From the time I was old enough to (

From the time I was old enough to (46) chores in my house, I knew what my mother expected (47) me. Homework (48) on time. People were treated fairly. Excuses were better left (49). And I would be a teacher when I grew up.

Three generations of people in my family were teachers. That was (50) we did. I heard stories of the students my grandmother had taught, the school she was in, the nights she was up with homework to correct. I heard (51) tables about my mother. As she grew ever more goddess-like in my mind, so (52) the force of the expectation that I would follow in the family tradition.

On my birthdays, my mother would give so many good books. And so the vision of my (53) career was engraved in my imagination.

But as college neared, I began to feel that becoming a teacher was not engraved upon my heart. (54), there is the difference between knowing the path (55) walking the path. What troubled me most was my fear that I wasn't the daughter my mother imagined.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จากเวลาผมแก่พอ (46) งานในบ้านของฉัน ฉันรู้ว่าแม่ของฉันคาดว่าฉัน (47) บ้าน (48) เวลา คนได้รับความเป็นธรรม ข้อแก้ตัวได้ดีกว่าซ้าย (49) และฉันจะเป็นครูเมื่อฉันเติบโตขึ้นรุ่นสามคนในครอบครัวของครูได้ ที่ถูกเรา (50) ไม่ได้ ผมได้ยินเรื่องราวของยายของฉันมีสอนนักเรียน โรงเรียนที่เธออยู่ คืนเธอได้ มีการบ้านต้อง ผมได้ยิน (51) ตารางเกี่ยวกับแม่ เธอเติบโตตลอดไปเจ้าเหมือนในจิตใจของฉัน ดังนั้น (52) แรงความคาดหวังที่ผมจะทำตามในประเพณีครอบครัวในวันเกิดของฉัน แม่ของฉันจะให้หนังสือดีมาก และเพื่อ ให้วิสัยทัศน์ของอาชีพของฉัน (53) ถูกฝังในจินตนาการของฉันแต่ เป็นวิทยาลัย neared ฉันเริ่มรู้สึกว่า เป็น ครูได้ไม่ฝังหัวใจของฉัน (54), มีความแตกต่างระหว่างการรู้จักเส้นทาง (55) เดินทาง อะไรปัญหาฉันมากที่สุดคือ ความกลัวของฉันว่า ฉันไม่ได้สาวแม่จินตนาการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จากเวลาที่ผมก็โตพอที่จะ (46) เหลือเกินในบ้านของฉันฉันรู้ว่าสิ่งที่คาดว่าแม่ของฉัน (47) ฉัน การบ้าน (48) ในเวลา คนที่ได้รับการรักษาอย่างเป็นธรรม ข้อแก้ตัวที่ถูกทิ้งไว้ดีกว่า (49) และฉันอยากจะเป็นครูเมื่อฉันโตขึ้น. สามรุ่นของคนในครอบครัวของฉันเป็นครู นั่นคือ (50) ที่เราทำ ผมได้ยินเรื่องราวของนักเรียนยายของฉันได้สอนโรงเรียนที่เธออยู่ในคืนที่เธอก็ขึ้นอยู่กับการบ้านที่จะแก้ไข ผมได้ยินมา (51) ตารางที่เกี่ยวกับแม่ของฉัน ขณะที่เธอเติบโตขึ้นมากกว่าที่เคยเทพธิดาเหมือนในใจของฉันดังนั้น (52) แรงของความคาดหวังว่าผมจะทำตามประเพณีของครอบครัว. ในวันเกิดของฉันแม่ของฉันจะให้หนังสือที่ดีจำนวนมาก และเพื่อให้วิสัยทัศน์ของฉัน (53) อาชีพถูกตราตรึงอยู่ในจินตนาการของฉัน. แต่เป็นวิทยาลัยใกล้ผมเริ่มรู้สึกว่าการเป็นครูที่ไม่ได้ถูกแกะสลักอยู่บนหัวใจของฉัน (54) มีความแตกต่างระหว่างการรู้หนทาง (55) เดินเส้นทาง สิ่งที่ฉันมีความสุขมากที่สุดคือความกลัวของฉันที่ฉันไม่ได้เป็นลูกสาวของแม่ของฉันคิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จากเวลาที่ผมโตพอ ( 46 ) ทำงานที่บ้านของฉัน ฉันรู้ว่าแม่ของฉันคาดหวัง ( 47 ) ผม การบ้าน ( 48 ) ในเวลา คนได้รับการปฏิบัติอย่างเป็นธรรม แก้ตัวได้ดีแล้ว ( 49 ) และผมจะเป็นอาจารย์ เมื่อฉันโตขึ้น

สามรุ่นของคนในครอบครัวของฉันเป็นครู ที่ ( 50 ) พวกเรา ผมเคยได้ยินเรื่องราวของนักเรียนที่คุณยายเคยสอน โรงเรียนที่เธออยู่ในคืนที่เธอกับการบ้านให้ถูกต้อง ฉันได้ยิน ( 51 ) ตารางเกี่ยวกับแม่ของฉัน เธอเติบโตมากกว่าที่เคยเป็น เทพธิดาเหมือนในใจของฉันดังนั้น ( 52 ) แรงคาดหวังว่าผมจะทำตามประเพณีในครอบครัว

วันเกิด แม่จะให้หนังสือที่ดีมาก และวิสัยทัศน์ของฉัน ( 53 ) อาชีพที่ถูกสลักไว้ในจินตนาการของฉัน

แต่อยู่ใกล้วิทยาลัย ,ฉันเริ่มรู้สึกว่า การเป็นครูไม่ใช่สลักบนหัวใจของฉัน ( 54 ) มีความแตกต่างระหว่างการรู้เส้นทาง ( 55 ) เดินทาง สิ่งที่รบกวนฉันมากที่สุดคือ กลัวว่าผมไม่ได้เป็นลูกสาวแม่คิด