Tyler Cowen has a piece in the New

Tyler Cowen has a piece in the New York Times arguing that, in part, it might be a sensible idea for government to be spending more on public goods.

OVER all, the American government seems to be turning its back on its traditional role of producing and investing in national public goods. If there is any consistent tendency in recent government spending, it is that spending on entitlements like Social Security and Medicare — which provide mostly private benefits — is rising and that investment and spending on national public goods is falling.

As a budget category, “government consumption and gross investment” is a proxy for many kinds of public goods spending. As a share of gross domestic product, it has fallen to less than 19 percent, from a peak of 24 percent in the 1980s, with no expected reversal in sight. Yet total government spending is expected to increase because of income transfers and entitlements. Neither political party seems able to halt that logic or even cares to make an issue of it.

Focusing government on the production of public goods may sound like a trivial issue, too obvious to be worth a mention. But, in fact, we have been failing at it, and the consequences could be serious indeed.

I want just to tease out the background, the implications, of what he’s saying here. For if you don’t understand what a public good is then you’ll not grasp the nuance of the argument.

Public goods are not, as some seem to think, goods supplied to the public. Nor are they goods that the public would like to have supplied to them nor even goods that it would do the public good to have. The phrase has a very specific meaning in economics: goods that are non-rivalrous and non-excludable.

Non-rivalrous means that if one person uses the good this does not stop anyone else from using that same good. We can all simultaneously use Newtons equations to calculate the rocket’s path to the moon: we cannot all simultaneously use just the one physical calculator to do so. The equations, the knowledge, are non-rivalrous. The machine upon which we do them is rivalrous.

Non-excludable means that we cannot stop someone from using the good (in a weaker formulation, it’s difficult to do so). Once Newton’s calculations have been published we cannot stop people from using them. We can stop people from broadcasting a Disney cartoon though. Or, in that weaker formulation, we find it difficult to stop the Disney stuff being distributed over BitTorrent but we probably can stop a TV station broadcasting without paying for it. It’s possible to exclude people from the use of that good.

Goods which are both non-rivalrous and non-excludable are public goods: those that are not both (or either of course) are not public goods.

The economic problem with public goods is that in a free market and or capitalist system the private actors will not invest enough in producing them. For they can’t make a profit out of having done so: if anyone can use it, and anyone using it doesn’t deprive anyone else from doing so, how can you then charge for it? How can you make a profit to cover your original costs?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โคเวนไทเลอร์มีชิ้นส่วนในนิวยอร์กไทม์โต้เถียงที่ ส่วนหนึ่ง อาจเป็นความคิดเหมาะสมสำหรับรัฐบาลต้องใช้เวลาเพิ่มเติมในสินค้าสาธารณะกว่าทั้งหมด ที่รัฐบาลดูเหมือนจะ เป็นการเปิดตัวหลังบนบทบาทดั้งเดิมของการผลิต และการลงทุนในสินค้าสาธารณะแห่งชาติ ถ้ามีแนวโน้มสอดคล้องในการใช้จ่ายของรัฐบาลล่าสุด มันเป็นที่ใช้ให้เช่นประกันสังคมและประกันสุขภาพของรัฐบาล — ซึ่งให้ผลประโยชน์ส่วนตัวเป็นส่วนใหญ่ซึ่งจะเพิ่มขึ้นว่า การลงทุนและใช้จ่ายในสินค้าสาธารณะแห่งชาติลงเป็นประเภทงบประมาณ "การบริโภคภาครัฐและการลงทุนรวม" เป็นพร็อกซีสำหรับหลายชนิดของสินค้าสาธารณะใช้จ่าย เป็นส่วนแบ่งของผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ มันได้ลดลงน้อยกว่าร้อยละ 19 จากสูงสุดร้อยละ 24 ในทศวรรษ 1980 ด้วยกลับไม่คาดสายตา ยัง ใช้จ่ายของรัฐบาลทั้งหมดคาดว่าจะเพิ่มขึ้นเนื่องจากการโอนเงินและการให้สิทธิ์ พรรคการเมืองไม่น่าจะหยุดที่ตรรกะ หรือแม้แต่ใส่เพื่อให้ปัญหาของมันโฟกัสที่รัฐบาลในการผลิตสินค้าสาธารณะอาจจะชอบมีปัญหาเล็กน้อย ชัดเจนเกินไปคุ้มค่ากล่าวถึง แต่ ในความเป็นจริง เราล้มเหลวได้ และผลที่ตามมาอาจร้ายแรงแน่นอนอยากแค่จะแซวออกพื้นหลัง ผลกระทบ ของสิ่งที่เขาพูดนี่ สำหรับถ้าคุณไม่เข้าใจ เป็นสิ่งดีอยู่แล้วคุณจะไม่เข้าใจความของอาร์กิวเมนต์สินค้าสาธารณะจะไม่ เป็นบางส่วนดูเหมือนคิด สินค้ามาให้ประชาชน หรือมีสินค้าที่ประชาชนอยากได้ส่งสินค้าให้ หรือแม้ว่ามันจะทำดีจะมี วลีมีความหมายเฉพาะเจาะจงในเศรษฐศาสตร์: สินค้าที่ไม่ใช่แข่งขันค่อนข้าง และไม่ใช่ excludableแข่งขันค่อนข้างไม่ใช่หมายความ ว่า ถ้าคนใช้ดี นี้ไม่หยุดคนอื่นจากการใช้ที่เดียวกันดี เราสามารถทั้งหมดพร้อมใช้ Newtons สมการในการคำนวณเส้นทางของจรวดไปดวงจันทร์: เราไม่สามารถใช้เครื่องคำนวณเพียงทางกายภาพหนึ่งได้หมดพร้อมกัน สมการ ความรู้ จะไม่แข่งขันค่อนข้าง เครื่องที่เราทำพวกเขาจะแข่งขันค่อนข้างไม่ excludable หมายความ ว่า เราไม่สามารถหยุดคนอื่นจากการใช้ดี (ในสูตรที่อ่อน มันเป็นยากที่จะทำได้) เมื่อมีการเผยแพร่ของนิวตันคำนวณ เราไม่สามารถหยุดคนจากการใช้ เราสามารถหยุดคนจากการออกอากาศการ์ตูนดิสนีย์แต่ หรือ ในสูตรที่อ่อน เราพบมันยากที่จะหยุดสิ่งดิสนีย์ที่ถูกแจกจ่ายผ่าน BitTorrent แต่เราอาจจะสามารถหยุดการออกอากาศของสถานี TV โดยไม่ต้องจ่ายเงินสำหรับมัน สามารถแยกบุคคลออกจากการใช้งานที่ดีได้สินค้าที่ไม่ใช่แข่งขันค่อนข้าง และไม่ใช่ excludable เป็นสินค้าสาธารณะ: ผู้มีไม่ทั้งสอง (หรืออย่างใดอย่างหนึ่งหลักสูตร) ไม่สาธารณะสินค้าปัญหาเศรษฐกิจกับสินค้าสาธารณะคือ ว่า ในตลาดเสรีและ หรือระบบนายทุน นักแสดงส่วนตัวจะไม่ลงทุนเพียงพอในการผลิต สำหรับพวกเขาไม่สามารถทำกำไรจากการไม่ทำ: ถ้าผู้ใช้ และทุกคนที่ใช้มันไม่ลิดรอนคนอื่นจากทำ วิธีสามารถคุณแล้วชาร์จมัน คุณสามารถทำกำไรคุ้มทุนเดิมของคุณได้อย่างไร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไทเลอร์เว่นมีชิ้นส่วนในนิวยอร์กไทม์สเถียงว่าในส่วนหนึ่งก็อาจจะมีความคิดที่เหมาะสมของรัฐบาลที่จะใช้จ่ายมากขึ้นในสินค้าสาธารณะ. เหนือทุกรัฐบาลอเมริกันดูเหมือนว่าจะมีการพลิกกลับของตนในบทบาทดั้งเดิมของการผลิต และการลงทุนในสินค้าสาธารณะแห่งชาติ หากมีแนวโน้มที่สอดคล้องกันในการใช้จ่ายของรัฐบาลที่ผ่านมามันก็คือการใช้จ่ายในสิทธิเช่นประกันสังคมและ Medicare - ซึ่งให้ผลประโยชน์ส่วนตัวส่วนใหญ่ - จะเพิ่มขึ้นและว่าการลงทุนและการใช้จ่ายในสินค้าสาธารณะแห่งชาติจะตก. เป็นหมวดหมู่งบประมาณ "ของรัฐบาล การบริโภคและการลงทุนรวม "เป็นพร็อกซี่สำหรับหลายชนิดของการใช้จ่ายสินค้าของประชาชน ในฐานะที่เป็นส่วนแบ่งของผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศมันได้ลดลงไปน้อยกว่าร้อยละ 19 จากระดับสูงสุดที่ร้อยละ 24 ในปี 1980 โดยไม่มีการกลับรายการที่คาดว่าจะอยู่ในสายตา แต่การใช้จ่ายของรัฐบาลทั้งหมดที่คาดว่าจะเพิ่มขึ้นเนื่องจากการโอนรายได้และสิทธิ ทั้งพรรคการเมืองดูเหมือนว่าสามารถที่จะหยุดตรรกะที่หรือแม้กระทั่งการใส่ใจที่จะทำให้ปัญหาของมัน. มุ่งเน้นของรัฐบาลเกี่ยวกับการผลิตสินค้าสาธารณะอาจจะเหมือนเป็นปัญหาเล็กน้อยที่เห็นได้ชัดเกินไปที่จะกล่าวถึงมูลค่า แต่ในความเป็นจริงเราได้รับความล้มเหลวที่มันและผลที่ตามมาอาจจะรุนแรงแน่นอน. ฉันต้องการเพียงแค่การหยอกล้อออกจากพื้นหลัง, ความหมายของสิ่งที่เขาบอกว่าที่นี่ เพราะถ้าคุณไม่เข้าใจในสิ่งที่ดีของประชาชนเป็นแล้วคุณจะไม่เข้าใจความแตกต่างของการโต้แย้งได้. สินค้าที่สาธารณะไม่ได้ขณะที่บางคนดูเหมือนจะคิดว่าสินค้าที่จัดให้ประชาชน หรือเป็นสินค้าที่พวกเขาว่าประชาชนต้องการที่จะได้จัดจำหน่ายให้กับพวกเขาหรือแม้แต่สินค้าที่ว่าจะทำอย่างไรให้ประชาชนดีที่จะมี วลีที่มีความหมายที่เฉพาะเจาะจงมากในสาขาเศรษฐศาสตร์:. สินค้าที่ไม่ใช่ของคู่แข่งและไม่สามารถยกเว้นได้Non-ของคู่แข่งหมายความว่าถ้าคนคนหนึ่งใช้ดีนี้ไม่ได้หยุดคนอื่นจากการใช้ที่ดีเหมือนกัน เราทุกคนสามารถใช้พร้อมกันสมการนิวตันในการคำนวณเส้นทางจรวดไปดวงจันทร์: เราไม่สามารถทั้งหมดพร้อมกันใช้เพียงเครื่องคิดเลขทางหนึ่งที่จะทำเช่นนั้น สมการความรู้ที่มีไม่ใช่ของคู่แข่ง เครื่องตามที่เราทำพวกเขาเป็นของคู่แข่ง. ไม่สามารถยกเว้นได้หมายความว่าเราไม่สามารถหยุดคนจากการใช้ที่ดี (ในสูตรที่ปรับตัวลดลงก็ยากที่จะทำเช่นนั้น) เมื่อคำนวณของนิวตันได้รับการตีพิมพ์เราไม่สามารถหยุดผู้คนจากการใช้พวกเขา เราสามารถหยุดคนจากการออกอากาศการ์ตูนดิสนีย์แม้ว่า หรือในการที่ปรับตัวลดลงสูตรเราพบว่ามันยากที่จะหยุดสิ่งที่ดิสนีย์จะถูกกระจายไปทั่ว BitTorrent แต่เราอาจจะสามารถหยุดการออกอากาศสถานีโทรทัศน์ได้โดยไม่ต้องจ่ายเงินสำหรับมัน มันเป็นไปได้ที่จะไม่รวมผู้คนจากการใช้งานของดีที่. สินค้าซึ่งมีทั้งที่ไม่ใช่ของคู่แข่งและไม่สามารถยกเว้นได้เป็นสินค้าสาธารณะ: ผู้ที่ไม่ได้ทั้งสอง (หรืออย่างใดอย่างหนึ่งของหลักสูตร) ​​ไม่ได้เป็นสินค้าสาธารณะ. ปัญหาทางเศรษฐกิจที่มีสินค้าสาธารณะคือ ว่าในตลาดเสรีและระบบทุนนิยมหรือนักแสดงที่ภาคเอกชนจะไม่ลงทุนในการผลิตพอพวกเขา สำหรับพวกเขาไม่สามารถทำกำไรออกมาจากมีการกระทำดังนั้น: ถ้าใครสามารถใช้มันและทุกคนที่ใช้มันไม่ได้กีดกันคนอื่นจากการทำเช่นนั้นวิธีที่คุณสามารถแล้วเรียกเก็บเงินสำหรับมันได้หรือไม่ วิธีที่คุณสามารถทำกำไรเพื่อให้ครอบคลุมค่าใช้จ่ายเดิมของคุณหรือไม่?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

هولا.