Chapter 4 of the paper considers th

Chapter 4 of the paper considers the use of tax incentives to encourage investment in
SMEs, reviewing arguments for and against their use; main categories of income tax
incentives; and country examples of tax incentives to encourage SME investment based on
the SME tax questionnaire responses. As noted in Chapter 1, with data showing most
businesses being SMEs, and accounting for the bulk of employment, it is understandable
that governments are keen to ensure that tax and non-tax policies do not place SMEs at a
competitive disadvantage, for example through relatively high effective tax rates.
Moreover, recognizing that large companies are typically created as small or medium-sized
companies, governments are equally keen to ensure that policies are supportive of SME
growth. The undeniable importance of SMEs in the economy raises questions over whether
SMEs should be targeted for special tax treatment.
Advocates of special tax incentives for SMEs often rely on “market failure” arguments. These
may be based on assumptions of positive spillover benefits to society of SME investment
not taken into account by private investors (leading to under-investment), or asymmetric
information, leading to various forms of capital market imperfection (involving adverse
selection or moral hazard) creating difficulties in raising finance or other impediments to
SME investment.
However, market failure arguments themselves raise certain questions and an assortment of
practical difficulties. One question is whether positive spillover benefits and asymmetric
information applies only in the case of SMEs. And even if one accepts these arguments,
consideration of how one would design and implement a tax incentive in practice to correct
market failure is fraught with many unsolvable questions. It is not clear, for example, how to
measure the degree of market failure and thus assess the level of under-investment relative
to some socially optimal level. Also required is some estimate of the sensitivity of the
relevant activity (e.g. investment) to a relevant tax indicator (e.g. the effective tax rate on
profits from investment), where plausible elasticity estimates may cover a wide range, and
where the identification of the relevant tax indicator is not certain. What is clear is that some
precision is required, as “getting it wrong” in terms of the rate of tax relief provided or the
targeting of relief may result in a misallocation of resources (implying efficiency losses), with
too much capital being directed to targeted investment, and/or capital being unwittingly
encouraged towards (or away from) non-targeted investment.
Given the difficulties in identifying and targeting instances of market failure, and limiting
tax incentive relief to just offset under-investment resulting from market failure, it must be
accepted that tax incentive regimes will cause misallocations of capital in certain areas
and corresponding efficiency losses. While the objective may be to ensure an overall (net)
efficiency gain by countering market failure, it is difficult to be confident ex ante that such
an outcome will in fact occur.
Where certain factors including possibly government policy (e.g. financial markets policy)
act to impede SMEs, it makes sense to consider first whether the relevant factors or policies
can be adjusted, and at what cost. That is, well before considering a targeted “tax fix”,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 4 ของกระดาษพิจารณาการใช้แรงจูงใจภาษีการส่งเสริมการลงทุนในSme ทบทวนอาร์กิวเมนต์สำหรับ และการ ใช้ ประเภทของภาษีเงินได้แรงจูงใจ และประเทศตัวอย่างของแรงจูงใจภาษีการส่งเสริมการลงทุน SMEตอบแบบสอบถามเกี่ยวกับภาษี SME ตามที่ระบุไว้ในบทที่ 1 ข้อมูลแสดงมากที่สุดธุรกิจการ SMEs และบัญชีสำหรับกลุ่มการจ้างงาน เป็นที่เข้าใจว่า รัฐบาลมีความกระตือรือร้นเพื่อให้แน่ใจว่า นโยบายภาษีและไม่ใช่ภาษีทำ SMEs ที่เป็นแข่งขันข้อเสีย ตัวอย่างโดยใช้อัตราภาษีที่มีประสิทธิภาพค่อนข้างสูงนอกจากนี้ ตระหนักว่า บริษัทขนาดใหญ่มักจะสร้างเป็นขนาดเล็ก หรือ ขนาดกลางบริษัท รัฐบาลมีความกระตือรือร้นอย่างเท่าเทียมกันเพื่อให้แน่ใจว่า นโยบายสนับสนุน SMEเจริญเติบโต ปฏิเสธความสำคัญ SMEs ในเศรษฐกิจเพิ่มคำถามไปว่าSMEs ควรมีการกำหนดเป้าหมายสำหรับการจัดการภาษีพิเศษสนับสนุนแรงจูงใจภาษีพิเศษสำหรับ SMEs มักจะพึ่งพา "ความล้มเหลวของตลาด" อาร์กิวเมนต์ เหล่านี้อาจจะยึดสมมติฐาน spillover บวกสวัสดิการสังคมลงทุน SMEไม่นำมาพิจารณา โดยทุนส่วนตัว (นำไปลงทุนน้อย), หรือ asymmetricข้อมูล การนำแบบฟอร์มต่าง ๆ ของตลาดทุน imperfection (เกี่ยวข้องกับร้ายเลือกหรือศีลธรรมอันตราย) สร้างความยากลำบากในการตื่นตัวทางการเงินหรืออื่น ๆ impediments เพื่อการลงทุน SMEอย่างไรก็ตาม อาร์กิวเมนต์ความล้มเหลวของตลาดเองยกคำถามบางอย่างและการจัดประเภทของpractical difficulties. One question is whether positive spillover benefits and asymmetricinformation applies only in the case of SMEs. And even if one accepts these arguments,consideration of how one would design and implement a tax incentive in practice to correctmarket failure is fraught with many unsolvable questions. It is not clear, for example, how tomeasure the degree of market failure and thus assess the level of under-investment relativeto some socially optimal level. Also required is some estimate of the sensitivity of therelevant activity (e.g. investment) to a relevant tax indicator (e.g. the effective tax rate onprofits from investment), where plausible elasticity estimates may cover a wide range, andwhere the identification of the relevant tax indicator is not certain. What is clear is that someprecision is required, as “getting it wrong” in terms of the rate of tax relief provided or thetargeting of relief may result in a misallocation of resources (implying efficiency losses), withtoo much capital being directed to targeted investment, and/or capital being unwittinglyencouraged towards (or away from) non-targeted investment.Given the difficulties in identifying and targeting instances of market failure, and limitingtax incentive relief to just offset under-investment resulting from market failure, it must beaccepted that tax incentive regimes will cause misallocations of capital in certain areasand corresponding efficiency losses. While the objective may be to ensure an overall (net)
efficiency gain by countering market failure, it is difficult to be confident ex ante that such
an outcome will in fact occur.
Where certain factors including possibly government policy (e.g. financial markets policy)
act to impede SMEs, it makes sense to consider first whether the relevant factors or policies
can be adjusted, and at what cost. That is, well before considering a targeted “tax fix”,

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 4 ของกระดาษที่จะพิจารณาการใช้สิทธิประโยชน์ทางภาษีเพื่อส่งเสริมการลงทุนใน
ธุรกิจ SMEs, ตรวจสอบการขัดแย้งและการต่อต้านการใช้ของพวกเขา; ประเภทหลักของภาษีรายได้
แรงจูงใจ; และตัวอย่างของประเทศแรงจูงใจด้านภาษีเพื่อส่งเสริมการลงทุน SME ขึ้นอยู่กับ
การตอบสนองแบบสอบถามภาษี SME ดังที่ระบุไว้ในบทที่ 1 ที่มีข้อมูลที่แสดงให้เห็นส่วนใหญ่
เป็นธุรกิจที่ผู้ประกอบการ SMEs และการบัญชีสำหรับกลุ่มของการจ้างงานเป็นที่เข้าใจ
ว่ารัฐบาลมีความกระตือรือร้นเพื่อให้แน่ใจว่านโยบายภาษีและที่ไม่ใช่ภาษีไม่ได้วางผู้ประกอบการ SMEs ที่
เสียเปรียบในการแข่งขันเช่นผ่าน ค่อนข้างสูงอัตราภาษีที่มีประสิทธิภาพ.
นอกจากนี้ตระหนักว่า บริษัท ขนาดใหญ่จะถูกสร้างขึ้นมักจะเป็นขนาดเล็กหรือขนาดกลาง
บริษัท รัฐบาลมีความกระตือรือร้นอย่างเท่าเทียมกันเพื่อให้แน่ใจว่าจะสนับสนุนนโยบายของ SME
การเจริญเติบโต ปฏิเสธไม่ได้ความสำคัญของ SMEs ในภาวะเศรษฐกิจก่อให้เกิดคำถามที่ว่า
ผู้ประกอบการ SMEs ควรจะกำหนดเป้าหมายสำหรับรักษาภาษีพิเศษ.
ประชาสัมพันธ์จากแรงจูงใจด้านภาษีพิเศษสำหรับ SMEs มักจะพึ่งพา "ความล้มเหลวของตลาด" ข้อโต้แย้ง เหล่านี้
อาจจะขึ้นอยู่กับสมมติฐานของผลประโยชน์ spillover เชิงบวกต่อสังคมของการลงทุน SME
ไม่ได้นำเข้าบัญชีโดยการลงทุนภาคเอกชน (ที่นำไปสู่การลงทุนภายใต้) หรือไม่สมมาตร
ข้อมูลที่นำไปสู่รูปแบบต่างๆของความไม่สมบูรณ์ของตลาดทุน (ที่ไม่พึงประสงค์ที่เกี่ยวข้องกับการ
เลือกหรืออันตรายคุณธรรม) สร้างความยากลำบากในการระดมเงินทุนหรืออุปสรรคอื่น ๆ ที่จะ
ลงทุน SME.
อย่างไรก็ตามตลาดการขัดแย้งความล้มเหลวของตัวเองซักถามข้อสงสัยบางอย่างและการแบ่งประเภทของ
ความยากลำบากในการปฏิบัติ หนึ่งคำถามคือว่า spillover ผลประโยชน์ในเชิงบวกและไม่สมมาตร
ข้อมูลที่ใช้เฉพาะในกรณีที่ผู้ประกอบการ SMEs และแม้ว่าหนึ่งยอมรับข้อโต้แย้งเหล่านี้
การพิจารณาวิธีการหนึ่งที่จะออกแบบและใช้แรงจูงใจทางภาษีในการปฏิบัติเพื่อแก้ไข
ความล้มเหลวของตลาดจะเต็มไปด้วยคำถามที่แก้ไม่ได้หลายคน มันไม่ได้เป็นที่ชัดเจนตัวอย่างเช่นวิธีการ
วัดระดับของความล้มเหลวของตลาดและทำให้การประเมินระดับต่ำกว่าการลงทุนเมื่อเทียบ
กับบางระดับที่เหมาะสมเพื่อเข้าสังคม ที่จำเป็นนอกจากนี้ยังมีบางส่วนของการประมาณการความไวของ
กิจกรรมที่เกี่ยวข้อง (เช่นการลงทุน) จะเป็นตัวบ่งชี้ภาษีที่เกี่ยวข้อง (เช่นอัตราภาษีที่แท้จริงเกี่ยวกับ
ผลกำไรจากเงินลงทุน) ซึ่งประมาณการความยืดหยุ่นที่เป็นไปได้อาจครอบคลุมหลากหลายและ
ที่บัตรประจำตัวของที่เกี่ยวข้อง ตัวบ่งชี้ภาษีก็ไม่แน่ใจ เป็นที่ชัดเจนว่าอะไรคือสิ่งที่บางคน
ที่มีความแม่นยำเป็นสิ่งจำเป็นในขณะที่ "ได้รับมันผิด" ในแง่ของอัตราภาษีที่ให้มาหรือ
กำหนดเป้าหมายของการบรรเทาอาจส่งผลในการจัดสรรทรัพยากร (นัยว่าการสูญเสียประสิทธิภาพ) โดยมี
เงินทุนมากเกินไปที่จะถูกนำไปยัง การลงทุนที่กำหนดเป้าหมายและ / หรือเงินทุนถูกโดยไม่เจตนา
ได้รับการสนับสนุนต่อ (หรือออกจาก) การลงทุนที่ไม่ใช่เป้าหมาย.
ได้รับความยากลำบากในการระบุและการกำหนดเป้าหมายกรณีของความล้มเหลวของตลาดและการ จำกัด การ
บรรเทาแรงจูงใจด้านภาษีเพื่อชดเชยเพียงภายใต้การลงทุนที่เกิดจากความล้มเหลวของตลาดมัน จะต้อง
ได้รับการยอมรับว่าระบอบการปกครองแรงจูงใจภาษีจะทำให้เกิด misallocations ของเงินทุนในบางพื้นที่
และการสูญเสียประสิทธิภาพที่สอดคล้องกัน ในขณะที่วัตถุประสงค์อาจจะเพื่อให้แน่ใจว่าโดยรวม (สุทธิ)
กำไรประสิทธิภาพโดยการโต้ตอบล้มเหลวของตลาดจึงเป็นเรื่องยากที่จะเป็นอดีต ante มั่นใจว่า
ผลที่จะเกิดขึ้นในความเป็นจริง.
ที่ไหนปัจจัยบางอย่างอาจจะรวมถึงนโยบายของรัฐบาล (เช่นตลาดการเงินนโยบาย)
การกระทำ ที่จะเป็นอุปสรรคต่อผู้ประกอบการ SMEs มันทำให้รู้สึกที่จะต้องพิจารณาก่อนว่าปัจจัยที่เกี่ยวข้องหรือนโยบายที่
สามารถปรับเปลี่ยนได้และค่าใช้จ่ายในสิ่งที่ นั่นคือก่อนที่จะมีการพิจารณาเป้าหมาย "การแก้ไขภาษี"