"Now just a moment!' The American i

"Now just a moment!' The American interrupted. "The US Marines are"Gentlemen!" Helen's clear, hard voice stopped them. "There's no time to argue. Firstly, I didn't know about the SAS soldiers in the British Embassy, and I am very surprised about it. Very surprised indeed, Ambassador Secondly, l do not think it is a good idea to attack a plane with a hundred and seven passengers in it, and"take it apart" as you say. I want these people to live, not die. So l thank you for your ideas, but remember that this small country is ours, not yours. We will manage this problem in our own way, with our own people, thank you very much. Now you must excuse me, I am busy. At the door, the Scotsman turned back. "Prime Minister, I know you want to save lives,' he said. "I understand that. But these hijackers must not go free. My Govern- ment does not want that. No Government in the world wants that. I know that, Ambassador,' Helen answered quietly. "I know that very well.' As they went out, the phone rang. Michael picked it up. Helen sat down at the table and watched him. His face was very serious. He wrote on a piece of paper and then put the phone down. For a moment, he did not look at her"What is it, Michael? Tell me.' It was a radio message from the plane, Prime Minister. '
"Well? What did they say? Didn't they want to talk to"No, Prime Minister. Just the message. It says: "We ove our brothers. We hope the Prime Minister loves her husband. He is on the plane, just behind the door." For a long moment she stared at Michael, but she did not speak. A picture of the American passenger appeared in her head. She saw him jumping out of the door and the girl shooting him. Shooting him for ten, maybe fifteen long seconds. "I'm sorry, Prime Minister," said Michael softly. "What? Yes, so am 1.1 thought perhaps perhaps the hijackers didn't know Carl was my husband. But now they do know.' She ran her hand through her hair and then looked at her watch. But her hand was shaking so much that she could not tell the time. The phone rang again. Michael picked it up. "Colonel Carter is outside, Prime Minister." He watched her, waiting for an answer. Tll tell him to wait shall 1r She put her hands flat on the table and stood up. Yes. Yes, Michael. Tell him to wait two minutes, that's all. She walked to the window and stared out at the plane. She pressed her forehead against the cool glass and for two minutes she did not move. Then she turned round and smiled ar Michael. Let's just hope Colonel Carter's plan is a good one, shall we? Show him in.'

In the plane, Carl and Harald on the floor by the sat. door. They were handcuffed together with Harald's handcuffs. The girl hijacker stood watching them with her gun. The bearded man was in the captain's cabin, and the young man in the black shirt was watching the other passengers. Harald touched his head with his hand. There was blood in his hair. How do you feel, my young friend?' Carl asked. llt hurts," Harald answered. "And I can't see well." "This man needs a doctor," Carl said to the girl, angrily. She laughed. "That is your wife's problem, not mine, she said. "If our brothers come, he will get a doctor. If they don't come, he won't need one.' She pointed her gun at Harald's head and laughed again. She wasn't at all nervous now. Carl felt angry. He was angry with the hijackers and he was angry with himself because he had not moved fast enough to help Harald. It was good to be angry; when he was angry he did not feel so afraid. "How old are you?' he asked the girl. She did not answer il asked you a question!" he said. "How old are you? Eighteen, nineteen? You're not very old, really, are you? You're just a child!'

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"นี่ แค่ครู่!' จังหวะอเมริกัน "นาวิกโยธินสหรัฐฯ เป็น"สุภาพบุรุษ" เฮเลนของชัดเจน เสียงยากหยุดพวกเขา "ไม่มีเวลาจะเถียง ตอนแรก ฉันไม่ทราบเกี่ยวกับทหาร SAS ในสถานทูตอังกฤษ และฉันประหลาดใจมากเกี่ยวกับมัน ประหลาดใจมากจริง ๆ Secondly เอกอัครราชทูต l ไม่คิดว่า มันเป็นความคิดดีเพื่อโจมตีเครื่องบินกับผู้โดยสารเจ็ดมัน และ "เอามันออกจาก" ที่คุณพูด ต้องการให้คนเหล่านี้อาศัยอยู่ ไม่ตาย ดังนั้น l ขอบคุณสำหรับความคิดของคุณ แต่โปรดจำไว้ว่า ประเทศเล็ก ๆ นี้เป็นของเรา คุณไม่ เราจะจัดการปัญหานี้วิธีของเราเอง กับคนของเราเอง ขอบคุณ มาก ตอนนี้คุณต้องขอโทษ ฉันยุ่ง ประตู Scotsman ที่หันกลับมา "นายกรัฐมนตรี ฉันรู้ว่า คุณต้องการบันทึกชีวิต เขากล่าวว่า . " ผมเข้าใจว่า แต่ไฮแจ็คเกอร์เหล่านี้ต้องไม่ไปฟรี ฉัน Govern ment ไม่ได้ต้องที่ รัฐบาลไม่มีในโลกต้องที่ ฉันรู้ว่า แอมบาสเดอร์ เฮเลนตอบเงียบ ๆ "ฉันรู้ว่าดีขึ้น ' ขณะที่พวกเขาก็ออกไป โทรศัพท์รัง ไมเคิลหยิบมันขึ้นมา เฮเลนนั่งลงที่โต๊ะ และดูเขา ใบหน้าของเขาเป็นเรื่องร้ายแรงมาก เขาเขียนในกระดาษแล้ว วางโทรศัพท์ลง ช่วง เขาได้ชมเธอ "มันคืออะไร ไมเคิล บอกฉัน.' มันเป็นข้อความวิทยุจากเครื่องบิน นายกรัฐมนตรี '"ดี พวกเขาพูดว่า อะไร พวกเขาไม่ต้องการพูดคุยกับ "No นายกรัฐมนตรี เพียงข้อ กล่าวว่า: "เรามากพี่น้องของเรา เราหวังว่า นายกรัฐมนตรีรักสามีของเธอ เขาอยู่บนเครื่องบิน ด้านหลังประตู" ช่วงยาว ที่เธอจ้องที่ไมเคิล แต่เธอไม่ได้พูด รูปภาพของผู้โดยสารชาวอเมริกันที่ปรากฏในหัวของเธอ เธอเห็นเขากระโดดออกจากประตูและหญิงสาวเขาถ่ายภาพ เขาถ่ายภาพสิบ บางทียาวห้าวินาที "ฉันขอโทษ นายกรัฐมนตรี, " ไมเคิลพูดเบา ๆ "อะไร ใช่ ดังนั้น: 1.1 ความคิดบางทีอาจ hijackers ไม่รู้คาร์ล สามีของฉัน แต่ตอนนี้ รู้ ' เธอวิ่งมือของเธอผ่านผมของเธอ และมองดูเธอแล้ว แต่มือของเธอก็สั่นมากที่เธอไม่สามารถบอกเวลา โทรศัพท์รังอีกครั้ง ไมเคิลหยิบมันขึ้นมา "พันคาร์เตอร์เป็นนอก นายกรัฐมนตรี" เขาเฝ้าดูเธอ รอคำตอบ Tll บอกเขารอจะ 1r เธอใส่มือของเธอบนโต๊ะ และลุกขึ้นยืน ใช่ ใช่ ไมเคิล บอกเขาให้รอสองนาที ที่ทั้งหมด เธอเดินไปที่หน้าต่าง และจ้องที่เครื่องบิน เธอกดหน้าผากของเธอกับแก้วเย็น และสองนาที เธอได้ไม่ย้าย แล้วเธอเปิดรอบ และยิ้ม ar ไมเคิล ขอเพียงหวังว่า แผนพันคาร์เตอร์เป็นคนดี เรา แสดงในนั้น 'ในระนาบ คาร์ลและ Harald บนพื้นโดยการนั่ง ประตู พวกเขาได้สวมบทบาทร่วมกับกุญแจของ Harald จี้สาวยืนดูพวกเขา ด้วยปืนของเธอ คนในห้องโดยสารของกัปตัน และชายหนุ่มในเสื้อสีดำดูผู้โดยสารอื่น ๆ ฮาร์รรัลด์สัมผัสศีรษะของเขา ด้วยมือของเขา มีเลือดในผมของเขา คุณรู้สึกอย่างไร เพื่อนหนุ่ม?' Carl ถาม เจ็บ llt," Harald ตอบ "และไม่เห็นด้วย" "ชายคนนี้ต้องแพทย์ คาร์ลกล่าวสาว ด้วยความโกรธ เธอหัวเราะ "ที่เป็นปัญหาของภรรยา ไม่ ยุ่ง เธอบอกว่า" ถ้าพี่น้องของเรามา เขาจะได้เป็นหมอ ถ้าไม่มา เขาจะไม่ต้องการ ' เธอชี้ปืนไปที่หัวของ Harald และหัวเราะอีก เธอไม่ได้ประสาทเลยตอนนี้ Carl รู้สึกโกรธ เขาก็โกรธกับ hijackers และเขาก็โกรธตัวเอง เพราะเขาไม่ย้ายเร็วพอเพื่อช่วยให้ดำรงตำแหน่ง ถึงจะโกรธ เมื่อเขาโกรธ เขาก็ไม่รู้สึกกลัว "คุณอายุเท่า?' เขาถามหญิงสาว เธอไม่ตอบ il ถามคำถาม! "เขากล่าวว่า "วิธีคุณอายุเท่าไร เอททีน นัด คุณไม่ได้เก่ามาก จริง ๆ คุณ คุณเพียงเด็ก!'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ขณะนี้เป็นเพียงช่วงเวลา! อเมริกันขัดจังหวะ. "นาวิกโยธินสหรัฐอเมริกาเป็น" สุภาพบุรุษ " ชัดเจนเสียงหนักเฮเลนหยุดพวกเขา "มีเวลาที่จะเถียงไม่ได้. ประการแรกผมไม่ทราบเกี่ยวกับทหาร SAS ในสถานทูตอังกฤษและผมประหลาดใจมากเกี่ยวกับเรื่องนี้. แปลกใจมากอย่างแน่นอนเอกอัครราชทูตประการที่สอง, L ไม่คิดว่ามันเป็นความคิดที่ดีที่จะโจมตี เครื่องบินกับหนึ่งร้อยเจ็ดผู้โดยสารในนั้นและ "เอามันออกจากกัน" ตามที่คุณพูด. ฉันอยากให้คนเหล่านี้จะมีชีวิตอยู่ไม่ตาย. ดังนั้น L ขอขอบคุณสำหรับความคิดของคุณ แต่จำไว้ว่าประเทศเล็ก ๆ นี้เป็นของเราไม่ใช่ของคุณ เราจะจัดการปัญหานี้ในทางของเราเองที่มีผู้คนของเราเองขอบคุณมาก. ตอนนี้คุณต้องขอโทษนะฉันไม่ว่าง. ที่ประตูสกอตหันกลับมา. "นายกรัฐมนตรีฉันรู้ว่าคุณต้องการที่จะช่วยชีวิต ,' เขาพูดว่า. "ผมเข้าใจว่า. แต่จี้เหล่านี้จะต้องไม่ไปฟรี. รัฐบาล ment ของฉันไม่ต้องการที่. ไม่มีรัฐบาลในโลกที่ต้องการ. ฉันรู้ว่าเอกอัครราชทูต 'เฮเลนตอบอย่างเงียบ ๆ ." ฉันรู้ว่าเป็นอย่างดี. ขณะที่พวกเขาก็ออกไปโทรศัพท์ดัง ไมเคิลหยิบมันขึ้นมา เฮเลนนั่งลงที่โต๊ะและดูเขา ใบหน้าของเขาเป็นอย่างมาก เขาเขียนในชิ้นส่วนของกระดาษแล้ววางโทรศัพท์ลง สำหรับช่วงเวลาที่เขาไม่ได้มองที่เธอ "มันคืออะไรไมเคิลบอกผม. มันเป็นข้อความวิทยุจากเครื่องบินนายกรัฐมนตรี.
"ดี? สิ่งที่พวกเขาพูด? พวกเขาไม่ต้องการที่จะพูดคุยกับ ".. ไม่มีนายกรัฐมนตรีเพียงแค่ข้อความมันกล่าวว่า" เรา ove พี่น้องของเรา เราหวังว่านายกรัฐมนตรีรักสามีของเธอ เขาอยู่บนเครื่องบินที่อยู่ด้านหลังประตู. "สำหรับช่วงเวลาที่นานเธอจ้องมองมาที่ไมเคิล แต่เธอไม่ได้พูด. ภาพของผู้โดยสารชาวอเมริกันปรากฏตัวขึ้นในหัวของเธอ. เธอเห็นเขากระโดดออกจากประตูและการถ่ายภาพหญิงสาว เขา. ยิงเขาสิบบางทีสิบห้าวินาทีนาน. "ฉันขอโทษนายกรัฐมนตรี" ไมเคิลพูดเบา ๆ . "คืออะไร? ใช่ดังนั้น am 1.1 คิดว่าบางทีอาจจะจี้ไม่ได้รู้ว่าคาร์ลเป็นสามีของฉัน แต่ตอนนี้พวกเขาจะรู้. เธอวิ่งมือของเธอผ่านผมของเธอและแล้วมองไปที่นาฬิกาของเธอ แต่มือของเธอก็สั่นมากจนเธอไม่สามารถบอกเวลา โทรศัพท์ดังอีกครั้ง ไมเคิลหยิบมันขึ้นมา "พันเอกคาร์เตอร์อยู่นอกนายกรัฐมนตรี." เขาเฝ้ามองเธอรอคำตอบ TLL บอกให้เขารอจะ 1R เธอใส่มือของเธอแบนบนโต๊ะและลุกขึ้นยืน ใช่. ใช่ไมเคิล บอกให้เขารอสองนาทีนั่นคือทั้งหมดที่ เธอเดินไปที่หน้าต่างและจ้องออกที่เครื่องบิน เธอกดหน้าผากของเธอกับแก้วเย็นและสองนาทีเธอก็ไม่ได้ย้าย จากนั้นเธอก็หันกลับมาและยิ้ม AR ไมเคิล ขอเพียงหวังว่าแผนพันเอกคาร์เตอร์เป็นหนึ่งที่ดีให้เรา? แสดงให้เขาใน.

ในเครื่องบิน, คาร์ลและแฮรัลด์บนพื้นโดยนั่ง ประตู. พวกเขาถูกใส่กุญแจมือพร้อมกับกุญแจมือแฮรัลด์ของ โจรลักพาตัวหญิงสาวยืนดูพวกเขาด้วยปืนของเธอ ชายคนที่มีหนวดมีเคราเป็นในห้องโดยสารของกัปตันและคนหนุ่มสาวในเสื้อสีดำที่ดูผู้โดยสารคนอื่น ๆ แฮรัลด์สัมผัสหัวของเขาด้วยมือของเขา มีเลือดอยู่ในผมของเขา คุณรู้สึกอย่างไรเพื่อนสาวของฉันได้อย่างไร ' คาร์ลถาม LLT เจ็บ "แฮรัลด์ตอบ." และผมก็ไม่สามารถมองเห็นได้ดี. "" คนนี้ต้องพบแพทย์ "คาร์ลกล่าวแก่หญิงสาวด้วยความโกรธ. เธอหัวเราะ." นั่นคือปัญหาที่ภรรยาของคุณไม่ระเบิดที่เธอบอกว่า "ถ้าพี่น้องของเรามาเขาจะได้รับแพทย์. ถ้าพวกเขาไม่ได้มาเขาจะไม่จำเป็นต้องใช้. เธอชี้ปืนที่หัวแฮรัลด์และหัวเราะอีกครั้ง. เธอไม่ได้อยู่ที่ประสาททั้งหมดในขณะนี้. คาร์ลรู้สึกโกรธ. เขาก็โกรธจี้และเขาก็โกรธตัวเองเพราะเขาไม่ได้ย้ายเร็วพอที่จะช่วย Harald. มันเป็นเรื่องดี จะโกรธเมื่อเขาโกรธเขาไม่ได้รู้สึกกลัว "คุณอายุเท่าไหร่ '. เขาถามหญิงสาว เธอไม่ได้ตอบ IL ถามคุณว่า! "เขากล่าว." คุณอายุเท่าไหร่? สิบแปดสิบเก้า? คุณไม่ได้เก่ามากจริงๆแล้วคุณล่ะ? คุณเพียงแค่เด็ก! '

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ตอนนี้รอสักครู่ ! อเมริกันขัดจังหวะ " นาวิกโยธินสหรัฐเป็น " สุภาพบุรุษ " เฮเลนที่ชัดเจนยากเสียงหยุดพวกเขา . ไม่มีเวลามาเถียงกัน ประการแรก ผมไม่เห็นรู้เรื่องทหาร SAS ในสถานทูตอังกฤษและฉันประหลาดใจมากเกี่ยวกับมัน ประหลาดใจมากจริงๆ นายสอง ผมไม่คิดว่ามันเป็นความคิดที่ดีที่จะโจมตีเครื่องบินกับแสนเจ็ดผู้โดยสารในมันและ " รับห่าง " อย่างที่คุณพูด ฉันต้องการให้คนเหล่านี้อยู่ ไม่ได้ตาย ขอขอบคุณสำหรับความคิดของคุณ แต่จำไว้ว่าประเทศเล็กๆนี้เป็นของเรา ไม่ใช่ของนาย เราจะจัดการกับปัญหานี้ ในทางของเราเอง กับคนของเราเอง ขอบคุณมากครับ ตอนนี้คุณต้องให้อภัยฉัน ฉันกำลังยุ่งอยู่ ที่ประตู ขยิบกลับ . " นายกรัฐมนตรี ผมทราบว่าคุณต้องการที่จะบันทึกชีวิต " เขากล่าว ผมเข้าใจเรื่องนั้น แต่โจรเหล่านี้ จะต้องไม่ไปฟรี ฉันควบคุมการไม่ได้ต้องการแบบนั้น ไม่มีรัฐบาลใดในโลกต้องการแบบนั้น ฉันรู้ว่า นาย " เฮเลนตอบอย่างเงียบๆ " ผมรู้เรื่องนั้นดี เพราะพวกเขาออกไป โทรศัพท์ก็ดังขึ้น ไมเคิล หยิบมันขึ้นมา เฮเลนนั่งลงที่โต๊ะและมองดูเขา ใบหน้าของเขาจริงจังมาก เขาเขียนลงบนกระดาษ แล้ววางโทรศัพท์ลง สักครู่ เขาไม่ได้มองเธอ " มันคืออะไรเหรอ ? บอกฉันสิ . . . มันเป็นข้อความวิทยุจากเครื่องบิน นายกรัฐมนตรี . . ." งั้นเหรอ ? พวกเขาพูดอะไร ? พวกเขาไม่ได้ต้องการที่จะพูดคุยกับ " นายกฯ แค่ข้อความ มันกล่าวว่า : " เรารัก พี่น้องของเรา เราหวังว่า นายกฯ รักสามีของเธอ เขาอยู่บนเครื่องบิน แค่หลังประตู " เป็นเวลานาน เธอจ้องมองไมเคิล แต่เธอไม่พูด รูปภาพของผู้โดยสารชาวอเมริกันที่ปรากฏในหัวของเธอ เธอเห็นเขากระโดดออกจากประตูและสาวยิงเขาได้ ยิงเขาสิบ บางทีนาน 15 วินาที . ขอโทษด้วย นายกรัฐมนตรี กล่าวว่า ไมเคิล เบา " . อะไร ? ใช่ ฉันคิดว่า บางที บางทีสำหรับโจรไม่รู้ว่าคาร์ลเป็นสามีของฉัน แต่ตอนนี้ พวกเขารู้ เธอวิ่งมือผ่านเส้นผมของเธอ แล้วมองดูเธอ แต่มือของเธอสั่นมากจนเธอไม่อาจบอกเวลา โทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง ไมเคิลหยิบมันขึ้นมา " ผู้พันคาร์เตอร์อยู่ข้างนอก ท่านนายกฯ เขาเฝ้าดูเธอ รอคำตอบ บอกให้เขารอจนกว่าจะคลิป เธอวางมือของเธอแบนบนโต๊ะและลุกขึ้นยืน ใช่ ใช่ ไมเคิล บอกเขาให้รอ 2 นาที แค่นั้น เธอเดินไปที่หน้าต่างและมองไปที่เครื่องบิน เธอกดหน้าผากของเธอกับแก้วเย็นสองนาทีเธอไม่ขยับตัว แล้วเธอก็หันหน้าและยิ้มเป็นไมเคิล หวังว่าแผนการของผู้พันคาร์เตอร์เป็นหนึ่งที่ดีให้เรา ? ให้เขาเข้ามา .ในเครื่องบิน คาร์ล และ ฮารัลด์ บนพื้นข้างประตูนั่ง . . พวกเขาใส่กุญแจมือพร้อมกับ Harald เป็นกุญแจมือ สลัดอากาศสาวยืนดูพวกเขาด้วยปืนของเธอ ผู้ชายมีหนวดมีเคราอยู่ที่กระท่อมของกัปตัน และชายหนุ่มในเสื้อสีดำกำลังมองผู้โดยสารคนอื่นๆ Harald แตะศีรษะของเขาด้วยมือของเขา มีเลือดในเส้นผมของเขา คุณรู้สึกยังไง เพื่อนสาวของฉัน ? คาร์ลถาม llt เจ็บ " Harald ตอบ " . และฉันมองไม่เห็น " " ชายคนนี้ต้องการหมอ " คาร์ลกล่าวกับหญิงสาวอย่างโกรธเกรี้ยว " เธอหัวเราะ ที่เป็นปัญหาคือภรรยาของฉัน , เธอกล่าวว่า . ถ้าพี่น้องของเรามา เขาจะได้เป็นหมอ ถ้าพวกเขาไม่มา เขาคงไม่ต้อง เขาเล็งปืนไปที่หัว Harald และหัวเราะอีกครั้ง เธอไม่ได้เป็นกังวลในตอนนี้ คาร์ล รู้สึกโกรธ เขาโกรธกับโจรและเขาโกรธตัวเองเพราะเขาไม่ได้ย้ายเร็วพอที่จะช่วยให้ Harald . มันเป็นที่ดีที่จะโกรธ เมื่อเขาโกรธ เขาไม่ได้รู้สึกกลัว " คุณอายุเท่าไหร่ ? เขาถามหญิงสาว เธอไม่ตอบเขาถามคุณ ! เขากล่าวว่า " . คุณอายุเท่าไหร่ ? สิบแปดสิบเก้า ? คุณไม่ได้เก่ามากจริง ๆ เหรอ ? คุณเป็นแค่เด็ก !