Thirty-four patients meeting the DS

Thirty-four patients meeting the DSM-III-R criteria for social phobia participated in a study on the relationship between per sonality disorder, symptom pattern, and treatment outcome. Eight patients (23.5%) were diagnosed with a personality disor der; 26 patients did not receive an Axis II diagnosis. Half of both groups received either an integrated treatment (rational emotive therapy, social skills training, and exposure in vivo ) or exposure in vivo alone. Conclusions are that patients with a personality disorder have more serious symptoms compared to patients without a personality disorder, but benefit equally from the treatments offered.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้ป่วย 4 ประชุมเกณฑ์ DSM-III-R สำหรับโรคกลัวสังคมส่วนร่วมในการศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างต่อโรค sonality รูปแบบอาการ และผลการรักษา ผู้ป่วย 8 (23.5%) ได้รับการวินิจฉัย der disor กับบุคลิกภาพ 26 ผู้ป่วยไม่ได้รับการวินิจฉัยที่สองแกน ครึ่งหนึ่งของทั้งสองกลุ่มรับรักษารวม (บำบัดมากเชือด ฝึกทักษะทางสังคม และความเสี่ยงในสัตว์ทดลอง) หรือแสงใน vivo เพียงอย่างเดียว สรุปได้ว่า ผู้ป่วยที่ มีความผิดปกติบุคลิกภาพมีอาการรุนแรงมากขึ้นเมื่อเทียบกับผู้ป่วยโดยโรคบุคลิกภาพ แต่ผลประโยชน์อย่างเท่าเทียมกันจากบำบัดที่นำเสนอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้ป่วยสามสิบสี่ประชุมเกณฑ์ DSM-III-R สำหรับความหวาดกลัวสังคมมีส่วนร่วมในการศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความผิดปกติของต่อ sonality รูปแบบอาการและผลการรักษา แปดคน (23.5%) ได้รับการวินิจฉัย disor บุคลิกภาพเดอร์; 26 ผู้ป่วยที่ไม่ได้รับการวินิจฉัยที่แกน II ครึ่งหนึ่งของทั้งสองกลุ่มได้รับทั้งการรักษาแบบบูรณาการ (การบำบัดอารมณ์เหตุผลการฝึกอบรมทักษะทางสังคมและการสัมผัสในร่างกาย) หรือการสัมผัสในร่างกายเพียงอย่างเดียว สรุปว่าผู้ป่วยที่มีความผิดปกติของบุคลิกภาพที่มีอาการรุนแรงมากขึ้นเมื่อเทียบกับผู้ป่วยที่ไม่มีบุคลิก แต่ได้รับประโยชน์อย่างเท่าเทียมกันจากการรักษาที่นำเสนอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สามสิบสี่ผู้ป่วยประชุม dsm-iii-r เกณฑ์โรคกลัวสังคมมีส่วนร่วมในการศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างรูปแบบการต่อ sonality โรค อาการ และรักษา แปดคน ( 23.5 % ) มีการวินิจฉัย ด้วยนิสัยอาหารเด้อ ; 26 ผู้ป่วยไม่ได้รับการวินิจฉัยแกน 2 . ครึ่งหนึ่งของทั้งสองกลุ่มได้รับการรักษาแบบใด ( เหตุผล อารมณ์ และการบำบัดการฝึกทักษะทางสังคม และการเปิดรับแสงในร่างกาย ) หรือการสัมผัสโดยคนเดียว สรุปคือ ผู้ป่วยที่มีบุคลิกมีอาการรุนแรงมากขึ้นเมื่อเทียบกับผู้ป่วยที่ไม่มีบุคลิก แต่ประโยชน์อย่างเท่าเทียมกันจากการเสนอ