- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Closely related, the sites of colle
Closely related, the sites of collective decision making are increasingly differentiated. In the developed democracies, markets and market-oriented entities are likely to continue to function as the dynamic sources of change. Governments are increasingly agile
at channeling market forces and incentives, as are civil society organizations. In many cases, these developments dramatically shift the locus of collective decisions away from state- centric models of planning—those that can gather, as it were, sovereignty from the people in order to act in their name—and toward governance models. These issue-based and policy-driven networks of government actors and stakeholders are often more effective than bureaucracies accountable to legislatures, but they lack formal legitimacy and clear representative accountability to those affected by decisions.The landscape of democratic representation is also clouded by the growing complexity of issues, which increasingly strains the powers of representative agents, and thus their capacities to stand for and act on the interests of those they represent. There is the familiar technical and scientific complexity that comes with the vast amounts of information and high levels of technology involved in most pub- lic decisions (Zolo 1992, Brown 2006, Beck 1997), which is often compounded by the political complexity that comes with multiple and overlapping constituencies (Andeweg 2003).
As a consequence of these developments, the standard account has been stretched to the breaking point. Among the most fundamental of problems, ironically, is the very element that ushered in democratic representation— residency-based electoral representation. The claim of any state to represent its citizens— its claim to sovereignty on behalf of the people—is contestable, not because states do not encompass peoples, but because collective issues only partially admit of this kind of constituency definition. Electoral representation continues to provide an ultimate reference for state power. But whereas Burke (1968, cf. Manin 1997) imagined that representatives could monopolize considered opinion about public purpose through the use of deliberative judgment, representative assemblies to- day must reach ever further to gather political legitimacy for their decisions. Judging by the declining trust in governments generally and legislative bodies in particular, representative claims based on territorial constituencies (under the standard model) continue to weaken (Pharr & Putnam 2000, Dalton 2004). Electoral representation remains crucial in constituting the will of the people, but the claims of elected officials to act in the name of the people are increasingly segmented by issues and subject to broader contestation and deliberation by actors and entities that likewise make representative claims. Political judgments that were once linked to state sovereignty through electoral representation are now much more widely dispersed, and the spaces for representative claims and dis- courses are now relatively wide open (Urbinati 2006). In complex and broadly democratic societies, representation is a target of competing claims.
at channeling market forces and incentives, as are civil society organizations. In many cases, these developments dramatically shift the locus of collective decisions away from state- centric models of planning—those that can gather, as it were, sovereignty from the people in order to act in their name—and toward governance models. These issue-based and policy-driven networks of government actors and stakeholders are often more effective than bureaucracies accountable to legislatures, but they lack formal legitimacy and clear representative accountability to those affected by decisions.The landscape of democratic representation is also clouded by the growing complexity of issues, which increasingly strains the powers of representative agents, and thus their capacities to stand for and act on the interests of those they represent. There is the familiar technical and scientific complexity that comes with the vast amounts of information and high levels of technology involved in most pub- lic decisions (Zolo 1992, Brown 2006, Beck 1997), which is often compounded by the political complexity that comes with multiple and overlapping constituencies (Andeweg 2003).
As a consequence of these developments, the standard account has been stretched to the breaking point. Among the most fundamental of problems, ironically, is the very element that ushered in democratic representation— residency-based electoral representation. The claim of any state to represent its citizens— its claim to sovereignty on behalf of the people—is contestable, not because states do not encompass peoples, but because collective issues only partially admit of this kind of constituency definition. Electoral representation continues to provide an ultimate reference for state power. But whereas Burke (1968, cf. Manin 1997) imagined that representatives could monopolize considered opinion about public purpose through the use of deliberative judgment, representative assemblies to- day must reach ever further to gather political legitimacy for their decisions. Judging by the declining trust in governments generally and legislative bodies in particular, representative claims based on territorial constituencies (under the standard model) continue to weaken (Pharr & Putnam 2000, Dalton 2004). Electoral representation remains crucial in constituting the will of the people, but the claims of elected officials to act in the name of the people are increasingly segmented by issues and subject to broader contestation and deliberation by actors and entities that likewise make representative claims. Political judgments that were once linked to state sovereignty through electoral representation are now much more widely dispersed, and the spaces for representative claims and dis- courses are now relatively wide open (Urbinati 2006). In complex and broadly democratic societies, representation is a target of competing claims.
0/5000
สัมพันธ์ เว็บไซต์ของการตัดสินใจรวมขึ้นทั่ว เหมือน ๆ พัฒนา ตลาดและตีตลาดเป็นแนวโน้มที่จะยังคงเป็นแหล่งแบบไดนามิกของการเปลี่ยนแปลง รัฐบาลจะคล่องตัวมากขึ้นที่เจาะกลไกตลาดและแรงจูงใจ เป็นองค์กรภาคประชาสังคม ในหลายกรณี พัฒนาเหล่านี้อย่างมากกะโลกัสโพลรวมตัดสินใจจากรัฐ - เกี่ยวกับโมเดลการวางแผน – ที่สามารถรวบรวม มัน were อำนาจอธิปไตยจากประชาชนเพื่อดำเนินการในชื่อของพวกเขา — และเปรียบ เทียบรูปแบบการกำกับดูแลกิจการ เครือข่ายเหล่านี้ขึ้นอยู่ กับปัญหา และขับ เคลื่อนนโยบายของรัฐบาลนักแสดงและมีส่วนได้เสียมักเพิ่มเติมมีประสิทธิภาพกว่า bureaucracies รับผิดชอบต่อ legislatures แต่พวกเขาขาดอย่างชอบธรรม และล้างความรับผิดชอบตัวแทนที่ได้รับผลกระทบจากการตัดสินใจภูมิทัศน์ของการนำเสนอประชาธิปไตยยังได้เสือลายเมฆ โดยซับซ้อนปัญหา เติบโตที่มากขึ้น strains อำนาจของตัวแทนพนักงาน และดังนั้น พวกเขากำลังยืนสำหรับ และดำเนินการกับผลประโยชน์ของพวกเขาเหล่านั้นแทน ซับซ้อนคุ้นเคยทางเทคนิค และทางวิทยาศาสตร์ที่มีจำนวนข้อมูลมากมายและระดับสูงของเทคโนโลยีส่วนใหญ่ผับ lic ตัดสิน (Zolo 1992, 2006 น้ำตาล เบ็ค 1997), ซึ่งมักจะเพิ่มตามความซับซ้อนทางการเมืองที่มาพร้อมกับหลาย ที่เกี่ยวข้องกับ และชุมชน (Andeweg 2003) ที่ทับซ้อน ได้As a consequence of these developments, the standard account has been stretched to the breaking point. Among the most fundamental of problems, ironically, is the very element that ushered in democratic representation— residency-based electoral representation. The claim of any state to represent its citizens— its claim to sovereignty on behalf of the people—is contestable, not because states do not encompass peoples, but because collective issues only partially admit of this kind of constituency definition. Electoral representation continues to provide an ultimate reference for state power. But whereas Burke (1968, cf. Manin 1997) imagined that representatives could monopolize considered opinion about public purpose through the use of deliberative judgment, representative assemblies to- day must reach ever further to gather political legitimacy for their decisions. Judging by the declining trust in governments generally and legislative bodies in particular, representative claims based on territorial constituencies (under the standard model) continue to weaken (Pharr & Putnam 2000, Dalton 2004). Electoral representation remains crucial in constituting the will of the people, but the claims of elected officials to act in the name of the people are increasingly segmented by issues and subject to broader contestation and deliberation by actors and entities that likewise make representative claims. Political judgments that were once linked to state sovereignty through electoral representation are now much more widely dispersed, and the spaces for representative claims and dis- courses are now relatively wide open (Urbinati 2006). In complex and broadly democratic societies, representation is a target of competing claims.
การแปล กรุณารอสักครู่..
Closely related, the sites of collective decision making are increasingly differentiated. In the developed democracies, markets and market-oriented entities are likely to continue to function as the dynamic sources of change. Governments are increasingly agile
at channeling market forces and incentives, as are civil society organizations. In many cases, these developments dramatically shift the locus of collective decisions away from state- centric models of planning—those that can gather, as it were, sovereignty from the people in order to act in their name—and toward governance models. These issue-based and policy-driven networks of government actors and stakeholders are often more effective than bureaucracies accountable to legislatures, but they lack formal legitimacy and clear representative accountability to those affected by decisions.The landscape of democratic representation is also clouded by the growing complexity of issues, which increasingly strains the powers of representative agents, and thus their capacities to stand for and act on the interests of those they represent. There is the familiar technical and scientific complexity that comes with the vast amounts of information and high levels of technology involved in most pub- lic decisions (Zolo 1992, Brown 2006, Beck 1997), which is often compounded by the political complexity that comes with multiple and overlapping constituencies (Andeweg 2003).
As a consequence of these developments, the standard account has been stretched to the breaking point. Among the most fundamental of problems, ironically, is the very element that ushered in democratic representation— residency-based electoral representation. The claim of any state to represent its citizens— its claim to sovereignty on behalf of the people—is contestable, not because states do not encompass peoples, but because collective issues only partially admit of this kind of constituency definition. Electoral representation continues to provide an ultimate reference for state power. But whereas Burke (1968, cf. Manin 1997) imagined that representatives could monopolize considered opinion about public purpose through the use of deliberative judgment, representative assemblies to- day must reach ever further to gather political legitimacy for their decisions. Judging by the declining trust in governments generally and legislative bodies in particular, representative claims based on territorial constituencies (under the standard model) continue to weaken (Pharr & Putnam 2000, Dalton 2004). Electoral representation remains crucial in constituting the will of the people, but the claims of elected officials to act in the name of the people are increasingly segmented by issues and subject to broader contestation and deliberation by actors and entities that likewise make representative claims. Political judgments that were once linked to state sovereignty through electoral representation are now much more widely dispersed, and the spaces for representative claims and dis- courses are now relatively wide open (Urbinati 2006). In complex and broadly democratic societies, representation is a target of competing claims.
at channeling market forces and incentives, as are civil society organizations. In many cases, these developments dramatically shift the locus of collective decisions away from state- centric models of planning—those that can gather, as it were, sovereignty from the people in order to act in their name—and toward governance models. These issue-based and policy-driven networks of government actors and stakeholders are often more effective than bureaucracies accountable to legislatures, but they lack formal legitimacy and clear representative accountability to those affected by decisions.The landscape of democratic representation is also clouded by the growing complexity of issues, which increasingly strains the powers of representative agents, and thus their capacities to stand for and act on the interests of those they represent. There is the familiar technical and scientific complexity that comes with the vast amounts of information and high levels of technology involved in most pub- lic decisions (Zolo 1992, Brown 2006, Beck 1997), which is often compounded by the political complexity that comes with multiple and overlapping constituencies (Andeweg 2003).
As a consequence of these developments, the standard account has been stretched to the breaking point. Among the most fundamental of problems, ironically, is the very element that ushered in democratic representation— residency-based electoral representation. The claim of any state to represent its citizens— its claim to sovereignty on behalf of the people—is contestable, not because states do not encompass peoples, but because collective issues only partially admit of this kind of constituency definition. Electoral representation continues to provide an ultimate reference for state power. But whereas Burke (1968, cf. Manin 1997) imagined that representatives could monopolize considered opinion about public purpose through the use of deliberative judgment, representative assemblies to- day must reach ever further to gather political legitimacy for their decisions. Judging by the declining trust in governments generally and legislative bodies in particular, representative claims based on territorial constituencies (under the standard model) continue to weaken (Pharr & Putnam 2000, Dalton 2004). Electoral representation remains crucial in constituting the will of the people, but the claims of elected officials to act in the name of the people are increasingly segmented by issues and subject to broader contestation and deliberation by actors and entities that likewise make representative claims. Political judgments that were once linked to state sovereignty through electoral representation are now much more widely dispersed, and the spaces for representative claims and dis- courses are now relatively wide open (Urbinati 2006). In complex and broadly democratic societies, representation is a target of competing claims.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด เว็บไซต์ของกลุ่มการตัดสินใจยิ่งขึ้นจะแตกต่าง . ในการพัฒนาประเทศ และตลาดที่มุ่งเน้นตลาดองค์กรมีแนวโน้มที่จะยังคงทำงานเป็นแหล่งข้อมูลแบบไดนามิกของการเปลี่ยนแปลง รัฐบาลจะคล่องตัวมากขึ้น
ที่ channeling กลไกตลาดและแรงจูงใจ เป็นองค์กรภาคประชาสังคม ในหลายกรณีการพัฒนาเหล่านี้อย่างมากกะความเชื่อใจรวมห่างจากรัฐเป็นศูนย์กลาง รูปแบบของการวางแผนที่สามารถรวบรวม เป็น อธิปไตยจากประชาชนเพื่อที่จะทำในชื่อของพวกเขาและต่อโมเดล” ประเด็นเหล่านี้ตามและนโยบายขับเคลื่อนเครือข่ายของรัฐบาลและผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง นักแสดงมักจะมีประสิทธิภาพมากกว่าการปกครอง legislatures ต่อ ,แต่ขาดความชอบธรรมอย่างเป็นทางการ และตัวแทนผู้ได้รับผลกระทบจากความชัดเจนในการตัดสินใจ ภูมิทัศน์ของการเป็นตัวแทนประชาธิปไตยยังเป็นปัญหา โดยเพิ่มความซับซ้อนของปัญหาที่มากขึ้น สายพันธุ์ พลังของตัวแทน ตัวแทน และดังนั้น ความสามารถของพวกเขาที่จะยืนและทำในความสนใจของบรรดาผู้ที่พวกเขาเป็นตัวแทนมีคุ้นเคยทางเทคนิคและวิทยาศาสตร์ความซับซ้อนที่มาพร้อมกับจํานวนเงินที่มากมายของข้อมูลและระดับของเทคโนโลยีที่เกี่ยวข้องในผับ - ส่วนใหญ่การตัดสินใจ LIC ( โซโลปี 1992 สีน้ำตาล 2006 เบ็ค 1997 ) ซึ่งมักประกอบโดยการเมืองความซับซ้อนที่มาพร้อมกับหลายเขตเลือกตั้ง และทับซ้อนกัน ( andeweg 2003 ) .
เป็นผลของ การพัฒนาเหล่านี้บัญชีมาตรฐานถูกยืดถึงขีดสุด ของพื้นฐานที่สุดของปัญหา แต่เป็นองค์ประกอบที่ ushered ในการเป็นตัวแทน - ประชาธิปไตยเลือกตั้งถิ่นที่เป็นตัวแทนจาก การเรียกร้องของรัฐใด ๆที่เป็นตัวแทนของประชาชน - อ้างอำนาจอธิปไตยในนามของประชาชนเป็น contestable ไม่ใช่เพราะรัฐไม่ครอบคลุม การแต่เพราะปัญหาร่วมกันเพียงบางส่วนยอมรับแบบนี้คำนิยามเขตเลือกตั้ง . การเป็นตัวแทนในการเลือกตั้ง ยังคงให้อ้างอิงที่ดีที่สุดสำหรับอำนาจรัฐ แต่ในขณะที่เบิร์ค ( 1968 , CF มานิน 2540 ) ว่า ผู้แทนสามารถผูกขาดการพิจารณาความเห็นเกี่ยวกับวัตถุประสงค์สาธารณะผ่านการใช้โดยไตร่ตรองพิพากษาตัวแทนสมัชชา - สักวันต้องถึงเคยเพิ่มเติมเพื่อรวบรวมความชอบธรรมทางการเมืองสำหรับการตัดสินใจของพวกเขา ตัดสินโดยลดลงไว้วางใจในรัฐบาลและโดยทั่วไปองค์กรนิติบัญญัติ โดยเฉพาะ ตัวแทนอ้างว่ายึดดินแดนการเลือกตั้ง ( ตามแบบมาตรฐาน ) ยังคงอ่อนตัวลง ( ฟาร์&พัท 2000 ตัน 2004 )การเป็นตัวแทนในการเลือกตั้งยังคงสําคัญในการประกอบจะของคน แต่การเรียกร้องของเจ้าหน้าที่ได้รับการเลือกตั้งที่จะกระทำในนามของคนมากขึ้นแบ่งตามประเด็นเรื่องและการช่วงชิงที่กว้างขึ้นและใคร่ครวญ โดยนักแสดงและหน่วยงานที่เช่นเดียวกันให้แทนการเรียกร้องการพิพากษาที่เคยเชื่อมโยงกับอธิปไตยของรัฐผ่านการเลือกตั้งก็มากขึ้นกระจายกันอย่างแพร่หลาย และเป็น เรียกร้องให้ตัวแทนและ dis - หลักสูตรนี้ค่อนข้างกว้าง เปิด เ ร์ไบนาติ 2006 ) ในสังคมที่ซับซ้อนและวงกว้าง ประชาธิปไตยตัวแทน เป็นเป้าหมายของการแข่งขัน
ที่ channeling กลไกตลาดและแรงจูงใจ เป็นองค์กรภาคประชาสังคม ในหลายกรณีการพัฒนาเหล่านี้อย่างมากกะความเชื่อใจรวมห่างจากรัฐเป็นศูนย์กลาง รูปแบบของการวางแผนที่สามารถรวบรวม เป็น อธิปไตยจากประชาชนเพื่อที่จะทำในชื่อของพวกเขาและต่อโมเดล” ประเด็นเหล่านี้ตามและนโยบายขับเคลื่อนเครือข่ายของรัฐบาลและผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง นักแสดงมักจะมีประสิทธิภาพมากกว่าการปกครอง legislatures ต่อ ,แต่ขาดความชอบธรรมอย่างเป็นทางการ และตัวแทนผู้ได้รับผลกระทบจากความชัดเจนในการตัดสินใจ ภูมิทัศน์ของการเป็นตัวแทนประชาธิปไตยยังเป็นปัญหา โดยเพิ่มความซับซ้อนของปัญหาที่มากขึ้น สายพันธุ์ พลังของตัวแทน ตัวแทน และดังนั้น ความสามารถของพวกเขาที่จะยืนและทำในความสนใจของบรรดาผู้ที่พวกเขาเป็นตัวแทนมีคุ้นเคยทางเทคนิคและวิทยาศาสตร์ความซับซ้อนที่มาพร้อมกับจํานวนเงินที่มากมายของข้อมูลและระดับของเทคโนโลยีที่เกี่ยวข้องในผับ - ส่วนใหญ่การตัดสินใจ LIC ( โซโลปี 1992 สีน้ำตาล 2006 เบ็ค 1997 ) ซึ่งมักประกอบโดยการเมืองความซับซ้อนที่มาพร้อมกับหลายเขตเลือกตั้ง และทับซ้อนกัน ( andeweg 2003 ) .
เป็นผลของ การพัฒนาเหล่านี้บัญชีมาตรฐานถูกยืดถึงขีดสุด ของพื้นฐานที่สุดของปัญหา แต่เป็นองค์ประกอบที่ ushered ในการเป็นตัวแทน - ประชาธิปไตยเลือกตั้งถิ่นที่เป็นตัวแทนจาก การเรียกร้องของรัฐใด ๆที่เป็นตัวแทนของประชาชน - อ้างอำนาจอธิปไตยในนามของประชาชนเป็น contestable ไม่ใช่เพราะรัฐไม่ครอบคลุม การแต่เพราะปัญหาร่วมกันเพียงบางส่วนยอมรับแบบนี้คำนิยามเขตเลือกตั้ง . การเป็นตัวแทนในการเลือกตั้ง ยังคงให้อ้างอิงที่ดีที่สุดสำหรับอำนาจรัฐ แต่ในขณะที่เบิร์ค ( 1968 , CF มานิน 2540 ) ว่า ผู้แทนสามารถผูกขาดการพิจารณาความเห็นเกี่ยวกับวัตถุประสงค์สาธารณะผ่านการใช้โดยไตร่ตรองพิพากษาตัวแทนสมัชชา - สักวันต้องถึงเคยเพิ่มเติมเพื่อรวบรวมความชอบธรรมทางการเมืองสำหรับการตัดสินใจของพวกเขา ตัดสินโดยลดลงไว้วางใจในรัฐบาลและโดยทั่วไปองค์กรนิติบัญญัติ โดยเฉพาะ ตัวแทนอ้างว่ายึดดินแดนการเลือกตั้ง ( ตามแบบมาตรฐาน ) ยังคงอ่อนตัวลง ( ฟาร์&พัท 2000 ตัน 2004 )การเป็นตัวแทนในการเลือกตั้งยังคงสําคัญในการประกอบจะของคน แต่การเรียกร้องของเจ้าหน้าที่ได้รับการเลือกตั้งที่จะกระทำในนามของคนมากขึ้นแบ่งตามประเด็นเรื่องและการช่วงชิงที่กว้างขึ้นและใคร่ครวญ โดยนักแสดงและหน่วยงานที่เช่นเดียวกันให้แทนการเรียกร้องการพิพากษาที่เคยเชื่อมโยงกับอธิปไตยของรัฐผ่านการเลือกตั้งก็มากขึ้นกระจายกันอย่างแพร่หลาย และเป็น เรียกร้องให้ตัวแทนและ dis - หลักสูตรนี้ค่อนข้างกว้าง เปิด เ ร์ไบนาติ 2006 ) ในสังคมที่ซับซ้อนและวงกว้าง ประชาธิปไตยตัวแทน เป็นเป้าหมายของการแข่งขัน
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- 3.3.3. Effect of particle size on biogas
- ทุกเดือนวงโยทวาทิตจะมีการเข้าค่าย
- She no got a dog.
- compliance with PTT code of conduct
- งานอดิเรกของ ฉัน ร้องเพลง และเล่นกีต้า
- Picasso" redirects here. For other uses,
- I got influence when I watched a drama
- ฉันไม่ได้กินอะไรถึงแม้ว่าฉันจะหิว
- แม่มด
- ผมเต็มใจที่จะเป็นเพื่อนคุณ
- For example, when too much fertiliser is
- compliance with PTT code of conduct
- Time is never die
- เพื่อนต่างชาติ
- โดยเฉพาะฉันซึ่งเป็น
- เพื่อนต่างชาติ
- not between
- ทุกเดือนวงโยทวาทิตจะมีการเข้าค่าย
- ตอบกลับช้า
- The nymph's reply to the shepherd.
- how big is it?
- I want to finish with you
- แม่มด
- following paragraphs: explain your reaso
