The Central Brazil Plateau (Planalt

The Central Brazil Plateau (Planalto Central do Brasil)
comprises an area of nearly 650,000 square kilometers
centered in Brasilia, Distrito Federal, with altitudes ranging
from 600 to 1300 m (Brown & Mielke 1967a). Most of this
region consists of cerrado savanna (see Oliveira & Marquis
2002), and presents marked seasonality, with well defined
wet (October-March) and dry (April-September) seasons.
The region is very heterogeneous, and a large variety of
habitats are represented, which in turn reflect high butterfly
diversity (see below).
The butterfly fauna in this region has been studied
since the 1960s by K S Brown and O H H Mielke with the
intention of filling the immense gap of biological information
in this vast area of Brazil (Brown & Mielke 1967a, b). In
these studies, the authors provided a list with 604 species of
butterflies for the region and discussed the affinities of this
rich fauna with those of adjacent biomes such as the Atlantic
Forest, Amazonia and Caatinga dry forest. In the last 30
years, some regional lists were published adding more than
200 species to the previous lists (e.g Motta 2002, Emery
et al 2006, Mielke et al 2008). Nevertheless, the fauna of
the Planalto Central do Brasil, estimated in more than 900
species (Brown & Mielke 1967b), is still largely unknown,
with many species awaiting description.
This scenario of lack of knowledge is especially true for
the Satyrinae, the most diverse subfamily of Nymphalidae,
with more than 2400 species worldwide (Ackery et al 1998).
Even in some well known areas in terms of inventories, such
as Southeastern Brazil, new species of satyrines have been
described even from well collected localities (see Freitas
2004, 2007), with several additional undescribed species
recognized from museums and field collections.
This paper describes a new species of Moneuptychia
Forster from the Planalto Central do Brasil and from the
highland open vegetation formations (“campos de altitude”)
from Minas Gerais and Paraná, and discusses morphological
characters supporting its taxonomic position.
Material and Methods
This species was first studied in the field in the Cerrado
Reserve of the Instituto Brasileiro de Geografia e Estatística
(ca. 1100 m, 15º55’S, 47º53’W) in the APA Gama-Cabeça de
Veado, South of Brasília, DF and Goiás Velho, Goiás, Central
Brazil, and later in Barbacena, Minas Gerais and Ponta
Grossa, Paraná. The vegetation in these areas corresponds
to the cerrado sensu stricto of Goodland (1971) (see also
Oliveira-Filho & Ratter, 2002) and to the campos de altitude,
a typical grassland vegetation from the highlands in south
and southeast Brazil. Individuals were observed flying in an
area of wet soil with open vegetation (Fig 1) locally known
as campo úmido com murundus (Oliveira-Filho & Ratter
2002).
Dissections were made using standard techniques (as in
Willmott & Freitas 2006), where legs, palpi, and abdomens
were soaked in hot 10% KOH solution for 10 min before
dissection, and dissected parts were stored in glycerol.
Morphological terms for genitalia largely follow Klots
(1956).
The acronyms for the Brazilian collections are: DZUP,
Departamento de Zoologia, Universidade Federal do Paraná,
Curitiba, Paraná; MZUSP, Museu de Zoologia, Universidade
de São Paulo, São Paulo; ZUEC, Museu de Zoologia da
Universidade Estadual de Campinas, Unicamp, Campinas,
São Paulo.

Moneuptychia giffordi Freitas, Emery & Mielke,
new species (Figs 2-5)
Adult: Diagnosis. Eyes naked, entirely brown. Palpus length
2.0 times head height, beige with long brown hairs. The male
palpus is shown in Fig 3D. Antenna of males 6.0-6.5 mm in
length, with 33-34 segments extending to mid-costa; shaft
light brown, dorsally covered by cream scales, club with
11-12 segments, not conspicuously developed. Hindwing
outer margin slightly wavy, especially in males. Male wing
venation shown in Fig 3a. Male foreleg covered by long
beige hairs and with two tarsomeres, the first as long as
tibia, and the second extremely reduced; female foreleg
with five tarsomeres (Figs 3b, c). Adults of both sexes are
easily distinguished from all other species of the genus by
wing pattern.

Description. Male (Figs 2a, 5a-d). Forewing length 14-16
mm; hindwing length 10-12 mm. Body entirely dark brown.
Wings with dorsal ground color dark brown with few markings,
restricted to marginal and submarginal lines in both wings;
hindwing with one ocellus in cell CuA1-CuA2; this is black,
surrounded by orange scales, and with white pupil. Ventral
ground color light brown variegated with small dark brown
irregular lines; forewing crossed by two dark brown lines, the
first irregular, bordered externally by yellowish beige scales,
extending from costa to 2a one third from base; the second
line wavy, bordered externally by yellowish beige scales and
internally by ochre scales, extending from costa to 2a at two
thirds from the wing base; a dark brown zigzag submarginal
line and a brown regular marginal line extending from costa
to 2a; all wing veins covered by yellowish cream scales; three
minute ocelli in cells R5-M1 (black with white pupil), M1-M2

and M2-M3 (these two represented by one or two white scales
only). Hindwing crossed by two dark brown irregular lines
from costa to anal margin, the first bordered externally by
yellowish beige scales, one-third from the wing base, and
the second bordered externally by yellowish beige scales and
internally by ochre scales, two-thirds from it; a dark brown
zigzag submarginal line and a brown regular marginal line
extending from costa to 2a, both bordered with yellowish
scales; a series of five or six poorly defined ocelli with white
pupil can be found in cells Rs-M1 (ocellus 1), M1-M2 (2), M2-
M3 (3), M3-CuA1 (4), CuA1-CuA2 (5) and CuA2-2A (6); ocelli
1, 3, 4 and six usually small and reduced to few white scales
circled by few dark brown scales (ocellus 1 with black center
in some individuals; ocelli 2 and 5 larger than the others, and
circled by orange scales. No conspicuous androconial scales
observed.

Male genitalia (Figs 4a-c). Anterior projection of saccus
short and narrow in ventral view; tegumen rounded with small
pointed latero-posterior apophyses; appendices angulares
extremely conspicuous projecting posteriorly as a long
process; uncus elongated and pointed; valvae elongated,
ending in a single point, internal margin with a series of small
teeth; aedeagus slightly curved upwards; cornuti absent; juxta
broad and heavily sclerotized.
Female (Figs 1b, 5e, f). Forewing length 16-17 mm; hindwing
length 13-14 mm. Body entirely dark brown. General color
and pattern very similar to that of males, with wings more
rounded.
Female genitalia (Fig 4d). Corpus bursae rounded; paired
signa long, formed by two rows of tiny teeth. Ductus bursae
not sclerotized, same length as corpus bursae; sterigma
weakly sclerotized; papillae anales semicircular with
numerous long hairs.

Remarks on color variation. Two contrasting forms are
known in this species (with differences observed only in
the underside): one form is typical of cold dry months (July
to September - winter phenotype, Figs 1a, b, Figs 5a, b,
e) and the other of hot wet months (February to June, and
October to December - summer phenotype, Figs 5c, d), with
some intermediates (e.g. Fig 5f). The winter form is the
most common, and represent the majority of the collected
individuals, justifying the description based on this phenotype.
The summer form is rare, and only 11 individuals are known
from the examined collections. Summer forms have all lines
and markings in the same position, but strongly differ from
winter forms by two conspicuous characters: 1) the absence
of the yellowish cream scales that in winter forms cover the
wing veins and border the crossing lines, and 2) by the ocelli
2 and 5, that are much enlarged, black with white pupil and
circled by a broad ring of yellowish cream scales.
Behavior and natural history. The species occurs in areas
of open vegetation, flying low within the grass. In the cerrado
region it is more commonly observed in wet regions (campo
úmido com murundus) or in the low vegetation near the gallery
forests (Fig 1a). They were never observed far from water,
being absent in dry areas. Host plant and immature stages are
unknown.
Distribution. Besides the localities mentioned in the methods
section, the species is known from few areas of cerrado,
including Barbacena, Barroso, São João del Rei (Minas
Gerais), Goiás Velho (Goiás) and several localities in Brasília
region (Distrito Federal). There are also individuals collected
from open grasslands habitats (known locally as campos de
altitude, see also Freitas, 2007) in Ponta Grossa (Paraná),
suggesting that the species could occur in other types of open
habitats. The map in Fig 6 shows the distribution of the species
based on all known museum specimens and field work.
Etymology. The specific epithet refers to the late Dr. David R
Gifford, who collected this species in several sites in Central
Brazil, including the type locality.
Holotype. Holotype: Adult male (Fig 2a) from Reserva
Biológica do IBGE (15º55’S, 47º53’W), 1000m a.s.l, APA
Gama - Cabeça do Veado, Distrito Federal, Brazil, collected
by E O Emery on August 23, 2005. Deposited in the Museu
de Zoologia da Universidade Estadual de Campinas (ZUEC),
Unicamp, São Paulo, Brazil. Labels on the holotype (four
labels, separated by transverse bars): /HOLÓTIPO/ Res.
[erva] Ecológica do IBGE, APA Gama-Cabeça de Veado,
Brasil, DF [Distrito Federal]: 23-VIII-2005 15º55’S 47º53’W
– Alt. 1000 m E O Emery (col.)/ Brasil DF [Distrito Federal]
Reserva IBGE 23.VIII.2005 E O Emery leg./ HOLÓTIPO

The genus Moneuptychia Forster as presently defined
includes three described species, namely M. soter (Butler), M.
melchiades (Butler) and M. itapeva Freitas (Freitas 2007), and
is supported at least by one conspicuous synapomorphy: the
well developed appendices angulares that project posteriorly
in male genita

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ราบสูงบราซิลเซ็นทรัล (โดกลางแพลนอลโต Brasil)ประกอบด้วยพื้นที่เกือบ 650000 ตารางกิโลเมตรแปลกในบราซิเลีย Distrito กลาง มีความหลากหลายจาก 600 เมตร 1300 (Brown & Mielke 1967a) ทั้งนี้ภูมิภาคจำนวน cerrado savanna (ดู Oliveira และมาร์ควิส2002), และแสดงเครื่องหมาย seasonality พร้อมทั้งกำหนด(ตุลาคมมีนาคม) เปียก และแห้งซีซั่น (เมษายนกันยายน)ภูมิภาคมีมากแตกต่างกัน และหลากหลายอยู่อาศัยแสดง ซึ่งจะสะท้อนถึงผีเสื้อที่สูงความหลากหลาย (ดูด้านล่าง)มีการศึกษาสัตว์ผีเสื้อในภูมิภาคนี้ตั้งแต่ปี 1960 โดยน้ำตาล K S และ O H H Mielke กับการเจตนาของการเติมช่องว่างเวิ้งว้างข้อมูลชีวภาพในบริเวณนี้มากมายของบราซิล (Brown & Mielke 1967a, b) ในการศึกษานี้ ผู้เขียนมีรายการพันธุ์ 604ผีเสื้อสำหรับภูมิภาค และกล่าวถึง affinities นี้สัตว์ที่รวยกับ biomes ติดเช่นมหาสมุทรแอตแลนติกป่า Amazonia และ Caatinga แห้งป่า ใน 30 สุดท้ายปี รายการบางภูมิภาคเผยเพิ่มมากกว่าชนิด 200 รายการก่อนหน้า (เช่น 2002 ด้า กากกะรุนet al 2006, Mielke et al 2008) อย่างไรก็ตาม สัตว์ของกลางแพลนอลโตทำ Brasil ประเมินในกว่า 900(Brown & Mielke 1967b), คือยังไม่รู้จักส่วนใหญ่มีหลายชนิดที่รอคำอธิบายขาดความรู้สถานการณ์นี้เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับSatyrinae, subfamily หลากหลายที่สุดของ Nymphalidaeมี 2400 กว่าชนิดทั่วโลก (Ackery et al 1998)แม้ในบางพื้นที่รู้จักกันดีในแง่ของสินค้าคงคลัง เช่นเป็นตะวันออกเฉียงใต้บราซิล พันธุ์ satyrines ใหม่ได้อธิบายได้จากการรวบรวมกันมา (ดู Freitas2004, 2007), มีหลายพันธุ์ undescribed เพิ่มเติมรับรู้จากพิพิธภัณฑ์และคอลเลกชันฟิลด์เอกสารนี้อธิบายถึงชนิดใหม่ของ MoneuptychiaForster จากทำแพลนอลโตกลาง Brasil และจากการไฮแลนด์เปิดพืชก่อตัว ("campos de สูง")จาก Minas Gerais และ Paraná และอธิบายสัณฐานตัวอักษรที่สนับสนุนตำแหน่งอนุกรมวิธานวัสดุและวิธีการนกชนิดนี้ถูกศึกษาในฟิลด์ Cerrado แรกจองอี Instituto Brasileiro de Geografia Estatística(ca 1100 m ของ 15º55, 47º53'W) ในเดอาป้ากามา CabeçaVeado จากบราซิเลีย DF และ Goiás Velho, Goiás เซ็นทรัลบราซิล และในภายหลัง Barbacena, Minas Gerais และถูกGrossa, Paraná พืชพรรณในพื้นที่เหล่านี้สอดคล้องการ stricto sensu cerrado ของ Goodland (1971) (โปรดดูOliveira-Filho & Ratter, 2002) และ สูง de camposพืชทั่วไปกราสแลนด์จากไฮแลนด์ใต้และบราซิลตะวันออกเฉียงใต้ บุคคลที่ถูกสังเกตไปในตัวพื้นที่ดินเปียกเปิดพืช (ฟิก 1) รู้จักกันในท้องถิ่นเป็นบรรดา úmido com murundus (Oliveira Filho และ Ratter2002)Dissections ได้ทำการใช้เทคนิคมาตรฐาน (ในWillmott & Freitas 2006), ที่ขา palpi และ abdomensถูกนำไปแช่ในน้ำร้อน 10% เกาะโซลูชั่น 10 นาทีก่อนชำแหละ dissected ชิ้นส่วนและถูกเก็บไว้ในกลีเซอรเงื่อนไขของอวัยวะเพศเป็นส่วนใหญ่ทำตาม Klots(1956)เป็นตัวย่อสำหรับชุดบราซิล: DZUPDepartamento de Zoologia, Universidade กลางทำ ParanáCuritiba, Paraná MZUSP, Museu de Zoologia, Universidadeเดอเซาเปาลู เซาเปาลู ZUEC, Museu เด Zoologia ดาCampinas Campinas de Estadual Universidade, UnicampเซาเปาลูMoneuptychia giffordi Freitas กากกะรุน & Mielkeสายพันธุ์ใหม่ (มะเดื่อ 2-5)ผู้ใหญ่: การวินิจฉัย ตาสีน้ำตาลทั้งหมด เปลือย ความยาว palpusครั้งที่ 2.0 หัวสูง สีเบจ มีเส้นขนยาวสีน้ำตาล ชายpalpus จะแสดงในฟิก 3D เสาอากาศของชาย 6.0-6.5 มม.ความยาว พร้อมขยายการคอสตากลาง ส่วน 33-34 เพลาสีน้ำตาลอ่อน dorsally ครอบคลุมเกล็ดครีม คลับส่วน 11-12, conspicuously ไม่มีพัฒนา Hindwingนอกขอบหยักเล็กน้อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเพศชาย ฝ่ายชายvenation แสดงในฟิก 3a Foreleg ชายระยะยาวเส้นขนสีเบจ และ tarsomeres สอง แรกยาวเป็นกระดูกแข้ง และอีกมากลดลง หญิง forelegมีห้า tarsomeres (มะเดื่อ 3b, c) มีผู้ใหญ่ของทั้งสองเพศแตกต่างจากชนิดอื่น ๆ ของตระกูลนี้โดยง่ายปีกลายคำอธิบายเกี่ยวกับการ เพศชาย (มะเดื่อ 2a, d ของ 5a) Forewing ความยาว 14-16มม. hindwing ความยาว 10-12 มม.สีน้ำตาลเข้มทั้งหมดของร่างกายปีก มีสีน้ำตาลเข้มสีพื้น dorsal มีไม่กี่เครื่องจำกัดรายการกำไร และ submarginal ในปีกทั้งสองhindwing กับ ocellus หนึ่งในเซลล์ CuA1-CuA2 นี้เป็นสีดำล้อมรอบ ด้วยเกล็ดสีส้ม และ มีม่านสีขาว Ventralพื้นสีน้ำตาลอ่อน variegated กับสีน้ำตาลเข้มขนาดเล็กรายการผิดปกติ forewing ข้าม โดยเส้นสีดำสีน้ำตาลสอง การแรกไม่สม่ำเสมอ ภายนอกล้อมรอบ ด้วยสีเหลืองสีเบจเครื่องชั่งน้ำหนักขยายจากคอสกับ 2a หนึ่งในสามจากฐาน ที่สองเส้นหยัก มีภายนอก โดยเกล็ดสีเหลืองสีเบจ และโดยเครื่องชั่ง ochre ขยายจากคอส 2a ที่สองภายในสามจากฐานปีก สีน้ำตาลเข้ม submarginal คดเคี้ยวและเป็นสีน้ำตาลทั่วไปกำไรบรรทัดขยายจากคอสตาการ 2a ทั้งหมดวิงหลอดเลือดดำที่ปกคลุม ด้วยเกล็ดครีมเหลือง สามนาที ocelli ในเซลล์ R5-M1 (ดำกับขาวม่าน), M1-M2และ M2 M3 (ทั้งสองแสดง ด้วยหนึ่ง หรือสองเกล็ดสีขาวเท่านั้น) Hindwing ข้าม โดยสองเข้มเส้นไม่สม่ำเสมอสีน้ำตาลจากคอสเพื่อกำไรทางทวารหนัก แรกล้อมภายนอกโดยสีเบจเหลืองปรับขนาด หนึ่งในสามจากฐานปีก และที่สองล้อมรอบ ด้วยเกล็ดสีเบจเหลืองภายนอก และภายใน โดยเกล็ด ochre สองสามจาก สีน้ำตาลเข้มsubmarginal คดเคี้ยวและบรรทัดกำไรปกติเป็นสีน้ำตาลขยายจากคอสกับ 2a ทั้งสองล้อมรอบ ด้วยสีออกเหลืองเครื่องชั่งน้ำหนัก ชุดของ ocelli กำหนดงานห้า หรือหกด้วยสีขาวนักเรียนสามารถพบได้ในเซลล์ Rs-M1 (ocellus 1), (2), M1-M2 M2-M3 (3), M3-CuA1 (4), CuA1-CuA2 (5) และ CuA2-2A (6); ocelli1, 3, 4 และ 6 ลดลง และขนาดเล็กมักจะขาวน้อยเพื่อปรับขนาดจัด โดยไม่กี่เกล็ดสีน้ำตาลเข้ม (ocellus 1 กับศูนย์ดำในบางบุคคล ocelli 2 และ 5 มีขนาดใหญ่กว่าคนอื่น ๆ และจัด โดยเกล็ดส้ม ไม่มีเครื่องชั่งน้ำหนัก androconial เป้าสังเกตเพศชายอวัยวะเพศ (มะเดื่อ 4a-c) แอนทีเรียร์การณ์ saccusสั้น และแคบในมุมมองของ ventral tegumen ที่ปัด มีขนาดเล็กชี้หลัง latero apophyses appendices angularesมากเป้าประเมิน posteriorly เป็นนานกระบวนการ uncus อีลองเกต และ ชี้ อีลองเกต valvaeสิ้นในจุดเดียว ระยะขอบภายใน มีชุดเล็กฟัน aedeagus เล็กน้อยงอน cornuti ขาด juxtaกว้างและหนัก sclerotizedเพศหญิง (มะเดื่อ 1b, 5e คือแบบ f) ความยาว forewing mm 16-17 hindwingความยาว 13-14 มม.สีน้ำตาลเข้มทั้งหมดของร่างกาย สีทั่วไปและรูปแบบคล้ายกับที่ของเพศชาย มีปีกมากขึ้นปัดเศษเพศหญิงอวัยวะเพศ (ฟิก 4d) คอร์พัสคริ bursae ปัด จับคู่signa ยาว ก่อตั้งขึ้น โดยฟันเล็กสองแถว Ductus bursaeไม่ sclerotized ความยาวเป็นคอร์พัสคริ bursae sterigmaสูญ sclerotized anales papillae semicircular ด้วยเส้นขนยาวจำนวนมากหมายเหตุในการเปลี่ยนแปลงสี มีสองรูปแบบที่แตกต่างกันเป็นที่รู้จักในสายพันธุ์นี้ (มีความแตกต่างที่พบเฉพาะในunderside): แบบฟอร์มหนึ่งเป็นของเย็นแห้งเดือน (กรกฎาคมกันยายน - phenotype หนาว มะเดื่อ 1a บี มะเดื่อของ 5a, bอี) และอื่น ๆ เดือนร้อนเปียก (กุมภาพันธ์ มิถุนายน และตุลาคม - ธันวาคมฤดูร้อน phenotype มะเดื่อ 5 c, d), มีบางตัวกลาง (เช่นฟิก 5f) แบบหนาวเป็นทั่วไป และเป็นตัวแทนส่วนใหญ่ของการรวบรวมบุคคล คำอธิบายตามนี้ phenotype justifyingแบบร้อนมีน้อย และเป็นที่รู้จักเพียง 11 คนจากคอลเลกชันกล่าวถึง ฤดูร้อนมีบรรทัดทั้งหมดและเครื่องหมายเดียวกับการวางตำแหน่ง แต่ขอแตกต่างจากฟอร์มในฤดูหนาว โดยอักขระสองเป้า: 1) การขาดงานของเกล็ดครีมเหลืองที่ในฤดูหนาวปะการวิงเส้นเลือด และเส้นขอบบรรทัดข้าม และ 2) โดย ocelli2 และ 5 ที่มีมากขยาย ดำ ด้วยม่านสีขาว และจัด โดยวงแหวนกว้างของเกล็ดสีเหลืองครีมลักษณะการทำงานและประวัติ สายพันธุ์ที่เกิดขึ้นในพื้นที่ของพืชเปิด บินต่ำภายในใบหญ้า ในการ cerradoภูมิภาคนั้นมีมากกว่าปกติสังเกตในพื้นที่เปียก (บรรดาúmido com murundus) หรือ ในพืชต่ำใกล้กับเก็บป่าไม้ (ฟิก 1a) พวกเขาไม่เคยถูกสังเกตจากน้ำการขาดในพื้นที่แห้ง โรงงานโฮสต์และขั้น immatureไม่ทราบการกระจายงาน นอกจากมากล่าวถึงในวิธีการส่วน รู้จักจาก cerrado พื้นที่ไม่กี่สายพันธุ์รวมทั้ง Barbacena, Barroso เซา João del พระมหากษัตริย์ (มินัสGerais), Goiás Velho (Goiás) และมาหลายในบราซิเลียภูมิภาค (Distrito กลาง) ยังมีบุคคลรวบรวมจากอยู่อาศัย grasslands เปิด (เมืองไทยเป็น campos deความสูง ดู Freitas, 2007) ในถูก Grossa (Paraná),แนะนำว่า สายพันธุ์อาจเกิดขึ้นในการเปิดชนิดอื่น ๆอยู่อาศัย แผนที่ 6 ฟิกแสดงการกระจายของสายพันธุ์ตามพิพิธภัณฑ์ชื่อดังไว้เป็นตัวอย่างและการทำงานฟิลด์ทั้งหมดศัพทมูลวิทยา Epithet เฉพาะถึงปลายดร. David RGifford ผู้รวบรวมนกชนิดนี้ในหลายเว็บไซต์ในเซ็นทรัลบราซิล รวมทั้งท้องถิ่นชนิดHolotype Holotype: ผู้ใหญ่เพศชาย (ฟิก 2a) จากตาลBiológica ทำ IBGE (15º55 ของ 47º53'W), 1000m a.s.l อาป้ากามา - Cabeça ทำ Veado, Distrito กลาง บราซิล รวบรวมโดยกากกะรุน O E บน 23 สิงหาคม 2005 นำไปวางไว้ Museuดา de Zoologia Universidade Estadual de Campinas (ZUEC),Unicamp เซาเปาลู บราซิล ป้ายชื่อบน holotype (4ป้ายชื่อ คั่น ด้วยแถบ transverse): /HOLÓTIPO/ Res[erva] Ecológica ทำ IBGE อาป้า Gama Cabeça de VeadoBrasil, DF [Distrito กลาง]: 47º53 23-VIII-2005 15º55'W– Alt. 1000 m E O กากกะรุน (พันเอก) / Brasil DF [Distrito กลาง]O E 23.VIII.2005 ตาล IBGE กากกะรุน leg. / HOLÓTIPOตระกูลนี้ Forster Moneuptychia ปัจจุบันเป็นกำหนดประกอบด้วยสามชนิดอธิบาย คือม. soter (พ่อบ้าน), Mmelchiades (คน) และม. itapeva Freitas (Freitas 2007), และสนับสนุนน้อยเป้า synapomorphy หนึ่ง: การangulares appendices ดีที่โครงการ posteriorlyในชาย genita

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลางบราซิลราบ (Planalto กลาง do Brasil)
ประกอบด้วยพื้นที่เกือบ 650,000
ตารางกิโลเมตรเป็นศูนย์กลางในบราซิเลียDistrito Federal มีระดับความสูงตั้งแต่
600-1,300 เมตร (Brown & Mielke 1967a) ส่วนใหญ่นี้ภูมิภาคประกอบด้วยหญ้าสะวันนา cerrado (ดู Oliveira & มาร์ควิส 2002) และนำเสนอการทำเครื่องหมายฤดูกาลด้วยการกำหนดไว้อย่างดีเปียก(เดือนตุลาคมถึงมีนาคม) และแห้ง (เมษายนกันยายน) ฤดูกาล. ภูมิภาคเป็นที่แตกต่างกันมากและความหลากหลายของแหล่งที่อยู่อาศัยเป็นตัวแทนซึ่งจะสะท้อนให้เห็นถึงผีเสื้อสูงหลากหลาย (ดูด้านล่าง). บรรดาผีเสื้อในภูมิภาคนี้ได้รับการศึกษามาตั้งแต่ปี 1960 โดย KS บราวน์และ OHH Mielke กับความตั้งใจที่จะเติมช่องว่างอันยิ่งใหญ่ของข้อมูลทางชีวภาพในพื้นที่ที่กว้างใหญ่นี้บราซิล (Brown & Mielke 1967a b) ในการศึกษาเหล่านี้ผู้เขียนให้รายการที่มี 604 สายพันธุ์ของผีเสื้อในภูมิภาคและกล่าวถึงความพอใจนี้สัตว์ที่อุดมไปด้วยกับบรรดาbiomes ที่อยู่ติดกันเช่นแอตแลนติกป่าAmazonia และ caatinga ป่าแห้ง ในช่วง 30 ปีที่ผ่านมาบางรายการที่มีการเผยแพร่ในระดับภูมิภาคเพิ่มขึ้นกว่า200 ชนิดในรายการก่อนหน้า (เช่น Motta 2002 Emery et al, 2006 Mielke et al, 2008) แต่สัตว์ของPlanalto กลาง do Brasil ประมาณในกว่า 900 สายพันธุ์ (Brown & Mielke 1967b) ยังไม่ทราบส่วนใหญ่ที่มีหลายสายพันธุ์ที่รอคำอธิบาย. สถานการณ์ของการขาดความรู้นี้จะเป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับSatyrinae ที่มากที่สุด ที่มีความหลากหลายอนุวงศ์ของ Nymphalidae, ที่มีมากกว่า 2,400 ชนิดทั่วโลก (Ackery et al, 1998). แม้ในบางพื้นที่ที่รู้จักกันดีในแง่ของสินค้าคงเหลือดังกล่าวเป็น Southeastern บราซิลสายพันธุ์ใหม่ของ satyrines ได้รับการอธิบายแม้จะมาจากท้องถิ่นที่เก็บรวบรวมได้ดี(ดู Freitas 2004 , 2007) กับสายพันธุ์ undescribed เพิ่มเติมหลายได้รับการยอมรับจากพิพิธภัณฑ์และคอลเลกชันสนาม. กระดาษนี้จะอธิบายสายพันธุ์ใหม่ของ Moneuptychia ฟอสเตอร์จาก Planalto กลางบราซิลและจากการก่อตัวของพืชเปิดสูง("โปสเดอระดับความสูง") จาก Minas Gerais และปารานา และอธิบายถึงลักษณะทางสัณฐานวิทยาตัวละครสนับสนุนการจัดหมวดหมู่ของตำแหน่ง. วัสดุและวิธีการสายพันธุ์นี้เป็นครั้งแรกที่มีการศึกษาในสาขาใน Cerrado สำรองของ Instituto de Brasileiro Geografia อี Estatistica (แคลิฟอร์เนีย 1,100 เมตร15º55'S, 47º53'W) ในอาภากา-Cabeça de Veado ใต้ของBrasília, DF และGoiás Velho, Goiásกลางบราซิลและต่อมาในบาร์บาเซนา, Minas Gerais และ Ponta Grossa, ปารานา พืชในพื้นที่เหล่านี้สอดคล้องกับ cerrado sensu stricto ของกู๊ดแลนด์ (1971) (ดู Oliveira-Filho และ Ratter, 2002) และระดับความสูงโปสเด, พืชทุ่งหญ้าทั่วไปจากที่ราบสูงในภาคใต้บราซิลและทิศตะวันออกเฉียงใต้ บุคคลที่ถูกตั้งข้อสังเกตบินในพื้นที่ของดินเปียกด้วยพันธุ์ไม้เปิด (รูปที่ 1) รู้จักกันในท้องถิ่นเป็นCampo úmidoคอม murundus (Oliveira-Filho และ Ratter 2002). เบามือที่ถูกสร้างขึ้นโดยใช้เทคนิคมาตรฐาน (ในขณะที่Willmott & Freitas 2006) ที่ขา , Palpi และท้องถูกแช่ในร้อน10% วิธีการแก้ปัญหาเกาะเป็นเวลา 10 นาทีก่อนที่จะ. ผ่าและส่วนชำแหละถูกเก็บไว้ในกลีเซอรอลแง่ทางสัณฐานวิทยาสำหรับอวัยวะเพศส่วนใหญ่ทำตามKlots. (1956) ตัวย่อสำหรับคอลเลกชันของบราซิลคือ DZUP, แผนกเดอ Zoologia, Universidade Federal ทำ Parana, กูรีตีบาParaná; MZUSP, พิพิธภัณฑ์ Zoologia, Universidade เดอเซาเปาโล, เซาเปาโล; ZUEC, พิพิธภัณฑ์ Zoologia ดาUniversidade Estadual de Campinas, UNICAMP, Campinas, เซาเปาโล. Moneuptychia giffordi Freitas, ทรายและ Mielke, สายพันธุ์ใหม่ (มะเดื่อ 2-5) ผู้ใหญ่: การวินิจฉัย ตาเปล่าอย่างสิ้นเชิงสีน้ำตาล ระยะเวลาใน Palpus 2.0 เท่าของความสูงหัวสีเบจมีขนยาวสีน้ำตาล ชายpalpus แสดงในรูปแบบ 3 มิติ เสาอากาศของเพศชาย 6.0-6.5 มิลลิเมตรยาว33-34 มีส่วนยื่นออกไปกลางคอส; เพลาสีน้ำตาลอ่อนปกคลุมโสมโดยเครื่องชั่งน้ำหนักครีมกับสโมสร11-12 ส่วนไม่ได้พัฒนาผงาด hindwing อัตรากำไรนอกหยักเล็กน้อยโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเพศชาย ปีกชายลายเส้นแสดงในรูปที่ 3a ชายขายาวปกคลุมด้วยขนสีเบจและสอง tarsomeres ครั้งแรกตราบเท่าที่หน้าแข้งและที่สองลดลงมาก; หญิงขาห้า tarsomeres (มะเดื่อ 3b ค) ผู้ใหญ่ของทั้งสองเพศจะประสบความสำเร็จได้อย่างง่ายดายจากสายพันธุ์อื่น ๆ ของพืชและสัตว์โดยรูปแบบปีก. รายละเอียด ชาย (มะเดื่อ 2a, 5a-d) ระยะเวลาใน forewing 14-16 มม ความยาว 10-12 มม hindwing ร่างกายสีน้ำตาลเข้มอย่างสิ้นเชิง. ปีกมีสีพื้นหลังสีน้ำตาลเข้มมีเครื่องหมายไม่กี่จำกัด เส้นขอบและ submarginal ทั้งในปีกhindwing กับฉอดในเซลล์ CuA1-CuA2; นี้เป็นสีดำล้อมรอบไปด้วยเกล็ดสีส้มและมีสีขาวนักเรียน หน้าท้องสีพื้นสีน้ำตาลอ่อนที่มีจุดด่างดำสีน้ำตาลขนาดเล็กสีดำสายผิดปกติ; forewing ข้ามเส้นสองเส้นสีน้ำตาลเข้มที่ครั้งแรกที่ผิดปกติเป้ภายนอกโดยเกล็ดสีเบจสีเหลืองยื่นออกมาจากกระดูกซี่โครงที่จะ2a หนึ่งในสามจากฐาน; ที่สองหยักเส้นขอบภายนอกโดยเกล็ดสีเบจสีเหลืองและภายในโดยเครื่องชั่งน้ำหนักสดสียื่นออกมาจากกระดูกซี่โครงที่จะ2a สองในสามฐานปีก; สีน้ำตาลเข้ม submarginal คดเคี้ยวไปมาเส้นและเส้นขอบสีน้ำตาลปกติยื่นออกมาจากกระดูกซี่โครงที่จะ2a; ทั้งหมดหลอดเลือดดำปีกปกคลุมด้วยเกล็ดสีเหลืองครีม; สามนาที ocelli ในเซลล์ R5-M1 (สีดำกับสีขาวนักเรียน) M1-M2 และ M3-M2 (ทั้งสองตัวแทนจากหนึ่งหรือสองเกล็ดสีขาวเท่านั้น) hindwing ข้ามสองเข้มเส้นที่ผิดปกติสีน้ำตาลจากคอสขอบทวารหนักที่ล้อมรอบแรกภายนอกโดยเกล็ดสีเบจสีเหลืองหนึ่งในสามจากฐานปีกและที่สองติดกับภายนอกโดยเกล็ดสีเบจสีเหลืองและภายในโดยเกล็ดสีเหลืองสองในสามจากมัน; สีน้ำตาลเข้มคดเคี้ยวไปมาเส้น submarginal และเส้นขอบสีน้ำตาลปกติยื่นออกมาจากกระดูกซี่โครงที่จะ2a ทั้งล้อมรอบด้วยสีเหลืองเกล็ด; ชุดของห้าหรือหกคุณภาพที่กำหนด ocelli ด้วยสีขาวนักเรียนสามารถพบได้ในเซลล์อาร์เอส-M1 (ฉอด 1) M1-M2 (2), M2- M3 (3), M3-CuA1 (4), CuA1-CuA2 ( 5) และ CuA2-2A (6); ocelli 1, 3, 4 และหกมักจะมีขนาดเล็กและลดลงไปไม่กี่เกล็ดสีขาวโดยรอบไม่กี่เกล็ดสีน้ำตาลเข้ม(ฉอด 1 มีศูนย์ดำในบางคน; ocelli 2 และ 5 ที่มีขนาดใหญ่กว่าคนอื่น ๆ และ. โดยรอบเกล็ดส้มไม่มี androconial ที่เห็นได้ชัดเจน เครื่องชั่งน้ำหนัก. สังเกตเห็นอวัยวะเพศชาย (มะเดื่อ 4a-c) ประมาณการก่อนหน้าของ saccus. สั้นและแคบในมุมมองท้อง; tegumen กลมที่มีขนาดเล็กแหลมapophyses latero-หลัง; ภาคผนวก angulares ฉายที่เห็นได้ชัดเจนมากปลายทางเป็นยาวกระบวนการ uncus ยาวและชี้; valvae ยาวสิ้นสุดในจุดเดียวที่อัตรากำไรขั้นต้นภายในที่มีชุดของเล็กๆฟัน; aedeagus โค้งขึ้นเล็กน้อย; cornuti ขาด; juxta ในวงกว้างและหนัก sclerotized. หญิง (มะเดื่อ 1 ข 5e, ฉ) ความยาว forewing 16-17 มม. hindwing ระยะเวลา . วันที่ 13-14 มมร่างกายสีน้ำตาลเข้มสีทั่วไปอย่างสิ้นเชิง. และรูปแบบคล้ายกับที่ของเพศชายที่มีปีกมากขึ้นโค้งมน. อวัยวะเพศหญิง (รูป 4d) คอร์ปัส bursae โค้งมน. จับคู่. Signa ยาวที่เกิดขึ้นจากสองแถวของฟันเล็ก ๆ Ductus bursae sclerotized ไม่ยาวเช่นเดียวกับ bursae คลัง; sterigma อ่อน sclerotized; papillae Anales เป็นรูปครึ่งวงกลมที่มีขนยาวมากมาย. ข้อสังเกตในรูปแบบสี สองรูปแบบที่แตกต่างจะเป็นที่รู้จักกันในสายพันธุ์นี้(ที่มีความแตกต่างเพียงข้อสังเกตในด้านล่าง): รูปแบบหนึ่งเป็นเรื่องปกติของเดือนที่แห้งเย็น (กรกฎาคมที่จะเดือนกันยายน- ต้นฤดูหนาวมะเดื่อ 1a b, มะเดื่อ 5a b, จ) และอื่น ๆ ของ เดือนเปียกร้อน (กุมภาพันธ์ถึงเดือนมิถุนายนและเดือนตุลาคมถึงธันวาคม- ต้นฤดูร้อนมะเดื่อ 5c, D) กับตัวกลาง(เช่นรูปที่ 5) รูปแบบในช่วงฤดูหนาวเป็นที่พบมากที่สุดและเป็นตัวแทนของเสียงส่วนใหญ่ของที่เก็บรวบรวมบุคคลเหตุผลคำอธิบายบนพื้นฐานของฟีโนไทป์นี้. รูปแบบในช่วงฤดูร้อนเป็นของหายากและมีเพียง 11 บุคคลที่เป็นที่รู้จักกันจากคอลเลกชันตรวจสอบ รูปแบบในช่วงฤดูร้อนมีทุกสายและเครื่องหมายในตำแหน่งเดียวกันแต่ขอแตกต่างจากรูปแบบในช่วงฤดูหนาวโดยตัวละครสองตัวที่เห็นได้ชัดเจนคือ1) กรณีที่ไม่มีของครีมสีเหลืองเครื่องชั่งน้ำหนักว่าในรูปแบบในช่วงฤดูหนาวครอบคลุมหลอดเลือดดำปีกและชายแดนเส้นข้ามและ2) โดย ocelli 2 และ 5 ที่มีขนาดใหญ่มากสีดำกับสีขาวและนักเรียนโดยรอบแหวนวงกว้างของเครื่องชั่งครีมสีเหลือง. พฤติกรรมและประวัติศาสตร์ธรรมชาติ สายพันธุ์ที่เกิดขึ้นในพื้นที่ของพืชเปิดบินต่ำภายในหญ้า ใน cerrado ภูมิภาคจะพบมากขึ้นโดยทั่วไปในพื้นที่เปียก (Campo úmidoคอม murundus) หรือพืชต่ำใกล้แกลเลอรี่ป่า(รูปที่ 1a) พวกเขาไม่เคยสังเกตเห็นไกลจากน้ำขาดในพื้นที่แห้ง พืชและขั้นตอนที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะมีไม่รู้จัก. กระจาย นอกจากนี้เมืองที่กล่าวถึงในวิธีการส่วนชนิดนี้เป็นที่รู้จักกันจากพื้นที่ไม่กี่ cerrado, รวมทั้งบาร์บาเซนา, บาร์โรโซSãoJoãoเดลเรย์ (Minas Gerais) Goiás Velho (Goiás) และอีกหลายเมืองในบราซิเลียภูมิภาค(Distrito Federal) นอกจากนี้ยังมีบุคคลที่เก็บรวบรวมจากแหล่งที่อยู่อาศัยทุ่งหญ้าเปิด(ที่รู้จักกันในท้องถิ่นเป็นโปสเดสูงเห็นFreitas, 2007) ใน Ponta Grossa (Paraná) บอกว่าสายพันธุ์ที่อาจเกิดขึ้นในรูปแบบอื่น ๆ ของการเปิดแหล่งที่อยู่อาศัย แผนที่ในรูปที่ 6 แสดงการกระจายของสายพันธุ์ขึ้นอยู่กับทุกพิพิธภัณฑ์ตัวอย่างที่รู้จักและทำงานในทุ่งนา. นิรุกติศาสตร์ เฉพาะคำคุณศัพท์หมายถึงช่วงปลายดร. เดวิด R Gifford ที่เก็บสายพันธุ์นี้ในหลายพื้นที่ในภาคกลางของบราซิลรวมทั้งประเภทตำบล. Holotype holotype: ชายผู้ใหญ่ (รูปที่ 2a) จาก Reserva Biologica ทำบีจี (15º55'S, 47º53'W) ASL 1000m, อาภากา- Cabeçaทำ Veado, Distrito Federal บราซิลที่เก็บรวบรวมโดยEO ทรายเมื่อวันที่ 23 สิงหาคม 2005 ฝากไว้ในพิพิธภัณฑ์เด Zoologia ดา Universidade Estadual de Campinas (ZUEC) UNICAMP, เซาเปาโลประเทศบราซิล ป้ายใน holotype (สี่ป้ายชื่อแยกจากกันโดยบาร์ขวาง) / HOLÓTIPO / Res. [Erva] ECOLOGICA ทำบีจี, อาภากา-Cabeça de Veado, บราซิล DF [Distrito Federal]: 23-VIII-2005 15º55'S 47º53'W - Alt 1000 เมตร EO ทราย (พ.) / บราซิล DF [Distrito Federal] Reserva บีจี 23.VIII.2005 EO ขา Emery. / HOLÓTIPOประเภทMoneuptychia ฟอสเตอร์ตามที่กำหนดไว้ในปัจจุบันรวมถึงสามสายพันธุ์อธิบายคือเอ็มSoter (บัตเลอร์), เอ็มmelchiades (บัตเลอร์) และเอ็ม itapeva Freitas (Freitas 2007) และได้รับการสนับสนุนอย่างน้อยหนึ่งsynapomorphy ที่เห็นได้ชัดเจนคือภาคผนวกการพัฒนาดีangulares โครงการที่ปลายทางในgenita ชาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ราบสูงภาคกลางบราซิล ( planalto กลางทำ Brasil )
ประกอบด้วยพื้นที่เกือบ 650 , 000 ตารางกิโลเมตร
เป็นศูนย์กลางในบราซิเลีย , distrito รัฐบาลกลางที่มีระดับความสูงตั้งแต่
จาก 600 ถึง 1300 เมตร ( สีน้ำตาล& mielke 1967a ) ที่สุดของภูมิภาคนี้
ประกอบด้วยเซอร์ราโดทุ่งหญ้าสะวันนา ( ดู Oliveira &มาร์ค
2002 ) และแสดงเครื่องหมายฤดูกาลกับดีกำหนด
เปียกและแห้ง ( ตุลาคมมีนาคม ) ( เมษายน กันยายน ) ฤดูกาล .
ภูมิภาคมีมากที่แตกต่างกันและความหลากหลายของ
ที่อยู่อาศัยแทน ซึ่งจะสะท้อนให้เห็นถึงความหลากหลายของผีเสื้อ
สูง ( ดูด้านล่าง ) .
ผีเสื้อสัตว์ในภูมิภาคนี้ได้ทำการศึกษาตั้งแต่ปี 1960 โดย
O H K S สีน้ำตาล และ H mielke กับ
ตั้งใจกรอกช่องว่างมหาศาล
ข้อมูลชีวภาพในพื้นที่อันกว้างใหญ่ของบราซิล ( สีน้ำตาล& mielke 1967a , B ) ใน
การศึกษาเหล่านี้ ผู้เขียนจัดรายการกับคุณชนิดของ
ผีเสื้อสำหรับภูมิภาคและกล่าวถึง affinities นี้
พืชรวยกับบรรดาบิมสเทคติดกันเช่นป่าแอตแลนติก
, Amazonia Caatinga แห้งและป่า ในช่วง 30
ปี บางภูมิภาครายการตีพิมพ์เพิ่มมากกว่า
200 ชนิด ไปยังรายการก่อนหน้า ( เช่น Motta 2002 กากกะรุน
et al mielke et al , 2006 , 2008 ) อย่างไรก็ตาม ในบรรดา
planalto กลางทำบราซิล ประมาณกว่า 900
ชนิด ( สีน้ำตาล& mielke 1967b ) ยังคงเป็นส่วนใหญ่จัก มีหลายชนิด รอรายละเอียด
.
สถานการณ์นี้ของการขาดความรู้ที่เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับ
Satyrinae , subfamily หลากหลายมากที่สุดของ Nymphalidae
,ที่มีมากกว่า 2 , 400 ชนิดทั่วโลก ( ackery et al , 1998 ) .
แม้ในบางพื้นที่ที่รู้จักกันดีในแง่ของสินค้าคงคลัง เช่น
เป็นตะวันออกเฉียงใต้บราซิล , ชนิดใหม่ของ satyrines ได้รับการอธิบายจากข้อมูลท้องถิ่น
ดี ( ดู Freitas
2004 , 2007 ) , มีหลายสายพันธุ์ undescribed เพิ่มเติม
รับรู้จากพิพิธภัณฑ์ฟิลด์คอลเลกชัน .
กระดาษนี้จะอธิบายถึงชนิดใหม่ moneuptychia
ฟอสเตอร์จาก planalto กลางทำบราซิลและจาก
ไฮแลนด์เปิดพืชการก่อตัว ( Campos de ความสูง " )
จากรัฐมีนัสเชไรส์ และรัฐอามาปา และกล่าวถึงตัวละครสนับสนุนตำแหน่งทางสัณฐานวิทยา
.

วิธีการวัสดุและชนิดนี้เป็นครั้งแรกที่ศึกษาในสาขาในเซอราโด้
สำรองของบราซิล geografia Instituto เดอ E ESTAT í stica
( ประมาณ 1 , 100 เมตร , 15 º 55 ,47 º 53'w ) ในอาภา กามาเคบ 5 de
veado ทางทิศใต้ของสายจูบิลี DF กับรัฐโกยาส เวลโฮรัฐโกยาส กลาง
, บราซิล และต่อมาใน Barbacena , Minas Gerais และ grossa รัฐอามาปา Ponta
, . พืชในพื้นที่เหล่านี้สอดคล้อง
กับเซอร์ราโดเซ็นสุ stricto ในกู๊ดแลนด์ ( 2514 ) ( เห็น
Oliveira ลูกคิดว่า&แรตเตอร์ , 2002 ) และใน Campos de ระดับความสูง
เป็นทุ่งหญ้าพืชจากที่ราบสูงในภาคใต้
และตะวันออกเฉียงใต้ของบราซิล บุคคลจากบินในพื้นที่ที่เปียกดินกับพืช
เปิด ( ตารางที่ 1 ) ที่รู้จักกันในท้องถิ่นเป็น Campo úมิโดคอม murundus
( Oliveira ลูกคิดว่า&แรตเตอร์

dissections 2002 ) ได้ใช้เทคนิคมาตรฐาน ( เช่น
WILLMOTT & Freitas 2006 ) ที่ขา palpi และ abdomens
เปียกๆ ร้อน 10 % เกาะโซลูชั่น 10 นาทีก่อนที่
การชำแหละและผ่าส่วนที่ถูกเก็บไว้ในกลีเซอรอล .
แง่การีสำหรับอวัยวะเพศไปตาม klots

( 1956 ) อักษรย่อสำหรับคอลเลกชันของบราซิล : dzup
departamento de zoologia , มหาวิทยาลัย , ทำรัฐอามาปา
, กูรีตีบา รัฐอามาปา ; mzusp พิพิธภัณฑ์ zoologia , เดอ , มหาวิทยาลัย
เดเซาเปาลูของ ฮัล o เปาโล ; zuec พิพิธภัณฑ์เดอ , zoologia ดา
estadual มหาวิทยาลัยเดอ unicamp Campinas Campinas , , ,

เซาเปาลู .