AbstractUsing two barley (Nordeum v

Abstract
Using two barley (Nordeum vulgare L.) cultivars differing in Zn efficiency (Tarm‐92: Zn‐efficient; Hamidiye‐79: Zn‐inefficient), the effect of varied zinc (Zn) and iron (Fe) supply on the rate of phytosiderophore release was studied under controlled environmental conditions in nutrient solution during the 20 days of growth. Visual Zn deficiency symptoms such as inhibition in shoot length and development of necrosis and reddish‐brown lesions on leaves, mainly along the leaf edges and tips, were first and more distinctly observed in Hamidiye‐79 than in Tarm‐92. However, in both cultivars shoot and root growth was similarly affected by Zn deficiency. Under Fe deficiency, Tarm‐92 and Hamidiye‐79 did not differ in severity and development time of leaf chlorosis as well as decreases in shoot and root growth. In plants supplied adequately with Zn and Fe, the release rate of phytosiderophores was very low and could not exceed 1 μmol 42 plants−1. 3h−1. However, under Zn deficiency and especially Fe deficiency the plants showed marked increases in rate of phytosiderophore release. Under Fe deficiency, Tarm‐92 and Hamidiye‐79 were more or less similar in their capacity to release phytosiderophores. The maximal rate of phytosiderophore release under Fe deficiency was, on average, 20 μmol per 42 plants and 3h for both cultivars. In the case of Zn deficiency, Zn‐efficient Tarm‐92 released higher amounts of phytosiderophores than Zn‐inefficient Hamidiye‐79. The rate of phytosiderophore release under Zn deficiency reached maximal values of 7 μmol for Tarm‐92 and 3 umol for Hamidiye‐79, expressed per 42 plants and 3h.

The presented results indicate a possible role of phytosiderophores in Zn efficiency in barley. The role of phytosidrophores was discussed in terms of enhancements in solubility and mobility of Zn both in the rhizosphere and within the plants. The results also demonstrate that the release of phytosiderophores from roots of graminaceous species is not solely a specific response to Fe deficiency; It is also an adaptive response occurring under Zn deficiency

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อใช้พันธุ์ข้าวบาร์เลย์ (Nordeum vulgare L.) ทั้งสองที่แตกต่างกันอย่างมีประสิทธิภาพ Zn (Tarm‐92: Zn‐efficient Hamidiye‐79: Zn‐inefficient), ผลของหลากหลายสังกะสี (Zn) และเหล็ก (Fe) อุปทานอัตราปล่อย phytosiderophore ถูกศึกษาภายใต้สภาพแวดล้อมที่ควบคุมในโซลูชันธาตุอาหารในระหว่างวันที่ 20 ของการเจริญเติบโต อาการขาด Zn ภาพเช่นยับยั้งการพัฒนาของ reddish‐brown และการตายเฉพาะส่วนได้จากรอยแผลบนใบ ส่วนใหญ่เป็นไปตามขอบใบและเคล็ดลับ และระยะยิงแรก และสังเกตอย่างเห็นได้ชัดมากใน Hamidiye‐79 กว่าใน Tarm‐92 อย่างไรก็ตาม ในพันธุ์ทั้ง ยิงและรากเจริญเติบโตได้ในทำนองเดียวกันผลกระทบ โดยขาด Zn ภายใต้ขาด Fe, Tarm‐92 และ Hamidiye‐79 ได้ไม่แตกต่างในความรุนแรงและการพัฒนาของ chlorosis ของใบลดลงในการยิงและรากเจริญเติบโต ในพืชให้เพียงพอกับ Zn Fe อัตราปล่อย phytosiderophores อยู่ในระดับต่ำมาก และไม่เกิน 1 μmol 42 plants−1 3h−1 อย่างไรก็ตาม ภาย ใต้ขาด Zn และโดยเฉพาะอย่างยิ่งการทำเครื่องหมายแสดงให้เห็นว่าพืชขาด Fe เพิ่มในอัตราของรุ่น phytosiderophore ภายใต้ขาด Fe, Tarm‐92 และ Hamidiye‐79 ได้น้อยเหมือนความสามารถในการปล่อย phytosiderophores อัตราสูงสุดของ phytosiderophore ปล่อยภายใต้ขาดถูก เฉลี่ย Fe 20 μmol ต่อพืช 42 และ h 3 สำหรับทั้งสองพันธุ์ ในกรณีที่ขาด Zn, Zn‐efficient Tarm‐92 ออกยอดสูงของ phytosiderophores มากกว่า Zn‐inefficient Hamidiye‐79 Phytosiderophore อัตราการปล่อยภายใต้ Zn ขาดถึงค่าสูงสุดของ 7 μmol Tarm‐92 และ 3 umol สำหรับ Hamidiye‐79 แสดงต่อพืชและ 3h 42นำเสนอผลบ่งชี้บทบาทความเป็นไปได้ของ phytosiderophores ในประสิทธิภาพ Zn ในข้าวบาร์เลย์ บทบาทของ phytosidrophores ได้กล่าวถึงในแง่ของการปรับปรุงในการละลายและการเคลื่อนของ Zn ในไรโซสเฟียร์ และภาย ในพืช ผลยังแสดงให้เห็นว่า การปล่อย phytosiderophores จากรากพันธุ์ graminaceous ไม่เพียงตอบสนองเฉพาะการขาด Fe มีการตอบสนองที่เหมาะสมที่เกิดขึ้นภายใต้ขาด Zn

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นามธรรม
ใช้สองข้าวบาร์เลย์ ( nordeum vulgare L . ) พันธุ์ที่มีสังกะสีประสิทธิภาพ ( ตาม‐ 92 : สังกะสี‐อย่างมีประสิทธิภาพ hamidiye ‐ 79 : สังกะสี‐ไม่ได้ผล ) ผลของสังกะสี ( Zn ) ) และเหล็ก ( Fe ) จ่ายในอัตรา phytosiderophore ปล่อยศึกษาภายใต้ควบคุมสภาพแวดล้อมในสารละลายระหว่าง 20 วันของการเติบโตอาการขาดธาตุสังกะสี เช่น การยิงภาพในความยาวและการพัฒนาของรอยโรคและสีแดง‐สีน้ำตาลบนใบ ส่วนใหญ่ตามขอบใบและเคล็ดลับการเป็นครั้งแรกและมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด พบใน hamidiye ‐ 79 กว่าตาม‐ 92 อย่างไรก็ตาม ทั้ง 2 พันธุ์ ยิง และการเจริญเติบโตของรากคือเหมือนกับกระทบสังกะสี ขาด ภายใต้การขาดเหล็กตาม‐ 92 และ hamidiye ‐ 79 ไม่แตกต่างกันในความรุนแรงและเวลาในการพัฒนาของคลอโรซิใบเช่นเดียวกับการลดลงในยอดและรากน้อยลง ในพืชให้เพียงพอกับ Zn และ Fe , อัตราการปลดปล่อยของ phytosiderophores ต่ำมาก ไม่เกิน 1 μกระทรวงแรงงาน 42 พืช− 1 3 − 1 อย่างไรก็ตามสังกะสีและเหล็ก ภายใต้การขาดโดยเฉพาะพืชพบเครื่องหมายเพิ่มขึ้นในอัตรา phytosiderophore ปล่อย ภายใต้ภาวะขาดเหล็ก ตาม‐ 92 และ hamidiye ‐ 79 มากขึ้นหรือน้อยที่คล้ายกันในความสามารถของพวกเขาที่จะปล่อย phytosiderophores . อัตราสูงสุดของการปล่อยภายใต้ phytosiderophore นั้นแลคือ เฉลี่ย 20 μโมลต่อ 42 พืชและ 3 ทั้ง 2 พันธุ์ในกรณีของการขาดธาตุสังกะสี , ‐มีประสิทธิภาพตาม‐ 92 ออกปริมาณที่สูงขึ้นของ phytosiderophores กว่าสังกะสี‐ไม่ได้ผล hamidiye ‐ 79 อัตรา phytosiderophore ปล่อยใต้สังกะสี ขาดถึงคุณค่าสูงสุด 7 μโมลสำหรับตาม‐ 92 และ 3 โดยวิธีสำหรับ hamidiye ‐ 79 , แสดงต่อ 42 พืชและ 3 .

แสดงผลแสดงได้บทบาทของ phytosiderophores ในสังกะสีประสิทธิภาพในข้าวบาร์เลย์บทบาทของ phytosidrophores ถูกกล่าวถึงในแง่ของการเพิ่มประสิทธิภาพในการละลายและการเคลื่อนย้ายของสังกะสีทั้งรากและภายในโรงงาน ผลการวิจัยยังแสดงให้เห็นว่า การปล่อย phytosiderophores จากรากของ graminaceous ชนิดไม่เพียงการตอบสนองที่เฉพาะเจาะจงกับเหล็กขาด มันยัง การตอบสนองที่เกิดขึ้นภายใต้การขาดสังกะสี