My name is Kewalin Butdee. My nick

My name is Kewalin Butdee. My nick name is Fam. I was born on September 26, 1992, in Surin province, Thailand eyes and my hair is long. I am strong and healthy. I like Black color. My favorite foods are Pad Thai and Tom yum. My hobbies are running, singing, swimming with my friends, father name is Yutthapong Butdee, he is a soldier. He is a very good father who works very hard to take good care of the family. My mother name is Jaithip Butdee, she is a housewife. She is a very good mother who works hard for everyone in the family such as cooking, washing the clothes and taking us to school every day. I have a younger brother. His name is Pongsathorn Butdee, he is a student. He likes to play a football. And He is lovely for me.
When I was five years old, my mother told me that I needed to attend Kindergarten at Ratchada School since 1996 to 1998. My life used to be in my mother’s eyes, and then became a burden of my teachers. Those five years were the happiest time in my memory. I remember that I cried every day because I would like to return to my home. Therefore, the teacher always comforted me to sleep before other children. I did not need to worry about anything; teachers just gave me a little homework, so I had so much time to play with my brother and my neighbors. Every day was a holiday! I had only one teacher. I had many friends. When I was young I enjoyed with my friends very much because there were so many activities I can do with my friends. My school was near my house and I always walked to the school.
In primary school, I studied at Ratchada School since 1999 to 2004. Here, I had many friends and they were very kind. I had a best friend. His nickname is Pad, Who always made me smile because he is a funny guy and I love him (He is a Homosexual). At my third grade I felt in love with English language because I attended to the extra tutorial class with KruLek and KruPrajong. I impressed my tutors for teaching me about English and for making me raised up to the top of my class.
When I studied in the fifth grade, I joined many fun activities. For example, Sport day which I was appointed as a drum major with my friends. I was excited and happy very much. When I saw people clapping at us, I smiled at them all.
My high school life, I studied at Strisuksa Roi-Et School since 2004 to 2010. When I was in seventh grade, I did not speak to anyone because I did not know how to start making friend with strangers. I only talked with a few students in my class. My friend at the primary school and I did not study at the same high school. At the beginning, it was hard to make friends, the other students always came to talk to me first.Later, when we got closer, I turned to be a talkative person even my friends begged me to stop talking. Whenever my friends were in trouble, I was always with them to help them.No matter it is a big or small problem, I never hesitated to help them.Soon after I had a good sense of humor, I was the entertainer of the group.
My eleventh grade in High school, I was appointed as a class leader.My responsibility was to check the classmate name every morning. But I was always late for school every day so the deputy did it for me.Soon after, a teacher knew that I was always late in the morning, thus I was punished. This period was the memorable time because it was the most long-lasting,I was both happy and sad. In this school I had many friends, they were very good. I started to play Volleyball then I turned to be the school representative.
I had a boyfriend, his name is Nee-No, and we dated since tenth grade. We got along so well. Our parents knew everything about us. In sports day, I was a team presenter. He took good care of me all day long. After school, we went to a tutorial class together every day. We always went to the school together; he picked up me to school in the morning and dropped me at my home in the evening. My friend said Am and I are like twins, our look and shape are similar. We split at the twelfth grade because he had no time for me and he was with his friends more than me. That moment, I was very sad and it made me became a little naughty.However, I never missed any class because it is the most important thing in my life. I started a night out with friends, because I would graduate soon so I should be happy. My high school life at that time, I felt free. And I loved this moment.
In 2011, I graduated from high school. In the same year, I tried so hard to enter university, I passed the exam for aviation business of Rajabhat Suandusit university (Hua-Hin Campus). I went to school foundation language at Hua-Hin. I met many friends of different schools. I had a lot of experience. I wanted to study there, because I wanted to be a flight attendant. Nevertheless, I was not allowed to study there because the university is at the southern, it is far from my home. I felt so sad because I wanted to study at Rajabhat Suandusit University. However, studying at Rajabhat Mahasarakham University which has a nice environmentmakes me feel love this university. I have met many great friends. Especially I have studied with a nice teacher, he is Mr.Sathit but my classmate and I usually call him Ajarn Noriko. He has a great sense of humor that is the reason we loved him.
When I was a trainee teacher, the trainer teacher me everything. I practice speaking English with foreigners. I have friends who are studying in different universities. I had so many experiences, for instance having the conversation with foreigners, teaching students, helping trainer teacher, etc. I was so excited and I took a lot of pictures with my students. It makes me happy in doing this work. When I was in Maha Sarakham, I had many friends. I liked to make friends. I was with them all the time. We went to many places and parties together, we also went to the cinema theatre and eat together. I really enjoyed these moments. My best friends are Bell, Bowy, Fluckky, and Mint. I do enjoy spending time with them, because they are so nice. But actually my best friends are my parents, and my brother. I can talk about all the topics with them, whenever I have a problem, they are always with me to help me. Whenever I feel hopeless, I always think of them. I am the lucky one in the world to be a part of a nice family.
These and the rest of the times in my life (all 21 years of it) have made me who I am. They’ve taught me valuable lessons and given me beautiful experiences. To me, this is like all the rest of my first times. I’m going to start something I’ve never done before. If course, that means all sorts of new challenges as well, but it’s because look forward to this first time with optimism and hope. I asked for myself what I’m going to write about. On the other hand, I think I am still a child. I have a lifetime ahead of me, to live, to learn and to grow. There are stories of experiences I’ve had and all of about.
Even though the time changes. I will never change myself. My story is still precious and meaningful. In the past, there might be many obstacles to test my patience and make me become stronger and go through those barricades easily.

My name is Kewalin Butdee. My nick name is Fam. I was born on September 26, 1992, in Surin province, Thailand eyes and my hair is long. I am strong and healthy. I like Black color. My favorite foods are Pad Thai and Tom yum. My hobbies are running, singing, swimming with my friends,  father name is Yutthapong Butdee, he is a soldier. He is a very good father who works very hard to take good care of the family. My mother name is Jaithip Butdee, she is a housewife. She is a very good mother who works hard for everyone in the family such as cooking, washing the clothes and taking us to school every day. I have a younger brother. His name is Pongsathorn Butdee, he is a student. He likes to play a football. And He is lovely for me.
 When I was five years old, my mother told me that I needed to attend Kindergarten at Ratchada School since 1996 to 1998. My life used to be in my mother’s eyes, and then became a burden of my teachers. Those five years were the happiest time in my memory. I remember that I cried every day because I would like to return to my home. Therefore, the teacher always comforted me to sleep before other children. I did not need to worry about anything; teachers just gave me a little homework, so I had so much time to play with my brother and my neighbors. Every day was a holiday! I had only one teacher. I had many friends. When I was young I enjoyed with my friends very much because there were so many activities I can do with my friends. My school was near my house and I always walked to the school.
In primary school, I studied at Ratchada School since 1999 to 2004. Here, I had many friends and they were very kind. I had a best friend. His nickname is Pad, Who always made me smile because he is a funny guy and I love him (He is a Homosexual). At my third grade I felt in love with English language because I attended to the extra tutorial class with KruLek and KruPrajong. I impressed my tutors for teaching me about English and for making me raised up to the top of my class.
When I studied in the fifth grade, I joined many fun activities. For example, Sport day which I was appointed as a drum major with my friends. I was excited and happy very much. When I saw people clapping at us, I smiled at them all. 
My high school life, I studied at Strisuksa Roi-Et School since 2004 to 2010. When I was in seventh grade, I did not speak to anyone because I did not know how to start making friend with strangers. I only talked with a few students in my class. My friend at the primary school and I did not study at the same high school. At the beginning, it was hard to make friends, the other students always came to talk to me first.Later, when we got closer, I turned to be a talkative person even my friends begged me to stop talking. Whenever my friends were in trouble, I was always with them to help them.No matter it is a big or small problem, I never hesitated to help them.Soon after I had a good sense of humor, I was the entertainer of the group.
My eleventh grade in High school, I was appointed as a class leader.My responsibility was to check the classmate name every morning. But I was always late for school every day so the deputy did it for me.Soon after, a teacher knew that I was always late in the morning, thus I was punished. This period was the memorable time because it was the most long-lasting,I was both happy and sad. In this school I had many friends, they were very good. I started to play Volleyball then I turned to be the school representative. 
I had a boyfriend, his name is Nee-No, and we dated since tenth grade. We got along so well. Our parents knew everything about us. In sports day, I was a team presenter. He took good care of me all day long. After school, we went to a tutorial class together every day. We always went to the school together; he picked up me to school in the morning and dropped me at my home in the evening. My friend said Am and I are like twins, our look and shape are similar. We split at the twelfth grade because he had no time for me and he was with his friends more than me. That moment, I was very sad and it made me became a little naughty.However, I never missed any class because it is the most important thing in my life. I started a night out with friends, because I would graduate soon so I should be happy. My high school life at that time, I felt free. And I loved this moment.
In 2011, I graduated from high school. In the same year, I tried so hard to enter university, I passed the exam for aviation business of Rajabhat Suandusit university (Hua-Hin Campus). I went to school foundation language at Hua-Hin. I met many friends of different schools. I had a lot of experience. I wanted to study there, because I wanted to be a flight attendant. Nevertheless, I was not allowed to study there because the university is at the southern, it is far from my home. I felt so sad because I wanted to study at Rajabhat Suandusit University. However, studying at Rajabhat Mahasarakham University which has a nice environmentmakes me feel love this university. I have met many great friends. Especially I have studied with a nice teacher, he is Mr.Sathit but my classmate and I usually call him Ajarn Noriko. He has a great sense of humor that is the reason we loved him.
 When I was a trainee teacher, the trainer teacher me everything. I practice speaking English with foreigners. I have friends who are studying in different universities. I had so many experiences, for instance having the conversation with foreigners, teaching students, helping trainer teacher, etc. I was so excited and I took a lot of pictures with my students. It makes me happy in doing this work. When I was in Maha Sarakham, I had many friends. I liked to make friends. I was with them all the time. We went to many places and parties together, we also went to the cinema theatre and eat together. I really enjoyed these moments. My best friends are Bell, Bowy, Fluckky, and Mint. I do enjoy spending time with them, because they are so nice. But actually my best friends are my parents, and my brother. I can talk about all the topics with them, whenever I have a problem, they are always with me to help me. Whenever I feel hopeless, I always think of them. I am the lucky one in the world to be a part of a nice family.
These and the rest of the times in my life (all 21 years of it) have made me who I am. They’ve taught me valuable lessons and given me beautiful experiences. To me, this is like all the rest of my first times. I’m going to start something I’ve never done before. If course, that means all sorts of new challenges as well, but it’s because look forward to this first time with optimism and hope. I asked for myself what I’m going to write about. On the other hand, I think I am still a child. I have a lifetime ahead of me, to live, to learn and to grow. There are stories of experiences I’ve had and all of about.
Even though the time changes. I will never change myself. My story is still precious and meaningful. In the past, there might be many obstacles to test my patience and make me become stronger and go through those barricades easily.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

ชื่อของฉันคือ Kewalin Butdee ชื่อเล่นของฉันคือ Fam ผมเกิด 26 กันยายน 1992 จังหวัดสุรินทร์ ไทย ผมอายุ 22 ปี . สีผิวของฉันเป็น oli ตา และผมยาว ฉันแข็งแรง และมีสุขภาพดี ชอบสีดำ อาหารโปรดของฉันคือ ผัดไทยและต้มยำ งานอดิเรกของฉันคือทำงาน ร้องเพลง ว่ายน้ำกับเพื่อนของฉัน บางครั้งผมไปออกไปเที่ยวกับเพื่อน ฉันมีครอบครัวที่น่ารัก ชื่อพ่อของฉันคือ Yutthapong Butdee เขาเป็นทหาร เขาเป็นพ่อดีที่ทำงานหนักมากเพื่อดูแลครอบครัวที่ดี ชื่อแม่ของฉันคือ Jaithip Butdee เธอก็เป็นแม่บ้าน เธอเป็นแม่ดีที่ทำงานหนักสำหรับทุกคนในครอบครัวเช่นทำอาหาร ซักเสื้อผ้า และนำเราไปโรงเรียนทุกวัน ฉันมีน้องชายเป็น พงษธร Butdee เป็นชื่อของเขา เขาเป็นนักเรียน ชอบเล่นฟุตบอลเป็น และคงจะน่ารักสำหรับฉัน เมื่ออายุ 5 ปี แม่บอกฉันว่า ฉันจำเป็นต้องเข้าอนุบาลโรงเรียนรัชดาตั้งแต่ปี 1996-1998 ชีวิตเคยอยู่ในสายตาของแม่ของฉัน และกลายเป็น ภาระของครูของฉันแล้ว ปีที่ 5 เวลาสุขในความทรงจำได้ อย่าลืมว่า ข้าทุกวัน เพราะอยากจะกลับไปบ้านของฉัน ดังนั้น ครูเสมอ comforted ฉันนอนก่อนเด็กอื่น ๆ ฉันไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับอะไร ครูเพียงให้ฉันบ้านน้อย ดังนั้นฉันได้มากเวลาเล่นกับน้องและเพื่อนบ้านของฉัน ทุกวันมีวันหยุด ผมครูหนึ่งเท่านั้น ฉันมีเพื่อนมากมาย เมื่อหนุ่ม สะอาด มีเพื่อนมาก เพราะมีกิจกรรมมากมายที่ทำกับเพื่อนของฉัน โรงเรียนของฉันถูกใกล้บ้านของฉัน และฉันจะเดินไปโรงเรียนในโรงเรียน เรียนโรงเรียนรัชดาตั้งแต่ปี 1999-2004 ที่นี่ ผมเพื่อน และพวกเขาดี ผมมีเพื่อนที่ดีที่สุด ชื่อเล่นของเขาเป็นแผ่น ที่จะทำให้ฉันยิ้มได้เนื่องจากเขาเป็นคนตลก และรักเขา (เขาเป็นคนรักร่วมเพศ) ในชั้นประถมศึกษาปีที่สามของฉัน ฉันรู้สึกรักภาษาอังกฤษเนื่องจากฉันเข้าร่วมคลาสบทสอนพิเศษ KruLek และ KruPrajong ผมประทับใจของฉันสอนสอนเกี่ยวกับภาษาอังกฤษ และทำให้ฉันยกขึ้นด้านบนของชั้นของฉันเมื่อเรียนในชั้นประถมศึกษาปี 5 ฉันเข้าร่วมหลาย ๆ กิจกรรมสนุกสนาน ตัวอย่าง กีฬาวันที่ฉันถูกแต่งตั้งเป็นวิชากลองกับเพื่อนของฉัน ผมตื่นเต้น และมีความสุขมาก เมื่อผมเห็นคนปรบมือที่เรา ฉันยิ้มที่พวกเขาทั้งหมด ชีวิตมัธยม เรียนโรงเรียนร้อยเอ็ด Strisuksa ตั้งแต่ 2004-2010 เมื่อผมอยู่ในชั้นประถมศึกษาปีที่เจ็ด ฉันไม่ได้พูดกับใคร เพราะผมไม่รู้วิธีการเริ่มทำเพื่อนกับคนแปลกหน้า ผมเพียงพูดคุยกับนักเรียนกี่ในชั้นเรียนของฉัน เพื่อนที่โรงเรียนประถม และไม่ได้เรียนที่โรงเรียนเดียวกัน ต้น มันยากที่จะทำให้เพื่อน นักเรียนอื่น ๆ เสมอมาคุยกับผมครั้งแรกต่อมา เมื่อเราได้ใกล้ชิด ฉันเปิดเป็น คนช่างพูดแม้กระทั่งเพื่อนขอร้องให้หยุดพูด เมื่อเพื่อนมีปัญหา ผมเสมอกับพวกเขาเพื่อช่วยให้พวกเขาไม่ว่าจะเป็นปัญหาเล็ก หรือใหญ่ ฉันไม่ hesitated เพื่อช่วยในการเร็ว ๆ นี้หลังจากที่ผมมีความรู้สึกที่ดีของอารมณ์ขัน ฉันเป็นนักร้องของกลุ่มเกรดที่สิบเอ็ดของฉันในโรงเรียนมัธยม ฉันถูกแต่งตั้งเป็นผู้นำระดับผมได้ตรวจสอบชื่อเหล่าทุกเช้า แต่ผมจะสายสำหรับโรงเรียนทุกวันเพื่อรองทำให้ฉันหลังจาก ครูรู้ว่า ผมจะสายในตอนเช้า ดังนั้น ฉันถูกลงโทษ รอบระยะเวลานี้เป็นเวลาน่าจดจำ เพราะไม่มีที่สุดยาวนาน มีทั้งสุข และเศร้า โรงเรียนนี้ มีเพื่อนมาก พวกเขาดีมาก ผมเริ่มเล่นวอลเลย์บอล แล้วฉันเปิดเป็น ตัวแทนโรงเรียน ผมแฟน ชื่อของเขาคือณีไม่มี และเราลงตั้งแต่เกรดสิบ เราไปต่อได้ดี พ่อแม่ของเรารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเรา ในวันกีฬา ผมเสนอทีมงาน เขาเอาดีดูแลฉันตลอดทั้งวัน หลังเลิกเรียน เราไปเรียนบทสอนกันทุกวัน เราจะไปโรงเรียนด้วยกัน เขารับฉันไปโรงเรียนในตอนเช้า และลดลงฉันที่บ้านของฉันในตอนเย็น เพื่อนของฉันกล่าวว่า ฉัน และจะเหมือนฝาแฝด ลักษณะ และรูปร่างของเราจะคล้ายกัน เราแบ่งเกรดสิบสองที่ เพราะเขาไม่มีเวลาสำหรับฉัน และเขากับเพื่อนเขามากกว่าฉัน ก็ ผมเศร้ามาก และมันทำให้ผมกลายเป็นเล็กน้อยซนอย่างไรก็ตาม ฉันไม่เคยพลาดคลาสใด ๆ เนื่องจากเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตของฉัน ผมเริ่มเที่ยวกลางคืนกับเพื่อน เพราะฉันจะศึกษาเร็ว ๆ นี้ดังนั้นผมควรจะมีความสุข ชีวิตมัธยมที่ ฉันรู้สึกฟรี และฉันรักเวลานี้ใน 2011 จบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยม ในปีเดียวกัน ฉันพยายามอย่างหนักเพื่อป้อนมหาวิทยาลัย ผ่านการสอบธุรกิจการบินมหาวิทยาลัยราชภัฏสถาบันราชภัฏสวนดุสิต (วิทยาเขตหัวหิน) ผมไปโรงเรียนภาษาพื้นฐานที่หัวหิน ผมได้พบกับเพื่อนต่างโรงเรียน ผมมากมาย ผมต้องการศึกษา ต้องให้ เครื่องบิน อย่างไรก็ตาม ฉันไม่ได้ศึกษา เพราะมหาวิทยาลัยในภาคใต้ มีจากบ้านของฉัน ฉันรู้สึกเศร้ามาก เพราะผมต้องการศึกษาในมหาวิทยาลัยราชภัฏสถาบันราชภัฏสวนดุสิต อย่างไรก็ตาม เรียนที่มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคามซึ่งมี environmentmakes ดีฉันรู้สึกรักมหาวิทยาลัยนี้ ฉันได้พบเพื่อนดีมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งได้เรียนกับครูที่ดี เป็น Mr.Sathit แต่เหล่าของฉัน และฉันมักจะเรียกอาจารย์โนะริโกะ เขามีความรู้สึกที่ดีของอารมณ์ขันที่เป็นเหตุผลที่เรารักเขา เมื่อผมเข้าอบรมครู ครูพี่เลี้ยงฉันทุกอย่าง ผมฝึกพูดภาษาอังกฤษกับชาวต่างชาติ ฉันมีเพื่อนที่เรียนในมหาวิทยาลัยต่าง ๆ ผมมีประสบการณ์มาก เช่น มีการสนทนากับชาวต่างชาติ สอนนักเรียน ช่วยครูพี่เลี้ยง ฯลฯ ผมตื่นเต้นมาก และฉันได้มากของภาพกับนักเรียนของผม มันทำให้ฉันมีความสุขในการทำงานนี้ เมื่อผมอยู่ในมหาสารคาม ฉันมีเพื่อนมากมาย เสียดายเพื่อน ผมกับพวกเขาตลอดเวลา เราไปหลายสถานและบุคคลร่วมกัน เรายังไปโรงละครภาพยนตร์ และกินร่วมกัน คำแนะนำเกี่ยวกับช่วงเวลาเหล่านี้ เพื่อนที่ดีที่สุดคือ เบลล์ Bowy, Fluckky และมิ้นท์ ฉันเพลิดเพลินกับการใช้เวลากับพวกเขา เพราะเป็นคน แต่จริง เพื่อนสุดใจพ่อ พี่ชาย ฉันสามารถพูดคุยเกี่ยวกับทุกหัวข้อได้ เมื่อฉันมีปัญหา พวกเขาจะเสมอกับฉันช่วยฉันได้ เมื่อรู้สึกตา เสมอคิดว่า พวกเขา ผมเป็นคนหนึ่งในโลกที่เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวโชคดีเหล่านี้และส่วนเหลือของเวลาที่ใช้ในชีวิต (ทั้งหมด 21 ปีของมัน) ทำผมที่ผม พวกเขาได้สอนบทเรียนอันมีค่า และให้ฉันประสบการณ์ที่สวยงาม ฉัน นี้เป็นเหมือนเหลือทั้งหมดครั้งแรกของฉัน ฉันจะเริ่มต้นบางสิ่งบางอย่างที่ฉันไม่เคยได้ทำก่อน ถ้าหลักสูตร ซึ่งหมายความว่า ทุกความท้าทายใหม่ ๆ เช่น แต่ก็เป็นเพราะมองไปข้างหน้าครั้งแรกนี้แต่มองในแง่ดีและความหวัง ผมถามตัวเองว่าฉันจะเขียนเกี่ยวกับ บนมืออื่น ๆ ฉันคิดว่า ฉันยังเด็ก ชีวิตฉัน ชีวิต เรียนรู้ และเติบโตไปข้างหน้าแล้ว มีเรื่องราวของประสบการณ์ได้และทั้งหมดเกี่ยวกับแม้ เวลาจะเปลี่ยนแปลง ฉันไม่เคยจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง เรื่องของฉันเป็นยังมีค่า และมีความหมาย ในอดีต อาจมีอุปสรรคมากมายเพื่อทดสอบความอดทนของฉัน และทำให้ฉันกลายเป็นแข็งแกร่ง และไปผ่านเมื่อกีดขวางเหล่านั้นได้ง่ายขึ้น

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

ฉันชื่อเกวลิน บุตรดี . ชื่อของฉันคือครอบครัว ฉันเกิดวันที่ 26 กันยายน 2535 ในจังหวัดสุรินทร์ ฉันอายุ 22 ปี สีผิวชั้นผิวมะกอก ผมมี บี ตาและผมของฉันยาวนะ ผมแข็งแรงและสุขภาพดี ผมชอบสีดำ อาหารที่ฉันชอบคือ ผัดไทย และต้มยำ . งานอดิเรกของฉันคือวิ่ง , ร้องเพลง , ว่ายน้ำกับเพื่อน บางครั้งฉันไปเที่ยวกับเพื่อนๆผมมีครอบครัวที่น่ารัก ชื่อพ่อของฉัน yutthapong บุตรดี เขาเป็นทหาร เขาเป็นพ่อที่ดี ที่ทำงานหนักมากในการดูแลครอบครัว ชื่อแม่เป็น อิทธิพล บุตรดี แม่เป็นแม่บ้าน เธอช่างดีแม่ผู้ทำงานหนักเพื่อทุกคนในครอบครัว เช่น ทำอาหาร ซักผ้า และพาพวกเราไปโรงเรียนทุกวัน ฉันมีน้องชายเขาชื่อ พงศธร บุตรดี เขาเป็นนักเรียน เขาชอบเล่นฟุตบอล และเขาน่ารักสำหรับฉัน .
เมื่อฉันอายุ 5 ขวบ แม่บอกผมว่าผมต้องเข้าเรียนอนุบาลที่โรงเรียนรัชดา ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2541 ชีวิตที่เคยอยู่ในสายตาของแม่ จนกลายเป็นภาระของครูของฉัน ห้าปีนั้นคือเวลาที่มีความสุขที่สุดในความทรงจำผมจำได้ว่าผมร้องไห้ทุกวัน เพราะผมอยากจะกลับไปที่บ้านของฉัน ดังนั้น ครูจะคอยปลอบฉันหลับก่อนลูกอีก ผมไม่ได้กังวลอะไรเลย ครูก็ให้ผมทำการบ้านน้อย ดังนั้นผมจึงมีเวลามากในการเล่นกับน้องชายและเพื่อนบ้านของฉัน ทุกวันคือวันหยุด ฉันมีเพียงหนึ่งครู ฉันมีเพื่อนมากมายเมื่อผมยังเด็ก ผมชอบอยู่กับเพื่อนมาก เพราะมีกิจกรรมมากมายเพื่อให้ฉันสามารถทำอะไรกับเพื่อนของฉัน โรงเรียนของฉันอยู่ใกล้บ้านของฉันและฉันก็เดินไปโรงเรียน
ในชั้นประถม ฉันเรียนโรงเรียนรัชดา ตั้งแต่ปี 1999 ถึง 2004 นี่ ฉันมีเพื่อนมากมาย และพวกเขาเป็นคนใจดีมาก ฉันมีเพื่อนที่แสนดี ชื่อเล่นของเขาคือแผ่นคนที่ทำให้ฉันยิ้มได้ เพราะเขาเป็นคนตลกและฉันรักเขา ( เขาเป็นพวกรักร่วมเพศ ) ชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ของผม ผมรู้สึกรักภาษาอังกฤษ เพราะเรียนไปเรียนพิเศษเสริมด้วย krulek และ kruprajong . ผมประทับใจอาจารย์ของฉันสอนฉันเกี่ยวกับภาษาอังกฤษ และทำให้ผมเติบโตขึ้นด้านบนของชั้นเรียน
เมื่อผมเรียนอยู่ในชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ที่ผมได้เข้าร่วมกิจกรรมที่สนุกสนานมากมายตัวอย่างเช่นกีฬาวันซึ่งผมได้รับการแต่งตั้งเป็นดรัมเมเยอร์ กับเพื่อนของฉัน ฉันตื่นเต้นและมีความสุขมาก เมื่อฉันเห็นผู้คนปรบมือใส่เรา ผมยิ้มให้พวกเขาทุกคน
ชีวิตมัธยมปลายของฉัน ฉันเรียนที่โรงเรียน strisuksa ร้อยเอ็ด ตั้งแต่ปี 2004 ถึง 2010 ตอนฉันอยู่เกรดเจ็ด ผมไม่พูดกับใคร เพราะผมไม่ได้รู้วิธีการเริ่มต้นสร้างเพื่อนกับคนแปลกหน้าฉันแค่พูดกับนักเรียนบางคนในชั้นเรียนของฉัน เพื่อนที่โรงเรียน และผมไม่ได้เรียนที่โรงเรียนเดียวกัน ตอนแรกมันก็ยากที่จะทำให้เพื่อน ๆมักจะมาคุยกับผมก่อน ต่อมาเมื่อเราเข้าไปใกล้ๆ ผมเปลี่ยนมาเป็นคนช่างพูดช่างคุย แม้แต่เพื่อนของฉันขอร้องให้ฉันหยุดพูด เมื่อใดก็ตามที่เพื่อนของฉันมีปัญหาผมเสมอกับพวกเขาเพื่อช่วยให้พวกเขา ไม่ว่าจะเป็นปัญหาเล็กหรือใหญ่ ผมไม่เคยลังเลที่จะช่วยให้พวกเขา หลังจากที่ฉันได้รับความรู้สึกที่ดีของอารมณ์ขัน ผมเป็นนักร้องของกลุ่ม
ม. 5 ของฉันในโรงเรียนมัธยม ฉันได้รับการแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้าห้อง ความรับผิดชอบของผมคือ เช็คชื่อเพื่อนทุกเช้า แต่ผมชอบไปโรงเรียนสายทุกวันเพื่อรองทำมันเพื่อฉัน หลังจากนั้นครูรู้ว่าผมเสมอปลายในตอนเช้า ดังนั้นผมจึงถูกลงโทษ ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่น่าจดจำ เพราะมันนานที่สุด ฉันมีทั้งความสุขและความเศร้า ในโรงเรียนนี้ ฉันมีเพื่อนมากมาย เขาเป็นคนดีมาก ผมเริ่มเล่นวอลเลย์บอลแล้วหันไปจะเป็นตัวแทนโรงเรียน
ผมมีแฟน ชื่อ ไม่ ไม่ เรา คบกันตั้งแต่ม. สี่ เราเข้ากันได้ดีจริงๆ .

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.