genotypes. It is clear that environ

genotypes. It is clear that environment contributed to
the small portion of variations in fresh tuber yield and
inulin content (4–5%), whereas genotype contributed
a larger portion to the variations (54–56%). A large
estimate of genetic variance indicates that selection
and breeding initiatives can proceed immediately
(Ordon˜ez et al. 2005). The contribution of genotype
9 environment interaction was higher than that
of environment but it was still lower than the
contribution of genotypic differences in fresh tuber
yield and inulin content (Table 3).
In contrast to this study, the environment contributed
to a large portion of variations in tuber fresh
weight, whereas genotype and genotype 9 location
contributed a smaller portion to variations (Pimsaen
et al. 2010). The environment, accession and genotype
9 environment interaction were highly signifi-
cant for tuber yield per plant (Berenji and Sikora
2001; Baldini et al. 2004). The results both supported
and contrasted to those in previous studies possibly
largely due to materials used and the differences in
environments.
The variations in biomass as affected by environment
and genotype 9 environment differences were
significant but smaller than the variation of genotype.
However, days to maturity and HI were mainly
affected by the variations caused by season.
Figure 2 showed patterns of genotype 9 environment
interactions of high and low groups of Jerusalem
artichoke accessions for inulin content. The high
and low groups were separated to reduce confounding
effect in genotypes with intermediate performance.
The interactions within high or low groups were high,
whereas the interactions between groups were rather
low. Therefore, high and low groups were clearly
separated except for few accessions, but identification
of Jerusalem artichoke accessions for high or low
inulin content within high or low groups was difficult.
Previous study in 37 cultivars of Jerusalem artichoke
could identify the genotypes with high fructose
content (Grando, Kharkov, C-122, Meillo and Dubo)
(Ben Chekroun et al. 1996). However, there accessions
were not included in this study. Inulin contents
in different maturity classes were also studied in

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศึกษาจีโนไทป์ มันเป็นสภาพแวดล้อมให้ชัดเจนส่วนเล็ก ๆ ของการเปลี่ยนแปลงผลผลิตหัวสด และอินนูลิเนื้อหา (4-5%), ในขณะที่ส่วนจีโนไทป์ส่วนใหญ่ขึ้นการเปลี่ยนแปลง (54-56%) มีขนาดใหญ่ประเมินผลทางพันธุกรรมต่างบ่งชี้ส่วนที่เลือกและโครงการปรับปรุงพันธุ์สามารถดำเนินต่อทันที(Ordon˜ez et al. 2005) สัดส่วนของจีโนไทป์การโต้ตอบสิ่งแวดล้อม 9 คือสูงกว่าที่ของสภาพแวดล้อมแต่ก็ยังคงต่ำกว่าผลงานของจีโนไทป์ต่างหัวสดผลผลิตและอินนูลิเนื้อหา (ตาราง 3)ตรงกันข้ามกับการศึกษานี้ ส่วนของสิ่งแวดล้อมการส่วนใหญ่ของการเปลี่ยนแปลงในหัวสดน้ำหนัก ในขณะที่จีโนไทป์และจีโนไทป์ 9 ตำแหน่งส่วนส่วนเล็กกว่าการเปลี่ยนแปลง (Pimsaenet al. 2010) สิ่งแวดล้อม ภาคยานุวัติ และจีโนไทป์การโต้ตอบสิ่งแวดล้อม 9 ถูกสูงพลาดลาดเทสำหรับผลผลิตหัวต่อพืช (Berenji และ Sikora2001 Baldini et al. 2004) ผลลัพธ์ทั้งสองได้รับการสนับสนุนและเปรียบเทียบผู้ที่อยู่ในก่อนหน้านี้ศึกษาอาจมากเนื่องจากวัสดุที่ใช้และความแตกต่างในสภาพแวดล้อมเปลี่ยนแปลงในชีวมวลได้รับผลกระทบจากสภาพแวดล้อมและจีโนไทป์ 9 ความแตกต่างของสภาพแวดล้อมอย่างมีนัยสำคัญแต่มีขนาดเล็กกว่าการเปลี่ยนแปลงของยีนอย่างไรก็ตาม วันครบกำหนดและสูงเป็นส่วนใหญ่ได้รับผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นตามฤดูกาลรูปที่ 2 แสดงให้เห็นว่ารูปแบบของจีโนไทป์ 9 สภาพแวดล้อมปฏิสัมพันธ์ของกลุ่มสูง และต่ำของเยรูซาเล็มอาติโช๊ค accessions อินนูลิเนื้อหา สูงและกลุ่มต่ำแยกตัวเพื่อลดการรบกวนมีผลในการศึกษาจีโนไทป์มีประสิทธิภาพปานกลางปฏิสัมพันธ์ภายในกลุ่มสูง หรือต่ำได้สูงในขณะที่การโต้ตอบระหว่างกลุ่มได้ค่อนข้างต่ำ ดังนั้น สูงและต่ำกลุ่มได้อย่างชัดเจนแยกยกเว้น accessions ไม่กี่ แต่รหัสแก่น accessions สำหรับสูงหรือต่ำอินนูลิเนื้อหาภายในกลุ่มสูง หรือต่ำเป็นเรื่องยากการศึกษาก่อนหน้านี้ในพันธุ์ 37 ของแก่นสามารถระบุการศึกษาจีโนไทป์ที่ มีฟรักโทสสูงเนื้อหา (Grando, Kharkov, C-122, Meillo และ Dubo)(Ben Chekroun et al. 1996) อย่างไรก็ตาม accessionsไม่ถูกรวมในการศึกษานี้ อินนูลิเนื้อหาในการกำหนดที่แตกต่างกัน เรียนมียังศึกษาใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยีน เป็นที่ชัดเจนว่าสภาพแวดล้อมมีส่วนทำให้
ส่วนเล็ก ๆ ของรูปแบบในการให้ผลผลิตหัวสดและ
เนื้อหาอินนูลิน (4-5%) ในขณะที่มีส่วนจีโนไทป์
ส่วนขนาดใหญ่เพื่อการเปลี่ยนแปลง (54-56%) ขนาดใหญ่
ประมาณของความแปรปรวนทางพันธุกรรมชี้ให้เห็นว่าการเลือก
และการปรับปรุงพันธุ์ความคิดริเริ่มสามารถดำเนินการต่อได้ทันที
(Ordon~ez et al. 2005) มีส่วนร่วมของ genotype
9 ปฏิสัมพันธ์กับสภาพแวดล้อมสูงกว่า
ของสภาพแวดล้อม แต่มันก็ยังต่ำกว่า
ผลงานของความแตกต่างทางพันธุกรรมในหัวสด
ผลผลิตและเนื้อหาอินนูลิน (ตารางที่ 3).
ในทางตรงกันข้ามกับการศึกษาครั้งนี้สภาพแวดล้อมที่มีส่วน
ในการส่วนใหญ่ของ รูปแบบในหัวสด
น้ำหนักขณะจีโนไทป์และ genotype 9 สถานที่ตั้ง
มีส่วนร่วมเป็นส่วนเล็ก ๆ รูปแบบ (Pimsaen
et al. 2010) สภาพแวดล้อมและการภาคยานุวัติ genotype
9 ปฏิสัมพันธ์สภาพแวดล้อมที่มีนัยสำคัญสูง
ลาดเทผลผลิตหัวต่อต้น (Berenji และ Sikora
2001. Baldini et al, 2004) ผลทั้งได้รับการสนับสนุน
และความแตกต่างให้กับผู้ที่อยู่ในการศึกษาก่อนหน้าอาจจะเป็น
ส่วนใหญ่เนื่องจากวัสดุที่ใช้และความแตกต่างใน
สภาพแวดล้อม.
รูปแบบในชีวมวลได้รับผลกระทบจากสภาพแวดล้อม
และ genotype 9 ความแตกต่างของสภาพแวดล้อมได้
อย่างมีนัยสำคัญ แต่มีขนาดเล็กกว่ารูปแบบของจีโนไทป์.
แต่วันที่จะ ครบกําหนดและ Hi ส่วนใหญ่เป็น
ผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นตามฤดูกาล.
รูปที่ 2 แสดงให้เห็นรูปแบบของ genotype 9 สภาพแวดล้อมที่
มีปฏิสัมพันธ์ในกลุ่มสูงและต่ำเยรูซาเล็ม
สายอาติโช๊คสำหรับเนื้อหาอินนูลิน สูง
และกลุ่มต่ำถูกแยกออกเพื่อลดการรบกวน
ผลบังคับใช้ในยีนที่มีประสิทธิภาพการทำงานระดับกลาง.
ปฏิสัมพันธ์ภายในกลุ่มสูงหรือต่ำอยู่ในระดับสูง,
ในขณะที่การมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างกลุ่มค่อนข้าง
ต่ำ ดังนั้นกลุ่มสูงและต่ำได้อย่างชัดเจน
แยกออกจากกันยกเว้นไม่กี่สาย แต่บัตรประจำตัว
ของกรุงเยรูซาเล็มสายอาติโช๊คสำหรับสูงหรือต่ำ
เนื้อหาอินนูลินที่อยู่ในกลุ่มสูงหรือต่ำก็เป็นเรื่องยาก.
ศึกษาก่อนหน้านี้ใน 37 สายพันธุ์ของกรุงเยรูซาเล็มอาติโช๊ค
สามารถระบุสายพันธุ์ที่มีความสูงฟรักโทส
เนื้อหา (Grando, Kharkov, C-122, Meillo และ Dubo)
(เบน Chekroun et al. 1996) แต่มีสาย
ไม่ได้ถูกรวมในการศึกษานี้ เนื้อหาอินนูลิน
ในชั้นเรียนครบกําหนดที่แตกต่างกันนอกจากนี้ยังมีการศึกษาใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พันธุ์ . มันเป็นที่ชัดเจนว่าสิ่งแวดล้อมมีส่วนส่วนเล็ก ๆของชุดรูปแบบในผลผลิตหัวสดและอินนูลินเนื้อหา ( 4 – 5 % ) ส่วน genotype )ส่วนใหญ่การเปลี่ยนแปลง ( 54 - 56 % ) ขนาดใหญ่ความแปรปรวนทางพันธุกรรม พบว่า การประมาณการและการริเริ่มการปรับปรุงพันธุ์สามารถดำเนินการได้ทันที( Ordon ˜ EZ et al . 2005 ) ผลงานของจีโนไทป์ปฏิสัมพันธ์ 9 สภาพแวดล้อมมากกว่าสภาพแวดล้อมแต่มันก็น้อยกว่าผลงานของความแตกต่างทางพันธุกรรมในหัวสดผลผลิตและปริมาณอินนูลิน ( ตารางที่ 3 )ในทางตรงกันข้ามกับการศึกษาสภาพแวดล้อมที่สนับสนุนกับส่วนใหญ่ของการเปลี่ยนแปลงในหัวสดน้ำหนัก ในขณะที่จีโนไทป์และยีโนไทป์ 9 สถานที่ส่วนส่วนที่มีขนาดเล็กเพื่อการเปลี่ยนแปลง ( pimsaenet al . 2010 ) สิ่งแวดล้อม ความสนใจและพันธุกรรมปฏิสัมพันธ์ 9 สภาพแวดล้อม signifi - สูงไม่สามารถให้ผลผลิตต่อต้น ( berenji ซีคอร่าและหัว2001 ; บัลดินี่ et al . 2004 ) ผลลัพธ์ทั้งสองได้รับการสนับสนุนและการเปรียบเทียบกับผู้ที่อยู่ในการศึกษาก่อนหน้านี้อาจจะเนื่องมาจากวัสดุที่ใช้และความแตกต่างในสภาพแวดล้อมการเปลี่ยนแปลงในชีวมวลเป็นผลกระทบจากสิ่งแวดล้อมพันธุกรรมและสภาพแวดล้อมแตกต่างกัน 9พบแต่ขนาดเล็กกว่าการเปลี่ยนแปลงของพันธุกรรม .อย่างไรก็ตาม วันครบกําหนดและสวัสดีส่วนใหญ่ผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากฤดูกาลรูปที่ 2 แสดงรูปแบบของสภาพแวดล้อมกับ 9ปฏิสัมพันธ์ของกลุ่มสูงและกลุ่มต่ำของกรุงเยรูซาเล็มอาติโช๊คของอินนูลิน รวมเนื้อหา สูงและกลุ่มต่ำเพื่อลด confounding แยกกันผลเปรียบเทียบกับประสิทธิภาพในระดับกลางปฏิสัมพันธ์ภายในกลุ่มสูงหรือต่ำสูงส่วนปฏิสัมพันธ์ระหว่างกลุ่ม ค่อนข้างต่ำ ดังนั้น กลุ่มสูงและกลุ่มต่ำได้ชัดเจนแยกยกเว้นไม่กี่สายพันธุ์ แต่ระบุตัวอย่างของกรุงเยรูซาเล็มอาติโช๊คสูงหรือต่ำอินนูลิน เนื้อหาภายในกลุ่มจะสูงหรือต่ำก็ยากการศึกษาใน 37 ของแก่นตะวันพันธุ์ไม่สามารถระบุพันธุ์กับฟรักโทสสูงเนื้อหา ( grando c-122 Kharkov , และ , , meillo dubo )( เบน chekroun et al . 1996 ) อย่างไรก็ตาม มีตัวอย่างไม่ได้ถูกรวมอยู่ในการศึกษา อินนูลิน เนื้อหาในชั้นเรียน วุฒิภาวะต่างกัน และศึกษาใน