With such severe drawbacks, one mig

With such severe drawbacks, one might wonder why we have persisted
with our models based on the General Equilibrium approach. The idea
that the economy is essentially in an equilibrium state or on an equilibrium
path from which it is sometimes perturbed seems simply to be the wrong
departure point. I claim that we have to start from the vision of the economy
as a system of interacting agents whose actions, beliefs, and decisions
are constantly and mutually influenced. Such a system will self-organize
but there is no reason to believe that it will do so into something corresponding
to our notion of an equilibrium state and, even should it happen
to attain such a state, for the reasons that I have explained, it will not
necessarily remain there. It seems perverse to view economic agents as
isolated and only linked through an anonymous market. As I have
observed, most of the explanations for the current crisis involve a very
different view of the economy. The aggregate behaviour of large systems
of interactive individuals, molecules, or particles, which are widely studied
in other fields, is not typically that of an average or representative member
of the population. Again, the very interaction between the individuals
changes the aggregation problem and should make us aware of the fact
that major changes at the aggregate level can be provoked by small events
at the micro level. The fact that we have not done this seems to illustrate
a basic tendency in economic theory. As arguments that undermine the
models we have built arise, we simply make assumptions which are not justified theoretically but which, in effect, make the problems disappear.
We persist in clinging to the basic models and making them more mathematically
sophisticated whilst overlooking their fundamental flaws.
Curiously, it is only the observation of extraordinary empirical phenomena
which leads to the questioning of the models and, as Krugman (2009b)
has suggested, even this, may not lead to significant changes in the theory.
To illustrate this, I will take a look at the basic assumption which underlies
much of modern financial economics, the ‘efficient markets’ hypothesis
and suggest that we have witnessed very similar developments. That is,
economists have persisted with a model that is theoretically flawed and
systematically contradicted by the empirical evidence. Again a quick look
at the history of this concept is very revealing.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีข้อเสียดังกล่าวรุนแรง หนึ่งอาจสงสัยว่า ทำไมเรามีอยู่รุ่นของเราตามวิธีสมดุลทั่วไป ความคิดเศรษฐกิจเป็นหลัก ในสภาวะสมดุล หรือสมดุลเส้นทางที่มันบางครั้งเป็น perturbed ก็ได้น่าจะ ไม่ถูกต้องจุดออกเดินทาง ผมเรียกร้องว่า เราต้องเริ่มต้นจากวิสัยทัศน์ของเศรษฐกิจเป็นระบบของตัวแทน interacting มีการดำเนินการ ความเชื่อ และตัดสินใจมีอย่างต่อเนื่อง และร่วมผล ระบบดังกล่าวจะจัดระเบียบตัวเองแต่มีเหตุผลที่เชื่อได้ว่า มันจะทำในสิ่งที่สอดคล้องให้ความคิดของเราสมดุลการรัฐ และ ก็ควรจะเกิดขึ้นบรรลุสถานะเช่น เหตุผลที่ฉันอธิบาย มันจะไม่จำเป็นต้องยังคงมีอยู่ ดูเหมือนว่าร่างดูตัวแทนทางเศรษฐกิจเป็นแยก และเชื่อมโยงผ่านการตลาดแบบไม่ระบุชื่อเท่านั้น ได้สังเกต มากที่สุดของคำอธิบายสำหรับวิกฤตปัจจุบันเกี่ยวข้องกับการมากมุมมองที่แตกต่างของเศรษฐกิจ พฤติกรรมโดยรวมของระบบใหญ่บุคคลแบบโต้ตอบ โมเลกุล หรืออนุภาค ที่กันเรียนในอื่น ๆ ไม่โดยทั่วไปของสมาชิกเฉลี่ย หรือตัวแทนของประชากร อีกครั้ง การโต้ตอบมากระหว่างบุคคลปัญหาการรวมการเปลี่ยนแปลง และควรทำให้เราทราบถึงข้อเท็จจริงที่สามารถกระตุ้นการเปลี่ยนแปลงสำคัญในระดับรวมโดยเล็กในระดับไมโคร ดูเหมือนว่าความจริงที่ว่า เรายังไม่ทำการ แสดงแนวโน้มที่พื้นฐานในทฤษฎีเศรษฐกิจ เป็นอาร์กิวเมนต์ที่บ่อนทำลายการรุ่นที่มีเกิดขึ้น เราเพียงแค่ทำให้สมมติฐานที่อยู่ชิดขอบทางทฤษฎี แต่ที่ มีผล ทำให้ปัญหาหายไปเรายังคงยึดมั่นกับรูปพื้นฐาน และทำให้ขึ้นลายในขณะที่มองเห็นข้อบกพร่องของตนเองพื้นฐานที่ทันสมัยซอกแซก เป็นเพียงการสังเกตของปรากฏการณ์เชิงประจักษ์ที่ไม่ธรรมดาซึ่งนำไปสู่การตั้งคำถาม ของรุ่น และ พอลครุกแมน (2009b)มีการแนะนำ แม้นี้ อาจนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในทฤษฎีไม่แสดงให้เห็นถึง ฉันจะลองดูที่สมมติฐานพื้นฐานที่ underliesของเศรษฐศาสตร์การเงินทันสมัย สมมติฐาน 'ตลาดมีประสิทธิภาพ'และแนะนำให้ เราได้เห็นการพัฒนาคล้ายกันมาก นั่นก็คือนักเศรษฐศาสตร์มีอยู่กับรูปแบบว่าเป็นในทางทฤษฎี และระบบ contradicted โดยหลักฐานเชิงประจักษ์ ดูอย่างรวดเร็วอีกครั้งประวัติของแนวคิดที่จะเปิดเผยมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่มีข้อบกพร่องที่รุนแรงเช่นหนึ่งอาจจะสงสัยว่าทำไมเราได้ยืนยัน
กับรุ่นของเราขึ้นอยู่กับวิธีการทั่วไปสมดุล ความคิดที่
ว่าเศรษฐกิจเป็นหลักในสภาวะที่สมดุลหรือสมดุล
เส้นทางจากที่ที่มันจะตกอกตกใจบางครั้งดูเหมือนว่าเพียงเพื่อจะผิด
จุดออก ฉันเรียกร้องที่เราต้องเริ่มต้นจากวิสัยทัศน์ของเศรษฐกิจ
เป็นระบบของตัวแทนการโต้ตอบที่มีการกระทำความเชื่อและการตัดสินใจ
มีอย่างต่อเนื่องและได้รับอิทธิพลร่วมกัน ระบบดังกล่าวจะตัวเองจัดระเบียบ
แต่มีเหตุผลที่จะเชื่อว่ามันจะทำเช่นนั้นเป็นสิ่งที่สอดคล้องกันไม่มี
ความคิดของเราในการเป็นรัฐที่สมดุลและแม้มันจะเกิดขึ้น
เพื่อให้บรรลุรัฐดังกล่าวสำหรับเหตุผลที่ผมได้อธิบายมัน จะไม่
จำเป็นต้องอยู่ที่นั่น ดูเหมือนว่าอ้อนเพื่อดูตัวแทนทางเศรษฐกิจเป็น
โดดเดี่ยวและมีเพียงการเชื่อมโยงผ่านการตลาดที่ไม่ระบุชื่อ อย่างที่ผมได้
สังเกตเห็นส่วนใหญ่ของคำอธิบายสำหรับวิกฤตการณ์ในปัจจุบันเกี่ยวข้องกับการมาก
มุมมองที่แตกต่างกันของเศรษฐกิจ พฤติกรรมรวมของระบบขนาดใหญ่
ของบุคคลโต้ตอบโมเลกุลหรืออนุภาคซึ่งมีการศึกษากันอย่างแพร่หลาย
ในสาขาอื่น ๆ ที่เป็นไม่ปกติที่เป็นสมาชิกเฉลี่ยหรือตัวแทน
ของประชากร อีกครั้งการปฏิสัมพันธ์ระหว่างบุคคล
เปลี่ยนแปลงปัญหาการรวมตัวและควรทำให้เราตระหนักถึงความจริงที่
ว่ามีการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในระดับรวมสามารถกระตุ้นโดยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมีขนาดเล็ก
ในระดับจุลภาค ความจริงที่ว่าเราไม่ได้ทำนี้น่าจะแสดงให้เห็นถึง
แนวโน้มพื้นฐานในทฤษฎีทางเศรษฐกิจ เป็นข้อโต้แย้งที่บ่อนทำลาย
รุ่นเราได้สร้างเกิดขึ้นเราก็ทำให้สมมติฐานที่ไม่เป็นธรรมในทางทฤษฎี แต่ที่มีผลทำให้ปัญหาหายไป.
เรายังคงมีอยู่ในยึดมั่นกับรูปแบบพื้นฐานและทำให้พวกเขามากขึ้นทางคณิตศาสตร์
ที่มีความซับซ้อนในขณะที่สามารถมองเห็นข้อบกพร่องพื้นฐานของพวกเขา .
อยากรู้อยากเห็นก็เป็นเพียงการสังเกตปรากฏการณ์เชิงประจักษ์พิเศษ
ซึ่งนำไปสู่การตั้งคำถามของรูปแบบและเป็นครุกแมน (2009b)
ได้แนะนำแม้นี้อาจจะไม่ได้นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในทฤษฎี.
เพื่อแสดงนี้ฉันจะใช้ ลักษณะที่สมมติฐานพื้นฐานที่รองรับ
มากของเศรษฐกิจการเงินที่ทันสมัยสมมติฐาน 'ตลาดที่มีประสิทธิภาพ'
และแสดงให้เห็นว่าเราได้เห็นการพัฒนาที่คล้ายกันมาก นั่นคือ
นักเศรษฐศาสตร์ได้ยืนยันกับรูปแบบที่เป็นทฤษฎีข้อบกพร่องและ
ขัดแย้งกับระบบโดยหลักฐานเชิงประจักษ์ อีกครั้งอย่างรวดเร็วดู
ประวัติของแนวคิดนี้คือเปิดเผยมาก