Ruben Andersson (London School of E

Ruben Andersson (London School of Economics and Political Science)

It is without doubt one of the most iconic migration images of 2014. On 22 October, some dozen undocumented African migrants are caught on camera by a Spanish activist as they straddle the triple fence surrounding Melilla, a Spanish enclave in North Africa. Outside lies the wild grass and craggy rocks of the Moroccan borderlands; inside awaits a verdant golf lawn. The two golfers, indifferent to the fence-straddlers, are dressed in immaculate whites; the migrants, in shabby rags. To their right a border guard in riot gear eases himself onto the fence, ready to confront those trespassing on the manicured gardens of “Fortress Europe”.

In its juxtaposition of fenced-off rich and poor, the picture sums up a year of dreadful news from the borders of the Western world. More than 3,000 people have perished in the Mediterranean in 2014, a record number. Far-right parties are on the march across the continent, including in my home country of Sweden, building momentum for ever-harsher policies. Beset by UKIP hysteria, the UK now even mulls leaving the European Union on the back of irrational fears of migration, and has sent tall fences to Calais port to prove its intentions to barricade itself against the supposed huddled masses. Beyond Europe, US mass deportations have continued while Central Americans have languished in privately run detention facilities at great expense and misery. Australia has diverted refugee boats and detained their passengers indefinitely offshore, while Israel has unleashed draconian measures against African “infiltrators”. From the Sinai to the Sahara, from Arizona to Oz, a futile and fatal “battle” is being fought against today’s supposed transnational threat – the undocumented, unwanted refugee or migrant.

When I visited Melilla’s barrier in 2010, on my anthropological travels along the new Euro-African frontier for my book Illegality, Inc., the border guards seemed to be winning this battle – if only in the most limited sense. “It’s sold as not being harmful,” said a Spanish civil guard as we stood watching the six-metre-tall triple fencing and its layers of sensors, cameras and razor wire. His ambivalence was mixed with pride: migrants no longer crossed this gleaming divide. Through mass deployments, intense collaboration with Morocco and investments to the tune of €72m in the border barriers, Madrid had, since 2005, pushed migrants away from Melilla and its sister enclave of Ceuta towards the more dangerous sea route. Yet the calm of 2010 was not to last. By 2014 the African migrants were back at Melilla, clambering up the fences and pushed back by the Spanish civil guards, time and again, into the hands of the Moroccan forces. The golf-course picture was but one piece of evidence of this running battle, pitching migrants against guards, with European citizens as their befuddled spectators.

The setback was easy to predict, given the paradox haunting Western countries’ tough-talking approach to migration. Instead of admitting that migrants are a necessity to our ageing countries and “open” economies, politicians keep insisting that migration can be optimally “managed.” In this vision, borders work as high-tech filters, sifting the desirable from the unwanted; rag-clad undocumented migrants from their suited counterparts. Yet such a view is a fantasy in a time of nearly frictionless trade and capital flows, in which our fortunes are intimately tied up with the dreams and miseries of others. The ragged bunch of Africans on Melilla’s fence are not wild “infiltrators” into our world of manicured golf lawns; they are its necessary mirror image.

Yet the golf-course scene, for all its spectacular power, hides more than it shows. While a few thousand people at most are clambering into European countries across the barricades of Melilla or Calais, the latest count of immigrants into EU states stands at 3.4 million a year. As for refugees, the “invasion” fears peddled by some Western politicians are unfounded: in fact, 86 per cent of people fleeing conflict worldwide are hosted by developing nations – putting into perspective the 200,000-plus arriving by sea into Europe in 2014, as well as the flight of thousands of Central American minors to the United States this past summer.

The migration spectacle(1) on Western shores, then, is partial at best. Yet here’s the rub: faced with the paradox of how to manage migration in a mobile world, Western governments have increasingly opted for symbolic measures at physical borders. The UK and French scrambles to “secure” Calais port; the Spanish militarisation of Melilla’s perimeter; the various US border surges of recent years; the callous campaigns against boat refugees in Australia and the sealing of Israel’s African frontier – all these efforts do is offer up a spectacular politics of fear. Even when Obama opened a long-awaited road to legal residence for some unauthorised migrants in late November, he made sure to promise more border security for a simple reason: “Because borders do mean something.”

As the Melilla picture shows, politically investing the border with significance is a dangerous game. More enforcement forces migrants underground and into the hands of smugglers and bandits. It spawns absurd incentives for border forces in the West and its backyards, where the migratory “threat” has become a globalised racket. In Libya, militias now hold foreigners captive in the city’s zoo or lock them up in EU-supported detention centres until their families pay “liberation” fees, mirroring similar hostage-taking by criminals in Mexico and the Sinai. Elsewhere in North Africa, police serially expel, extort and harass sub-Saharan Africans suspected of illegality, as human rights organisations have documented in the past decade. “We lived like animals,” migrants who had scrambled over the fences recalled as I talked to them about their ordeals in Ceuta, Melilla and along Spanish coasts. The ragged crowd atop the fence is a product of our very borders.

Afraid of those trespassing on our ‘golf-lawn’ world, we have let politicians build vast industries to shore up the borders (with a little help from lobbyists). The US, leading the way, has invested more than $100bn in border and migration control since 9/11 and keeps bolstering the $12bn-a-year operations of Customs and Border Protection, including with hugely expensive and ineffective drones. The EU, lagging somewhat behind in its profligacy, has nevertheless similarly poured funds into security technology R&D while bolstering “border management” through pots including the €3.8bn Internal Security Fund. These EU instruments co-exist with large expenditure by individual members states such as Spain, which has in recent years built new detention centres, bolstered its border and migration forces by 60 per cent and forged tied “aid” deals with African states collaborating in the so-called “fight against illegal migration”. And the investments keep increasing. As I show in my book, the “illegality industry” feeds on failure, with every new “border crisis” bringing further funds. As fences and detention estates grow, the industry consumes resources and ruins lives. In the process, it is not just our moral standing that takes a hit, but also our economies. Labourers labelled “illegal” clean our homes, care for our elderly and pick our fruit – or as one US lawyer recently put it regarding the country’s punitive migration laws, “no workers, no food.”

As intolerance deepens across Europe and as elections draw near in the UK, we urgently need to reframe the debate on border controls. With their spectacular inefficiencies in mind, we may start by asking who actually benefits from the “tough measures” so cherished by governments and much of the media. It is certainly not the “native poor”, as some would contend. It is rather those with a stake in the border game: Western security forces and their third-country collaborators, the defence and security industries, and other powerful groups – as well as smugglers, who have found a captive market among people stranded in limbo. In times of globalisation, bordering has itself become a globalised business, bloated by anxious states oblivious to its efficacy or nefarious effects as refugees drown and willing workers turn their eyes elsewhere.

Behind our cloistered walls, Western nations may in years to come seem like a latter-day Easter Island civilization. While the world went about its business, there we rabbited away at useless border monuments whose significance – like the mind of those Spanish golfers at Melilla’s fence, oblivious in their game – future generations may not even begin to unravel.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Ruben Andersson (ลอนดอนโรงเรียนเศรษฐศาสตร์และรัฐศาสตร์)ได้โดยไม่ต้องสงสัยหนึ่งภาพย้ายโดดเด่นที่สุดของปี 2014 บน 22 ตุลาคม อพยพแอฟริกันไม่เกี่ยวกับเอกสารบางเรื่องจะจับกล้อง โดยกิจกรรมที่สเปนเป็นพวกเขาคร่อมรั้วสามรอบเมลลา ยิงสเปนในแอฟริกาเหนือ ภายนอกอยู่ป่าหญ้าและหิน craggy ของ borderlands โมร็อกโก ภายในรอหญ้าสนามกอล์ฟเขียวชอุ่ม ที่สองนักกอล์ฟ สนใจการกรอบ-straddlers จะแต่งในนฤมลขาว การอพยพ ในผ้าขี้ริ้ว shabby ทางขวาของ เส้นขอบและเจ้าในจลาจลเกียร์ช่วยตัวเองบนรั้ว พร้อมที่จะเผชิญหน้าผู้บุกรุกบนชานของ "ป้อมปราการยุโรป"ในของ juxtaposition ของรั้วปิดรวย และยากจน รูปภาพผลรวมค่าปีข่าว dreadful จากเส้นขอบของโลกตะวันตก มากกว่า 3000 คนมี perished ในเมดิเตอร์เรเนียนในปี 2014 หมายเลขเรกคอร์ด ฝ่ายขวาไกลได้ในเดือนมีนาคมการข้ามทวีป รวมถึงในบ้านของฉันประเทศสวีเดน การสร้างโมเมนตัมสำหรับนโยบายเคย harsher รุมเร้า โดย UKIP hysteria สหราชอาณาจักรขณะนี้แม้แต่ mulls ออกจากสหภาพยุโรปในการกลับมาของความกลัวการโต้เถียงของการโยกย้าย และมีรั้วสูงพอร์ตกาเลส์เพื่อพิสูจน์ความตั้งใจของการ barricade เองกับฝูง huddled ควรต่าง ๆ นอกเหนือจากยุโรป สหรัฐอเมริกาโดยรวม deportations มีต่อในขณะที่ชาวอเมริกันกลางมี languished ในห้องขังทำงานเอกชนที่ค่าใช้จ่ายมากและทุกข์ ออสเตรเลียได้เปลี่ยนแปลงเรือผู้ลี้ภัย และกักตัวผู้โดยสารของพวกเขาอย่างไม่มีกำหนดต่างประเทศ ในขณะที่อิสราเอลได้ปลดปล่อยมาตรการรุนแรงกับแอฟริกา "infiltrators" จากวซิไนเอ็มดีไปซาฮาร่า จากอริโซนากับ Oz ลม ๆ แล้ง ๆ และร้ายแรง "รบ" เป็นการสู้รบกับวันนี้ควรข้ามชาติคุกคาม – ผู้ลี้ภัยที่ไม่เกี่ยวกับเอกสาร ต้องการย้ายถิ่นเมื่อไปเยี่ยมอุปสรรคของเมลลาในปี 2553 ในการเดินทางของฉันพัณฑ์ตามแนวชายแดนแอฟริกายูโรใหม่เพื่อจองค่ะ Illegality, Inc. ยามชายแดนประจักษ์จะ สามารถชนะการต่อสู้นี้ – ถ้าเฉพาะในแง่ที่จำกัดมากที่สุด "มันขายเป็นไม่เป็นอันตราย กล่าวว่า คุ้มแพ่งสเปนขณะที่เรายืนดูรั้วสามสูง 6 เมตรและชั้นของเซนเซอร์ กล้อง และลวดมีดโกน Ambivalence ของเขาถูกนำมาผสมกับความภาคภูมิใจ: อพยพข้ามแบ่งนี้วาวไม่ โดยจัดวางโดยรวม รุนแรงร่วมกับโมร็อกโกและการลงทุนกับเพลงของ €72 เมตรในอุปสรรคเส้นขอบ มาดริด 2548 ผลักอพยพเมลลาและน้องสาวของยิงของ Ceuta ไปทางเส้นทางทะเลอันตรายมากขึ้น ยัง สงบ 2010 ไม่ให้สุดท้าย โดย 2014 อพยพแอฟริกันได้ที่เมลลา clambering ค่ากรอบ และผลักดันให้กลับ โดยเจ้าหน้าที่พลเรือนสเปน ซ้ำเติม ในมือของกองทัพโมร็อกโก รูปภาพกอล์ฟแต่หลักฐานนี้ทำการต่อสู้ ขว้างอพยพกับยาม กับชาวยุโรปเป็นผู้ชมของพวกเขา befuddled หนึ่งชิ้นได้การพิจารณาได้ง่ายต่อการทำนาย ให้ paradox เจ็บตะวันตกประเทศทนพูดคุยวิธีการโยกย้าย แทน admitting ที่ อพยพมีความจำเป็นกับประเทศของเราดี และ "เปิด" เศรษฐกิจ นักการเมืองเก็บ insisting ว่า ย้ายสามารถอย่างเหมาะสม "จัดการ" ในวิสัยทัศน์นี้ เส้นขอบงานสูงกรอง ตะแกรงประกอบจากการที่ไม่ต้องการ ห่มผ้าขี้ริ้วไม่เกี่ยวกับเอกสารอพยพจากคู่ของพวกเขาเหมาะสมกัน ได้ เช่นนี้เป็นเวลาเกือบฝืดการค้าและเงินทุนไหล ที่ใหญ่ ๆ ของเรามีจึงติดกับความฝันและ miseries ของผู้อื่น พวงลองของแอฟริกาในกรอบของเมลลาไม่ป่า "infiltrators" เป็นสนามหญ้าตกแต่งสนามกอล์ฟ โลกของเรา พวกเขามีภาพของกระจกจำเป็นยัง ฉากกอล์ฟ ทั้งหมดงดงามกำลัง ซ่อนมากกว่าที่จะแสดง ในขณะที่ไม่กี่พันคนที่ส่วนใหญ่ มี clambering เป็นประเทศในยุโรปข้ามเมื่อกีดขวางเมลลาหรือกาเลส์ อพยพนับล่าสุดลงยืนอเมริกา EU ที่ 3.4 ล้านปี มีโคมลอยสำหรับผู้ลี้ภัย กลัว "บุกรุก" peddled โดยนักการเมืองบางตะวันตก: ความเป็นจริง ดูแลร้อยละ 86 ของผู้คนที่หนีความขัดแย้งทั่วโลก โดยประเทศกำลังพัฒนา – วางลงในมุมมอง 200,000-plus เดินทะเลเข้าไปในยุโรปในปี 2014 ตลอดจนการบินพันเยาวมาลาวีไปสหรัฐอเมริกาช่วงฤดูร้อนที่ผ่านมานี้Spectacle(1) ย้ายบนชายฝั่งตะวันตก แล้ว เป็นบางส่วนที่สุด แต่นี่คือการถู: เผชิญกับปฏิทรรศน์ของการจัดการโยกย้ายในโลกมือถือ รัฐบาลตะวันตกได้มากขึ้นเลือกสำหรับมาตรการสัญลักษณ์ที่ขอบทางกายภาพ สหราชอาณาจักรและฝรั่งเศส scrambles พอร์ตกาเลส์ "ปลอดภัย" militarisation สเปนของขอบเขตของเมลลา กระชากเส้นขอบต่าง ๆ สหรัฐของปีที่ผ่านมา แคมเปญไม่รู้สึกกับเรือผู้ลี้ภัยในออสเตรเลียและยาแนวรอยต่อของชายแดนแอฟริกาอิสราเอล – ทั้งหมดความพยายามเหล่านี้ทำได้ถึงเมืองอันงดงามของความกลัว แม้เมื่อ Obama เปิดถนนยาวที่รอคอยการอาศัยกฎหมายสำหรับอพยพบางส่วนไม่ได้รับอนุญาตในปลายเดือนพฤศจิกายน เขาทำสัญญารักษาความปลอดภัยชายแดนด้วยเหตุผลง่าย ๆ ที่ว่า: "เพราะขอบหมายถึง บางสิ่งบางอย่าง"เป็นรูปภาพเมลลาแสดง ลงทุนเส้นขอบที่ มีความสำคัญทางการเมืองเป็นเกมอันตราย บังคับเพิ่มเติมบังคับอพยพใต้ดิน และไปสมักและโจร แรงจูงใจไร้สาระสำหรับกองกำลังชายแดนตะวันตกและของ backyards อพยพ "ภัยคุกคาม" ได้กลายเป็น ไม้ globalised ที่ spawns ก็ ในลิเบีย หนุนตอนนี้ค้างภายในกิจการและในสวนสัตว์ของชาวต่างชาติ หรือล็อคไว้ในศูนย์กักกันที่ได้รับการสนับสนุนใน EU จนครอบครัวจ่ายค่าธรรมเนียมการ "ปลดปล่อย" มิเรอร์ตัวประกันขึ้นคล้ายอาชญากรในเม็กซิโกและวซิไนเอ็มดี อื่น ๆ ในแอฟริกาเหนือ ตำรวจ serially ขับไล่ กรรโชกทรัพย์ และข่มแอฟริกาซาฮาราสงสัยว่า illegality มีจัดองค์กรสิทธิมนุษยชนในทศวรรษนี้ "พวกเราอาศัยอยู่เช่นสัตว์ ที่มีสัญญาณรบกวนมากกว่ารั้วยกเลิก ตามที่ฉันพูดไปเกี่ยวกับ ordeals ของพวกเขา ใน Ceuta เมลลา และ ตามชายสเปน ฝูงชนลองบนยอดรั้วเป็นผลิตภัณฑ์ของเขตแดนของเรามากกลัวผู้บุกรุกบน 'กอล์ฟสนามหญ้า' โลกของเรา เราจะให้นักการเมืองสร้างอุตสาหกรรมมากมายจุนเส้นขอบ (ด้วยความช่วยเหลือจาก lobbyists) สหรัฐอเมริกา นำทาง มีการลงทุนมากกว่า $100bn ในการควบคุมชายแดนและการโยกย้ายตั้งแต่ 9/11 และยังคงประคบประหงม $12bn ต่อปีดำเนินงานของศุลกากรและป้องกันชายแดน drones อย่างมหาศาลราคาแพง และไม่มีประสิทธิภาพซึ่งรวมถึง ยุโรป lagging ค่อนข้างหลังในของ profligacy ได้อย่างไรก็ตามในทำนองเดียวกัน poured เงินเป็นเทคโนโลยีความปลอดภัย R & D ขณะประคบประหงม "การจัดการชายแดน" ผ่านหม้อรวมทั้ง.8bn €3 กองทุนความปลอดภัยภายใน เครื่องมือเหล่านี้ใน EU อยู่ร่วมกับรายจ่ายใหญ่โดยสมาชิกแต่ละรัฐเช่นสเปน ซึ่งมีในปีที่ผ่านมาขังสร้างใหม่ศูนย์ นั้นสนับสนุนกองกำลังของเส้นขอบและการย้ายถิ่นโดยร้อยละ 60 และปลอมมัด "ช่วย" ข้อเสนอกับอเมริกาแอฟริการ่วมมือกันในการเรียกว่า "ต่อสู้กับการโยกย้ายที่ไม่ถูกต้อง" และลงทุนให้เพิ่มขึ้น ขณะที่ฉันแสดงในหนังสือของฉัน "อุตสาหกรรม illegality" ตัวดึงข้อมูลล้มเหลว มีทุกใหม่ "แดนวิกฤต" นำเงินเพิ่มเติม เป็นรั้วและนิคมกักกันเติบโต อุตสาหกรรมใช้ทรัพยากร และซากปรักหักพังของชีวิต ในกระบวนการ ไม่เพียงยืนของแรงที่ใช้ตี แต่เศรษฐกิจของเรา มัน "ผิดกฎหมาย" กรรมกรทำความสะอาดบ้านของเรา ดูแลผู้สูงอายุของเรา และเลือกผลไม้ของเรา – หรือเป็นทนายความหนึ่งสหรัฐฯ เพิ่งวางเกี่ยวกับโยกย้ายลงโทษของประเทศ กฎหมาย "ไม่มีแรง อาหารไม่"Intolerance deepens ทั่วยุโรป และเมื่อเลือกตั้งวาดใกล้ในสหราชอาณาจักร เร่งด่วนต้อง reframe อภิปรายการควบคุมชายแดน มี inefficiencies ความงดงามในจิตใจ เราอาจเริ่มต้น ด้วยการถามจริงที่ได้รับประโยชน์จาก "ยากมาตรการ" จึง หวงแหน โดยรัฐบาลและสื่อมากมาย ไม่แน่นอน "เจ้ายากจน" เป็นบางส่วนจะแข่ง จึงเป็นผู้ที่ มีเงินเดิมพันในเกมเส้นขอบ: ตะวันตกกอง และผู้ร่วมงานของสามประเทศ อุตสาหกรรมป้องกันประเทศและรักษาความปลอดภัย และอื่น ๆ มีประสิทธิภาพ กลุ่ม – ตลอดจน สมัก ที่พบตลาดภายในกิจการและในหมู่คนที่มุ่งหน้าไปบ้าน ในยุคของโลกาภิวัติ ล้อมรอบได้เองเป็น ธุรกิจ globalised บวม โดยอเมริกาลบเลือนของประสิทธิภาพหรือผล nefarious กังวลจมน้ำตายผู้ลี้ภัย และแรงงานยินดีเปิดตาอื่น ๆหลังกำแพงของเรา cloistered อาจชาติตะวันตกในปีที่ผ่านมาดูเหมือนอารยเกาะอีสเตอร์ latter-day ในขณะที่โลกไปเกี่ยวกับธุรกิจ มีเรา rabbited ไปที่เส้นขอบประโยชน์อนุสาวรีย์ที่สำคัญ – เช่นจิตใจของเหล่านักกอล์ฟสเปนที่กรอบของเมลลา ลบเลือนในเกมของพวกเขา – อนุชนรุ่นหลังอาจไม่ได้เริ่มคลี่คลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูเบนแอนเดอ (ลอนดอนสกูลและรัฐศาสตร์) มันเป็นโดยไม่ต้องสงสัยหนึ่งในที่โดดเด่นที่สุดภาพการอพยพของปี 2014 เมื่อวันที่ 22 ตุลาคมบางโหลอพยพแอฟริกันที่ไม่มีเอกสารถูกจับในกล้องโดยกิจกรรมสเปนขณะที่พวกเขานั่งคร่อมรั้วรอบสามเมลียา เป็นวงล้อมสเปนในแอฟริกาเหนือ อยู่นอกป่าหญ้าและหินขรุขระของชายแดนโมร็อกโก; รออยู่ภายในสนามหญ้าเขียวขจีกอล์ฟ สองนักกอล์ฟไม่แยแสกับรั้ว-straddlers จะแต่งกายในชุดสีขาวบริสุทธิ์; แรงงานข้ามชาติในผ้าโทรม ไปทางขวาของพวกเขายามชายแดนในศึกเกียร์ลดตัวเองลงบนรั้วที่พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับการละเมิดผู้ที่อยู่ในสวนที่ตกแต่งอย่างสวยงามของ "ป้อมปราการยุโรป." ในการตีข่าวของรั้วออกคนรวยและคนจนภาพบวกขึ้นปีของข่าวน่ากลัว จากพรมแดนของโลกตะวันตก มากกว่า 3,000 คนเสียชีวิตในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนในปี 2014 จำนวนบันทึก ฝ่ายไกลขวาในเดือนมีนาคมข้ามทวีปรวมทั้งในประเทศบ้านเกิดของฉันสวีเดนสร้างโมเมนตัมสำหรับนโยบายที่เคยรุนแรง รุมเร้าด้วยโรคฮิสทีเรีย UKIP สหราชอาณาจักรในขณะนี้แม้ mulls ออกจากสหภาพยุโรปที่ด้านหลังของความกลัวที่ไม่มีเหตุผลของการย้ายถิ่นและได้ส่งรั้วสูงพอร์ตกาเลส์ที่จะพิสูจน์ความตั้งใจในการกั้นตัวเองกับควร huddled ฝูง นอกเหนือจากยุโรปสหรัฐฯเนรเทศออกนอกประเทศได้อย่างต่อเนื่องในขณะที่ชาวอเมริกันกลางได้ดองในที่ทำงานส่วนตัวสิ่งอำนวยความสะดวกการคุมขังที่ค่าใช้จ่ายที่ดีและความทุกข์ยาก ออสเตรเลียได้หันเหความสนใจเรือผู้ลี้ภัยและถูกกักตัวผู้โดยสารไปเรื่อย ๆ ในต่างประเทศขณะที่อิสราเอลมี unleashed มาตรการเข้มงวดกับแอฟริกัน "รุกคืบ" จากซินายซาฮาราจากแอริโซนาออนซ์ที่ไร้ประโยชน์และอันตรายถึงชีวิต "สงคราม" จะถูกต่อสู้กับภัยคุกคามข้ามชาติควรวันนี้ -. the ไม่มีเอกสาร, ผู้ลี้ภัยที่ไม่พึงประสงค์หรือแรงงานข้ามชาติเมื่อผมเข้าเยี่ยมชมอุปสรรคของเมลียาในปี2010 ในการเดินทางมานุษยวิทยาของฉันพร้อม ใหม่ชายแดนยูโรแอฟริกันสำหรับหนังสือของฉันผิดกฏหมาย, Inc ยามชายแดนดูเหมือนจะชนะการต่อสู้นี้ - ถ้าเพียง แต่ในความหมายที่ จำกัด มากที่สุด "มันไม่ได้ขายเป็นเป็นอันตราย" กล่าวว่าเจ้าหน้าที่พลเรือนสเปนในขณะที่เรายืนดูหกเมตรสูงรั้วสามและชั้นของเซ็นเซอร์กล้องและลวดหนาม ความสับสนของเขาถูกผสมด้วยความภาคภูมิใจ: แรงงานข้ามชาติที่ไม่ข้ามนี้แบ่งแพรว ผ่านการใช้งานจำนวนมากการทำงานร่วมกันอย่างรุนแรงกับโมร็อกโกและการลงทุนปรับแต่งของ€ 72m ในอุปสรรคชายแดนมาดริดได้ตั้งแต่ปี 2005 ผลักดันผู้อพยพออกไปจากวงล้อมเมลียาและน้องสาวของเซวตาไปทางเส้นทางทะเลที่อันตรายมากขึ้น แต่ความสงบของปี 2010 ไม่ได้ที่จะมีอายุการใช้งาน โดย 2014 แรงงานข้ามชาติแอฟริกันกลับมาที่เมลียาไต่ขึ้นรั้วและผลักดันให้กลับโดยยามพลเรือนสเปน, เวลาและอีกครั้งในมือของกองกำลังที่โมร็อกโก กอล์ฟคอร์ส แต่ภาพเป็นหลักฐานชิ้นหนึ่งของการต่อสู้นี้ทำงานกับแรงงานข้ามชาติที่ขว้างยามที่มีประชาชนชาวยุโรปเป็นผู้ชมสับสนของพวกเขา. ถอยหลังเป็นเรื่องง่ายที่จะคาดการณ์ได้รับการขัดแย้งหลอนประเทศตะวันตก 'วิธีการยากที่จะพูดถึงการย้ายถิ่น ". การจัดการ" แทนที่จะยอมรับว่าแรงงานข้ามชาติที่มีความจำเป็นไปยังประเทศของเราและริ้วรอย "เปิด" เศรษฐกิจนักการเมืองให้ยืนยันการโยกย้ายที่สามารถได้อย่างดีที่สุดในวิสัยทัศน์นี้เส้นขอบทำงานเป็นตัวกรองที่มีเทคโนโลยีสูงลอดที่ต้องการจากที่ไม่พึงประสงค์; เศษผ้าหุ้มแรงงานข้ามชาติที่ไม่มีเอกสารจากคู่ของพวกเขาเหมาะ แต่มุมมองดังกล่าวเป็นจินตนาการในระยะเวลาของการค้าเกือบฝืดและกระแสเงินทุนซึ่งในโชคชะตาของเรามีการเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดขึ้นมาพร้อมกับความฝันและความทุกข์ของคนอื่น ๆ พวงมอมแมมของแอฟริกันในรั้วของเมลียาไม่ได้ป่า "รุกคืบ" ในโลกของเราของสนามหญ้ากอล์ฟที่ตกแต่งอย่างสวยงาม; พวกเขาเป็นภาพสะท้อนในกระจกจำเป็น. แต่ฉากสนามกอล์ฟสำหรับพลังงานทั้งหมดที่งดงามซ่อนมากขึ้นกว่าที่แสดงให้เห็นว่า ในขณะที่ไม่กี่พันคนที่ส่วนใหญ่จะไต่ลงไปในประเทศในยุโรปข้ามเครื่องกีดขวางหรือเมลียากาเลส์ที่นับล่าสุดของผู้อพยพเข้ามาในสหภาพยุโรปอยู่ที่ 3,400,000 ปี ในฐานะที่เป็นผู้ลี้ภัยความกลัว "บุก" เร่ขายโดยนักการเมืองตะวันตกบางอย่างที่ไม่มีมูลความจริง: ในความเป็นจริงร้อยละ 86 ของคนที่หลบหนีความขัดแย้งทั่วโลกเป็นเจ้าภาพโดยประเทศกำลังพัฒนา - การวางลงในมุมมอง 200,000 บวกที่เดินทางมาถึงริมทะเลในยุโรปในปี 2014 ในขณะที่ รวมทั้งเที่ยวบินของพันของผู้เยาว์ในอเมริกากลางไปยังประเทศสหรัฐอเมริกาในฤดูร้อนนี้ที่ผ่านมา. ปรากฏการณ์การย้ายถิ่น (1) บนชายฝั่งตะวันตกก็คือบางส่วนที่ดีที่สุด แต่นี่คือถู: ต้องเผชิญกับความขัดแย้งของวิธีการจัดการการโยกย้ายในโลกมือถือที่รัฐบาลตะวันตกได้เลือกมากขึ้นสำหรับมาตรการสัญลักษณ์ที่ชายแดนทางกายภาพ สหราชอาณาจักรและฝรั่งเศส scrambles "ปลอดภัย" พอร์ตกาเลส์; สงครามสเปนปริมณฑลของเมลียา; ชายแดนสหรัฐต่างๆกระชากของปีที่ผ่านมา; แคมเปญใจแข็งกับผู้ลี้ภัยชาวเรือในประเทศออสเตรเลียและปิดผนึกของอิสราเอลชายแดนแอฟริกัน - ความพยายามทั้งหมดเหล่านี้จะมีขึ้นเป็นการเมืองที่งดงามของความกลัว แม้ในขณะที่โอบามาเปิดถนนที่รอคอยมานานเพื่อที่อยู่อาศัยทางกฎหมายสำหรับแรงงานข้ามชาติที่ไม่ได้รับอนุญาตบางอย่างในช่วงปลายเดือนพฤศจิกายนที่เขาทำให้แน่ใจว่าจะสัญญาว่าจะรักษาความปลอดภัยชายแดนมากขึ้นด้วยเหตุผลง่ายๆ: ". เพราะพรมแดนหมายถึงบางสิ่งบางอย่าง" ในฐานะที่เป็นภาพเมลียาแสดงให้เห็นการเมืองการลงทุน ชายแดนอย่างมีนัยสำคัญเป็นเกมที่อันตราย แรงงานข้ามชาติอื่น ๆ การบังคับใช้กองกำลังใต้ดินและในมือของพวกค้าของเถื่อนและโจร มัน spawns แรงจูงใจไร้สาระสำหรับกองกำลังชายแดนทางทิศตะวันตกและหลังบ้านของตนที่อพยพ "ภัยคุกคาม" ได้กลายเป็นไม้ทั่วโลก ในลิเบียกองกำลังชาวต่างชาติในขณะนี้ถือเป็นเชลยในสวนสัตว์เมืองหรือล็อคพวกเขาขึ้นมาในสหภาพยุโรปได้รับการสนับสนุนศูนย์กักกันจนครอบครัวของพวกเขาจ่าย "ปลดปล่อย" ค่าธรรมเนียมสะท้อนที่คล้ายกันตัวประกันโดยอาชญากรในประเทศเม็กซิโกและนาย อื่น ๆ ในแอฟริกาเหนือตำรวจขับไล่ลำดับ, รีดไถและก่อกวน sub-Saharan แอฟริกันที่ต้องสงสัยว่ากระทำผิดกฎหมายในขณะที่องค์กรสิทธิมนุษยชนได้บันทึกไว้ในทศวรรษที่ผ่านมา "เราอาศัยอยู่เหมือนสัตว์" แรงงานข้ามชาติที่ได้ตะกายข้ามรั้วเรียกคืนตามที่ผมได้พูดคุยกับพวกเขาเกี่ยวกับความอดทนของพวกเขาในเซวตาเมลียาและตามชายฝั่งสเปน ฝูงชนมอมแมมบนรั้วที่เป็นผลิตภัณฑ์ของพรมแดนมากของเรา. กลัวของผู้ที่บุกรุกบนโลกของเรา 'กอล์ฟสนามหญ้าเราได้ปล่อยให้นักการเมืองสร้างอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ที่จะขึ้นฝั่งพรมแดน (ด้วยความช่วยเหลือเล็ก ๆ น้อย ๆ จาก lobbyists) สหรัฐฯนำวิธีการที่ได้มีการลงทุนมากขึ้นกว่า $ 100bn ในชายแดนและการควบคุมการอพยพย้ายถิ่นตั้งแต่ 9/11 และช่วยให้กอด $ 12bn การดำเนินงานประจำปีของศุลกากรและป้องกันชายแดนรวมทั้งเจ้าหน้าที่ที่มีราคาแพงอย่างมหาศาลและไม่มีประสิทธิภาพ สหภาพยุโรปค่อนข้างล้าหลังอยู่เบื้องหลังในการสุรุ่ยสุร่ายของตนได้ แต่เทเงินลงไปในทำนองเดียวกันการรักษาความปลอดภัยเทคโนโลยี R & D ในขณะที่กอด "การบริหารจัดการชายแดน" ผ่านหม้อรวมทั้ง€ 3.8bn กองทุนรักษาความมั่นคงภายใน เครื่องมือนี้สหภาพยุโรปอยู่ร่วมกับค่าใช้จ่ายที่มีขนาดใหญ่โดยสมาชิกแต่ละรัฐเช่นสเปนซึ่งมีอยู่ในปีที่ผ่านมาสร้างศูนย์กักกันใหม่หนุนกองกำลังชายแดนและการย้ายถิ่นของตนโดยร้อยละ 60 และปลอมแปลงผูก "ความช่วยเหลือ" ข้อตกลงกับรัฐแอฟริกันทำงานร่วมกันใน ที่เรียกว่า "การต่อสู้กับการโยกย้ายที่ผิดกฎหมาย" และการลงทุนให้เพิ่มมากขึ้น ขณะที่ผมแสดงในหนังสือของฉัน "อุตสาหกรรมผิดกฏหมาย" ฟีดในความล้มเหลวกับทุกใหม่ "วิกฤตชายแดน" นำเงินต่อไป ในฐานะที่เป็นรั้วและที่ดินกักกันเติบโตอุตสาหกรรมกินทรัพยากรและชีวิตซากปรักหักพัง ในการที่มันไม่ได้เป็นเพียงยืนทางศีลธรรมของเราที่จะตี แต่ยังเศรษฐกิจของเรา แรงงานระบุว่า "ผิดกฎหมาย" ทำความสะอาดบ้านของเราดูแลผู้สูงอายุของเราและเลือกผลไม้ของเรา - หรือเป็นหนึ่งในทนายความของสหรัฐเมื่อเร็ว ๆ นี้วางไว้เกี่ยวกับประเทศกฎหมายการโยกย้ายลงโทษ "คนงานไม่มีอาหารไม่." ในฐานะที่เป็นแพ้ล้ำลึกทั่วยุโรปและในขณะที่การเลือกตั้งวาด ในสหราชอาณาจักรที่อยู่ใกล้เราจำเป็นเร่งด่วนที่จะวางใหม่การอภิปรายเกี่ยวกับการควบคุมชายแดน ด้วยความไร้ประสิทธิภาพที่งดงามของพวกเขาในใจเราอาจเริ่มต้นด้วยการถามที่จริงผลประโยชน์จาก "มาตรการที่ยากลำบาก" หัวแก้วหัวแหวนได้โดยรัฐบาลและมากของสื่อ แน่นอนมันเป็นไม่ได้เป็น "แม่ที่น่าสงสาร" ในขณะที่บางคนจะต่อสู้ มันค่อนข้างที่มีสัดส่วนการถือหุ้นในเกมชายแดน: กองกำลังความมั่นคงตะวันตกและทำงานร่วมกันสามประเทศของพวกเขาป้องกันและอุตสาหกรรมการรักษาความปลอดภัยและกลุ่มที่มีประสิทธิภาพอื่น ๆ - เช่นเดียวกับการค้าของเถื่อนที่ได้พบตลาดเชลยในหมู่คนที่ติดอยู่ในปรภพ ในช่วงเวลาของโลกาภิวัตน์ขอบได้ตัวเองกลายเป็นธุรกิจยุคโลกาภิวัตน์, ป่องโดยรัฐกังวลลบเลือนไปประสิทธิภาพหรือผลชั่วร้ายที่เป็นผู้ลี้ภัยจมน้ำและคนงานที่ยินดีเปิดตาของพวกเขาที่อื่น ๆ . ที่อยู่เบื้องหลังกำแพงร่มรื่นของเราชาติตะวันตกอาจจะในปีที่ผ่านมาดูเหมือน หลังวันอารยธรรมเกาะอีสเตอร์ ในขณะที่โลกไปเกี่ยวกับธุรกิจของตนมีเรา rabbited ไปที่อนุเสาวรีย์ชายแดนไร้ประโยชน์ที่มีนัยสำคัญที่ชอบ - ใจของนักกอล์ฟชาวสเปนผู้ที่มีรั้วของเมลียาลืมในเกมของพวกเขา - คนรุ่นอนาคตอาจไม่ได้เริ่มต้นที่จะคลี่คลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รูเบน แอนเดอร์ น ( โรงเรียนเศรษฐศาสตร์และรัฐศาสตร์ลอนดอน )

มันเป็นโดยไม่ต้องสงสัยหนึ่งของสัญลักษณ์มากที่สุดภาพการย้ายถิ่นของ 2014 เมื่อวันที่ 22 ตุลาคม บางโหลรับผิดชอบแอฟริกาผู้อพยพจับกล้อง โดยกิจกรรมสเปน เมื่อเขาคร่อมสามรั้วล้อมรอบจุดเมลียา , สเปนในแอฟริกาเหนือ นอกอยู่ หญ้า ป่าหินและหินของโมร็อกโก Borderlands ;ภายในสนามกอล์ฟรอสนามหญ้าเขียวขจี สองนักกอล์ฟ , ไม่แยแสกับรั้ว straddlers , ในชุดขาวบริสุทธิ์ ; ผู้อพยพในโทรมผ้าขี้ริ้ว ให้รักษาการณ์ชายแดนปราบจลาจลในเกียร์ที่เหมาะสมของพวกเขาผ่อนคลายตัวเองลงบนรั้ว พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับผู้ที่บุกรุกเข้าไปในที่พัก สวน " ป้อมปราการยุโรป " .

ในการจัดออกรวยและยากจนภาพสรุปปีของข่าวร้ายจากพรมแดนของโลกตะวันตก มากกว่า 3 , 000 คน มีเสียชีวิตในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนใน 2014 , บันทึกหมายเลข ขวาสุดฝ่ายอยู่ในเดือนมีนาคม ข้ามทวีป รวมทั้งในประเทศบ้านเกิดของฉันของสวีเดน , อาคารโมเมนตัมเป็นนิตย์สำหรับนโยบาย รุมเร้าด้วย ukip คลุ้มคลั่งอังกฤษตอนนี้ mulls ออกจากสหภาพยุโรปบนหลังไม่มีเหตุผลความกลัวของการย้ายถิ่น และได้ส่งรั้วสูงกาเลส์พอร์ตเพื่อพิสูจน์ความตั้งใจของตนที่จะกันตัวเองกับคิดมวล huddled . จากยุโรป อเมริกา ประเทศต่อไป ในขณะที่มวลกลางอเมริกันมี languished ในเอกชนใช้เครื่องกักกันที่ค่าใช้จ่ายที่ดีและความทุกข์ยากออสเตรเลียได้ส่งเรือผู้ลี้ภัยและกักตัวผู้โดยสารของพวกเขาอย่างในต่างประเทศ ในขณะที่อิสราเอลมี unleashed เข้มงวดมาตรการต่อต้านแอฟริกัน " ผู้บุกรุก " จากซีนายไปซาฮารา จากอริโซน่า ไปหาออซ เป็นประโยชน์ และร้ายแรง " รบ " คือการต่อสู้กับภัยคุกคามข้ามชาติ วันนี้ควรแก่ผู้ลี้ภัยหรือผู้อพยพที่ไม่มีเอกสาร