ฉันกลับบ้านไปเผาหนังสือนิทานทิ้ง
ไม่มีเจ้าชาย ไม่มีเจ้าหญิง
ไม่มีมังกรร้าย โขดหินคือโขดหิน
ไม่มีอัศวิน โลกนี้มีแต่กังฉิน
ไม่มีนางฟ้ามาเนรมิตยามเราเข้าตาจน
มีเพียงดอกเบี้ยธนาคารมอบให้แก่คนจน
ไม่มีตอนจบคนให้อภัยแก่ผู้ร้าย
มีแต่ในตอนสุดท้ายต้องจบด้วยเสียงปืนกล
ไม่มีคำว่ารักแท้มอบให้แก่คนอย่างฉัน
เป็นคนผิดแปลกต้องนุ่งห่มความเดียดฉันท์
ไม่มีสายลมจากเบื้องบนพัดกังหัน
ไม่มีนรก ไม่มีพื้นดิน ไม่มีสวรรค์
ไม่มีรอยยิ้ม ไม่มีเวทย์มนต์ ไม่มีหงส์ขาว ไม่มีติ่งอะไรทั้งนั้น
เรื่องจริงมีแต่อีกาเกาะกิ่งไม้รอจิกซากศพเท่านั้น
และเมื่อหนังสือนิทานเล่มนั้น
มอดไหม้เป็นถ่านฉันเหลือแค่หนึ่งคำถามเท่านั้น