Meng Hao then recalled how the old

Meng Hao then recalled how the old man on the boat had looked all those years ago, and mimicked the same look. His eyes filled with an archaic aura as he looked at the young man from the Church of the Immortal Emperor.

“Stop right there!” he said coolly. The Black White Pearls emanated a brilliant glow, and in the blink of an eye, Meng Hao seemed to radiate an intense archaic will.

The Quasi-Dao Child from the Church of the Immortal Emperor stopped in place, his face flickering. Then he stared dead on at Meng Hao.

The people who were following him, and in fact, everyone present, were all staring at Meng Hao. Each and every one of them weren’t sure what to make of Meng Hao, and didn’t want to rashly attempt to make a move against him.

“The Immortal Ancient has been unsealed, but that does not mean just anyone can enter and be enlightened regarding this Daoist rite temple. Any who are capable of achieving their Dao may approach.”

The Quasi-Dao Child from the Church of the Immortal Emperor hesitated. As he looked at Meng Hao he got the feeling that he was filled with some mysterious energy, although it was difficult to be sure about the matter. He looked back at the others in the crowd, and saw that they had similar expressions.

Nobody said a word. Currently, they sky was growing dark, and the moon had appeared. Suddenly a wind began to blow, and whimpering sounds could be heard. Darkness began to stretch out across the land. It was at this point that Fang Donghan chuckled coldly and stepped forward. His energy surged, and intense power rose up from his cultivation base.

“It doesn’t matter who you are. It’s time for you to give me some feedback on my combat skills!” He sped up, and was just on the verge of attacking Meng Hao, when Meng Hao muttered something to himself. The sky was getting dark, and the whimpering of the wind had given him an idea. He suddenly glared at Fang Donghan.

He rose up from his cross-legged position, instantly attracting the attention of all the onlookers. Many of them were skeptical about the whole situation, and didn’t quite believe he was telling the truth.

Even Fang Donghan’s eyes widened. Superficially, his actions seemed impulsive, but he was actually a very cautious person.

As everyone looked on, Meng Hao suddenly threw his head back and laughed uproariously.

“An incorrect path…. Has the legacy been cut off…? Too many years have passed since that war….” He continued to laugh, and soon the laughter was tinged with madness.

“They’re all dead! The land is shattered! The river of stars is cut off….” Suddenly, he seemed to be weeping, and began to pace back and forth.

“Cut off! I can’t suppress the living, I can only suppress the ghosts….

“Gone, everything’s gone….”

His words seemed to provoke a reaction from his surroundings. The wind became cold and strong, and the sound of a weeping woman could be heard drifting about. The land trembled, and everyone’s faces flickered as complete darkness fell. It was at this point that….

“Save me, I want to go home…. Paragon, save me. Save me, Paragon….” Dismal voices rose up from the ground, and a shocking coldness filled the air. Black hair roiled out from the well inside the temple. The vines drooped down and began to swing back and forth. The sounds of weeping and laughing filled the air.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฮา เมงจากนั้นเรียกว่า คนบนเรือมองทุกปีแล้ว และเลียนแบบลักษณะเดียวกัน ตาของเขาเต็มไป ด้วยกลิ่นอายโบราณเขามองชายหนุ่มจากคริสตจักรของจักรพรรดิอมตะ"หยุดครับ" เขากล่าวว่า เฉย สีขาวไข่มุกสีดำเรืองแสงยอดเยี่ยมที่เล็ดลอดออกมา และในพริบตา เมงเฮาดูเหมือนฉายจะโบราณรุนแรงเด็ก Quasi-ดาวจากคริสตจักรของจักรพรรดิอมตะหยุดในสถานที่ หน้าริบหรี่ แล้ว เขาจ้องตายในที่เฮาเมงผู้คนที่อยู่ ตามเขา และในความเป็น จริง คน ปัจจุบัน ถูกจ้องมองทั้งหมดที่เฮาเมง ทุกคนของพวกเขาไม่แน่ใจว่าอะไรของเมงเฮา และไม่ต้องการ rashly พยายามที่ให้ย้ายเขา"อมตะโบราณได้ถูกเปิดผนึก แต่ที่ไม่ได้หมายความ เพียงแค่ทุกคนสามารถป้อน และตรัสรู้เกี่ยวกับพิธีวัด Daoist ใครก็ตามสามารถบรรลุดาวของพวกเขาอาจเข้าถึง"เด็ก Quasi-ดาวจากคริสตจักรของจักรพรรดิอมตะลังเล เป็นเขามองเมงเฮา เขามีความรู้สึกว่า เขาเต็มไป ด้วยพลังงานลึกลับบางอย่าง แม้ว่าจะลำบากเกี่ยวกับเรื่องนี้เพื่อให้แน่ใจ เขามองไปที่คนอื่น ๆ ในฝูงชน และเห็นว่า พวกเขามีนิพจน์ที่คล้ายกันไม่มีใครกล่าวคำ ขณะนี้ พวกเขาโตฟ้ามืด และดวงจันทร์ได้ปรากฏ ทันใดนั้นลมเริ่มพัด และอาจจะได้ยินเสียง whimpering ความมืดเริ่มยืดทั่วแผ่นดิน มันเป็นที่จุดนี้ที่ฝาง Donghan เบา ๆ จ้างงาน และก้าวไปข้างหน้า เพิ่มพลังงานของเขา และพลังงานรุนแรงลุกขึ้นจากการเพาะปลูกของเขาฐาน"มันไม่สำคัญว่าคุณเป็นใคร มันเป็นเวลาที่คุณจะให้ฉันคำแนะนำในทักษะการต่อสู้ของฉัน" เขาเร่งความเร็วขึ้น และไม่เป็นหมิ่นโจมตีเมงเฮา เมื่อเฮาเมงญี่ปุ่นสิ่งที่ตัวเอง ท้องฟ้าได้รับเข้ม และ whimpering ของลมให้เขาคิด เขาก็ glared ที่ฝาง Donghanเขาลุกขึ้นจากตำแหน่งขัดสมาธิหลังเขา ดึงดูดความสนใจของคดีทั้งหมดได้ทันที หลายคนสงสัยเกี่ยวกับสถานการณ์ทั้งหมด และค่อนข้างไม่เชื่อเขาบอกความจริงถึงเวลาแม้ฝาง Donghan ตา เผิน ๆ การกระทำของเขาดูเหมือนหุนหันพลันแล่น แต่เขาเป็นจริงเป็นคนที่ระมัดระวังให้มากทุกคนมอง เมงเฮาก็โยนหัวของเขากลับ และหัวเราะ uproariously"เส้นทางไม่ถูกต้อง. ... มรดกได้ตัด... หลายปีผ่านไปตั้งแต่สงครามที่... " เขายังคงหัวเราะ และเร็ว ๆ นี้ เสียงหัวเราะถูกแต่งแต้ม ด้วยความบ้า"พวกเขากำลังทั้งหมดตาย แผ่นดินถูกทำลาย แม่ของดาวตัดกัน... " ทันใดนั้น เขาดูเหมือนจะร้องไห้ และเริ่มที่จะก้าวมา"ตัดออก ฉันไม่สามารถระงับชีวิต ฉันสามารถระงับผีเท่านั้น..."ไป ทุกอย่างหายไป..."คำพูดของเขาดูเหมือนจะ กระตุ้นปฏิกิริยาจากสภาพแวดล้อมของเขา ก็กลายเป็นลมเย็น และแข็ง แรง และอาจจะได้ยินเสียงผู้หญิงร้องไห้ลอยมา Trembled แผ่นดิน และใบหน้าของทุกคน flickered เป็นตกมืดสนิท มันเป็นจุดที่..."บันทึกฉัน อยากกลับบ้าน... พารากอน ข้า บันทึกฉัน พารากอน..." เสียงอึมครึมลุกขึ้นจากพื้นดิน และอากาศที่เต็มไปด้วยความหนาวเย็นที่น่าตกใจ ผมสีดำ roiled ออกจากภายในวัด เถา drooped ลง และเริ่มแกว่งไปมา เสียงของร้องไห้ และหัวเราะเต็มไปด้วยอากาศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เม้งเฮาแล้วจำได้ว่าชายชราบนเรือได้มองทุกปีที่ผ่านมาและเลียนแบบลักษณะเดียวกัน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยกลิ่นอายโบราณในขณะที่เขามองไปที่ชายหนุ่มจากคริสตจักรของอมตะจักรพรรดิ.

"หยุดอยู่ที่นั่น!" เขากล่าวเฉย สีดำไข่มุกสีขาวเล็ดลอดออกมาเรืองแสงที่ยอดเยี่ยมและในพริบตาเม้งเฮาดูเหมือนจะแผ่รุนแรงประสงค์โบราณ.

กึ่ง Dao เด็กจากคริสตจักรของอมตะจักรพรรดิหยุดในสถานที่ริบหรี่ใบหน้าของเขา จากนั้นเขาก็จ้องตายบนที่เม้งเฮา.

คนที่กำลังตามเขาและในความเป็นจริงทุกคนปัจจุบันทุกคนจ้องมองที่เม้งเฮา แต่ละคนและทุกหนึ่งของพวกเขาไม่แน่ใจว่าสิ่งที่จะทำให้เม้ง Hao และไม่ต้องการที่จะผลีผลามพยายามที่จะทำให้การย้ายกับเขา.

"อมตะโบราณได้รับการเปิดผนึก แต่ไม่ได้หมายความว่าทุกคนก็สามารถป้อนและ ได้รับความสว่างเกี่ยวกับพระราชพิธีพระวิหารนี้ Daoist ท่านใดที่มีความสามารถในการบรรลุดาวของพวกเขาอาจเข้าใกล้. "

กึ่ง Dao เด็กจากคริสตจักรของอมตะจักรพรรดิลังเล ในขณะที่เขามองไปที่เม้งเฮาเขามีความรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่เต็มไปด้วยพลังงานลึกลับบางอย่างแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องยากที่จะตรวจสอบเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขามองกลับมาที่คนอื่น ๆ ในฝูงชนและเห็นว่าพวกเขามีความหมายคล้ายกัน.

ไม่มีใครกล่าวคำ ขณะนี้พวกเขากำลังเติบโตท้องฟ้ามืดและดวงจันทร์เคยปรากฏ ทันใดนั้นลมเริ่มพัดและเสียงครางหงิง ๆ อาจจะได้ยิน ความมืดเริ่มที่จะยืดออกไปทั่วแผ่นดิน มันเป็นจุดที่ฝาง Donghan หัวเราะอย่างเย็นชาและก้าวไปข้างหน้า พลังงานของเขาเพิ่มขึ้นและพลังที่รุนแรงลุกขึ้นจากฐานการเพาะปลูกของเขา.

"มันไม่สำคัญว่าคุณเป็นใคร มันเป็นเวลาที่คุณจะให้ฉันความคิดเห็นบางอย่างเกี่ยวกับทักษะการต่อสู้ของฉัน! "เขาเร่งความเร็วขึ้นและเป็นเพียงแค่อยู่บนปากเหวของการโจมตีเม้ง Hao เมื่อเม้งเฮาพึมพำบางสิ่งบางอย่างให้กับตัวเอง ท้องฟ้าเริ่มมืดและส่งเสียงครวญครางของลมให้เขาคิด ทันใดนั้นเขาก็จ้องที่ฝาง Donghan.

เขาลุกขึ้นจากที่ขัดสมาธิของเขาทันทีดึงดูดความสนใจของผู้เข้าชมทั้งหมด หลายคนสงสัยเกี่ยวกับสถานการณ์ทั้งหมดและไม่ได้ค่อนข้างเชื่อว่าเขาได้รับการบอกความจริง.

ตาแม้ฝาง Donghan ของกว้างขึ้น เผินๆการกระทำของเขาดูเหมือนห่าม แต่เขาเป็นจริงเป็นคนที่ระมัดระวังมาก.

ที่ทุกคนมองเม้งเฮาจู่ ๆ ก็โยนหัวของเขากลับมาและหัวเราะระงม.

"เส้นทางที่ไม่ถูกต้อง ... ได้เดิมถูกตัดออกไป ... ? มากเกินไปปีที่ผ่านมาตั้งแต่สงครามว่า ... . "เขายังคงหัวเราะและในไม่ช้าเสียงหัวเราะที่ถูกแต่งแต้มด้วยความบ้า.

" พวกเขากำลังทั้งหมดตาย! ที่ดินที่แตก! แม่น้ำของดาวที่ถูกตัดออกไป ... . "ทันใดนั้นเขาก็ดูเหมือนจะมีการร้องไห้และเริ่มที่จะก้าวกลับมา.

" ตัด! ฉันไม่สามารถปราบปรามนั่งเล่นที่ฉันสามารถปราบปรามผี ... .

"ไปทุกอย่างหายไป ... ."

คำพูดของเขาดูเหมือนจะก่อให้เกิดปฏิกิริยาจากสภาพแวดล้อมของเขา กลายเป็นลมเย็นและแข็งแรงและเสียงของหญิงสาวร้องไห้อาจจะได้ยินเกี่ยวกับการดริฟท์ แผ่นดินสั่นและใบหน้าของทุกคน flickered มืดสมบูรณ์ลดลง มันเป็นที่จุดนี้ว่า ... .

"บันทึกฉันฉันอยากกลับบ้าน ... พารากอนช่วยฉัน Save Me, พารากอน ... . "เสียงกลุ้มใจลุกขึ้นจากพื้นดินและความหนาวเย็นที่น่าตกใจที่เต็มไปด้วยอากาศ ผมสีดำ roiled ออกจากกันภายในวัด เถา drooped ลงและเริ่มที่จะแกว่งไปมา เสียงร้องไห้และหัวเราะที่เต็มไปด้วยอากาศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมิ่งฮ่าวแล้ว เรียกว่าคนแก่บนเรือดู เมื่อหลายปีก่อน และ mimicked ลักษณะเดียวกัน ตาของเขาเต็มไปด้วยกลิ่นอายโบราณที่เขามองชายหนุ่มจากโบสถ์ของจักรพรรดิอมตะ" หยุดเดี๋ยวนี้นะ ! " เขาพูดอย่างใจเย็น สีดำสีขาวไข่มุก ต่องเรืองแสงสดใส และในชั่วพริบตา เมิ่งฮ่าวดูเหมือนจะแผ่จะเก่ามากที่กึ่งดาวเด็กจากโบสถ์ของจักรพรรดิอมตะหยุดอยู่ที่ใบหน้าของเขาระยิบระยับ แล้วเขาก็จ้องมองตายที่เมิ่งเฮ่าคนที่ตามเขา และในความเป็นจริง ปัจจุบันทุกคนก็จ้อง เมิ่งฮ่าว แต่ละคนและทุกหนึ่งของพวกเขาไม่แน่ใจว่า จะให้ เมิ่งฮ่าว และไม่อยากผลีผลามพยายามที่จะเคลื่อนไหวต่อต้านเขา" อมตะโบราณได้ถูกเปิดผนึก แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าใครๆก็สามารถระบุและผู้รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ daoist พิธีกรรมในวัด ใด ๆที่สามารถบรรลุดาวของพวกเขาอาจใช้ .ที่กึ่งดาวเด็กจากโบสถ์ของจักรพรรดิอมตะ ลังเล ขณะที่เขามองเมิงเฮา เขามีความรู้สึกว่าเขาเต็มไปด้วยพลังบางอย่างที่ลึกลับ แต่มันก็ยากที่จะให้แน่ใจว่าเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาหันกลับไปมองคนอื่น ๆในฝูงชน และเห็นพวกเขามีสีหน้าที่คล้ายคลึงกันไม่มีใครพูดอะไรสักคำ ปัจจุบันพวกเขากำลังเติบโตขึ้น ท้องฟ้ามืด และพระจันทร์ก็ปรากฏ จู่ๆ ลมก็เริ่มพัด และร้องครวญครางเสียงอาจจะได้ยิน ความมืดเริ่มขึงข้ามแผ่นดิน มันอยู่ที่จุดนี้ว่า ฟาง donghan หัวเราะอย่างเย็นชาและก้าวออกมา พลังงานเพิ่มขึ้น และแรงพลังลุกขึ้นจากฐานการเพาะปลูกของเขา" มันไม่สำคัญว่าคุณเป็นใคร มันเป็นเวลาที่เธอให้ฉันความคิดเห็นบางส่วนเกี่ยวกับทักษะการต่อสู้ของฉัน ! " เขาเร่ง และเพิ่งจะย่างเข้าสู่โจมตีเมิ่งฮ่าวเมื่อเมิ่งเฮ่าพึมพำบางอย่างกับตัวเอง ท้องฟ้าก็เริ่มมืด และเสียงครวญครางของลมมีให้เขารู้ จู่ๆ เขาก็จ้องมาที่ฟาง donghan .เขาลุกขึ้นจากตำแหน่งข้ามขาของเขาดึงดูดความสนใจของผู้ชมได้ทั้งหมด หลายคนมีความสงสัยเกี่ยวกับสถานการณ์ทั้งหมด และก็ไม่อยากจะเชื่อที่เขาพูดความจริงแม้แต่ฟาง donghan ตากว้างขึ้น มองเผินๆ การกระทำของเขาดูเหมือนจะใจร้อน แต่จริงๆ เขาเป็นคนที่ระมัดระวังตัวมากอย่างที่ทุกคนเห็น เม็งเฮาก็โยนหัวของเขากลับและหัวเราะเซ็งแซ่ ." . . . . . . . เส้นทางที่ไม่ถูกต้อง ได้มรดกถูกตัด . . . . . . . ? หลายปีตั้งแต่ที่ . . . . . . . " สงครามเขายังคงหัวเราะ และเร็ว ๆนี้ถูกแต่งแต้มด้วยเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง" พวกเขาทั้งหมดตายแล้ว แผ่นดินจะแตก ! แม่น้ำแห่งดวงดาว คือตัด . . . . . . . " ทันใดนั้น เขาดูเหมือนจะร้องไห้ และเริ่มเดินกลับไปกลับมา" ตัด ! ฉันไม่สามารถหยุดชีวิต ฉันเท่านั้นที่สามารถปราบผี . . . . . . ." หายไป ทุกอย่างหายไปแล้ว . . . . . . . "คำพูดของเขาดูเหมือนจะกระตุ้นให้เกิดปฏิกิริยาจากสิ่งแวดล้อมของเขา ลมก็เย็นและแข็ง และมีเสียงผู้หญิงร้องไห้อาจจะได้ยินลอยเกี่ยวกับ แผ่นดินสั่นสะท้าน และหน้าของทุกคนเป็น flickered มืดสนิทลง มันเป็นที่จุดนี้ว่า . . . . . . ." ช่วยฉันด้วย ฉันอยากกลับบ้าน . . . . . . . พารากอน ช่วยฉันด้วย ช่วยด้วย พารากอน . . . . . . . " เสียงหดหู่ลุกขึ้นจากพื้นดิน และความเย็นที่เติมอากาศ ผมสีดำทอยเต๋าออกมาจากภายในวัด เถา drooped ลงและเริ่มที่จะแกว่งไปมา เสียง หัวเราะ ร้องไห้ และเติมอากาศ