Our study revealed some marked diVe

Our study revealed some marked diVerences in Wne root morphological traits between the co-occurring species. Interestingly, there were no systematic diVerences in Wne root morphology between tree species infected by ectomy- corrhiza-forming fungi (Fagus, Tilia, Carpinus, Ulmus, Quercus, Prunus) and tree species with arbuscular mycor- rhiza (Fraxinus and Acer). On the contrary, the VA- infected genera Fraxinus and Acer showed the two most dissimilar Wne root architectures, with Acer (A. platanoides and A. pseudoplatanus) exhibiting Wne roots of particularly small diameter, large SRA and high speciWc root tip abun- dance, while Fraxinus possesses Wne roots with large diam- eters, small SRAs and low speciWc root tip abundance. The ECM-infected species were less variable in their Wne root morphological traits, ranging with their values between the two VA-infected species. Data on Wne root morphology of temperate broad-leaved tree species are rare: Withington et al. (2006) found similar Wne root diameter distributions in Fagus and Tilia, but larger Wne root diameters in Acer species, as were found in our study. The SRA records for Tilia, Fagus, Fraxinus, Acer, and Ulmus in the study of Hölscher etal. (2002) were somewhat lower than our results, but conWrmed the large diVerence between the two VA-infected genera Acer and Fraxinus. Data on speciWc root tip abundance in Wne roots of diVerent deciduous tree species are virtually missing in the literature.
Given the apparent species-speciWc diVerences in root morphology between diVerent co-occurring tree species, eVects of altered tree species diversity on Wne root mor- phology in general could not be detected in our study. Exceptions were only found in Fagus Wne roots that showed smaller Wne root diameters and higher speciWc root tip abundances and SRA values in DL 2 plots than in the monospeciWc beech plots (DL 1). Similarly, Tilia Wne roots showed higher SRA values in the species-rich DL 3 plots than in DL 2 plots, while root diameter and root tip fre- quency remained unchanged. The overall lack of changes in Wne root morphology in response to the presence of allo- speciWc competitors is surprising, since several authors have emphasized the meaning of architectural plasticity versus allocational plasticity as an important adaptation mode to variable growth conditions (e.g., Bauhus and Messier 1999; Curt and Prevosto 2003). Ostonen et al. (2007), by referring to the optimality theory in plant ecol- ogy (Bloom et al. 1985; Eissenstat 1992), identiWed two main strategies of tree Wne roots to adapt to diVerent regimes of soil nutrient supply: trees could either enhance their carbon investment to increase the Wne root biomass (and root length) or increase their nutrient uptake eYciency by changes in root morphology to form Wne roots of higher SRA. Similar strategies have also been suggested to explain diVerences in root competition ability of diVerent tree spe- cies (Bauhus and Messier 1999; Curt and Prevosto 2003).
Hence, the observed changes in Wne root morphology of Fagus and Tilia between species-poor and species-rich stands in our study may represent responses to a higher interspeciWc competition intensity in the DL 2 and DL 3 plots. A similar result has been reported by Bolte and Villanueva (2006) for Fagus Wne roots when beech grew in mixture with Norway spruce. On the other hand, for pure Fagus stands at sites diVering in soil fertility, Leuschner et al. (2004) reported that Wne root morphology remained nearly unaVected by diVerences in soil acidity and nutrient concentration.
Not only changes in root morphology might help trees to optimize their cost-beneWt ratio of Wne roots, but diVerences in lifespan of the roots may be as crucial in this context (Eissenstat and Y anai 1997; Eissenstat et al. 2000; Withington et al. 2006). Bauhus and Messier (1999) con- cluded that the thicker and less ramiWed Wne roots of coni- fers (which in this sense resemble the Fraxinus Wne roots of our study) might live longer than Wne roots of deciduous trees and, hence, may not necessarily be more cost-inten- sive. However, in the absence of direct observations on root dynamics, any diVerences in Wne root longevity remain speculative.
Although Wne root morphology diVered among the tree species, it had no signiWcant inXuence on stand totals of Wne root biomass. Root tip abundance (number of root tips per m2 ground area) tended to be lower in the species-rich DL 3 plots due to the low speciWc root tip abundance of Fraxi- nus, but this Wnding was not statistically signiWcant. The root surface area indices of the stands, on the other hand, were almost identical between the diversity levels but high in comparison to literature data (see Jackson et al. 1997; Leuschner et al. 2004), thus conWrming that the upper soil horizons in our study plots were densely exploited by Wne roots independently of the composition of the tree layer.
Conclusions
Our two hypotheses were not supported by the data from the 12 deciduous forest stands: the Wne root biomass of the stands was not aVected by the number of tree species pres- ent, which contrasts with the more marked diVerences in above-ground structure among the stands. It remains unclear as to whether these above-ground/below-ground diVerences in the response to a variable tree species diver- sity are a reXection of principal diVerences in competition mechanisms acting at the canopy and root levels. The lack of vertical niche segregation among the Wne root systems of co-occurring species oVers an explanation for the fact that Wne root biomass at the stand level was not aVected by tree species diversity. This does not fully exclude that ‘below- ground overyielding’ does occur in species-rich stands

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาของเราแสดงให้เห็นบาง diVerences การทำเครื่องหมายในราก wne ลักษณะทางสัณฐานวิทยาระหว่างสายพันธุ์ร่วมที่เกิดขึ้น ที่น่าสนใจไม่มี diVerences ระบบในลักษณะทางสัณฐานวิทยาราก wne ระหว่างต้นไม้ชนิดติดเชื้อจากเชื้อรา ectomy- corrhiza ขึ้นรูป (Fagus, Tilia, Carpinus, มัส, วร์, Prunus) และสายพันธุ์ต้นไม้ที่มี Rhiza Arbuscular mycor- (Fraxinus และเอเซอร์) ในทางตรงกันข้ามการติดเชื้อ VA- Fraxinus จำพวกเอเซอร์และแสดงให้เห็นว่าทั้งสองแตกต่างกันมากที่สุด wne สถาปัตยกรรมรากกับ Acer (platanoides เอและเอ pseudoplatanus) แสดงราก wne เส้นผ่าศูนย์กลางขนาดเล็กโดยเฉพาะอย่างยิ่ง SRA ขนาดใหญ่และปลายราก speciWc สูงเต้นรำ abun- ในขณะที่มีราก Fraxinus wne กับพารา diam- ขนาดใหญ่ SRAs ขนาดเล็กและความอุดมสมบูรณ์ต่ำ speciWc ปลายราก ชนิด ECM ที่ติดเชื้อเป็นตัวแปรน้อยในรากของพวกเขา wne ลักษณะทางสัณฐานวิทยาตั้งแต่ที่มีค่าของพวกเขาระหว่างสอง VA-ติดเชื้อชนิด ข้อมูลเกี่ยวกับลักษณะทางสัณฐานวิทยาของราก wne หนาวต้นไม้ชนิดใบกว้างเป็นของหายาก: ทธิ et al, (2006) พบว่าการกระจายขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางราก wne ที่คล้ายกันใน Fagus และ Tilia แต่มีขนาดใหญ่เส้นผ่าศูนย์กลางราก wne ชนิด Acer, เช่นเดียวกับที่พบในการศึกษาของเรา บันทึก SRA สำหรับ Tilia, Fagus, Fraxinus, Acer, และมัสในการศึกษาของHölscher etal (2002) ค่อนข้างต่ำกว่าผลของเรา แต่ conWrmed diVerence ขนาดใหญ่ระหว่างสองจำพวกเวอร์จิเนียที่ติดเชื้อเอเซอร์และ Fraxinus ข้อมูลเกี่ยวกับความอุดมสมบูรณ์ปลายราก speciWc ในราก wne ของพันธุ์ไม้ผลัดใบ diVerent แทบจะหายไปในวรรณคดี.
ได้รับการ diVerences ชนิด speciWc ชัดเจนในสัณฐานรากระหว่าง diVerent ร่วมที่เกิดขึ้นชนิดต้นไม้ eVects ความหลากหลายของพรรณไม้ที่มีการเปลี่ยนแปลงใน mor- ราก wne phology โดยทั่วไปไม่สามารถตรวจพบในการศึกษาของเรา ข้อยกเว้นที่พบเฉพาะในราก Fagus wne ที่แสดงให้เห็นขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางราก wne อนุภาคขนาดเล็กและปลายราก speciWc ที่สูงขึ้นและค่า SRA ใน DL 2 แปลงกว่าในแปลงบีช monospeciWc (DL 1) ในทำนองเดียวกันราก Tilia wne แสดงให้เห็นว่าสูงกว่าค่า SRA ใน DL ชนิดที่อุดมไปด้วย 3 แปลงกว่าใน DL 2 แปลงในขณะที่เส้นผ่าศูนย์กลางของรากและปลายราก fre- quency ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง ขาดโดยรวมของการเปลี่ยนแปลงในลักษณะทางสัณฐานวิทยาราก wne ในการตอบสนองการปรากฏตัวของ allo- คู่แข่ง speciWc เป็นที่น่าแปลกใจเนื่องจากผู้เขียนหลายแห่งมีการเน้นความหมายของสถาปัตยกรรมเมื่อเทียบกับปั้นปั้น allocational เป็นโหมดการปรับตัวที่สำคัญในการเจริญเติบโตของตัวแปรสภาพ (เช่น Bauhus และ Messier 1999; ห้วนและ Prevosto 2003) Ostonen et al, (2007) โดยอ้างถึงทฤษฎี optimality ในโรงงาน ecol- ogy (. บลูม et al, 1985; Eissenstat 1992) identiWed สองกลยุทธ์หลักของต้นไม้ราก wne ปรับตัวเข้ากับระบอบการปกครองของดิน diVerent จัดหาสารอาหารที่ต้นไม้ทั้งสามารถเพิ่มประสิทธิภาพของคาร์บอนของพวกเขา การลงทุนเพื่อเพิ่มชีวมวลราก wne (และความยาวราก) หรือเพิ่มสารอาหารของพวกเขาดูดซึม eYciency จากการเปลี่ยนแปลงในลักษณะทางสัณฐานวิทยาของรากในรูปแบบของราก wne SRA ที่สูงขึ้น กลยุทธ์ที่คล้ายกันยังได้รับการแนะนำให้อธิบาย diVerences ในรากความสามารถในการแข่งขันของ diVerent Cies เจาะจงต้นไม้. (Bauhus และ Messier 1999; ห้วนและ Prevosto 2003)
ดังนั้นการเปลี่ยนแปลงการปฏิบัติในลักษณะทางสัณฐานวิทยาของราก wne Fagus และ Tilia ระหว่างสายพันธุ์ที่ไม่ดีและสายพันธุ์ ที่อุดมไปด้วยยืนอยู่ในการศึกษาของเราอาจเป็นตัวแทนของการตอบสนองต่อการแข่งขันที่สูงขึ้น interspeciWc ความเข้มใน DL DL ที่ 2 และ 3 แปลง ผลที่คล้ายกันได้รับรายงานจากโบลท์และ Villanueva (2006) สำหรับราก Fagus wne บีชเมื่อเติบโตในส่วนผสมที่มีต้นสนนอร์เวย์ ในทางตรงกันข้ามสำหรับ Fagus บริสุทธิ์ยืนที่เว็บไซต์ diVering ในความอุดมสมบูรณ์ของดิน Leuschner et al, (2004) รายงานว่าสัณฐานราก wne ยังคงอยู่เกือบ unaVected โดย diVerences ความเป็นกรดของดินและความเข้มข้นของสารอาหาร.
ไม่เปลี่ยนแปลงเฉพาะในสัณฐานรากอาจช่วยให้ต้นไม้เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของสัดส่วนค่าใช้จ่าย beneWt ของพวกเขาจากราก wne แต่ diVerences ในอายุการใช้งานของรากอาจจะเป็น สิ่งสำคัญในบริบทนี้ (Eissenstat และ y Anai 1997; Eissenstat et al, 2000;. ทธิ et al, 2006). Bauhus และ Messier (1999) cluded ทำาที่หนาและน้อย ramiWed wne รากของ Fers coni- (ซึ่งในความรู้สึกนี้มีลักษณะคล้ายกับราก Fraxinus wne ของการศึกษาของเรา) อาจจะอยู่นานกว่า wne รากของต้นไม้ผลัดใบและดังนั้นอาจจะไม่ จำเป็นต้องบ่งบอกเปลืองค่าใช้จ่ายมากขึ้น แต่ในกรณีที่ไม่มีการสังเกตโดยตรงต่อการเปลี่ยนแปลงของราก diVerences ใด ๆ ในยืนยาวราก wne ยังคงเก็งกำไร.
แม้ว่าสัณฐานราก wne diVered หมู่ต้นไม้ชนิดก็ไม่มี signiWcant inXuence ยืนบนผลรวมของชีวมวลราก wne ปลายรากความอุดมสมบูรณ์ (จำนวนปลายรากต่อ M2 พื้นที่ดิน) มีแนวโน้มที่จะลดลงในสปีชีส์ที่อุดมด้วย DL 3 แปลงเนื่องจากความอุดมสมบูรณ์ปลายราก speciWc ต่ำของ NUS Fraxi- แต่ Wnding นี้ไม่ได้ทางสถิติ signiWcant ดัชนีพื้นที่ผิวรากของยืนบนมืออื่น ๆ ที่เกือบจะเหมือนกันระหว่างระดับความหลากหลายสูง แต่เมื่อเทียบกับข้อมูลวรรณกรรม (ดูลแจ็คสัน et al, 1997;.. Leuschner et al, 2004) จึง conWrming ว่าขอบฟ้าดินบน . ในแปลงศึกษาของเราถูกเอาเปรียบหนาแน่นราก wne
อิสระขององค์ประกอบของชั้นต้นไม้สรุปสองสมมติฐานของเราที่ไม่ได้รับการสนับสนุนโดยข้อมูลจาก
12 ป่ายืน: ชีวมวลราก wne ยืนไม่ได้ aVected จากจำนวนของ ต้นไม้ชนิดกิจการดันซึ่งแตกต่างกับการทำเครื่องหมาย diVerences มากขึ้นในโครงสร้างเหนือพื้นดินในหมู่ยืน มันยังไม่ชัดเจนว่าเหล่านี้เหนือพื้นดิน / diVerences ด้านล่างพื้นดินในการตอบสนองต่อต้นไม้ชนิดตัวแปร diver- Sity เป็น reXection ของ diVerences กลไกหลักในการแข่งขันการแสดงที่หลังคาและระดับราก การขาดการแยกช่องในแนวตั้งในหมู่ wne ระบบรากของสายพันธุ์ที่เกิดขึ้นร่วมพากย์คำอธิบายความจริงที่ว่าชีวมวลราก wne ยืนอยู่ในระดับที่ไม่ได้ aVected ต้นไม้หลากหลายสายพันธุ์ นี้ไม่ได้อย่างเต็มที่รวมที่ 'พื้น below- overyielding' จะเกิดขึ้นในพื้นที่ชนิดที่อุดมไปด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาของเราพบบางเครื่องหมาย diverences ใน wne รากสัณฐานวิทยาลักษณะระหว่าง CO ที่เกิดขึ้นชนิด แต่ไม่มีรากในระบบ diverences สัณฐาน wne ระหว่างต้นไม้ชนิดติดเชื้อ ectomy - เป็นเชื้อรา corrhiza ( ฟากัส ทิเลีย , carpinus ulmus Quercus , , , , ศาสนา ) และพรรณไม้ที่มีน้ำ mycor - rhiza ( fraxinus และ Acer ) ในทางตรงกันข้ามเวอร์จิเนีย - ติดเชื้อสกุล fraxinus และ Acer พบสองแตกต่างกันมากที่สุด wne รากสถาปัตยกรรมกับ Acer ( A . platanoides และ A . pseudoplatanus ) จัดแสดง wne รากของขนาดโดยเฉพาะอย่างยิ่งขนาดเล็ก , สระขนาดใหญ่ และสูง speciwc ปลายรากฟัน Abun - เต้น ในขณะที่ fraxinus ครบถ้วน wne เดียม - eters รากขนาดใหญ่ , ขนาดเล็กและปลายราก speciwc sras ความอุดมสมบูรณ์ต่ำ .ECM ติดเชื้อชนิดตัวแปรน้อยลงใน wne รากสัณฐานวิทยาลักษณะ ตั้งแต่ที่มีค่าของพวกเขาระหว่างสองและไวรัสชนิด ข้อมูล wne รากสัณฐานวิทยาของพรรณไม้หายากพอสมควร broad-leaved : วีทิงเติ้น et al . ( 2006 ) พบว่าเส้นผ่าศูนย์กลางราก wne การแจกแจงและคล้ายกันในฟากัส ทิเลีย แต่ wne รากขนาดใหญ่เส้นผ่าศูนย์กลางใน Acer ชนิดที่พบในการศึกษาของเราที่สนามฟากัส ทิเลีย , บันทึก , fraxinus , Acer และ ulmus ในการศึกษา H ö lscher คณะ . ( 2002 ) ได้ค่อนข้างต่ำกว่าผลของเรา แต่ conwrmed ที่ diverence ขนาดใหญ่ระหว่างสองและติดเชื้อสกุลเอเซอร์ และ fraxinus . ข้อมูล speciwc ปลายรากฟันมากมายใน wne รากของ diverent ผลัดใบชนิดแทบหายไปในวรรณคดี .
ได้รับแจ้งชนิด speciwc diverences รากสัณฐานวิทยาระหว่าง diverent CO ที่เกิดขึ้นชนิดของการเปลี่ยนแปลงต้นไม้ต้นไม้ evects ความหลากหลายใน wne รากมอร์ - phology ทั่วไปไม่สามารถตรวจพบในการศึกษาของเรายกเว้นมีพบเฉพาะในฟากัส wne รากมีขนาดเล็กเส้นผ่าศูนย์กลางราก wne และสูงกว่า speciwc ปลายรากฟันและค่า SRA abundances DL 2 แปลงกว่าใน monospeciwc บีชโดย ( 1 ) ในทำนองเดียวกัน ทิเลีย wne รากสูงกว่าค่า SRA ในสปีชีส์รวย DL 3 แปลงมากกว่าใน DL 2 แปลง ในขณะที่เส้นผ่าศูนย์กลางรากและฝรั่งเศส - ปลายราก quency ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงการขาดโดยรวมของการเปลี่ยนแปลงใน wne รากสัณฐานในการปรากฏตัวของแอลโล - คู่แข่ง speciwc น่าแปลกใจ ตั้งแต่หลาย ผู้เขียนได้เน้นความหมายของพลาสติกเมื่อเทียบกับสถาปัตยกรรม allocational พลาสติกเป็นสำคัญการปรับโหมดสภาพการเจริญเติบโตตัวแปร ( เช่น bauhus เมซีเยและ 1999 และ 2003 ; ห้วน prevosto ) ostonen et al . ( 2007 )โดยอ้างอิงถึงทฤษฎี optimality Ecol พืช - ร่างกาย ( บลูม et al . 1985 ; eissenstat 1992 ) , identiwed สองหลักกลยุทธ์ของ wne รากต้นไม้ให้เข้ากับ diverent ระบอบการจัดหาสารอาหารในดิน :ต้นไม้อาจเพิ่มการลงทุนของพวกเขาคาร์บอนเพื่อเพิ่ม wne ชีวมวล ( ราก และความยาวราก ) หรือเพิ่มธาตุอาหาร eyciency โดยการเปลี่ยนแปลงในลักษณะรูปแบบ wne รากรากสูงกว่าสนาม . กลยุทธ์ที่คล้ายกันยังได้รับการแนะนำอธิบาย diverences รากในความสามารถแข่งขันของเอสพี - ต้นไม้ diverent cies ( bauhus เมซีเยและ 1999 และ 2003 ; ห้วน prevosto )
ดังนั้นสังเกตการเปลี่ยนแปลงใน wne รากสัณฐานวิทยาและฟากัส ทิเลียระหว่างสายพันธุ์ไม่ดีและชนิดมากมายยืนในการศึกษาของเราอาจเป็นตัวแทนของการตอบสนองต่อความรุนแรงในการแข่งขันที่สูงขึ้น interspeciwc DL 2 และ DL 3 แปลง ผลที่คล้ายกันได้รับรายงาน โดย โบลต์ และ วิลลานูเอวา ( 2006 ) สำหรับ wne รากฟากัส เมื่อผสมกับโก้บีชเติบโตในนอร์เวย์ บนมืออื่น ๆสำหรับยืนฟากัส บริสุทธิ์ที่เว็บไซต์ divering ในความอุดมสมบูรณ์ของดิน leuschner et al . ( 2004 ) รายงานว่า wne รากสัณฐาน unavected ยังคงเกือบโดย diverences ในความเป็นกรด - ด่างของดิน และความเข้มข้นของสารอาหาร การเปลี่ยนแปลงไม่เพียง แต่ในลักษณะ
รากจะช่วยให้ต้นไม้ที่จะปรับค่าใช้จ่ายของพวกเขา benewt wne อัตราส่วนของราก ,แต่ diverences ในอายุการใช้งานของรากอาจจะสำคัญในบริบทนี้ ( eissenstat และ Y anai 1997 ; eissenstat et al . 2000 ; วีทิงเติ้น et al . 2006 ) และ bauhus เมซีเย ( 1999 ) คอน - cluded ที่หนาและน้อย ramiwed wne รากของกระต่าย - เฟิร์ส ( ซึ่งในความหมายนี้ มีลักษณะคล้ายกับ fraxinus wne รากของการศึกษาของเรา ) อาจจะอายุยืนกว่า wne รากของต้นไม้ผลัดใบและ เพราะอาจไม่จําเป็นต้องมีต้นทุนเพิ่มเติม inten - sive อย่างไรก็ตาม ในกรณีที่ไม่มีการสังเกตโดยตรงในการเปลี่ยนแปลงใด ๆใน wne รากราก diverences ยืนยาวยังคงเก็ง
ถึงแม้ว่า wne รากสัณฐาน divered ท่ามกลางพรรณไม้ มันไม่มี signiwcant inxuence อยู่ผลรวมของราก wne ชีวมวลความอุดมสมบูรณ์ปลายรากฟัน ( จำนวนรากเคล็ดลับต่อตารางเมตร พื้นที่ดิน ) มีแนวโน้มที่จะลดลงในชนิดที่อุดมไปด้วย DL 3 แปลง เนื่องจากการต่ำ speciwc ปลายรากฟันความอุดมสมบูรณ์ของ fraxi - นัส แต่ wnding นี้ไม่ได้มีนัย signiwcant . บริเวณผิวรากดัชนียืนบนมืออื่น ๆที่เกือบจะเหมือนกันระหว่างความหลากหลายระดับแต่สูงในการเปรียบเทียบกับข้อมูลวรรณกรรม ( Jackson et al .1997 ; leuschner et al . 2547 ) จึง conwrming ที่บนดินในแปลงศึกษาขอบเขตของเราถูกโจมตีโดยมีราก wne อิสระขององค์ประกอบของต้นไม้ชั้น .

สรุปสองสมมติฐานของเราไม่ได้รับการสนับสนุนโดยข้อมูลจากป่าไม้ผลัดใบหมายถึง 12 : wne รากมวลชีวภาพของยืนไม่ได้ avected โดยจำนวนของชนิดต้นไม้ ประธาน - เอนท์ซึ่งแตกต่างกับเพิ่มเติมเครื่องหมาย diverences ในเหนือพื้นดินโครงสร้างระหว่างยืน มันยังคงไม่ชัดเจนว่าเหนือพื้นดิน ใต้พื้นดิน diverences เหล่านี้ในการตอบสนองต่อนักดำน้ำ - พรรณไม้ในตัวแปร sity เป็นหลักในการแข่งขันของ diverences rexection กลไกการแสดงในร่มและรากระดับการแยกช่องแนวตั้งระหว่าง wne รากเหง้าของ CO ที่เกิดขึ้นชนิดที่เป็นคำอธิบายสำหรับข้อเท็จจริงที่ว่า wne รากชีวมวลในระดับยืนได้ avected ด้วยต้นไม้หลากหลายชนิด . นี้ไม่เต็มที่ ยกเว้นว่า ' ด้านล่างพื้นดิน overyielding ' เกิดขึ้นในสายพันธุ์มากมาย ย่อมาจาก