BACKGROUND: Peripheral muscle dysfu

BACKGROUND: Peripheral muscle dysfunction is a common finding in patients with COPD; however, the structural adaptation and functional impairment of the upper and lower limb muscles do not seem to be homogenous. We compared muscle fatigue and recovery time between 2 representative muscles: the middle deltoid and the quadriceps femoris. METHODS: Twenty-one subjects with COPD (FEV1 46.1 ± 10.3% of predicted) underwent maximal voluntary isometric contraction and an endurance test (60% of maximal voluntary isometric contraction, to the limit of tolerance). The maximal voluntary isometric contraction test was repeated after 10 min, 30 min, 60 min, and 24 hours for both the quadriceps femoris and middle deltoid. Surface electromyography was recorded throughout the endurance test. RESULTS: Maximal voluntary isometric contraction significantly decreased only for the middle deltoid between 10 and 60 min after the endurance test. A significant increase of the root mean square and a greater decline in median frequency throughout the endurance test occurred for the middle deltoid, compared with the quadriceps femoris. When dyspnea and fatigue scores were corrected by endurance time, higher values were observed for the middle deltoid (0.07 and 0.08, respectively) in relation to the quadriceps femoris (0.02 and 0.03, respectively). CONCLUSIONS: Subjects with COPD had a higher fatigability of a representative upper limb muscle (middle deltoid) than a lower limb muscle (quadriceps femoris).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พื้นหลัง: ความผิดปกติของกล้ามเนื้อต่อพ่วงเป็นค้นหาทั่วไปในผู้ป่วยที่มีแอนเดอรส์ อย่างไรก็ตาม การปรับโครงสร้างและผลการทำงานของกล้ามเนื้อขาบน และล่างไม่ดูเหมือน จะให้ เราเปรียบเทียบกล้ามเนื้อล้าและการกู้คืนเวลาระหว่างกล้ามเนื้อผู้แทน 2: deltoid กลางและชั้นลึก quadriceps วิธีการ: เมืองทองธานีเรื่องกับแอนเดอรส์ (FEV1 46.1 ± 10.3% ของคาดการณ์) รับหดตัววาดสามมิติสมัครใจสูงสุดและการทดสอบความอดทน (60% สูงสุดสมัครใจวาดสามมิติหดตัว ขีดจำกัดของค่าเผื่อ) การทดสอบการหดตัววาดสามมิติสูงสุดที่สมัครใจเป็นซ้ำหลังจาก 10 นาที 30 นาที 60 นาที และชั้นลึก quadriceps และ deltoid กลางตลอด 24 ชั่วโมง บันทึก electromyography ผิวผ่านการทดสอบความอดทน ผลลัพธ์: หดตัววาดสามมิติสมัครใจสูงสุดอย่างมีนัยสำคัญลดลงสำหรับ deltoid กลางระหว่าง 10 และ 60 นาทีหลังจากการทดสอบความอดทน สำคัญเกิดการเพิ่มของค่าเฉลี่ยกำลังสองรากและลดลงมากกว่ามัธยฐานความถี่ตลอดการทดสอบความอดทนสำหรับ deltoid กลาง เมื่อเทียบกับชั้นลึก quadriceps เมื่อคะแนน dyspnea และล้าถูกแก้ไข โดยเวลาความอดทน ค่าสูงสุภัคสำหรับ deltoid กลาง (0.07 และ 0.08 ตามลำดับ) เกี่ยวกับชั้นลึก quadriceps (0.02 และ 0.03 ตามลำดับ) บทสรุป: เรื่องกับแอนเดอรส์ได้ fatigability สูงกล้ามพนักงานรยางค์บน (กลาง deltoid) กว่ากล้ามขาล่าง (quadriceps ชั้นลึก)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภูมิหลัง: ความผิดปกติของกล้ามเนื้อส่วนปลายคือการค้นพบที่พบบ่อยในผู้ป่วยที่มีปอดอุดกั้นเรื้อรัง; แต่การปรับตัวของโครงสร้างและการด้อยค่าการทำงานของบนและล่างกล้ามเนื้อแขนขาไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นเนื้อเดียวกัน เราเมื่อเทียบกับความเมื่อยล้าของกล้ามเนื้อและเวลาการกู้คืนระหว่างวันที่ 2 กล้ามเนื้อตัวแทน: เดลทอยด์กลางและ quadriceps femoris วิธีการ: ยี่สิบหนึ่งวิชาที่มีปอดอุดกั้นเรื้อรัง (FEV 1ย 46.1 ± 10.3% ของคาดการณ์) เปลี่ยนการหดตัวสูงสุดโดยสมัครใจมีมิติเท่ากันและทดสอบความอดทน (60% ของการหดตัวมีมิติเท่ากันโดยสมัครใจสูงสุดถึงขีด จำกัด ของความอดทน) การทดสอบการหดตัวสูงสุดโดยสมัครใจมีมิติเท่ากันอีกครั้งหลังจาก 10 นาที, 30 นาที, 60 นาทีและ 24 ชั่วโมงสำหรับทั้ง quadriceps femoris และต้นแขนตรงกลาง พื้นผิวไฟฟ้าถูกบันทึกไว้ตลอดการทดสอบความอดทน ผลการศึกษา: การหดตัวสูงสุดโดยสมัครใจมีมิติเท่ากันอย่างมีนัยสำคัญลดลงเพียงสำหรับต้นแขนตรงกลางระหว่าง 10 และ 60 นาทีหลังการทดสอบความอดทน เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญของรากหมายถึงตารางและลดลงมากขึ้นในความถี่เฉลี่ยตลอดการทดสอบความอดทนที่เกิดขึ้นสำหรับต้นแขนตรงกลางเมื่อเทียบกับ quadriceps femoris เมื่อหายใจลำบากและคะแนนความเมื่อยล้าได้รับการแก้ไขตามเวลาความอดทนสูงกว่าค่าที่ถูกตั้งข้อสังเกตสำหรับเดลทอยด์กลาง (0.07 และ 0.08 ตามลำดับ) ในความสัมพันธ์กับ quadriceps femoris (0.02 และ 0.03 ตามลำดับ) สรุปวิชาปอดอุดกั้นเรื้อรังมี fatigability ที่สูงขึ้นของกล้ามเนื้อแขนตัวแทน (deltoid กลาง) กว่ากล้ามเนื้อแขนขาที่ต่ำกว่า (quadriceps femoris)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พื้นหลัง : อุปกรณ์ต่อพ่วงของกล้ามเนื้อผิดปกติคือการหาที่พบบ่อยในผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง อย่างไรก็ตาม การปรับตัวของโครงสร้างและการทำหน้าที่ของบนและกล้ามเนื้อแขนขา ดูเหมือนจะไม่เป็นเนื้อเดียวกัน . เปรียบเทียบความเหนื่อยล้าของกล้ามเนื้อและเวลาการกู้คืนระหว่าง 2 ตัวแทนกล้ามเนื้อ : เสียงแตกกลางและ quadriceps ) . วิธีการ : ยี่สิบเอ็ดคน COPD ( อัตรา < sub > 1 < / sub > 461 ± 10.3% จากคาดการณ์ ) รับสูงสุดสมัครใจคำย่อภาพวาดสามมิติและทดสอบความอดทน ( 60% ของค่าสมัครสามมิติการหดตัวถึงขีดสุดแห่งความอดทน ) สูงสุดโดยตัวแบบสามมิติกันหลัง 10 นาที , 30 นาที , 60 นาทีและ 24 ชั่วโมงทั้ง quadriceps ) และกลางเสียงแตก . กล้ามเนื้อผิวถูกบันทึกไว้ตลอดความอดทนทดสอบผลลัพธ์ : การทิศทางการหดตัวสูงสุดลดลงเพียงสำหรับเสียงแตกระหว่าง 10 และ 60 นาทีหลังจากความอดทนที่ทดสอบ การเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญของรากหมายความว่าสี่เหลี่ยมจัตุรัส และลดลงมากกว่าในความถี่เฉลี่ยตลอดการทดสอบความอดทนเกิดขึ้นสำหรับเสียงแตกกลาง เมื่อเทียบกับตลาด ) .เมื่ออาการหายใจลำบากและคะแนนความเหนื่อยล้าถูกแก้ไขโดยเวลา ความอดทน ค่านิยมที่สูงขึ้นพบว่าตรงกลางเดลทอยด์ ( 0.02 และ 0.08 ตามลำดับ ) ในความสัมพันธ์กับตลาด ) ( 0.02 และ 0.03 ตามลำดับ ) สรุป : กลุ่มโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังมี fatigability สูงกว่าตัวแทนแขนกล้ามเนื้อกลาง ( เสียงแตก ) มากกว่ากล้ามเนื้อขา ( quadriceps ) )