the broiler since the serotypes iso

the broiler since the serotypes isolated from the water samples were found later or not presented in the broiler samples. Similar finding was also reported that the contaminated water may not be related to Salmonella contamination status of the broiler (Marin et al., 2010).
After cleaning and disinfection of the broiler farms, positive results were found with the same Salmonella serotype, S. Weltevreden, in both litter and house lizards in two production cycles, indicating possible cross-contamination between these two types of samples. Additional serotype, S. Cannstatt, was also found in the litter after disinfection. This result revealed that the spraying of liquid disinfectant commonly practiced in this production unit was not enough to get rid of Salmonella in the litter.
Pests existing in broiler farm such as rodents and beetles were reported as possible risk factors or reservoirs of Salmonella contamination in broiler flocks (Rose et al., 2000; Skov et al., 2004). However, in this study, we did not find any beetles or contaminated rodents in the broiler house. Interestingly, the majority of the pest found in this study was house lizards which always persisted in the farm environment throughout the rearing period for all three production cycles. Moreover, the house lizards were found to be highly contaminated with Salmonella, especially S. Weltevreden. Other serotypes occasionally found in the house lizards were S. Albany, S. Derby, S. Hotutenae, S. IV 43;z4,z23:-, and S. Corvallis. On many instances, the same serotypes were also found in the chicken-related samples at the same time period. This result clearly showed that the house lizards acted as the reservoir of Salmonella, which could persist in the farm environment and transmit Salmonella within and between production cycles.
Contaminated feed has been shown as another source of Salmonella in the broiler production unit. In the first production cycle, the new feed was positive for S. Derby, the same serotype identified in the broiler in this production cycle. Although the fact that the new feed was positive after the positive broiler was detected, it could not be ruled out as the source of Salmonella since the contamination might occur only intermittently and was unevenly distributed in the feed stock. In addition, feed may also act as a vehicle distributing the pathogen among broilers within the flock. As seen in the third production cycle, S. Corvallis was found in the day-old chicks before being placed in the broiler house and the same serotype was subsequently found in the feed from pan feeder on several occasions. It is possible that the infected chicks can shed Salmonella in feces and contaminate the feed in the pan feeder. Consequently, the fecal-oral route can cause Salmonella transmission among broilers and spread throughout the flock. Significant relationship between the contaminated feed and positive status of the broiler were also previously reported (Heyndrickx et al., 2002).
On the slaughter day, the water sprayed to the chicken for reducing heat stress and the transport cages were found to be Salmonella positive. Although the serotypes identified in the water were different from those found in the broilers and whole carcasses, a significance of water treatment should be emphasized. In the case of transport cages, two serotypes found in the cages were also found in the final carcasses. The results suggested that the cages were one of the sources contributing to Salmonella dissemination in the carcasses. A high frequency of contaminated cages after cleaning and disinfection was also reported in a previous study in which improper concentration and temperature of disinfectant and contaminated water were reported as the main factors responsible for the contamination (Corry et al., 2002).
After transportation to the slaughterhouse, the prevalence of Salmonella in the broilers increased. We hypothesized that the stress from the withdrawal of feed and water, catching, and transportation may contribute to the higher rate of Salmonella shedding and subsequent horizontal transfer to the uncontaminated chickens. A previous study showed that stress from water and feed withdrawal increased the number of S. Enteritidis shedding in chicken faeces (Nakamura et al., 1994). In addition, the feces excreted during transportation may cause widespread contamination of Salmonella among the broilers before slaughter. A previous study also demonstrated that the Salmonella negative flock during the rearing period in the broiler farm turned out to be Salmonella positive in feces after transport to the slaughterhouse (Heyndrickx et al., 2002).
After slaughtered, several serotypes of Salmonella which had never been detected in any prior production units were found from the whole carcasses. This result clearly indicated that cross-contamination during the slaughter process in the slaughterhouse played an important role in Salmonella dissemination among the broiler carcasses.
In conclusion, this study revealed that the important sources of Salmonella contamination could be found in all broiler production units such as from contaminated environment and equipment in the hatchery, contaminated day-old chicks, feed and pests in broiler farm. In addition, the other factors associated with Salmonella dissemination to the chicken carcasses were contaminated transport cages, transportation of broilers to slaughterhouse and cross-contamination during the slaughter process. Therefore, it is imperative that a top-to-down Salmonella control approach should be implemented, especially in the form of sanitary programs, for example, cleaning and disinfection of the equipment and environment from the hatchery to the slaughterhouse, implementing feed quality control, ensuring effective water treatment and pest management. Additionally, Hazard analysis and critical control points (HACCP) should be revised in the slaughterhouse in order to reduce the cross-contamination.
Acknowledgments
This research was supported by the National Center for Genetic Engineering and Biotechnology, National Science and Technology Development

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไก่เนื้อเนื่องจาก serotypes ที่แยกต่างหากจากตัวอย่างน้ำถูกพบในภายหลัง หรือไม่แสดงในตัวอย่างไก่เนื้อ ค้นหาคล้ายยังรายงานว่า การปนเปื้อนน้ำไม่อาจเกี่ยวข้องกับสถานะการปนเปื้อนซัลของไก่เนื้อ (Marin et al., 2010)หลังจากทำความสะอาดและฆ่าเชื้อของฟาร์มไก่เนื้อ ผลบวกพบกับเดียวซัล serotype, S. วัลเทเรเดน ในบ้านแคร่และกิ้งก่าในรอบการผลิตสอง บ่งชี้การปนเปื้อนข้ามไประหว่างทั้งสองประเภทนี้ตัวอย่าง เพิ่มเติม serotype, S. Cannstatt นอกจากนี้ยังพบในแคร่หลังจากฆ่าเชื้อ ผลลัพธ์นี้เปิดเผยว่า การพ่นยาฆ่าเชื้อของเหลวทั่วไปอย่างนี้หน่วยการผลิตไม่เพียงพอที่จะกำจัดซัลในแคร่ศัตรูพืชที่มีอยู่ในฟาร์มไก่เนื้องานและด้วงถูกรายงานว่า เป็นปัจจัยเสี่ยงได้หรือปริมาณการปนเปื้อนซัลในไก่เนื้อจำนวนเกือบเท่าเดิม (โรสและ al., 2000 Skov et al., 2004) อย่างไรก็ตาม ในการศึกษานี้ เราไม่พบด้วงหรืองานปนเปื้อนใด ๆ ในบ้านไก่เนื้อ เป็นเรื่องน่าสนใจ แมลงที่พบในการศึกษานี้ส่วนใหญ่ถูกกิ้งก่าบ้านซึ่งยังคงอยู่ในสภาพแวดล้อมของฟาร์มตลอดรอบระยะเวลารอบการผลิตสามทั้งหมด rearing เสมอ นอกจากนี้ กิ้งก่าบ้านพบยังอาจสูงปนซัล โดยเฉพาะอย่างยิ่ง S. วัลเทเรเดน Serotypes อื่น ๆ บางครั้งพบในบ้านกิ้งก่าได้ s ได้อัลบานี ดาร์ บี้ s ได้ Hotutenae s ได้ S. IV 43; z4, z23: -, และ Corvallis s ได้ด้วย ในหลายกรณี serotypes เดียวกันยังพบในตัวอย่างที่เกี่ยวข้องกับไก่ในเวลาเดียวกัน ผลนี้ชัดเจนแสดงให้เห็นว่า กิ้งก่าบ้านดำเนินเป็นอ่างเก็บน้ำของระดับ ซึ่งสามารถคงอยู่ในสภาพแวดล้อมในฟาร์ม และส่งสายภายใน และ ระหว่างรอบการผลิตอาหารปนเปื้อนได้รับการแสดงเป็นอีกแหล่งที่มาของซัลในหน่วยการผลิตไก่เนื้อ ในวงจรการผลิตแรก ฟีดใหม่เป็นค่าบวกสำหรับดาร์บี้ s ได้ serotype เดียวกันที่ระบุในไก่เนื้อที่ในวงจรการผลิตนี้ แม้ว่าความจริงที่ว่า อาหารใหม่เป็นบวกหลังจากไก่เนื้อบวกถูกตรวจพบ มันอาจไม่ปกครองออกเป็นแหล่งที่มาของสายเนื่องจากการปนเปื้อนที่อาจเกิดขึ้นเป็นระยะ ๆ เท่านั้น และซึ่งมีการแจกจ่ายสินค้าอาหารได้ นอกจากนี้ อาหารอาจยังทำหน้าที่เป็นรถกระจายศึกษาระหว่างออกภายในแกะ ดังที่เห็นในวงจรการผลิตสาม Corvallis s ได้พบในลูกไก่เก่าก่อนที่จะถูกวางไว้ในบ้านไก่เนื้อ และ serotype เดียวกันในเวลาต่อมาพบในตัวดึงข้อมูลจากถาดป้อนกระดาษในหลาย ๆ ด้าน เป็นไปได้ว่า ลูกไก่ที่ติดไวรัสสามารถหลั่งสายในอุจจาระ และปนเปื้อนอาหารในถาดป้อนกระดาษปาน ดังนั้น เส้นทาง fecal ปากอาจทำให้ระดับส่งออกและกระจายทั่วแกะ ความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญ ระหว่างอาหารปนเปื้อน และสถานะของไก่เนื้อที่ถูกยังบวกก่อนหน้านี้รายงาน (Heyndrickx et al., 2002)วันฆ่า พ่นน้ำให้ไก่เพื่อลดความเครียดของความร้อน และพบกรงขนส่งจะ บวกซัล แม้ว่า serotypes ระบุในน้ำได้แตกต่างจากที่พบในไก่เนื้อและซากทั้งหมด ระบบควรเน้นย้ำความสำคัญของการบำบัดน้ำ ในกรณีของการขนส่งกรง serotypes สองพบในกรงยังพบในซากสุดท้าย ผลแนะนำว่า กรงที่มีแหล่งเอื้อต่อการเผยแพร่ระดับในซากหนึ่ง นอกจากนี้ยังมีรายงานความถี่สูงของกรงปนเปื้อนหลังจากทำความสะอาดและฆ่าเชื้อในการศึกษาก่อนหน้านี้ที่ความเข้มข้นไม่เหมาะสมและอุณหภูมิของน้ำยาฆ่าเชื้อ และปนเปื้อนถูกรายงานว่า เป็นปัจจัยหลักที่รับผิดชอบสำหรับการปนเปื้อน (Corry et al., 2002)หลังจากเดินทางไปบิดา ความชุกของระดับในไก่เนื้อที่เพิ่มขึ้น เราตั้งสมมติฐานว่าว่าความเครียดจากการถอนของอาหาร และน้ำ จับ และการขนส่งอาจนำสายส่องและต่อมาโอนย้ายแนวนอนให้ไก่ดื่มในอัตราสูง การศึกษาก่อนหน้านี้พบว่า ความเครียดจากน้ำและอาหารถอนเพิ่มขึ้นจำนวน Enteritidis s ได้ส่องในไก่ faeces (มุระ et al., 1994) นอกจากนี้ อุจจาระ excreted ระหว่างขนส่งอาจทำให้แพร่หลายการปนเปื้อนของซัลระหว่างออกก่อนฆ่า การศึกษาก่อนหน้านี้แสดงว่า ระดับลบแกะช่วง rearing ในฟาร์มไก่เนื้อกลายเป็นซัลบวกในอุจจาระหลังการบิดา (Heyndrickx et al., 2002)หลังจากมีชัย หลาย serotypes ของซัลซึ่งได้พบในหน่วยการผลิตก่อนหน้านี้ไม่เคย พบจากซากทั้งหมด ผลนี้แสดงการปนเปื้อนข้ามระหว่างฆ่าในบิดาเล่นมีบทบาทสำคัญในการเผยแพร่ระดับระหว่างซากไก่เนื้อชัดเจนเบียดเบียน การศึกษานี้เปิดเผยว่า แหล่งที่สำคัญของสายอาจพบปนเปื้อนในหน่วยผลิตไก่เนื้อเช่นจากสภาพแวดล้อมที่ปนเปื้อนและอุปกรณ์ในโรงเพาะ ปนเปื้อนศัตรูพืชในฟาร์มไก่เนื้อและลูกไก่เก่า อาหาร นอกจากนี้ ปัจจัยอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการเผยแพร่ระดับซากไก่ได้กรงปนเปื้อนขนส่ง ขนส่งของออกให้บิดาและการปนเปื้อนข้ามระหว่างกระบวนการฆ่า ดังนั้น จึงเป็นความจำว่า วิธีการควบคุมระดับบนลงล่างควรจะดำเนินการ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในรูปแบบของโปรแกรมสุขาภิบาล เช่น ทำความสะอาด และฆ่าเชื้ออุปกรณ์และสิ่งแวดล้อมจากโรงเพาะที่ให้บิดา ใช้ควบคุมคุณภาพอาหารสัตว์ บริการจัดการบำบัดและพืชน้ำมีประสิทธิภาพ นอกจากนี้ การวิเคราะห์อันตรายและจุดวิกฤตที่ต้องควบคุม (HACCP) ควรปรับปรุงในบิดาเพื่อลดการปนเปื้อนข้ามตอบงานวิจัยนี้ได้รับการสนับสนุน โดยแห่งชาติศูนย์พันธุวิศวกรรม และเทคโนโลยีชีวภาพ วิทยาศาสตร์แห่งชาติ และ พัฒนาเทคโนโลยี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไก่ตั้งแต่สายพันธุ์ที่แยกจากตัวอย่างน้ำที่พบในภายหลังหรือไม่ได้นำเสนอในตัวอย่างไก่เนื้อ การค้นพบที่คล้ายกันนอกจากนี้ยังมีรายงานว่าน้ำที่ปนเปื้อนอาจจะไม่ได้เกี่ยวข้องกับการปนเปื้อนเชื้อ Salmonella สถานะของไก่เนื้อ (Marin et al., 2010).
หลังจากทำความสะอาดและฆ่าเชื้อฟาร์มไก่เนื้อ, ผลในเชิงบวกที่พบกับเชื้อ Salmonella serotype เดียวกันเอส Weltevreden ทั้งในครอกและจิ้งจกบ้านในสองวงจรการผลิตแสดงให้เห็นการปนเปื้อนที่เป็นไปได้ระหว่างทั้งสองประเภทของกลุ่มตัวอย่าง serotype เพิ่มเติม Cannstatt เอสถูกพบยังอยู่ในครอกหลังจากฆ่าเชื้อโรค ผลที่ได้นี้แสดงให้เห็นว่าการฉีดพ่นยาฆ่าเชื้อของเหลวปฏิบัติกันทั่วไปในหน่วยการผลิตนี้ไม่เพียงพอที่จะได้รับการกำจัดของเชื้อ Salmonella ในครอก.
ศัตรูพืชที่มีอยู่ในฟาร์มไก่เนื้อเช่นหนูและแมลงได้รับรายงานว่าปัจจัยเสี่ยงที่เป็นไปได้หรืออ่างเก็บน้ำของการปนเปื้อนเชื้อ Salmonella ในไก่เนื้อ ฝูง (โรส et al, 2000;. Skov et al, 2004). อย่างไรก็ตามในการศึกษาครั้งนี้เราไม่พบแมลงหรือหนูที่ปนเปื้อนในบ้านไก่เนื้อ ที่น่าสนใจส่วนใหญ่ของศัตรูพืชที่พบในการศึกษาครั้งนี้เป็นจิ้งจกบ้านที่ยังคงอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ฟาร์มตลอดระยะเวลาการเลี้ยงสำหรับทุกสามรอบการผลิต นอกจากนี้จิ้งจกบ้านพบว่ามีการปนเปื้อนอย่างมากกับเชื้อ Salmonella โดยเฉพาะอย่างยิ่งเอส Weltevreden สายพันธุ์อื่น ๆ ที่พบในบางครั้งจิ้งจกบ้านมีอัลบานีสเอสเอสดาร์บี้เอส Hotutenae เอส IV 43; z4, Z23 - และเอสคอร์ ในหลาย ๆ กรณีที่สายพันธุ์เดียวกันยังพบว่าถูกในตัวอย่างเนื้อไก่ที่เกี่ยวข้องกับในช่วงเวลาเดียวกัน ผลที่ได้นี้อย่างชัดเจนแสดงให้เห็นว่าจิ้งจกบ้านทำหน้าที่เป็นอ่างเก็บน้ำของเชื้อ Salmonella ซึ่งอาจคงอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ฟาร์มและส่งเชื้อ Salmonella ภายในและระหว่างวงจรการผลิต.
อาหารปนเปื้อนได้รับการแสดงเป็นแหล่งที่มาของเชื้อ Salmonella ในหน่วยการผลิตไก่เนื้ออีก ในรอบการผลิตแรกฟีดใหม่เป็นบวกสำหรับเอสดาร์บี้ serotype เดียวกันที่ระบุไว้ในไก่เนื้อในวงจรการผลิตนี้ แม้ว่าความจริงที่ว่าฟีดใหม่เป็นบวกหลังจากที่ไก่เนื้อในเชิงบวกที่ตรวจพบก็อาจไม่ได้รับการปกครองออกเป็นแหล่งที่มาของการปนเปื้อนเชื้อ Salmonella ตั้งแต่อาจจะเกิดขึ้นเฉพาะเป็นระยะ ๆ และได้รับการกระจายไม่สม่ำเสมอในสต็อกอาหาร นอกจากนี้อาหารยังอาจทำหน้าที่เป็นยานพาหนะกระจายเชื้อโรคในหมู่ไก่ที่อยู่ในฝูง เท่าที่เห็นในวงจรการผลิตที่สามเอสคอร์ถูกพบในลูกไก่ก่อนที่จะถูกวางไว้ในบ้านไก่เนื้อและซีโรไทป์เดียวกันที่พบในอาหารต่อมาจากการป้อนกระทะหลายต่อหลายครั้ง เป็นไปได้ว่าลูกไก่ที่ติดเชื้อสามารถหลั่งเชื้อ Salmonella ในอุจจาระและปนเปื้อนอาหารในกระทะป้อน ดังนั้นเส้นทางอุจจาระช่องปากอาจทำให้เกิดการส่งผ่านเชื้อ Salmonella ในหมู่ไก่เนื้อและแผ่กระจายไปทั่วฝูง ความสัมพันธ์ระหว่างอาหารที่ปนเปื้อนและสถานะในเชิงบวกของไก่เนื้อยังรายงานก่อนหน้านี้ (Heyndrickx et al., 2002).
ในวันฆ่าน้ำฉีดพ่นให้ไก่เพื่อลดความเครียดความร้อนและกรงขนส่งพบว่ามีเชื้อ Salmonella ในเชิงบวก . แม้ว่าสายพันธุ์ที่ระบุไว้ในน้ำแตกต่างจากที่พบในไก่เนื้อและซากสัตว์ทั้งความสำคัญของการรักษาน้ำควรจะเน้น ในกรณีที่การขนส่งกรงสองสายพันธุ์ที่พบในกรงนอกจากนี้ยังพบในซากสุดท้าย ผลการชี้ให้เห็นว่ากรงที่ถูกหนึ่งในแหล่งที่เอื้อต่อการแพร่กระจายเชื้อ Salmonella ในซาก ความถี่สูงของกรงที่ปนเปื้อนหลังการทำความสะอาดและฆ่าเชื้อได้รับการรายงานในการศึกษาก่อนหน้านี้ที่มีความเข้มข้นที่ไม่เหมาะสมและอุณหภูมิของยาฆ่าเชื้อและน้ำที่ปนเปื้อนได้รับรายงานว่าปัจจัยหลักที่รับผิดชอบในการปนเปื้อน (Corry et al., 2002).
หลังจากที่การขนส่งไปยัง โรงฆ่าสัตว์, ความชุกของเชื้อ Salmonella ในไก่เนื้อเพิ่มขึ้น เราตั้งสมมติฐานว่าความเครียดจากการถอนตัวของอาหารและน้ำจับและการขนส่งอาจนำไปสู่อัตราที่สูงขึ้นของเชื้อ Salmonella ส่องแนวนอนและการถ่ายโอนภายหลังจากไก่โสโครก การศึกษาก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่าความเครียดจากน้ำและการถอนอาหารเพิ่มจำนวนของ S. Enteritidis ส่องในอุจจาระไก่ (นากามูระ et al., 1994) นอกจากนี้อุจจาระขับออกมาในระหว่างการขนส่งการปนเปื้อนอาจทำให้เกิดการแพร่หลายของเชื้อ Salmonella ในหมู่ไก่ก่อนที่จะฆ่า การศึกษาก่อนหน้านี้ยังแสดงให้เห็นว่าฝูงเชิงลบ Salmonella ในช่วงระยะเวลาการเลี้ยงในฟาร์มไก่เนื้อจะกลายเป็นเชื้อ Salmonella ในเชิงบวกในอุจจาระหลังจากการขนส่งไปยังโรงฆ่าสัตว์ (Heyndrickx et al., 2002).
ฆ่าหลังจากหลายสายพันธุ์ของเชื้อ Salmonella ที่ไม่เคย ถูกตรวจพบในหน่วยการผลิตใด ๆ ก่อนที่พบจากซากทั้ง ผลที่ได้นี้อย่างชัดเจนแสดงให้เห็นว่าการปนเปื้อนในระหว่างขั้นตอนการฆ่าในโรงฆ่าสัตว์มีบทบาทสำคัญในการเผยแพร่เชื้อ Salmonella ในหมู่ซากไก่เนื้อ.
สรุปได้ว่าการศึกษาครั้งนี้พบว่าแหล่งที่มาที่สำคัญของการปนเปื้อนเชื้อ Salmonella อาจจะพบในหน่วยการผลิตไก่เนื้อทั้งหมดเช่น จากสภาพแวดล้อมที่ปนเปื้อนและอุปกรณ์ในโรงเพาะฟักที่ปนเปื้อนลูกไก่อาหารและแมลงศัตรูพืชในฟาร์มไก่เนื้อ นอกจากนี้ยังมีปัจจัยอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการเผยแพร่ Salmonella กับซากไก่ปนเปื้อนกรงการขนส่ง, การขนส่งของไก่เนื้อไปโรงฆ่าสัตว์และการปนเปื้อนในระหว่างขั้นตอนการฆ่า ดังนั้นจึงมีความจำเป็นที่ด้านบนจะลงวิธีการควบคุมเชื้อ Salmonella ควรจะดำเนินการโดยเฉพาะอย่างยิ่งในรูปแบบของโปรแกรมการสุขาภิบาลเช่นการทำความสะอาดและฆ่าเชื้ออุปกรณ์และสภาพแวดล้อมจากโรงเพาะฟักไปโรงฆ่าสัตว์ที่ดำเนินการควบคุมคุณภาพอาหาร สร้างความมั่นใจในการบำบัดน้ำที่มีประสิทธิภาพและการจัดการศัตรูพืช นอกจากนี้การวิเคราะห์อันตรายและจุดวิกฤตที่ต้องควบคุม (HACCP) ควรจะแก้ไขในโรงฆ่าสัตว์เพื่อลดการปนเปื้อน. กิตติกรรมประกาศงานวิจัยนี้ได้รับการสนับสนุนจากศูนย์พันธุวิศวกรรมและเทคโนโลยีชีวภาพแห่งชาติและวิทยาศาสตร์พัฒนาเทคโนโลยี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไก่เนื้อตั้งแต่ 3 ที่แยกได้จากตัวอย่างน้ำถูกพบในภายหลังหรือไม่แสดงในกระทงตัวอย่าง ค้นหาที่คล้ายกันก็รายงานว่า น้ำที่ปนเปื้อนอาจจะเกี่ยวข้องกับการปนเปื้อนเชื้อซัลโมเนลลาที่สถานะของไก่เนื้อ ( Marin et al . , 2010 ) .
หลังจากทำความสะอาดและฆ่าเชื้อโรคในฟาร์มไก่เนื้อ ผลเป็นบวก พบว่าเชื้อเดียวกันกับโฟเอสเวลเตอร์เรเดน ทั้งครอกและจิ้งจกสองวงจรการผลิต บ่งชี้การปนเปื้อนที่เป็นไปได้ระหว่างทั้งสองประเภทของตัวอย่าง เพิ่มเติมโดย เอส cannstatt , นอกจากนี้ยังพบในครอกหลังการฆ่าเชื้อ . ผลที่ได้นี้พบว่า การฉีดพ่นของเหลวฆ่าเชื้อทั่วไปฝึกในหน่วยการผลิตนี้คือไม่เพียงพอที่จะกำจัดเชื้อซัลโมเนลลาในครอก .
ศัตรูพืชที่มีอยู่ในฟาร์มเลี้ยงไก่เนื้อ เช่น หนู และแมลงมีรายงานเป็นปัจจัยความเสี่ยงที่เป็นไปได้ หรือการปนเปื้อนของ Salmonella ในไก่เนื้อ การเลี้ยงแกะ ( กุหลาบ et al . , 2000 ; skov et al . , 2004 ) อย่างไรก็ตาม ในการศึกษานี้เราไม่พบใด ๆที่ปนเปื้อนในเนื้อหนูด้วง หรือบ้าน น่าสนใจส่วนใหญ่ของศัตรูพืชที่พบในการศึกษานี้ คือ จิ้งจก ซึ่งมักจะหายในสภาพแวดล้อมทั่วฟาร์มเลี้ยงกุ้งในการผลิตทั้งสามรอบ นอกจากนี้ จิ้งจกพบว่ามีการปนเปื้อนสูง โดยเฉพาะกับเชื้อ Salmonella . เวลเตอร์เรเดน . ( บางครั้งอื่น ๆที่พบในจิ้งจกถูกสหรัฐออลบานี , S . Derby , S . hotutenae เอส 4 43 ; Z4 z23 : - , ,และเอสคอร์แวลลิส . บนอินสแตนซ์มาก ภูมิเดียวกันนี้ยังพบในไก่ที่เกี่ยวข้องตัวอย่าง ในช่วงเวลาเดียวกัน ผลที่ได้นี้พบว่า จิ้งจกตัวอ่างเก็บน้ำ ซาลโมเนลลา ซึ่งสามารถคงอยู่ในสิ่งแวดล้อม และส่งเชื้อ Salmonella ในฟาร์มและระหว่างวงจรการผลิต .
อาหารปนเปื้อนได้ถูกแสดงเป็นอีกแหล่งของเชื้อ Salmonella ในไก่เนื้อในการผลิตหน่วย การผลิตในรอบแรก ฟีดใหม่เป็นบวกสำหรับ S . Derby , เดียวกันโดยระบุในไก่เนื้อในรอบการผลิตนี้ แม้ว่าความจริงที่ว่าอาหารใหม่เป็นบวกหลังจากไก่บวกถูกตรวจพบมันไม่สามารถปกครองออกเป็นแหล่งที่มาของการปนเปื้อนเชื้อซัลโมเนลลาอาจเกิดขึ้นเป็นระยะ ๆตั้งแต่เท่านั้น และซึ่งกระจายในฟีดสต็อก นอกจากนี้ยังอาจทำหน้าที่ป้อนรถกระจายเชื้อโรคของไก่ภายในฝูง เท่าที่เห็นในรอบการผลิต 3 .คอร์แวลลิส พบว่าลูกไก่อายุวันก่อนที่จะถูกวางไว้ในกระทง และต่อมาได้พัฒนาบ้านเดียวกันที่พบในอาหารจากถาดป้อนกระดาษในหลายโอกาส เป็นไปได้ว่าผู้หญิงที่ติดเชื้อสามารถหลั่งเชื้อในอุจจาระและปนเปื้อนในอาหารในถาดอาหาร จากนั้นเส้นทางการส่งเชื้อ Salmonella ในไก่เนื้ออุจจาระ ทำให้กระจายทั่วทั้งฝูง ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะปนเปื้อนอาหารและบวกของไก่ ยังรายงานว่า ก่อนหน้านี้ ( heyndrickx et al . , 2002 ) .
ในโรงฆ่าสัตว์ วัน น้ำพ่นให้ไก่เพื่อลดความเครียดจากความร้อนและการขนส่งกรงพบเป็นเชื้อเป็นบวกแม้ว่า ( ระบุในน้ำแตกต่างจากที่พบในไก่กระทงและทั้งซาก , ความสำคัญของน้ำที่ควรเน้น ในกรณีของกรงขนส่ง 2 ( พบในกรงพบในซากสุดท้าย ผลการศึกษาพบว่า นี่เป็นหนึ่งในแหล่งที่เอื้อต่อการเผยแพร่เชื้อซัลโมเนลลาในซากความถี่ของการปนเปื้อนหลังจากทำความสะอาดและฆ่าเชื้อกรงก็รายงานในการศึกษาก่อนหน้านี้ที่ มีความเข้มข้นและอุณหภูมิของยาฆ่าเชื้อโรค และน้ำที่ปนเปื้อนมีรายงานเป็นปัจจัยหลักที่รับผิดชอบในการปนเปื้อน ( คอร์ et al . , 2002 ) .
หลังจากการเดินทางไปโรงฆ่าสัตว์ ความชุกของเชื้อ Salmonella ในไก่เนื้อเพิ่มขึ้นเราตั้งสมมุติฐานว่า ความเครียดจากการถอนตัวของ อาหาร และน้ำ จับใจ และการขนส่งที่อาจมีผลต่ออัตราการไหล Salmonella และต่อมาแนวนอนย้ายไก่ซึ่งไม่แปดเปื้อน การศึกษาก่อนหน้านี้พบว่า ความเครียดจากน้ำและอาหารถอนเพิ่มจํานวน . enteritidis ไหลในมูลไก่ ( นากามูระ et al . , 1994 ) นอกจากนี้อุจจาระออกมาในระหว่างการขนส่งอาจเกิดการปนเปื้อนของ Salmonella ในไก่เนื้อฉาวก่อนฆ่า การศึกษาก่อนหน้านี้ยังพบว่าเชื้อซัลโมเนลลาในลบฝูงเลี้ยงกุ้งในฟาร์มเลี้ยงไก่เนื้อ กลับกลายเป็นเชื้อในอุจจาระบวกหลังขนส่งไปโรงฆ่าสัตว์ ( heyndrickx et al . , 2002 ) .
หลังจากโดนฆ่าอย่างทารุณ( หลายเชื้อ ซึ่งไม่เคยพบในหน่วยการผลิตก่อนพบจากซากทั้งหมด ผลที่ได้นี้แสดงให้เห็นว่า การปนเปื้อนในระหว่างกระบวนการฆ่าสัตว์ในโรงฆ่าสัตว์ มีบทบาทที่สำคัญในการเผยแพร่เชื้อ Salmonella ในไก่เนื้อซาก
สรุปการศึกษานี้พบว่าแหล่งข้อมูลสำคัญของการปนเปื้อนเชื้อซัลโมเนลลาที่อาจจะพบได้ในหน่วยการผลิตไก่กระทง เช่น จากการปนเปื้อนสิ่งแวดล้อมและอุปกรณ์ในโรงเพาะฟัก วัน ลูกไก่อายุปนเปื้อนในอาหารไก่กระทงและศัตรูพืชในฟาร์ม นอกจากนี้ ปัจจัยอื่น ๆที่เกี่ยวข้องกับการเผยแพร่เชื้อให้ไก่ซากกรงขนส่งถูกปนเปื้อน ,การขนส่งของไก่เนื้อในโรงฆ่าสัตว์และการปนเปื้อนในระหว่างกระบวนการฆ่า ดังนั้นจึงเป็นความจำเป็นที่สุดวิธีการควบคุมเชื้อซัลโมเนลลาที่ลงมาควรดำเนินการ โดยเฉพาะในรูปแบบของโปรแกรม สุขาภิบาล เช่น การทำความสะอาดและฆ่าเชื้ออุปกรณ์และสภาพแวดล้อมจากโรงเพาะฟักไปโรงฆ่าสัตว์ การปฏิบัติการควบคุมคุณภาพอาหารมั่นใจรักษาน้ำที่มีประสิทธิภาพและการจัดการศัตรูพืช นอกจากนี้ การวิเคราะห์อันตรายและจุดวิกฤตที่ต้องควบคุม ( HACCP ) ควรแก้ไขในโรงฆ่าสัตว์ เพื่อลดการปนเปื้อนข้าม
.
กิตติกรรมประกาศงานวิจัยนี้ได้รับการสนับสนุนจากศูนย์พันธุวิศวกรรมและเทคโนโลยีชีวภาพแห่งชาติ , การพัฒนาเทคโนโลยีและวิทยาศาสตร์แห่งชาติ