- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
IntroductionThe worldwide growing i
Introduction
The worldwide growing interest in English stresses the need for a new approach to English language teaching. This new orientation is called English as an International Language (EIL). Basic to this approach is the realization of the world's exceptional condition in terms of human relations, made possible by improvements in communication technology. As a result, English as an international language and several other names with relatively similar conceptual frameworks have been proposed as viable substitutes for the old EFL/ESL models. Among the proposed models are English as an International or Intranational Language (EIIL), Smith (1978); English as an International Auxiliary Language (EIAL), Smith (1983); and English as a World Language, (EWL), Nunan (1999/2000). Partly to overcome the inadequacies and imprecision of the previous models and partly to respond to the evolving needs of the learners, who are undoubtedly affected by the process of globalization, EIL opens new avenues for research and investigation. This article is an attempt to evaluate this model and its basic assumptions with the purpose of investigating the eventual effects and changes it brings about.
What is English as an International Language (EIL)?
EIL refers to the use of English by people of different nations in order to communicate with one another.
Basic Underlying Assumptions
The wide range of expectations from such an initiation presupposes certain outstanding qualities on its part. Accordingly this work attempts to put the proposed assumptions from different perspectives under a new framework. Based on proportionally vast but disorganized and distracted resources available, it is claimed that central to the EIL approach is the assumption that EIL is descriptive, reformative, functional, non-artificial, intervarietal, cross-cultural, universal, multicultural, and intercultural. The following headings together may constitute the core of this approach.
English is an international language.
As a lingua franca of the past century and the new millenium, English is one of the most important means for acquiring access to the world's intellectual and technical resources. Though Shaw (1981) recognizes it as a vestige of British colonism or the sign of the American cultural imperialism, English is now seen less as a symbol of imperialism and more as a viable candidate for the world's most important international language. (Smith 1983; Kachru 1982; Alptekin & Alptekin 1984; Jenkins 1998). At this point in the world's history, English is the pre-eminent language of wider communication. It is used as a library language, as the medium of science, technology and international trade, and as a contact language between nations and parts of nations.
EIL is descriptive.
Baxter (1980) characterizes EIL as a description of how it functions today throughout the world not a prescription for how English should be used. Approving the learners' equal right to take advantage of this international tool, it directly deals with how people use English to maintain their relationship. As a result, the arising of different varieties of English is naturally expected.
EIL is reformative.
EIL can be justified as a natural reaction to the drawbacks of the previous approaches. "The initial impetus for this approach is found in realizing the inadequacies of EFL/ ESL models" (Baxter 1980). EIL approach, thus, claims to reflect the international functions of English with greater accuracy than either EFL or ESL. It is, therefore, a new achievement evolved as a result of the growing similarities between EFL and ESL programs.
Interactors in EIL are unpredictable.
For EFL/ ESL the interactors are predictable. EIL, however, is characterized distinct in terms of its interactors. In an EFL situation, one interactor is always a native speaker. In ESL situation, the interactors may be non-native speakers communicating with native speakers or the interaction may be between two local non-native speakers, using English interanationally. However, in EIL the interactors can be nationals of different countries.
EIL is intervariatal.
As there are many varieties of English, EIL is an intervarietal way of communication. From EIL perspective no speaker is realized as extreme. "They are all users of English, no matter whether a black English, a Cockney, or an Alabaman tourist" (Baxter 1980). The listener can be any speaker of English, native or non-native. In addition, experience points out the learners' need to prepare for understanding intervariatal spoken English in face to face interactions. As far as spoken English is concerned, Received Pronunciation (RP) may no longer be considered the ultimate model. "The acquisition of native like accent is no longer the ultimate objective of the majority of the learners" (Jenkins 1998). This assumption has also been asserted by Stern (1992) since she notes that language pedagogy is taking a more positive view than it did in the past of the existence of varieties of language, dialects and sociolects within a speech community
Admitting the fact that English has always been characterized by diversity, the president's message to TESOL (1999) expresses dissatisfaction that this diversity has not been seen as strength. "This diversity reflects the global spread of English -- a trend that has been accelerated by globalization" (ibid.).
EIL is functional.
EIL refers to functions of English not to the given form of the language. Thus it is concerned with the use of English by people of different nations and different cultures in order to communicate with one another. It is conceptually different from Basic English. It differs from English for Special Purposes (ESP) as well in the sense that it is not limited to any specific domain or field. In this relation Hardin (1979) has pointed out "the simple fact is that international communication cannot be reduced to the limited range and patterns of communication which are, I think, characteristics of ESP. Neither can it be seen as the sum of all kinds of ESPs since it is a language not a corpus."
EIL is non-artificial.
Though Zamenhof's Esperanto is so well known as an international means of communication that, as Crystal (1992) reports, several countries transmit radio broadcasts in it, it has no native speakers Thus EIL differs from Esperanto in a sense that the latter is artificial. In fact English is an exceptional natural language able to obtain international appreciation. "For the first time a natural language has attained the status of an international (universal) language", (Kachru 1982). Even if we can accept Prodromou's (1988) parallelism between English in international setting and Algebra, again the latter is not a real means of human communication.
EIL is cross-cultural.
Students must somehow be prepared to operate with English in unknown situations, which is characterized by variation in linguistic and cultural behavior. Diversity in the learners' cultural background and the forms of English around the world is a fact. Recognizing the fact that the objectives in EIL are broader cross-cultural communication, Baxter (1980) notes that students need practice in listening to English in the real world. They have to have the chance to hear actual spoken English with its inherited diversity. Accordingly as a pioneering advocate of EIL, Smith (1983) proposes a value free or cosmopolitan English that is quite independent of any cultural background but able to represent, describe and illustrate all cultures with equal vigor.
EIL is multicultural.
The unpredictability of the English speakers discussed above, on the one hand, and their divergent range of cultural backgrounds on the other, portrays a multicultural perspective for English in international conditions. Approving this position Campbell et al. (1980) note; "A major principle of EIL is that when speakers of more than one country or culture interact, more than one set of social and cultural assumptions will be in operation". It seems worth mention that EIL will not de-emphasize or undermine the interest in culture but it is to say that English culture is not the sole referent. This point is also stressed in Stern (1992) as it notes; "In teaching of English as an international language, there would be no particular culture to which the second language could be related" (ibid.).
EIL is universal.
"English is the language most frequently used in international trade, diplomacy and tourism and that it is studied by more people than any other language" (Smith 1983). Crystal (1992) reports that non-native speakers of English comprise more than two thirds of its potential speakers. This seems to be an appropriate edge to argue that English, in international settings, does not belong to any one group of people. In fact people from different nations all around the world may adopt this key for a variety of reasons. Under these conditions, for overcoming misunderstandings a process of mutual adjustment amongst interactors may automatically be activated.
As a typical instance, Smith (1983) reports that the German chancellor and the French prime minister speak English while having secret negotiations. This instance, by no means, can be interpreted as a sign of diminishing their native language or cultures. Rather it depicts that, as an accessible resource available to all, English is used for its power in creating mutual intelligibility. This quality has rightly attracted Campbell et al. (1982) to argue that "EIL can summarily be defined as that English in all its linguistic and sociolinguistic aspects which is used as a vehicle for communication between non-native speakers, as well as between any combination of native and non-native speakers".
Similar to these positions, but in a different way, TESOL's (1999) president message argues for the growth of English as a world language, . "In fact ,with the spread of globalization and th
The worldwide growing interest in English stresses the need for a new approach to English language teaching. This new orientation is called English as an International Language (EIL). Basic to this approach is the realization of the world's exceptional condition in terms of human relations, made possible by improvements in communication technology. As a result, English as an international language and several other names with relatively similar conceptual frameworks have been proposed as viable substitutes for the old EFL/ESL models. Among the proposed models are English as an International or Intranational Language (EIIL), Smith (1978); English as an International Auxiliary Language (EIAL), Smith (1983); and English as a World Language, (EWL), Nunan (1999/2000). Partly to overcome the inadequacies and imprecision of the previous models and partly to respond to the evolving needs of the learners, who are undoubtedly affected by the process of globalization, EIL opens new avenues for research and investigation. This article is an attempt to evaluate this model and its basic assumptions with the purpose of investigating the eventual effects and changes it brings about.
What is English as an International Language (EIL)?
EIL refers to the use of English by people of different nations in order to communicate with one another.
Basic Underlying Assumptions
The wide range of expectations from such an initiation presupposes certain outstanding qualities on its part. Accordingly this work attempts to put the proposed assumptions from different perspectives under a new framework. Based on proportionally vast but disorganized and distracted resources available, it is claimed that central to the EIL approach is the assumption that EIL is descriptive, reformative, functional, non-artificial, intervarietal, cross-cultural, universal, multicultural, and intercultural. The following headings together may constitute the core of this approach.
English is an international language.
As a lingua franca of the past century and the new millenium, English is one of the most important means for acquiring access to the world's intellectual and technical resources. Though Shaw (1981) recognizes it as a vestige of British colonism or the sign of the American cultural imperialism, English is now seen less as a symbol of imperialism and more as a viable candidate for the world's most important international language. (Smith 1983; Kachru 1982; Alptekin & Alptekin 1984; Jenkins 1998). At this point in the world's history, English is the pre-eminent language of wider communication. It is used as a library language, as the medium of science, technology and international trade, and as a contact language between nations and parts of nations.
EIL is descriptive.
Baxter (1980) characterizes EIL as a description of how it functions today throughout the world not a prescription for how English should be used. Approving the learners' equal right to take advantage of this international tool, it directly deals with how people use English to maintain their relationship. As a result, the arising of different varieties of English is naturally expected.
EIL is reformative.
EIL can be justified as a natural reaction to the drawbacks of the previous approaches. "The initial impetus for this approach is found in realizing the inadequacies of EFL/ ESL models" (Baxter 1980). EIL approach, thus, claims to reflect the international functions of English with greater accuracy than either EFL or ESL. It is, therefore, a new achievement evolved as a result of the growing similarities between EFL and ESL programs.
Interactors in EIL are unpredictable.
For EFL/ ESL the interactors are predictable. EIL, however, is characterized distinct in terms of its interactors. In an EFL situation, one interactor is always a native speaker. In ESL situation, the interactors may be non-native speakers communicating with native speakers or the interaction may be between two local non-native speakers, using English interanationally. However, in EIL the interactors can be nationals of different countries.
EIL is intervariatal.
As there are many varieties of English, EIL is an intervarietal way of communication. From EIL perspective no speaker is realized as extreme. "They are all users of English, no matter whether a black English, a Cockney, or an Alabaman tourist" (Baxter 1980). The listener can be any speaker of English, native or non-native. In addition, experience points out the learners' need to prepare for understanding intervariatal spoken English in face to face interactions. As far as spoken English is concerned, Received Pronunciation (RP) may no longer be considered the ultimate model. "The acquisition of native like accent is no longer the ultimate objective of the majority of the learners" (Jenkins 1998). This assumption has also been asserted by Stern (1992) since she notes that language pedagogy is taking a more positive view than it did in the past of the existence of varieties of language, dialects and sociolects within a speech community
Admitting the fact that English has always been characterized by diversity, the president's message to TESOL (1999) expresses dissatisfaction that this diversity has not been seen as strength. "This diversity reflects the global spread of English -- a trend that has been accelerated by globalization" (ibid.).
EIL is functional.
EIL refers to functions of English not to the given form of the language. Thus it is concerned with the use of English by people of different nations and different cultures in order to communicate with one another. It is conceptually different from Basic English. It differs from English for Special Purposes (ESP) as well in the sense that it is not limited to any specific domain or field. In this relation Hardin (1979) has pointed out "the simple fact is that international communication cannot be reduced to the limited range and patterns of communication which are, I think, characteristics of ESP. Neither can it be seen as the sum of all kinds of ESPs since it is a language not a corpus."
EIL is non-artificial.
Though Zamenhof's Esperanto is so well known as an international means of communication that, as Crystal (1992) reports, several countries transmit radio broadcasts in it, it has no native speakers Thus EIL differs from Esperanto in a sense that the latter is artificial. In fact English is an exceptional natural language able to obtain international appreciation. "For the first time a natural language has attained the status of an international (universal) language", (Kachru 1982). Even if we can accept Prodromou's (1988) parallelism between English in international setting and Algebra, again the latter is not a real means of human communication.
EIL is cross-cultural.
Students must somehow be prepared to operate with English in unknown situations, which is characterized by variation in linguistic and cultural behavior. Diversity in the learners' cultural background and the forms of English around the world is a fact. Recognizing the fact that the objectives in EIL are broader cross-cultural communication, Baxter (1980) notes that students need practice in listening to English in the real world. They have to have the chance to hear actual spoken English with its inherited diversity. Accordingly as a pioneering advocate of EIL, Smith (1983) proposes a value free or cosmopolitan English that is quite independent of any cultural background but able to represent, describe and illustrate all cultures with equal vigor.
EIL is multicultural.
The unpredictability of the English speakers discussed above, on the one hand, and their divergent range of cultural backgrounds on the other, portrays a multicultural perspective for English in international conditions. Approving this position Campbell et al. (1980) note; "A major principle of EIL is that when speakers of more than one country or culture interact, more than one set of social and cultural assumptions will be in operation". It seems worth mention that EIL will not de-emphasize or undermine the interest in culture but it is to say that English culture is not the sole referent. This point is also stressed in Stern (1992) as it notes; "In teaching of English as an international language, there would be no particular culture to which the second language could be related" (ibid.).
EIL is universal.
"English is the language most frequently used in international trade, diplomacy and tourism and that it is studied by more people than any other language" (Smith 1983). Crystal (1992) reports that non-native speakers of English comprise more than two thirds of its potential speakers. This seems to be an appropriate edge to argue that English, in international settings, does not belong to any one group of people. In fact people from different nations all around the world may adopt this key for a variety of reasons. Under these conditions, for overcoming misunderstandings a process of mutual adjustment amongst interactors may automatically be activated.
As a typical instance, Smith (1983) reports that the German chancellor and the French prime minister speak English while having secret negotiations. This instance, by no means, can be interpreted as a sign of diminishing their native language or cultures. Rather it depicts that, as an accessible resource available to all, English is used for its power in creating mutual intelligibility. This quality has rightly attracted Campbell et al. (1982) to argue that "EIL can summarily be defined as that English in all its linguistic and sociolinguistic aspects which is used as a vehicle for communication between non-native speakers, as well as between any combination of native and non-native speakers".
Similar to these positions, but in a different way, TESOL's (1999) president message argues for the growth of English as a world language, . "In fact ,with the spread of globalization and th
0/5000
Introduction
The worldwide growing interest in English stresses the need for a new approach to English language teaching. This new orientation is called English as an International Language (EIL). Basic to this approach is the realization of the world's exceptional condition in terms of human relations, made possible by improvements in communication technology. As a result, English as an international language and several other names with relatively similar conceptual frameworks have been proposed as viable substitutes for the old EFL/ESL models. Among the proposed models are English as an International or Intranational Language (EIIL), Smith (1978); English as an International Auxiliary Language (EIAL), Smith (1983); and English as a World Language, (EWL), Nunan (1999/2000). Partly to overcome the inadequacies and imprecision of the previous models and partly to respond to the evolving needs of the learners, who are undoubtedly affected by the process of globalization, EIL opens new avenues for research and investigation. This article is an attempt to evaluate this model and its basic assumptions with the purpose of investigating the eventual effects and changes it brings about.
What is English as an International Language (EIL)?
EIL refers to the use of English by people of different nations in order to communicate with one another.
Basic Underlying Assumptions
The wide range of expectations from such an initiation presupposes certain outstanding qualities on its part. Accordingly this work attempts to put the proposed assumptions from different perspectives under a new framework. Based on proportionally vast but disorganized and distracted resources available, it is claimed that central to the EIL approach is the assumption that EIL is descriptive, reformative, functional, non-artificial, intervarietal, cross-cultural, universal, multicultural, and intercultural. The following headings together may constitute the core of this approach.
English is an international language.
As a lingua franca of the past century and the new millenium, English is one of the most important means for acquiring access to the world's intellectual and technical resources. Though Shaw (1981) recognizes it as a vestige of British colonism or the sign of the American cultural imperialism, English is now seen less as a symbol of imperialism and more as a viable candidate for the world's most important international language. (Smith 1983; Kachru 1982; Alptekin & Alptekin 1984; Jenkins 1998). At this point in the world's history, English is the pre-eminent language of wider communication. It is used as a library language, as the medium of science, technology and international trade, and as a contact language between nations and parts of nations.
EIL is descriptive.
Baxter (1980) characterizes EIL as a description of how it functions today throughout the world not a prescription for how English should be used. Approving the learners' equal right to take advantage of this international tool, it directly deals with how people use English to maintain their relationship. As a result, the arising of different varieties of English is naturally expected.
EIL is reformative.
EIL can be justified as a natural reaction to the drawbacks of the previous approaches. "The initial impetus for this approach is found in realizing the inadequacies of EFL/ ESL models" (Baxter 1980). EIL approach, thus, claims to reflect the international functions of English with greater accuracy than either EFL or ESL. It is, therefore, a new achievement evolved as a result of the growing similarities between EFL and ESL programs.
Interactors in EIL are unpredictable.
For EFL/ ESL the interactors are predictable. EIL, however, is characterized distinct in terms of its interactors. In an EFL situation, one interactor is always a native speaker. In ESL situation, the interactors may be non-native speakers communicating with native speakers or the interaction may be between two local non-native speakers, using English interanationally. However, in EIL the interactors can be nationals of different countries.
EIL is intervariatal.
As there are many varieties of English, EIL is an intervarietal way of communication. From EIL perspective no speaker is realized as extreme. "They are all users of English, no matter whether a black English, a Cockney, or an Alabaman tourist" (Baxter 1980). The listener can be any speaker of English, native or non-native. In addition, experience points out the learners' need to prepare for understanding intervariatal spoken English in face to face interactions. As far as spoken English is concerned, Received Pronunciation (RP) may no longer be considered the ultimate model. "The acquisition of native like accent is no longer the ultimate objective of the majority of the learners" (Jenkins 1998). This assumption has also been asserted by Stern (1992) since she notes that language pedagogy is taking a more positive view than it did in the past of the existence of varieties of language, dialects and sociolects within a speech community
Admitting the fact that English has always been characterized by diversity, the president's message to TESOL (1999) expresses dissatisfaction that this diversity has not been seen as strength. "This diversity reflects the global spread of English -- a trend that has been accelerated by globalization" (ibid.).
EIL is functional.
EIL refers to functions of English not to the given form of the language. Thus it is concerned with the use of English by people of different nations and different cultures in order to communicate with one another. It is conceptually different from Basic English. It differs from English for Special Purposes (ESP) as well in the sense that it is not limited to any specific domain or field. In this relation Hardin (1979) has pointed out "the simple fact is that international communication cannot be reduced to the limited range and patterns of communication which are, I think, characteristics of ESP. Neither can it be seen as the sum of all kinds of ESPs since it is a language not a corpus."
EIL is non-artificial.
Though Zamenhof's Esperanto is so well known as an international means of communication that, as Crystal (1992) reports, several countries transmit radio broadcasts in it, it has no native speakers Thus EIL differs from Esperanto in a sense that the latter is artificial. In fact English is an exceptional natural language able to obtain international appreciation. "For the first time a natural language has attained the status of an international (universal) language", (Kachru 1982). Even if we can accept Prodromou's (1988) parallelism between English in international setting and Algebra, again the latter is not a real means of human communication.
EIL is cross-cultural.
Students must somehow be prepared to operate with English in unknown situations, which is characterized by variation in linguistic and cultural behavior. Diversity in the learners' cultural background and the forms of English around the world is a fact. Recognizing the fact that the objectives in EIL are broader cross-cultural communication, Baxter (1980) notes that students need practice in listening to English in the real world. They have to have the chance to hear actual spoken English with its inherited diversity. Accordingly as a pioneering advocate of EIL, Smith (1983) proposes a value free or cosmopolitan English that is quite independent of any cultural background but able to represent, describe and illustrate all cultures with equal vigor.
EIL is multicultural.
The unpredictability of the English speakers discussed above, on the one hand, and their divergent range of cultural backgrounds on the other, portrays a multicultural perspective for English in international conditions. Approving this position Campbell et al. (1980) note; "A major principle of EIL is that when speakers of more than one country or culture interact, more than one set of social and cultural assumptions will be in operation". It seems worth mention that EIL will not de-emphasize or undermine the interest in culture but it is to say that English culture is not the sole referent. This point is also stressed in Stern (1992) as it notes; "In teaching of English as an international language, there would be no particular culture to which the second language could be related" (ibid.).
EIL is universal.
"English is the language most frequently used in international trade, diplomacy and tourism and that it is studied by more people than any other language" (Smith 1983). Crystal (1992) reports that non-native speakers of English comprise more than two thirds of its potential speakers. This seems to be an appropriate edge to argue that English, in international settings, does not belong to any one group of people. In fact people from different nations all around the world may adopt this key for a variety of reasons. Under these conditions, for overcoming misunderstandings a process of mutual adjustment amongst interactors may automatically be activated.
As a typical instance, Smith (1983) reports that the German chancellor and the French prime minister speak English while having secret negotiations. This instance, by no means, can be interpreted as a sign of diminishing their native language or cultures. Rather it depicts that, as an accessible resource available to all, English is used for its power in creating mutual intelligibility. This quality has rightly attracted Campbell et al. (1982) to argue that "EIL can summarily be defined as that English in all its linguistic and sociolinguistic aspects which is used as a vehicle for communication between non-native speakers, as well as between any combination of native and non-native speakers".
Similar to these positions, but in a different way, TESOL's (1999) president message argues for the growth of English as a world language, . "In fact ,with the spread of globalization and th
The worldwide growing interest in English stresses the need for a new approach to English language teaching. This new orientation is called English as an International Language (EIL). Basic to this approach is the realization of the world's exceptional condition in terms of human relations, made possible by improvements in communication technology. As a result, English as an international language and several other names with relatively similar conceptual frameworks have been proposed as viable substitutes for the old EFL/ESL models. Among the proposed models are English as an International or Intranational Language (EIIL), Smith (1978); English as an International Auxiliary Language (EIAL), Smith (1983); and English as a World Language, (EWL), Nunan (1999/2000). Partly to overcome the inadequacies and imprecision of the previous models and partly to respond to the evolving needs of the learners, who are undoubtedly affected by the process of globalization, EIL opens new avenues for research and investigation. This article is an attempt to evaluate this model and its basic assumptions with the purpose of investigating the eventual effects and changes it brings about.
What is English as an International Language (EIL)?
EIL refers to the use of English by people of different nations in order to communicate with one another.
Basic Underlying Assumptions
The wide range of expectations from such an initiation presupposes certain outstanding qualities on its part. Accordingly this work attempts to put the proposed assumptions from different perspectives under a new framework. Based on proportionally vast but disorganized and distracted resources available, it is claimed that central to the EIL approach is the assumption that EIL is descriptive, reformative, functional, non-artificial, intervarietal, cross-cultural, universal, multicultural, and intercultural. The following headings together may constitute the core of this approach.
English is an international language.
As a lingua franca of the past century and the new millenium, English is one of the most important means for acquiring access to the world's intellectual and technical resources. Though Shaw (1981) recognizes it as a vestige of British colonism or the sign of the American cultural imperialism, English is now seen less as a symbol of imperialism and more as a viable candidate for the world's most important international language. (Smith 1983; Kachru 1982; Alptekin & Alptekin 1984; Jenkins 1998). At this point in the world's history, English is the pre-eminent language of wider communication. It is used as a library language, as the medium of science, technology and international trade, and as a contact language between nations and parts of nations.
EIL is descriptive.
Baxter (1980) characterizes EIL as a description of how it functions today throughout the world not a prescription for how English should be used. Approving the learners' equal right to take advantage of this international tool, it directly deals with how people use English to maintain their relationship. As a result, the arising of different varieties of English is naturally expected.
EIL is reformative.
EIL can be justified as a natural reaction to the drawbacks of the previous approaches. "The initial impetus for this approach is found in realizing the inadequacies of EFL/ ESL models" (Baxter 1980). EIL approach, thus, claims to reflect the international functions of English with greater accuracy than either EFL or ESL. It is, therefore, a new achievement evolved as a result of the growing similarities between EFL and ESL programs.
Interactors in EIL are unpredictable.
For EFL/ ESL the interactors are predictable. EIL, however, is characterized distinct in terms of its interactors. In an EFL situation, one interactor is always a native speaker. In ESL situation, the interactors may be non-native speakers communicating with native speakers or the interaction may be between two local non-native speakers, using English interanationally. However, in EIL the interactors can be nationals of different countries.
EIL is intervariatal.
As there are many varieties of English, EIL is an intervarietal way of communication. From EIL perspective no speaker is realized as extreme. "They are all users of English, no matter whether a black English, a Cockney, or an Alabaman tourist" (Baxter 1980). The listener can be any speaker of English, native or non-native. In addition, experience points out the learners' need to prepare for understanding intervariatal spoken English in face to face interactions. As far as spoken English is concerned, Received Pronunciation (RP) may no longer be considered the ultimate model. "The acquisition of native like accent is no longer the ultimate objective of the majority of the learners" (Jenkins 1998). This assumption has also been asserted by Stern (1992) since she notes that language pedagogy is taking a more positive view than it did in the past of the existence of varieties of language, dialects and sociolects within a speech community
Admitting the fact that English has always been characterized by diversity, the president's message to TESOL (1999) expresses dissatisfaction that this diversity has not been seen as strength. "This diversity reflects the global spread of English -- a trend that has been accelerated by globalization" (ibid.).
EIL is functional.
EIL refers to functions of English not to the given form of the language. Thus it is concerned with the use of English by people of different nations and different cultures in order to communicate with one another. It is conceptually different from Basic English. It differs from English for Special Purposes (ESP) as well in the sense that it is not limited to any specific domain or field. In this relation Hardin (1979) has pointed out "the simple fact is that international communication cannot be reduced to the limited range and patterns of communication which are, I think, characteristics of ESP. Neither can it be seen as the sum of all kinds of ESPs since it is a language not a corpus."
EIL is non-artificial.
Though Zamenhof's Esperanto is so well known as an international means of communication that, as Crystal (1992) reports, several countries transmit radio broadcasts in it, it has no native speakers Thus EIL differs from Esperanto in a sense that the latter is artificial. In fact English is an exceptional natural language able to obtain international appreciation. "For the first time a natural language has attained the status of an international (universal) language", (Kachru 1982). Even if we can accept Prodromou's (1988) parallelism between English in international setting and Algebra, again the latter is not a real means of human communication.
EIL is cross-cultural.
Students must somehow be prepared to operate with English in unknown situations, which is characterized by variation in linguistic and cultural behavior. Diversity in the learners' cultural background and the forms of English around the world is a fact. Recognizing the fact that the objectives in EIL are broader cross-cultural communication, Baxter (1980) notes that students need practice in listening to English in the real world. They have to have the chance to hear actual spoken English with its inherited diversity. Accordingly as a pioneering advocate of EIL, Smith (1983) proposes a value free or cosmopolitan English that is quite independent of any cultural background but able to represent, describe and illustrate all cultures with equal vigor.
EIL is multicultural.
The unpredictability of the English speakers discussed above, on the one hand, and their divergent range of cultural backgrounds on the other, portrays a multicultural perspective for English in international conditions. Approving this position Campbell et al. (1980) note; "A major principle of EIL is that when speakers of more than one country or culture interact, more than one set of social and cultural assumptions will be in operation". It seems worth mention that EIL will not de-emphasize or undermine the interest in culture but it is to say that English culture is not the sole referent. This point is also stressed in Stern (1992) as it notes; "In teaching of English as an international language, there would be no particular culture to which the second language could be related" (ibid.).
EIL is universal.
"English is the language most frequently used in international trade, diplomacy and tourism and that it is studied by more people than any other language" (Smith 1983). Crystal (1992) reports that non-native speakers of English comprise more than two thirds of its potential speakers. This seems to be an appropriate edge to argue that English, in international settings, does not belong to any one group of people. In fact people from different nations all around the world may adopt this key for a variety of reasons. Under these conditions, for overcoming misunderstandings a process of mutual adjustment amongst interactors may automatically be activated.
As a typical instance, Smith (1983) reports that the German chancellor and the French prime minister speak English while having secret negotiations. This instance, by no means, can be interpreted as a sign of diminishing their native language or cultures. Rather it depicts that, as an accessible resource available to all, English is used for its power in creating mutual intelligibility. This quality has rightly attracted Campbell et al. (1982) to argue that "EIL can summarily be defined as that English in all its linguistic and sociolinguistic aspects which is used as a vehicle for communication between non-native speakers, as well as between any combination of native and non-native speakers".
Similar to these positions, but in a different way, TESOL's (1999) president message argues for the growth of English as a world language, . "In fact ,with the spread of globalization and th
การแปล กรุณารอสักครู่..
Introduction
The worldwide growing interest in English stresses the need for a new approach to English language teaching. This new orientation is called English as an International Language (EIL). Basic to this approach is the realization of the world's exceptional condition in terms of human relations, made possible by improvements in communication technology. As a result, English as an international language and several other names with relatively similar conceptual frameworks have been proposed as viable substitutes for the old EFL/ESL models. Among the proposed models are English as an International or Intranational Language (EIIL), Smith (1978); English as an International Auxiliary Language (EIAL), Smith (1983); and English as a World Language, (EWL), Nunan (1999/2000). Partly to overcome the inadequacies and imprecision of the previous models and partly to respond to the evolving needs of the learners, who are undoubtedly affected by the process of globalization, EIL opens new avenues for research and investigation. This article is an attempt to evaluate this model and its basic assumptions with the purpose of investigating the eventual effects and changes it brings about.
What is English as an International Language (EIL)?
EIL refers to the use of English by people of different nations in order to communicate with one another.
Basic Underlying Assumptions
The wide range of expectations from such an initiation presupposes certain outstanding qualities on its part. Accordingly this work attempts to put the proposed assumptions from different perspectives under a new framework. Based on proportionally vast but disorganized and distracted resources available, it is claimed that central to the EIL approach is the assumption that EIL is descriptive, reformative, functional, non-artificial, intervarietal, cross-cultural, universal, multicultural, and intercultural. The following headings together may constitute the core of this approach.
English is an international language.
As a lingua franca of the past century and the new millenium, English is one of the most important means for acquiring access to the world's intellectual and technical resources. Though Shaw (1981) recognizes it as a vestige of British colonism or the sign of the American cultural imperialism, English is now seen less as a symbol of imperialism and more as a viable candidate for the world's most important international language. (Smith 1983; Kachru 1982; Alptekin & Alptekin 1984; Jenkins 1998). At this point in the world's history, English is the pre-eminent language of wider communication. It is used as a library language, as the medium of science, technology and international trade, and as a contact language between nations and parts of nations.
EIL is descriptive.
Baxter (1980) characterizes EIL as a description of how it functions today throughout the world not a prescription for how English should be used. Approving the learners' equal right to take advantage of this international tool, it directly deals with how people use English to maintain their relationship. As a result, the arising of different varieties of English is naturally expected.
EIL is reformative.
EIL can be justified as a natural reaction to the drawbacks of the previous approaches. "The initial impetus for this approach is found in realizing the inadequacies of EFL/ ESL models" (Baxter 1980). EIL approach, thus, claims to reflect the international functions of English with greater accuracy than either EFL or ESL. It is, therefore, a new achievement evolved as a result of the growing similarities between EFL and ESL programs.
Interactors in EIL are unpredictable.
For EFL/ ESL the interactors are predictable. EIL, however, is characterized distinct in terms of its interactors. In an EFL situation, one interactor is always a native speaker. In ESL situation, the interactors may be non-native speakers communicating with native speakers or the interaction may be between two local non-native speakers, using English interanationally. However, in EIL the interactors can be nationals of different countries.
EIL is intervariatal.
As there are many varieties of English, EIL is an intervarietal way of communication. From EIL perspective no speaker is realized as extreme. "They are all users of English, no matter whether a black English, a Cockney, or an Alabaman tourist" (Baxter 1980). The listener can be any speaker of English, native or non-native. In addition, experience points out the learners' need to prepare for understanding intervariatal spoken English in face to face interactions. As far as spoken English is concerned, Received Pronunciation (RP) may no longer be considered the ultimate model. "The acquisition of native like accent is no longer the ultimate objective of the majority of the learners" (Jenkins 1998). This assumption has also been asserted by Stern (1992) since she notes that language pedagogy is taking a more positive view than it did in the past of the existence of varieties of language, dialects and sociolects within a speech community
Admitting the fact that English has always been characterized by diversity, the president's message to TESOL (1999) expresses dissatisfaction that this diversity has not been seen as strength. "This diversity reflects the global spread of English -- a trend that has been accelerated by globalization" (ibid.).
EIL is functional.
EIL refers to functions of English not to the given form of the language. Thus it is concerned with the use of English by people of different nations and different cultures in order to communicate with one another. It is conceptually different from Basic English. It differs from English for Special Purposes (ESP) as well in the sense that it is not limited to any specific domain or field. In this relation Hardin (1979) has pointed out "the simple fact is that international communication cannot be reduced to the limited range and patterns of communication which are, I think, characteristics of ESP. Neither can it be seen as the sum of all kinds of ESPs since it is a language not a corpus."
EIL is non-artificial.
Though Zamenhof's Esperanto is so well known as an international means of communication that, as Crystal (1992) reports, several countries transmit radio broadcasts in it, it has no native speakers Thus EIL differs from Esperanto in a sense that the latter is artificial. In fact English is an exceptional natural language able to obtain international appreciation. "For the first time a natural language has attained the status of an international (universal) language", (Kachru 1982). Even if we can accept Prodromou's (1988) parallelism between English in international setting and Algebra, again the latter is not a real means of human communication.
EIL is cross-cultural.
Students must somehow be prepared to operate with English in unknown situations, which is characterized by variation in linguistic and cultural behavior. Diversity in the learners' cultural background and the forms of English around the world is a fact. Recognizing the fact that the objectives in EIL are broader cross-cultural communication, Baxter (1980) notes that students need practice in listening to English in the real world. They have to have the chance to hear actual spoken English with its inherited diversity. Accordingly as a pioneering advocate of EIL, Smith (1983) proposes a value free or cosmopolitan English that is quite independent of any cultural background but able to represent, describe and illustrate all cultures with equal vigor.
EIL is multicultural.
The unpredictability of the English speakers discussed above, on the one hand, and their divergent range of cultural backgrounds on the other, portrays a multicultural perspective for English in international conditions. Approving this position Campbell et al. (1980) note; "A major principle of EIL is that when speakers of more than one country or culture interact, more than one set of social and cultural assumptions will be in operation". It seems worth mention that EIL will not de-emphasize or undermine the interest in culture but it is to say that English culture is not the sole referent. This point is also stressed in Stern (1992) as it notes; "In teaching of English as an international language, there would be no particular culture to which the second language could be related" (ibid.).
EIL is universal.
"English is the language most frequently used in international trade, diplomacy and tourism and that it is studied by more people than any other language" (Smith 1983). Crystal (1992) reports that non-native speakers of English comprise more than two thirds of its potential speakers. This seems to be an appropriate edge to argue that English, in international settings, does not belong to any one group of people. In fact people from different nations all around the world may adopt this key for a variety of reasons. Under these conditions, for overcoming misunderstandings a process of mutual adjustment amongst interactors may automatically be activated.
As a typical instance, Smith (1983) reports that the German chancellor and the French prime minister speak English while having secret negotiations. This instance, by no means, can be interpreted as a sign of diminishing their native language or cultures. Rather it depicts that, as an accessible resource available to all, English is used for its power in creating mutual intelligibility. This quality has rightly attracted Campbell et al. (1982) to argue that "EIL can summarily be defined as that English in all its linguistic and sociolinguistic aspects which is used as a vehicle for communication between non-native speakers, as well as between any combination of native and non-native speakers".
Similar to these positions, but in a different way, TESOL's (1999) president message argues for the growth of English as a world language, . "In fact ,with the spread of globalization and th
The worldwide growing interest in English stresses the need for a new approach to English language teaching. This new orientation is called English as an International Language (EIL). Basic to this approach is the realization of the world's exceptional condition in terms of human relations, made possible by improvements in communication technology. As a result, English as an international language and several other names with relatively similar conceptual frameworks have been proposed as viable substitutes for the old EFL/ESL models. Among the proposed models are English as an International or Intranational Language (EIIL), Smith (1978); English as an International Auxiliary Language (EIAL), Smith (1983); and English as a World Language, (EWL), Nunan (1999/2000). Partly to overcome the inadequacies and imprecision of the previous models and partly to respond to the evolving needs of the learners, who are undoubtedly affected by the process of globalization, EIL opens new avenues for research and investigation. This article is an attempt to evaluate this model and its basic assumptions with the purpose of investigating the eventual effects and changes it brings about.
What is English as an International Language (EIL)?
EIL refers to the use of English by people of different nations in order to communicate with one another.
Basic Underlying Assumptions
The wide range of expectations from such an initiation presupposes certain outstanding qualities on its part. Accordingly this work attempts to put the proposed assumptions from different perspectives under a new framework. Based on proportionally vast but disorganized and distracted resources available, it is claimed that central to the EIL approach is the assumption that EIL is descriptive, reformative, functional, non-artificial, intervarietal, cross-cultural, universal, multicultural, and intercultural. The following headings together may constitute the core of this approach.
English is an international language.
As a lingua franca of the past century and the new millenium, English is one of the most important means for acquiring access to the world's intellectual and technical resources. Though Shaw (1981) recognizes it as a vestige of British colonism or the sign of the American cultural imperialism, English is now seen less as a symbol of imperialism and more as a viable candidate for the world's most important international language. (Smith 1983; Kachru 1982; Alptekin & Alptekin 1984; Jenkins 1998). At this point in the world's history, English is the pre-eminent language of wider communication. It is used as a library language, as the medium of science, technology and international trade, and as a contact language between nations and parts of nations.
EIL is descriptive.
Baxter (1980) characterizes EIL as a description of how it functions today throughout the world not a prescription for how English should be used. Approving the learners' equal right to take advantage of this international tool, it directly deals with how people use English to maintain their relationship. As a result, the arising of different varieties of English is naturally expected.
EIL is reformative.
EIL can be justified as a natural reaction to the drawbacks of the previous approaches. "The initial impetus for this approach is found in realizing the inadequacies of EFL/ ESL models" (Baxter 1980). EIL approach, thus, claims to reflect the international functions of English with greater accuracy than either EFL or ESL. It is, therefore, a new achievement evolved as a result of the growing similarities between EFL and ESL programs.
Interactors in EIL are unpredictable.
For EFL/ ESL the interactors are predictable. EIL, however, is characterized distinct in terms of its interactors. In an EFL situation, one interactor is always a native speaker. In ESL situation, the interactors may be non-native speakers communicating with native speakers or the interaction may be between two local non-native speakers, using English interanationally. However, in EIL the interactors can be nationals of different countries.
EIL is intervariatal.
As there are many varieties of English, EIL is an intervarietal way of communication. From EIL perspective no speaker is realized as extreme. "They are all users of English, no matter whether a black English, a Cockney, or an Alabaman tourist" (Baxter 1980). The listener can be any speaker of English, native or non-native. In addition, experience points out the learners' need to prepare for understanding intervariatal spoken English in face to face interactions. As far as spoken English is concerned, Received Pronunciation (RP) may no longer be considered the ultimate model. "The acquisition of native like accent is no longer the ultimate objective of the majority of the learners" (Jenkins 1998). This assumption has also been asserted by Stern (1992) since she notes that language pedagogy is taking a more positive view than it did in the past of the existence of varieties of language, dialects and sociolects within a speech community
Admitting the fact that English has always been characterized by diversity, the president's message to TESOL (1999) expresses dissatisfaction that this diversity has not been seen as strength. "This diversity reflects the global spread of English -- a trend that has been accelerated by globalization" (ibid.).
EIL is functional.
EIL refers to functions of English not to the given form of the language. Thus it is concerned with the use of English by people of different nations and different cultures in order to communicate with one another. It is conceptually different from Basic English. It differs from English for Special Purposes (ESP) as well in the sense that it is not limited to any specific domain or field. In this relation Hardin (1979) has pointed out "the simple fact is that international communication cannot be reduced to the limited range and patterns of communication which are, I think, characteristics of ESP. Neither can it be seen as the sum of all kinds of ESPs since it is a language not a corpus."
EIL is non-artificial.
Though Zamenhof's Esperanto is so well known as an international means of communication that, as Crystal (1992) reports, several countries transmit radio broadcasts in it, it has no native speakers Thus EIL differs from Esperanto in a sense that the latter is artificial. In fact English is an exceptional natural language able to obtain international appreciation. "For the first time a natural language has attained the status of an international (universal) language", (Kachru 1982). Even if we can accept Prodromou's (1988) parallelism between English in international setting and Algebra, again the latter is not a real means of human communication.
EIL is cross-cultural.
Students must somehow be prepared to operate with English in unknown situations, which is characterized by variation in linguistic and cultural behavior. Diversity in the learners' cultural background and the forms of English around the world is a fact. Recognizing the fact that the objectives in EIL are broader cross-cultural communication, Baxter (1980) notes that students need practice in listening to English in the real world. They have to have the chance to hear actual spoken English with its inherited diversity. Accordingly as a pioneering advocate of EIL, Smith (1983) proposes a value free or cosmopolitan English that is quite independent of any cultural background but able to represent, describe and illustrate all cultures with equal vigor.
EIL is multicultural.
The unpredictability of the English speakers discussed above, on the one hand, and their divergent range of cultural backgrounds on the other, portrays a multicultural perspective for English in international conditions. Approving this position Campbell et al. (1980) note; "A major principle of EIL is that when speakers of more than one country or culture interact, more than one set of social and cultural assumptions will be in operation". It seems worth mention that EIL will not de-emphasize or undermine the interest in culture but it is to say that English culture is not the sole referent. This point is also stressed in Stern (1992) as it notes; "In teaching of English as an international language, there would be no particular culture to which the second language could be related" (ibid.).
EIL is universal.
"English is the language most frequently used in international trade, diplomacy and tourism and that it is studied by more people than any other language" (Smith 1983). Crystal (1992) reports that non-native speakers of English comprise more than two thirds of its potential speakers. This seems to be an appropriate edge to argue that English, in international settings, does not belong to any one group of people. In fact people from different nations all around the world may adopt this key for a variety of reasons. Under these conditions, for overcoming misunderstandings a process of mutual adjustment amongst interactors may automatically be activated.
As a typical instance, Smith (1983) reports that the German chancellor and the French prime minister speak English while having secret negotiations. This instance, by no means, can be interpreted as a sign of diminishing their native language or cultures. Rather it depicts that, as an accessible resource available to all, English is used for its power in creating mutual intelligibility. This quality has rightly attracted Campbell et al. (1982) to argue that "EIL can summarily be defined as that English in all its linguistic and sociolinguistic aspects which is used as a vehicle for communication between non-native speakers, as well as between any combination of native and non-native speakers".
Similar to these positions, but in a different way, TESOL's (1999) president message argues for the growth of English as a world language, . "In fact ,with the spread of globalization and th
การแปล กรุณารอสักครู่..
บทนำ
ทั่วโลกเริ่มสนใจในภาษาอังกฤษเน้นความต้องการวิธีการใหม่ในการสอนภาษาอังกฤษ แนวใหม่นี้เรียกว่าภาษาอังกฤษเป็นภาษานานาชาติ ( สหสาขาวิชา ) พื้นฐานของวิธีการนี้คือการรับรู้ของภาพที่ยอดเยี่ยมของโลกในแง่ของความสัมพันธ์ของมนุษย์ ทำให้เป็นไปได้โดยการปรับปรุงในด้านเทคโนโลยีการสื่อสาร ผลภาษาอังกฤษเป็นภาษานานาชาติ และหลายอื่น ๆที่มีชื่อคล้ายกันค่อนข้างมีการเสนอกรอบแนวคิดแทนได้แบบ ESL EFL / เก่า ระหว่างการนำเสนอรูปแบบเป็นภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศ หรือภายในประเทศ ( eiil ) สมิธ ( 1978 ) ; ภาษาอังกฤษเป็นภาษาเสริมระหว่างประเทศ ( eial ) สมิธ ( 1983 ) ; และภาษาอังกฤษเป็นภาษาของโลก ( ewl )นู๋แนน ( 1999 / 2000 ) ส่วนหนึ่งที่จะเอาชนะปัญหา และความไม่แน่ชัดของรุ่นก่อนหน้านี้ และส่วนหนึ่งเพื่อตอบสนองความต้องการการพัฒนาของผู้เรียน ที่ต้องได้รับผลกระทบจากกระบวนการโลกาภิวัตน์ สหสาขาวิชาเปิดลู่ทางใหม่สำหรับการวิจัยและการสืบสวนบทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษารูปแบบและข้อสมมติพื้นฐานของวัตถุประสงค์ของการตรวจสอบผลในที่สุดและการเปลี่ยนแปลงที่จะนำเกี่ยวกับ
มีภาษาอังกฤษเป็นภาษานานาชาติ ( สหสาขาวิชา )
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย คณะ หมายถึง การใช้ภาษาอังกฤษ โดยผู้คนที่แตกต่างกันของประเทศเพื่อสื่อสารกับคนอื่น
ภายใต้สมมติฐานพื้นฐานช่วงกว้างของความคาดหวังจากการริเริ่ม presupposes คุณภาพที่โดดเด่นบางอย่างในส่วนของ ดังนั้นงานนี้พยายามวางเสนอสมมติฐานจากมุมมองที่แตกต่างกันภายใต้กรอบใหม่ ตามสัดส่วนที่กว้างใหญ่ แต่สับสนและฟุ้งซ่านทรัพยากรที่มีอยู่ มันอ้างว่ากลางในสหสาขาวิชาการอัสสัมชัญที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย คณะ คือ บรรยายปฏิรูปการทำงาน ไม่เทียม intervarietal ข้ามวัฒนธรรม , สากล , ไทย , และระหว่างวัฒนธรรม ตามหัวเรื่องด้วยกันอาจจะถือเป็นหลักของวิธีการนี้
ภาษาอังกฤษเป็นภาษานานาชาติ .
เป็นภาษากลางของศตวรรษที่ผ่านมาและสหัสวรรษใหม่อังกฤษ เป็นหนึ่งในวิธีที่สำคัญที่สุดสำหรับการเข้าถึงทรัพยากรทางปัญญาและวิชาการของโลก แม้ว่า ชอว์ ( 1981 ) รู้จักมันเป็นร่องรอยของ colonism อังกฤษ หรือสัญลักษณ์ของลัทธิจักรวรรดินิยมทางวัฒนธรรมอเมริกัน , อังกฤษ ตอนนี้เห็นน้อยกว่าที่เป็นสัญลักษณ์ของลัทธิจักรวรรดินิยมและเป็นผู้สมัครได้ ภาษานานาชาติที่สำคัญที่สุดของโลก ( สมิธ kachru 1982 1983 ; ;alptekin &เจนกินส์ alptekin 1984 ; 1998 ) ณจุดนี้ในประวัติศาสตร์ของโลก ภาษาอังกฤษเป็นภาษาของการสื่อสารก่อนใหญ่กว้าง . มันถูกใช้เป็นห้องสมุดภาษาเป็นสื่อกลางของวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี และการค้าระหว่างประเทศ และในฐานะที่เป็นภาษาและส่วนติดต่อระหว่างประชาชาติของประเทศ
สหสาขาวิชาเป็นเชิงพรรณนา
แบ็กซ์เตอร์ ( 2523 ) ในลักษณะสหสาขาวิชาที่เป็นคำอธิบายของวิธีการทํางานวันนี้ทั่วโลกไม่ได้สั่งว่า ภาษาอังกฤษ ควรใช้ อนุมัติแบบขวาไม่เท่ากัน ใช้ประโยชน์จากเครื่องมือระหว่างประเทศนี้โดยตรงที่เกี่ยวข้องกับวิธีการที่ผู้คนใช้ภาษาอังกฤษเพื่อรักษาความสัมพันธ์ของพวกเขา ผลที่เกิดขึ้นของสายพันธุ์ที่แตกต่างกันของภาษาอังกฤษเป็นธรรมชาติ
คาดว่า .สหสาขาวิชา คือ ปฏิรูป .
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย คณะสามารถเป็นธรรมเป็นปฏิกิริยาธรรมชาติที่จะข้อด้อยของวิธีการดังกล่าว " แรงผลักดันแรกสำหรับวิธีการนี้พบในตระหนักถึงข้อบกพร่องของรุ่น EFL ESL " ( แบ็กซ์เตอร์ / 1980 ) สหสาขาวิชาการ ดังนั้น จึงเรียกร้องให้นานาชาติหน้าที่ของภาษาอังกฤษที่มีความถูกต้องมากกว่าอย่างใดอย่างหนึ่งหรือ ESL EFL . ดังนั้นจึงมีความสำเร็จใหม่พัฒนาเป็นผลจากการเติบโต และความคล้ายคลึงกันระหว่างโปรแกรม EFL ESL
interactors ในสหสาขาวิชาได้
สำหรับ EFL / ESL ที่ interactors จะคาดเดาได้ สหสาขาวิชา แต่เป็นลักษณะที่แตกต่างกันในแง่ของ interactors . ในสถานการณ์หนึ่ง interactor เสมอภาษาอังกฤษ , เจ้าของภาษา ในสถานการณ์ ESL ,การ interactors อาจจะไม่ได้พูดสื่อสารกับเจ้าของภาษาหรือปฏิสัมพันธ์อาจอยู่ระหว่าง 2 คนที่ไม่ใช่เจ้าของภาษาท้องถิ่น , การใช้ภาษาอังกฤษ interanationally . อย่างไรก็ตาม ในสหสาขาวิชาการ interactors สามารถคนชาติของประเทศที่แตกต่างกัน .
intervariatal สหสาขาวิชาคือ .
มีหลายพันธุ์ของสหสาขาวิชาภาษาอังกฤษเป็น intervarietal วิธีการของการสื่อสารจากมุมมองของสหสาขาวิชาลําโพงไม่รับรู้เป็นสุดโต่ง " พวกเขาเป็นผู้ใช้ภาษาอังกฤษ ไม่ว่าดำภาษาอังกฤษ ชั้นต่ำ หรือ alabaman นักท่องเที่ยว " ( แบ็กซ์เตอร์ 1980 ) ผู้ฟังสามารถใด ๆลำโพงภาษาอังกฤษพื้นเมืองหรือชาวต่างประเทศ . นอกจากนี้ ประสบการณ์ชี้ให้เห็นความต้องการของผู้เรียนเพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับความเข้าใจ intervariatal พูดภาษาอังกฤษในใบหน้าเพื่อใบหน้าปฏิสัมพันธ์ .เท่าที่พูดภาษาอังกฤษที่เกี่ยวข้องได้รับการออกเสียง ( RP ) ไม่อาจถือเป็นรุ่นสุดท้าย " การชอบสำเนียงพื้นเมืองไม่มีจุดมุ่งหมายส่วนใหญ่ของผู้เรียน " ( เจนกินส์ 1998 )สมมติฐานนี้ยังได้รับการยืนยันโดย สเติร์น ( 1992 ) ตั้งแต่ที่เธอบันทึกว่า การสอนภาษา การดูเป็นบวกมากขึ้นกว่ามันในอดีตของการดำรงอยู่ของความหลากหลายของภาษา ภาษาถิ่น และ sociolects ภายในชุมชน
ยอมรับคำพูดที่ว่าภาษาอังกฤษได้เสมอลักษณะความหลากหลายของประธานาธิบดีข้อความ TESOL ( 1999 ) แสดงความไม่พอใจว่า ความหลากหลายนี้ได้ถูกมองว่าเป็นพลัง . ความหลากหลายนี้สะท้อนให้เห็นถึงโลก การแพร่กระจายของภาษาอังกฤษ -- แนวโน้มที่ได้รับการเร่งของโลกาภิวัตน์ " ( อ้างแล้ว )
คือ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย คณะทํางาน
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย คณะ หมายถึง การทำงานของ อังกฤษ ไม่กำหนดรูปแบบของภาษาดังนั้นมันจึงเป็นกังวลกับการใช้ภาษาอังกฤษ โดยประชาชนของประเทศและวัฒนธรรมที่แตกต่างกันในการที่จะสื่อสารกับคนอื่น มันเป็นแนวคิดที่แตกต่างจากภาษาอังกฤษพื้นฐาน มันแตกต่างจากภาษาอังกฤษเพื่อวัตถุประสงค์เฉพาะ ( ESP ) เช่นกัน ในความรู้สึกว่ามันไม่ จำกัด ไปยังโดเมนที่เฉพาะเจาะจงใด ๆหรือสนามในความสัมพันธ์ Hardin ( 1979 ) ได้ชี้ให้เห็นความจริงที่ว่าง่าย ไม่สามารถสื่อสารระหว่างประเทศจะลดลงในช่วง จำกัด และรูปแบบของการสื่อสาร ซึ่งผมคิดว่า ลักษณะของพลังจิต และจะเห็นเป็นผลรวมของทุกประเภทของ esps เนื่องจากมันเป็นภาษาไม่ได้เป็นคลังข้อมูล "
สหสาขาวิชาไม่เทียม
แม้ว่าสถานของภาษาได้ดี เรียกว่านานาชาติหมายถึงการสื่อสารที่เป็นคริสตัล ( 1992 ) รายงาน หลายประเทศส่งวิทยุ มันไม่มีเจ้าของภาษาดังนั้นสหสาขาวิชาที่แตกต่างจากภาษาในความรู้สึกว่าหลังมีเทียม ในความเป็นจริงภาษาอังกฤษเป็นภาษาพิเศษธรรมชาติสามารถได้รับความชื่นชมนานาชาติ" เป็นครั้งแรกที่เป็นภาษาธรรมชาติได้บรรลุสถานะของการระหว่างประเทศ ( สากล ) " ภาษา ( kachru 1982 ) ถ้าเราสามารถยอมรับ prodromou ( 1988 ) ขนานระหว่างภาษาอังกฤษในบรรยากาศนานาชาติ และพีชคณิต อีกครั้งหลังไม่ได้จริงหมายถึงการสื่อสารของมนุษย์
สหสาขาวิชา คือ ข้ามวัฒนธรรม
นักเรียนก็จะต้องเตรียมพร้อมที่จะใช้ภาษาอังกฤษในสถานการณ์ที่ไม่รู้จักซึ่งเป็นลักษณะการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมทางภาษาและวัฒนธรรม . ความหลากหลายในผู้เรียนภูมิหลังทางวัฒนธรรมและรูปแบบของภาษาอังกฤษรอบโลก คือความจริง ตระหนักถึงความจริงที่ว่าวัตถุประสงค์ในสหสาขาวิชาคือการสื่อสารข้ามวัฒนธรรมที่กว้างขึ้น , แบ็กซ์เตอร์ ( 1980 ) บันทึกว่า นักเรียนต้องฝึกฟังภาษาอังกฤษในโลกจริงพวกเขาได้มีโอกาสที่จะได้ยินจริงพูดภาษาอังกฤษกับการสืบทอดความหลากหลาย ตามที่สนับสนุนผู้บุกเบิกของสหสาขาวิชา สมิธ ( 1983 ) ได้เสนอค่าฟรีหรือสากลภาษาอังกฤษที่ค่อนข้างอิสระมีพื้นฐานทางวัฒนธรรม แต่สามารถแสดง อธิบายและแสดงให้เห็นถึงวัฒนธรรมที่มีความแข็งแรงเท่ากัน
สหสาขาวิชา คือ วัฒนธรรม
unpredictability ของภาษาอังกฤษที่กล่าวถึงข้างต้น ในมือข้างหนึ่งและภูมิหลังทางวัฒนธรรมของตนซึ่งช่วงในอื่น ๆ , portrays วัฒนธรรมมุมมองสำหรับภาษาอังกฤษสภาพนานาชาติ อนุมัติตำแหน่งนี้ Campbell et al . ( 1980 ) หมายเหตุ ; " เป็นหลักการสำคัญของสหสาขาวิชาคือว่าเมื่อผู้พูดมากกว่าหนึ่งประเทศ หรือวัฒนธรรม โต้ตอบมากกว่าหนึ่งชุดของสังคมและวัฒนธรรม สมมติฐานจะในการดำเนินงาน " มันคุ้มค่าที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย คณะจะไม่กล่าวถึงเดอหรือทําลายเน้นความสนใจในวัฒนธรรมแต่มันคือการบอกว่า ภาษาอังกฤษวัฒนธรรมไม่อ้างอิง แต่เพียงผู้เดียว จุดนี้ยังเน้นในท้ายเรือ ( 1992 ) เป็นบันทึก " ในการเรียนการสอนภาษาอังกฤษเป็นภาษานานาชาติจะไม่มี โดยเฉพาะวัฒนธรรมซึ่งภาษาที่สองอาจจะเกี่ยวข้องกับ " ( อ้างแล้ว ) . .
สหสาขาวิชาที่เป็นสากล
" ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่ใช้บ่อยที่สุดในการค้าระหว่างประเทศและการทูตและการท่องเที่ยวที่ถูกศึกษาโดยคนมากกว่าภาษาอื่น ๆ " ( Smith 1983 ) คริสตัล ( 1992 ) รายงานที่ไม่ได้พูดภาษาอังกฤษมีมากกว่าสองในสามของลำโพงที่อาจเกิดขึ้นนี้ดูเหมือนว่าจะมีขอบที่เหมาะสม ให้เหตุผลว่า ภาษาอังกฤษ ในการตั้งค่าสากล ไม่ได้เป็นของคนใดคนหนึ่ง กลุ่มของคน ในความเป็นจริงผู้คนจากประเทศที่แตกต่างกันทั่วโลกอาจใช้ที่สำคัญสำหรับหลากหลายเหตุผล ภายใต้เงื่อนไขเหล่านี้สำหรับการเอาชนะความเข้าใจผิดกระบวนการของการปรับตัวซึ่งกันและกันในหมู่ interactors โดยอัตโนมัติอาจถูกเปิดใช้งาน
เป็นกรณีทั่วไปสมิธ ( 1983 ) รายงานว่า นายกรัฐมนตรีเยอรมัน และฝรั่งเศสนายกรัฐมนตรีพูดภาษาอังกฤษขณะที่มีการเจรจาลับ ตัวอย่างนี้ ไม่ได้หมายความว่า เป็นสัญญลักษณ์ของ diminishing ภาษาหรือวัฒนธรรม แต่มันแสดงให้เห็นว่า เป็นการเข้าถึงทรัพยากรที่มีอยู่ทั้งหมด ภาษาอังกฤษใช้เป็นพลังงานในการสร้างความเข้าใจร่วมกันภาพนี้ได้ถูกดึงดูด Campbell et al . ( 1982 ) เพื่อยืนยันว่า " สหสาขาวิชาสามารถรวบรัดถูกกำหนดเป็นภาษาอังกฤษ ทั้งหมดของภาษาและภาษาด้าน ซึ่งจะใช้เป็นพาหนะสำหรับการสื่อสารระหว่างผู้พูดภาษา รวมทั้งระหว่างการรวมกันของเจ้าของภาษาและไม่ใช่ลําโพง " ใด ๆ .
คล้ายกับตำแหน่งเหล่านี้ แต่ในวิธีที่แตกต่างTESOL ( 1999 ) ประธานข้อความโต้แย้งสำหรับการเจริญเติบโตของภาษาอังกฤษเป็นภาษาของโลก” ในความเป็นจริง , กับการแพร่กระจายของโลกาภิวัตน์และ .
ทั่วโลกเริ่มสนใจในภาษาอังกฤษเน้นความต้องการวิธีการใหม่ในการสอนภาษาอังกฤษ แนวใหม่นี้เรียกว่าภาษาอังกฤษเป็นภาษานานาชาติ ( สหสาขาวิชา ) พื้นฐานของวิธีการนี้คือการรับรู้ของภาพที่ยอดเยี่ยมของโลกในแง่ของความสัมพันธ์ของมนุษย์ ทำให้เป็นไปได้โดยการปรับปรุงในด้านเทคโนโลยีการสื่อสาร ผลภาษาอังกฤษเป็นภาษานานาชาติ และหลายอื่น ๆที่มีชื่อคล้ายกันค่อนข้างมีการเสนอกรอบแนวคิดแทนได้แบบ ESL EFL / เก่า ระหว่างการนำเสนอรูปแบบเป็นภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศ หรือภายในประเทศ ( eiil ) สมิธ ( 1978 ) ; ภาษาอังกฤษเป็นภาษาเสริมระหว่างประเทศ ( eial ) สมิธ ( 1983 ) ; และภาษาอังกฤษเป็นภาษาของโลก ( ewl )นู๋แนน ( 1999 / 2000 ) ส่วนหนึ่งที่จะเอาชนะปัญหา และความไม่แน่ชัดของรุ่นก่อนหน้านี้ และส่วนหนึ่งเพื่อตอบสนองความต้องการการพัฒนาของผู้เรียน ที่ต้องได้รับผลกระทบจากกระบวนการโลกาภิวัตน์ สหสาขาวิชาเปิดลู่ทางใหม่สำหรับการวิจัยและการสืบสวนบทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษารูปแบบและข้อสมมติพื้นฐานของวัตถุประสงค์ของการตรวจสอบผลในที่สุดและการเปลี่ยนแปลงที่จะนำเกี่ยวกับ
มีภาษาอังกฤษเป็นภาษานานาชาติ ( สหสาขาวิชา )
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย คณะ หมายถึง การใช้ภาษาอังกฤษ โดยผู้คนที่แตกต่างกันของประเทศเพื่อสื่อสารกับคนอื่น
ภายใต้สมมติฐานพื้นฐานช่วงกว้างของความคาดหวังจากการริเริ่ม presupposes คุณภาพที่โดดเด่นบางอย่างในส่วนของ ดังนั้นงานนี้พยายามวางเสนอสมมติฐานจากมุมมองที่แตกต่างกันภายใต้กรอบใหม่ ตามสัดส่วนที่กว้างใหญ่ แต่สับสนและฟุ้งซ่านทรัพยากรที่มีอยู่ มันอ้างว่ากลางในสหสาขาวิชาการอัสสัมชัญที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย คณะ คือ บรรยายปฏิรูปการทำงาน ไม่เทียม intervarietal ข้ามวัฒนธรรม , สากล , ไทย , และระหว่างวัฒนธรรม ตามหัวเรื่องด้วยกันอาจจะถือเป็นหลักของวิธีการนี้
ภาษาอังกฤษเป็นภาษานานาชาติ .
เป็นภาษากลางของศตวรรษที่ผ่านมาและสหัสวรรษใหม่อังกฤษ เป็นหนึ่งในวิธีที่สำคัญที่สุดสำหรับการเข้าถึงทรัพยากรทางปัญญาและวิชาการของโลก แม้ว่า ชอว์ ( 1981 ) รู้จักมันเป็นร่องรอยของ colonism อังกฤษ หรือสัญลักษณ์ของลัทธิจักรวรรดินิยมทางวัฒนธรรมอเมริกัน , อังกฤษ ตอนนี้เห็นน้อยกว่าที่เป็นสัญลักษณ์ของลัทธิจักรวรรดินิยมและเป็นผู้สมัครได้ ภาษานานาชาติที่สำคัญที่สุดของโลก ( สมิธ kachru 1982 1983 ; ;alptekin &เจนกินส์ alptekin 1984 ; 1998 ) ณจุดนี้ในประวัติศาสตร์ของโลก ภาษาอังกฤษเป็นภาษาของการสื่อสารก่อนใหญ่กว้าง . มันถูกใช้เป็นห้องสมุดภาษาเป็นสื่อกลางของวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี และการค้าระหว่างประเทศ และในฐานะที่เป็นภาษาและส่วนติดต่อระหว่างประชาชาติของประเทศ
สหสาขาวิชาเป็นเชิงพรรณนา
แบ็กซ์เตอร์ ( 2523 ) ในลักษณะสหสาขาวิชาที่เป็นคำอธิบายของวิธีการทํางานวันนี้ทั่วโลกไม่ได้สั่งว่า ภาษาอังกฤษ ควรใช้ อนุมัติแบบขวาไม่เท่ากัน ใช้ประโยชน์จากเครื่องมือระหว่างประเทศนี้โดยตรงที่เกี่ยวข้องกับวิธีการที่ผู้คนใช้ภาษาอังกฤษเพื่อรักษาความสัมพันธ์ของพวกเขา ผลที่เกิดขึ้นของสายพันธุ์ที่แตกต่างกันของภาษาอังกฤษเป็นธรรมชาติ
คาดว่า .สหสาขาวิชา คือ ปฏิรูป .
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย คณะสามารถเป็นธรรมเป็นปฏิกิริยาธรรมชาติที่จะข้อด้อยของวิธีการดังกล่าว " แรงผลักดันแรกสำหรับวิธีการนี้พบในตระหนักถึงข้อบกพร่องของรุ่น EFL ESL " ( แบ็กซ์เตอร์ / 1980 ) สหสาขาวิชาการ ดังนั้น จึงเรียกร้องให้นานาชาติหน้าที่ของภาษาอังกฤษที่มีความถูกต้องมากกว่าอย่างใดอย่างหนึ่งหรือ ESL EFL . ดังนั้นจึงมีความสำเร็จใหม่พัฒนาเป็นผลจากการเติบโต และความคล้ายคลึงกันระหว่างโปรแกรม EFL ESL
interactors ในสหสาขาวิชาได้
สำหรับ EFL / ESL ที่ interactors จะคาดเดาได้ สหสาขาวิชา แต่เป็นลักษณะที่แตกต่างกันในแง่ของ interactors . ในสถานการณ์หนึ่ง interactor เสมอภาษาอังกฤษ , เจ้าของภาษา ในสถานการณ์ ESL ,การ interactors อาจจะไม่ได้พูดสื่อสารกับเจ้าของภาษาหรือปฏิสัมพันธ์อาจอยู่ระหว่าง 2 คนที่ไม่ใช่เจ้าของภาษาท้องถิ่น , การใช้ภาษาอังกฤษ interanationally . อย่างไรก็ตาม ในสหสาขาวิชาการ interactors สามารถคนชาติของประเทศที่แตกต่างกัน .
intervariatal สหสาขาวิชาคือ .
มีหลายพันธุ์ของสหสาขาวิชาภาษาอังกฤษเป็น intervarietal วิธีการของการสื่อสารจากมุมมองของสหสาขาวิชาลําโพงไม่รับรู้เป็นสุดโต่ง " พวกเขาเป็นผู้ใช้ภาษาอังกฤษ ไม่ว่าดำภาษาอังกฤษ ชั้นต่ำ หรือ alabaman นักท่องเที่ยว " ( แบ็กซ์เตอร์ 1980 ) ผู้ฟังสามารถใด ๆลำโพงภาษาอังกฤษพื้นเมืองหรือชาวต่างประเทศ . นอกจากนี้ ประสบการณ์ชี้ให้เห็นความต้องการของผู้เรียนเพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับความเข้าใจ intervariatal พูดภาษาอังกฤษในใบหน้าเพื่อใบหน้าปฏิสัมพันธ์ .เท่าที่พูดภาษาอังกฤษที่เกี่ยวข้องได้รับการออกเสียง ( RP ) ไม่อาจถือเป็นรุ่นสุดท้าย " การชอบสำเนียงพื้นเมืองไม่มีจุดมุ่งหมายส่วนใหญ่ของผู้เรียน " ( เจนกินส์ 1998 )สมมติฐานนี้ยังได้รับการยืนยันโดย สเติร์น ( 1992 ) ตั้งแต่ที่เธอบันทึกว่า การสอนภาษา การดูเป็นบวกมากขึ้นกว่ามันในอดีตของการดำรงอยู่ของความหลากหลายของภาษา ภาษาถิ่น และ sociolects ภายในชุมชน
ยอมรับคำพูดที่ว่าภาษาอังกฤษได้เสมอลักษณะความหลากหลายของประธานาธิบดีข้อความ TESOL ( 1999 ) แสดงความไม่พอใจว่า ความหลากหลายนี้ได้ถูกมองว่าเป็นพลัง . ความหลากหลายนี้สะท้อนให้เห็นถึงโลก การแพร่กระจายของภาษาอังกฤษ -- แนวโน้มที่ได้รับการเร่งของโลกาภิวัตน์ " ( อ้างแล้ว )
คือ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย คณะทํางาน
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย คณะ หมายถึง การทำงานของ อังกฤษ ไม่กำหนดรูปแบบของภาษาดังนั้นมันจึงเป็นกังวลกับการใช้ภาษาอังกฤษ โดยประชาชนของประเทศและวัฒนธรรมที่แตกต่างกันในการที่จะสื่อสารกับคนอื่น มันเป็นแนวคิดที่แตกต่างจากภาษาอังกฤษพื้นฐาน มันแตกต่างจากภาษาอังกฤษเพื่อวัตถุประสงค์เฉพาะ ( ESP ) เช่นกัน ในความรู้สึกว่ามันไม่ จำกัด ไปยังโดเมนที่เฉพาะเจาะจงใด ๆหรือสนามในความสัมพันธ์ Hardin ( 1979 ) ได้ชี้ให้เห็นความจริงที่ว่าง่าย ไม่สามารถสื่อสารระหว่างประเทศจะลดลงในช่วง จำกัด และรูปแบบของการสื่อสาร ซึ่งผมคิดว่า ลักษณะของพลังจิต และจะเห็นเป็นผลรวมของทุกประเภทของ esps เนื่องจากมันเป็นภาษาไม่ได้เป็นคลังข้อมูล "
สหสาขาวิชาไม่เทียม
แม้ว่าสถานของภาษาได้ดี เรียกว่านานาชาติหมายถึงการสื่อสารที่เป็นคริสตัล ( 1992 ) รายงาน หลายประเทศส่งวิทยุ มันไม่มีเจ้าของภาษาดังนั้นสหสาขาวิชาที่แตกต่างจากภาษาในความรู้สึกว่าหลังมีเทียม ในความเป็นจริงภาษาอังกฤษเป็นภาษาพิเศษธรรมชาติสามารถได้รับความชื่นชมนานาชาติ" เป็นครั้งแรกที่เป็นภาษาธรรมชาติได้บรรลุสถานะของการระหว่างประเทศ ( สากล ) " ภาษา ( kachru 1982 ) ถ้าเราสามารถยอมรับ prodromou ( 1988 ) ขนานระหว่างภาษาอังกฤษในบรรยากาศนานาชาติ และพีชคณิต อีกครั้งหลังไม่ได้จริงหมายถึงการสื่อสารของมนุษย์
สหสาขาวิชา คือ ข้ามวัฒนธรรม
นักเรียนก็จะต้องเตรียมพร้อมที่จะใช้ภาษาอังกฤษในสถานการณ์ที่ไม่รู้จักซึ่งเป็นลักษณะการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมทางภาษาและวัฒนธรรม . ความหลากหลายในผู้เรียนภูมิหลังทางวัฒนธรรมและรูปแบบของภาษาอังกฤษรอบโลก คือความจริง ตระหนักถึงความจริงที่ว่าวัตถุประสงค์ในสหสาขาวิชาคือการสื่อสารข้ามวัฒนธรรมที่กว้างขึ้น , แบ็กซ์เตอร์ ( 1980 ) บันทึกว่า นักเรียนต้องฝึกฟังภาษาอังกฤษในโลกจริงพวกเขาได้มีโอกาสที่จะได้ยินจริงพูดภาษาอังกฤษกับการสืบทอดความหลากหลาย ตามที่สนับสนุนผู้บุกเบิกของสหสาขาวิชา สมิธ ( 1983 ) ได้เสนอค่าฟรีหรือสากลภาษาอังกฤษที่ค่อนข้างอิสระมีพื้นฐานทางวัฒนธรรม แต่สามารถแสดง อธิบายและแสดงให้เห็นถึงวัฒนธรรมที่มีความแข็งแรงเท่ากัน
สหสาขาวิชา คือ วัฒนธรรม
unpredictability ของภาษาอังกฤษที่กล่าวถึงข้างต้น ในมือข้างหนึ่งและภูมิหลังทางวัฒนธรรมของตนซึ่งช่วงในอื่น ๆ , portrays วัฒนธรรมมุมมองสำหรับภาษาอังกฤษสภาพนานาชาติ อนุมัติตำแหน่งนี้ Campbell et al . ( 1980 ) หมายเหตุ ; " เป็นหลักการสำคัญของสหสาขาวิชาคือว่าเมื่อผู้พูดมากกว่าหนึ่งประเทศ หรือวัฒนธรรม โต้ตอบมากกว่าหนึ่งชุดของสังคมและวัฒนธรรม สมมติฐานจะในการดำเนินงาน " มันคุ้มค่าที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย คณะจะไม่กล่าวถึงเดอหรือทําลายเน้นความสนใจในวัฒนธรรมแต่มันคือการบอกว่า ภาษาอังกฤษวัฒนธรรมไม่อ้างอิง แต่เพียงผู้เดียว จุดนี้ยังเน้นในท้ายเรือ ( 1992 ) เป็นบันทึก " ในการเรียนการสอนภาษาอังกฤษเป็นภาษานานาชาติจะไม่มี โดยเฉพาะวัฒนธรรมซึ่งภาษาที่สองอาจจะเกี่ยวข้องกับ " ( อ้างแล้ว ) . .
สหสาขาวิชาที่เป็นสากล
" ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่ใช้บ่อยที่สุดในการค้าระหว่างประเทศและการทูตและการท่องเที่ยวที่ถูกศึกษาโดยคนมากกว่าภาษาอื่น ๆ " ( Smith 1983 ) คริสตัล ( 1992 ) รายงานที่ไม่ได้พูดภาษาอังกฤษมีมากกว่าสองในสามของลำโพงที่อาจเกิดขึ้นนี้ดูเหมือนว่าจะมีขอบที่เหมาะสม ให้เหตุผลว่า ภาษาอังกฤษ ในการตั้งค่าสากล ไม่ได้เป็นของคนใดคนหนึ่ง กลุ่มของคน ในความเป็นจริงผู้คนจากประเทศที่แตกต่างกันทั่วโลกอาจใช้ที่สำคัญสำหรับหลากหลายเหตุผล ภายใต้เงื่อนไขเหล่านี้สำหรับการเอาชนะความเข้าใจผิดกระบวนการของการปรับตัวซึ่งกันและกันในหมู่ interactors โดยอัตโนมัติอาจถูกเปิดใช้งาน
เป็นกรณีทั่วไปสมิธ ( 1983 ) รายงานว่า นายกรัฐมนตรีเยอรมัน และฝรั่งเศสนายกรัฐมนตรีพูดภาษาอังกฤษขณะที่มีการเจรจาลับ ตัวอย่างนี้ ไม่ได้หมายความว่า เป็นสัญญลักษณ์ของ diminishing ภาษาหรือวัฒนธรรม แต่มันแสดงให้เห็นว่า เป็นการเข้าถึงทรัพยากรที่มีอยู่ทั้งหมด ภาษาอังกฤษใช้เป็นพลังงานในการสร้างความเข้าใจร่วมกันภาพนี้ได้ถูกดึงดูด Campbell et al . ( 1982 ) เพื่อยืนยันว่า " สหสาขาวิชาสามารถรวบรัดถูกกำหนดเป็นภาษาอังกฤษ ทั้งหมดของภาษาและภาษาด้าน ซึ่งจะใช้เป็นพาหนะสำหรับการสื่อสารระหว่างผู้พูดภาษา รวมทั้งระหว่างการรวมกันของเจ้าของภาษาและไม่ใช่ลําโพง " ใด ๆ .
คล้ายกับตำแหน่งเหล่านี้ แต่ในวิธีที่แตกต่างTESOL ( 1999 ) ประธานข้อความโต้แย้งสำหรับการเจริญเติบโตของภาษาอังกฤษเป็นภาษาของโลก” ในความเป็นจริง , กับการแพร่กระจายของโลกาภิวัตน์และ .
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- คุณไปเถอะฉันอยู่ได้
- โอนไปแล้ว
- And we both live close
- ฉันคุ้ยเคยกับการไปไหนๆคนเดียวและมีความเป
- routine care
- ฉันคุ้ยเคยกับการไปไหนๆคนเดียวและมีความเป
- ผมจะแต่งงาน
- ต้อนรับรถ BMW ใหม่ล่าสุด
- ลักษณะ
- I have a fever and not because there is
- แม่ค้า
- แต่หล่อนแค่สอนว่าอย่างหวังมากเกินไป เผื่
- ซาลซ์บูร์ก เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดลำดับที
- In a Domestic partnership
- เป็นวันหยุด
- Seems to be punished.
- ช่องทางติดต่อ
- bangkok เป็นสถานที่ที่ดี
- the aztecs of mexico knew about chocolat
- study abord
- Rock music sometimes may be sound distur
- โอนไปแล้ว
- มหาวิทยาลัยในฝันมหาวิทยาลัยที่มีความร่มร
- No, it's enough fish in the middle.
