I was sitting on the beach soaking

I was sitting on the beach soaking up the sun. As I was sitting in my beach chair reading my favorite novel “The Great Gatsby,” I noticed something in the ocean. I saw a shark fin. There were children in the water with their parents swimming. I didn’t want to cause a panic so I gently placed my book down and with a quick discreet pace walked over to the life guard. By the time I reached the life guard a woman noticed the shark fin in the ocean and screamed “shark in the water”! Now the panic began. Everyone was rushing out of the water screaming and panicked. The life guard made an announcement for everyone to clear the water. He was a little too late. Everyone was out of the water by now. People were scrambling on the beach not knowing what to do. I went back to my beach chair which was knocked down in the chaos. I picked up my chair and book and stood there calmly. The beach patrol finally came. As they were patrolling the water in their speed boats they discovered it was not a shark, but a toy fin floating in the water. All that panic for nothing. All that was going on in my mind was; “boy, I’m glad I didn’t get a chance to tell the life guard. What a fool I would have made of myself.” An announcement was made that it was a false alarm and everyone could return to the water. Most people did, but there were still some that were afraid. As for me, I opened up my beach chair sat back down, and continued reading my book.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันกำลังนั่งอยู่บนชายหาดอาบแดด ที่ฉันนั่งอยู่ในเก้าอี้ชายหาดของฉันอ่านนวนิยายที่ชื่นชอบ "Gatsby ดี" ผมสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างในมหาสมุทร ผมเห็นครีบฉลาม มีเด็กที่อยู่ในน้ำกับพ่อแม่ของพวกเขาว่ายน้ำ ฉันไม่ได้ต้องการที่จะทำให้เกิดความตื่นตระหนกดังนั้นผมจึงค่อยๆวางหนังสือของฉันลงและรอบคอบกับการก้าวอย่างรวดเร็วเดินไปยามชีวิตตามเวลาที่ฉันมาถึงยามชีวิตผู้หญิงคนหนึ่งที่สังเกตเห็นครีบปลาฉลามในมหาสมุทรและกรีดร้อง "ปลาฉลามในน้ำ"! ตอนนี้เริ่มตื่นตระหนก ทุกคนวิ่งออกมาจากเสียงกรีดร้องของน้ำและตื่นตระหนก ยามชีวิตได้ประกาศให้ทุกคนล้างน้ำ เขาเป็นเพียงเล็กน้อยสายเกินไป ทุกคนก็ออกจากน้ำโดยขณะนี้ คน scrambling บนชายหาดไม่ทราบว่าจะทำอย่างไรฉันเดินกลับไปที่เก้าอี้ชายหาดของฉันที่ได้รับการล้มลงในความสับสนวุ่นวาย ฉันเลือกขึ้นเก้าอี้และหนังสือของฉันและยืนอยู่ที่นั่นอย่างสงบ ลาดตระเวนชายหาดในที่สุดก็มา ขณะที่พวกเขาลาดตระเวนน้ำในเรือความเร็วของพวกเขาที่พวกเขาค้นพบมันไม่ได้ปลาฉลาม แต่ครีบของเล่นลอยอยู่ในน้ำ ทั้งหมดตกใจที่ไม่มีอะไรที่ ทั้งหมดที่เกิดขึ้นในใจของฉันได้รับการ; "เด็กฉันดีใจที่ฉันไม่ได้รับโอกาสที่จะบอกยามชีวิต สิ่งที่คนโง่ฉันจะได้ทำของตัวเอง. "ประกาศทำว่ามันเป็นสัญญาณเตือนภัยที่ผิดพลาดและทุกคนจะกลับลงไปในน้ำ คนส่วนใหญ่ได้ แต่ก็ยังมีบางอย่างที่เขากลัว สำหรับฉันฉันเปิดขึ้นเก้าอี้ชายหาดฉันนั่งกลับลงมาและยังคงอ่านหนังสือของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันนั่งคอยชื่นชมพระอาทิตย์ขึ้น ขณะที่ฉันนั่งอยู่ในเก้าอี้ของฉันอ่านนิยายเล่มโปรดของฉัน "ดี Gatsby" ผมสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างในมหาสมุทร ผมเห็นหูฉลาม มีเด็กที่มีพ่อว่ายน้ำ ฉันไม่ต้องการทำให้เกิดการตื่นตัวเพื่อฉันเบา ๆ วางสมุดของฉันลง และกับก้าวรอบคอบรวดเร็วเดินผ่านชีวิตการรักษา โดยเวลาฉันถึงรักษาชีวิต ผู้หญิงสังเกตเห็น fin ในมหาสมุทรและ screamed "ฉลามในน้ำ" ปลาฉลาม ตอนนี้ ตื่นตัวเริ่มต้น ทุกคนถูกวิ่งน้ำกรีดร้อง และพอ การรักษาความปลอดภัยประกาศทุกคนล้างน้ำได้ เขามาสายเกินไปเล็กน้อย ทุกคนขึ้นจากน้ำ โดยขณะนี้ คนถูกแปลงบนชายหาดที่ไม่รู้จะทำอย่างไร ผมก็กลับไปของฉันเก้าอี้ที่โบว์ลิ่งลงในความอลหม่าน รับเก้าอี้และหนังสือของฉัน และมียืนอย่างสงบ ตระเวนชายหาดก็มา ขณะที่พวกเขาได้ลาดตระเวนเรือความเร็วน้ำพวกเขาค้นพบไม่ใช่ฉลาม แต่ครีบของเล่นลอยน้ำ ทั้งหมดที่ตื่นตระหนกเรื่อง ทั้งหมดที่เกิดขึ้นในจิตใจของฉันถูก "เด็กผู้ชาย ดีใจฉันไม่ได้รับโอกาสที่จะบอกการรักษาความปลอดภัย หลอกว่าจะได้ทำของตัวเอง" ทำการประกาศว่า มันเป็นสัญญาณหลอก และทุกคนสามารถกลับไปยังน้ำ คนส่วนใหญ่ไม่ได้ แต่มียังบางอย่างที่กลัว ฉัน ฉันเปิดขึ้น เก้าอี้ของฉันกลับนั่งลง และยังคงอ่านหนังสือของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมกำลังนั่งอยู่บนชายหาดเพื่อแช่ตัวอยู่ในแสงอาทิตย์ ที่ผมนั่งอยู่ในเก้าอี้ริมชายหาดของฉันฉันชอบอ่านนวนิยายเรื่อง" The Great Gatsby "ผมสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างในมหาสมุทร ผมเห็นหูฉลามที่ มีเด็กคนในน้ำที่สระว่ายน้ำพร้อมด้วยคุณพ่อคุณแม่ของพวกเขา ผมไม่ต้องการทำให้เกิดความตระหนกดังนั้นผมค่อยๆวางหนังสือของผมลงและพร้อมด้วยความกลมกลืนกับ สภาพแวดล้อม ได้อย่างรวดเร็วที่เดินไปในการรักษาชีวิตโดยช่วงเวลาที่ผมไปถึงทหารรักษาพระองค์ที่ผู้หญิงคนหนึ่งสังเกตเห็นหูฉลามในมหาสมุทรและร้องโอดโอย"ปลาฉลามในน้ำได้" แจ้งเหตุฉุกเฉินในขณะนี้ที่เริ่ม ทุกคนจะรีบออกจากน้ำที่ร้องและความตกใจกลัว ทหารรักษาพระองค์ที่ทำให้การประกาศสำหรับทุกท่านเพื่อล้างน้ำ เขาเป็นช่วงดึกเกินไป ทุกคนจะได้ออกจากน้ำโดยในขณะนี้ ผู้คนยุ่งเหยิงบนชายหาดที่ไม่รู้ว่าจะทำอะไรผมกลับไปนั่งเก้าอี้ชายหาดของเราซึ่งเป็นล้มลงในความสับสนวุ่นวาย ผมหยิบหนังสือขึ้นมาและเก้าอี้ของฉันและยืนอยู่ตรงนั้นอย่างสงบ ตำรวจชายหาดสุดท้ายก็มา ที่มีในน้ำที่อยู่ในเรือความเร็วของเขาเขาก็ค้นพบว่าไม่ได้ปลาฉลามแต่ครีบของเล่นที่ลอยอยู่ในน้ำ สัญญาณแจ้ง ภาวะ ตื่นตระหนกว่าทั้งหมดสำหรับ"ไม่มีอะไร ทั้งหมดที่อยู่ในใจของผมก็คือ"ผมดีใจผมไม่ได้รับโอกาสที่จะมาบอกทหารรักษาพระองค์ได้ สิ่งที่โง่ผมก็ไม่มีทางทำให้ตัวผมเอง"การประกาศที่ไม่ได้ว่ามันเป็นการเตือน ภัย ที่ผิดพลาดและทุกคนไม่สามารถกลับไปยังน้ำ คนส่วนใหญ่คิดแต่ยังมีบางส่วนที่มีความหวาดกลัว และสำหรับผมผมเปิดให้บริการเก้าอี้ชายหาดนั่งกลับลงไปอย่างต่อเนื่องและการอ่านหนังสือของฉัน