al, 2001;... Hauben, et al, 2002) การอภิปรายที่นี่ไม่ได้เกี่ยวกับแนวความคิดหรือเหตุผลของการใช้การสร้างตราสินค้าไปยังสถานที่ แต่เกี่ยวกับวิธีการที่จะทำในระดับท้องถิ่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เป็นส่วนหนึ่งของนโยบายการจัดการสถานที่เดิมที่กว้างขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้ผลิตเชิงพาณิชย์ได้เห็นประโยชน์ของการสร้างตราสินค้าของผลิตภัณฑ์
ที่ทําให้ปรากฏโดดเด่นแตกต่างจากคู่แข่งของพวกเขา
เมื่อคล้ายคลึงทางกายภาพ การจัดสรรแข่งขันให้
ราคาสูงขึ้นเพื่อคิดค่าแบรนด์กว่าผลิตภัณฑ์ทั่วไป . นี่คือ
โดยสร้างสมาคมในจิตใจของผู้บริโภคระหว่าง
ชื่อผลิตภัณฑ์ที่หลากหลายและคุณสมบัติอื่น ๆเพื่อให้ผู้บริโภค
ซื้อไม่ใช่แค่ทางกายภาพของผลิตภัณฑ์ หรือบริการต่าง ๆแต่ยังไม่มีตัวตน
สัญลักษณ์ความดี ( และ ซิโมเ ์ dibb , 2001 ; แฮนกินสัน และ cowking , 1993 ;
เอลเลียต และ wattanasuwan , 1998 ) ค่าจึงได้รับเพิ่มโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลง
ลักษณะทางกายภาพของผลิตภัณฑ์ของตัวเอง มันเป็นส่วนหนึ่ง แต่ไม่ใช่คำที่เกี่ยวข้อง
สำหรับอีกประเด็นความแตกต่างของผลิตภัณฑ์ ผลิตภัณฑ์ตำแหน่งภายใน
สถานการณ์แข่งขันหรือเพียงข้อเสนอขายที่ไม่ซ้ำของผลิตภัณฑ์ทั้งหมดของ
ซึ่งเป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างดี และเข้าใจง่ายแนวคิด

ที่ได้ประกาศใช้ การตลาดเป็นรูปแบบของการวางแผนและการจัดการที่เถียงกันยาวที่อื่น มันไม่น่าแปลกใจที่
พวกเขายังควรมากขึ้นโอบกอดความคิดของการสร้างตราสินค้า ( ฟลอเรียน , 2002 ) .
ความคิดของการค้นพบหรือสร้างเอกลักษณ์ ซึ่งจะแยกความแตกต่าง
สถานที่จากคนอื่น ๆ อย่างที่น่าสนใจ ความคิดนี้ไม่ได้ใหม่และอาจ
เท่าซีวิค รัฐบาล การใช้สิทธิในเมือง
เกือบเสมอพร้อมด้วย nomenclature regaliaตราประจำตระกูลเครื่องประดับ ,
โดดเด่น อาคารสาธารณะ และพิธี , ทั้งหมดออกแบบมาเพื่อยืนยัน
การดำรงอยู่และบุคลิกลักษณะของสถานที่ให้กับบุคคลภายนอกและบุคคลภายในเหมือนกัน รัฐบาล
ที่ระดับต่างๆ เกือบ unselfconsciously พยายามที่จะรูปร่างความรู้สึก
สถานที่ของรัฐ ถ้าเพียงที่ถูกต้องในการควบคุมของพวกเขา การสร้างตราสินค้า
ดูเหมือนว่ามีเพียงการส่งเสริมและการปรับแต่งของความเป็นไปได้นี้และได้รับอย่างดีจากผู้จัดการสถานที่มากมาย
กระตือรือร้นในการแสวงหาของต่าง ๆ ทางเศรษฐกิจ การเมือง หรือสังคมจิตวิทยาวัตถุประสงค์ (
rainisto , 2003 ; แฮนกินสัน , 2001 ;
kavaratzis และ แอชเวิร์ธ , 2005 ; trueman et al . , 2001 ; เบน et al . , 2002 ) .
3 นี่ไม่ได้เกี่ยวกับแนวคิดหรือเหตุผลของการประยุกต์ใช้
การสร้างตราสินค้าไปยังสถานที่ แต่เกี่ยวกับวิธีการทำในระดับท้องถิ่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นส่วนหนึ่ง
กว้างปกติที่นโยบายการบริหาร