I typed away at the keyboard on my

I typed away at the keyboard on my laptop as I lay on the floor.
For the most part, I had finished the research project. Now it’s just a matter of making it presentable and it was complete.
With that being said, this research project wasn’t mine. My high school’s assignment was just a math workbook which I promptly got out of the way by copying down answers. No big deal, I was set on a private university for liberal arts, so math wasn’t necessary.This research project wasn’t mine, but Komachi’s, my little sister.
As for the aforementioned person in question, she was lying next to me—recovering from her exam studying fatigue—and was raising our beloved cat Kamakura high up while squeezing his paws.
This brat… how could she be doing this when there’s someone next to her slaving over her work right now…? Don’t make me squeeze your paws!1
Well, I did want her to concentrate on her exams, so I had to at least give her this much service. The pervading idea that there’s no meaning unless you did something yourself was quite right, but common sense need not rear its head before my little sister.Morality and logic were nothing but a triviality, for the meaning of “little sister” was the combination of the meanings of “woman” and “the end”.
In other words, the beginning and the future of women were little sisters and eventually, the end for all women. The Alpha and the Omega2 as they say.
From origin to the end. It could very well be called the final form of evolution for all women. To stand at the summit of all women meant standing above all of mankind; there’s no way I could go against an opponent like that. Henceforth, we established the Theory of Ultimate Little Sisters.
Therefore, I ended up doing half of Komachi’s research project… “Therefore” what? Well, how about this then? Learning how to use people and culltivating personal connections that’d come to your aid was a form of studying as well.
As those thoughts swirled in my head, I hammered away at the keyboard and the idiotic, but pleasant report was complete.
—Now then, I just needed to add the name, “Hikigaya Komachi” to the report.
And lastly, “ENTER KEY, BAM!”3 and saved the document. I pushed the laptop towards Komachi.
“There, it’s done. Make sure to look it over.”
“Mmmm.” Komachi rolled on the floor towards my side.
Komachi looked at the screen, nodding her head, and then stopped.
“….Onii-chan.” Komachi slowly opened her mouth. Her voice this time was the deepest I had heard yet. It was deep, yet her smile was scary. “What ever could this be?”
“U-Um… I figured I’d write something very Komachi-like, so…” I frantically answered when she questioned me.
Komachi’s shoulders trembled after hearing my answer. “Komachi-like… O-Onii-chan, that’s how you’ve been seeing me all this time…? I’m so shocked! Absolutely shocked!”
She held her head with her hands and rolled around on the floor while groaning. I stayed there watching her for a moment due to how cute she was until she jumped up to her feet and pointed her finger at me. “How is this like me at all!? I mean, those last two sentences were totally you, onii-chan!”
Oh okay, I guess it was no good, after all… No, actually, even I thought I was pushing it. Wait, so the first half was relatively Komachi-like then, huh? That’s more surprising to me.
“Fine, fine, I’ll fix it. I just gotta do it, right? Okay, okay. It’s not even my responsibility, but I’ll just shut up and do it anyway.”
“Stop! Don’t you take that sloven corporate underling attitude with me!” Komachi placed her hands on her hips in anger, but then sighed in resignation. She groaned as if reflecting on the situation. “…Well, it’s my assignment in the first place, so I’ll finish the rest. Thanks for everything so far.”
When she showed me how admirable she was, even I was itching to get the report done properly. It might be out of character for me, but maybe I should’ve done it seriously from the start as soon as I accepted the job regardless of how lazy I was feeling.
“Well… you know. It kind of got annoying in the latter half, so it just happened… Sorry, I’ll help you as much as I can.”
Komachi’s eyes shined the moment I said that. She looked like a “yamapikaryaa”4. That word meant Iriomote cat around here. Yamapikaryaa!
“I knew you’d say that, onii-chan! That’s why I love you, onii-chan!”
“Yeah, yeah, I love, love, love, I love you, too.”5
She was exploding with her usual Komachi points again and albeit somewhat annoying, I dealt with her nonchalantly. After all, I did do most of the research so far, so I should at least conclude it myself.
As I typed explanations one after the other, our cat dragged himself over and listlessly sat in front of the screen.
Just why did cats occupy themselves in front of TVs and sit on top of newspapers, anyway…?
“Komachi.”
“Roger.” Komachi saluted and enacted her strategy to remove Kamakura.
When she swiped him up, Kamakura floundered his legs and tried to escape. Just like how some people had soft hair, a cat’s fur was just as soft and smooth.
Komachi was quick to take his guard down by tickling his neck and as soon as he did, she began brushing him. She went from head to tail while humming in glee.
“Fufufu. You’re a bad little kitty if you think you could get in our way ☆.”
“He’s actually an old man if we’re talking about his age.”
How old was Kamakura again? He was around 4 or 5 years old when he arrived at our home. If we converted his age to human years, then he’d be roughly around Hiratsuka-sensei’s age. I want to introduce our cat to her.
I handed over the research project material to Komachi and could finally start dealing with my own affairs.
The clock was just about to point to 11. I needed to get ready to head to my summer classes in the afternoon.
When I changed into the appropriate clothes, the intercom sounded.
Was it the redelivery I requested for from Amazon? To think you guys would aim for the time period where I wasn’t home, are you guys ninjas or something?
When I opened the door of the entrance while squeezing my seal stamp, there was an unexpected individual there.
“Y-Yahallo.”
Sporting a chinese bun style with light-brown dyed hair, wearing summer-like clothes, and supporting a carry bag with both hands, Yuigahama Yui was idly standing while being cautious of her surroundings.
“Y-Yeah…”
This unexpected sight caused me to freeze in place. We both stayed quiet as if feeling each other out, trying to figure out what we should do.
Speaking of people who had come to our front door to this day, the only people who I could think of was the express home delivery fellow and the old lady next door who passed on the circular notice to us, so I found it difficult to accept the fact that someone from my school had made their way into my private domain. An appropriate analogy would be like having a gazelle at an aquarium. The only places you’d see a gazelle were the savannas, zoos, or the world of Ultimate Muscle 2.6
I squeezed the open door, retained my cool, and said, “You need something?”
This should’ve been the second time Yuigahama had visited my home. The first time was when she came to express her gratitude after the recent car accident. However, I didn’t meet her directly at the time.
“U-Um… is Komachi-chan home?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พิมพ์ไปที่แป้นพิมพ์บนแล็ปท็อปของฉันเป็นฉันวางบนชั้นส่วนใหญ่ ฉันได้เสร็จสิ้นโครงการวิจัย ตอนนี้ก็เป็นเพียงเรื่องของการทำมุม และก็สมบูรณ์ที่ถูกกล่าวว่า โครงการวิจัยนี้ไม่ได้ฉัน โรงเรียนมัธยมของฉันกำหนดห้องสมุดคณิตศาสตร์ซึ่งทันทีผมออกไป โดยการคัดลอกลงคำตอบ ได้ เรื่องไม่ใหญ่ ฉันถูกตั้งในสถาบันอุดมศึกษาเอกชนในศิลปศาสตร์ ให้คณิตศาสตร์ไม่จำเป็น โครงการวิจัยนี้ไม่ได้ระเบิด แต่โคมาของ น้องน้อยส่วนดังกล่าวบุคคลในคำถาม เธอกำลังนอนอยู่ฉันซึ่งฟื้นตัวจากการสอบเธอเรียนล้า — และถูกเลี้ยงดูแมวของเรารักคาสูงขึ้นขณะ squeezing paws ของเขาBrat...วิธีได้เธอจะทำเช่นนี้เมื่อมีคนอยู่เธออุปกรณ์เสริมผ่านงานของเธอขณะนี้... อย่าทำให้ฉันบีบ paws ของคุณ! 1ดี ฉันไม่อยากเน้นการสอบของเธอ ดังนั้นผมจะน้อย ให้เธอบริการมาก การ pervading ความคิดที่มีความหมายไม่ยกเว้นว่าคุณได้สิ่งที่ตัวเองถูกมาก แต่สามัญสำนึกต้องหลังใหญ่ก่อนน้องน้อย ศีลธรรมและตรรกะไม่ ได้เป็น triviality สำหรับความหมายของ "พี่น้อย" รวมความหมายของ "ผู้หญิง" และ "สิ้นสุด"ในคำอื่น ๆ เริ่มต้นและอนาคตของผู้หญิงได้น้องสาวน้อยและในที่สุด ท้ายสำหรับผู้หญิงทั้งหมด อัลฟาและ Omega2 เป็นพวกเขากล่าวว่าจากจุดเริ่มต้นจุดสิ้นสุด มันสามารถดีสามารถเรียกฟอร์มสุดท้ายของวิวัฒนาการสำหรับผู้หญิงทั้งหมดนั้น การยืนของผู้หญิงทั้งหมดหมายถึง ยืนข้างต้นทั้งหมดของมนุษย์ วิธีฉันสามารถไปเทียบกับคู่แข่งเช่นนั้นได้ แท้ ๆ เราก่อตั้งขึ้นในทฤษฎีของสุดยอดน้อยน้องสาวดังนั้น ฉันสิ้นสุดขึ้นทำครึ่งหนึ่งของโครงการวิจัยของโคมาจิ... "ดังนั้น" อะไร ดี ไรประมาณนี้แล้ว เรียนรู้วิธีการใช้คนและ culltivating ส่วนตัวเชื่อมต่อที่จะมาช่วยคุณได้แบบเรียนเช่นตามความคิดเหล่านั้น swirled ในหัวของฉัน ฉันมือไปที่แป้นพิมพ์ และรายงาน idiotic แต่ดีสมบูรณ์— ตอนนี้แล้ว ฉันเพียงแค่ต้องเพิ่มชื่อ "โคมาจิ Hikigaya" ในรายงานและสุดท้ายนี้ "ใส่คีย์ อำนวยการมูลนิธิ" 3 และบันทึกเอกสาร ผมผลักแล็ปท็อปไปยังโคมาจิ",มันจะทำ ทำให้มองเห็น""Mmmm" โคมาสะสมบนชั้นไปทางด้านข้างของฉันโคมาดูที่หน้าจอ nodding ศีรษะของเธอ และหยุดแล้ว"... Onii จันทร์. " โคมาเปิดปากของเธอช้า ๆ เสียงของเธอเวลานี้ถูกสุดผมก็ได้ยินยัง ก็ลึก ได้รอยยิ้มของเธอน่ากลัว "สิ่งที่เคยไม่เป็นเช่นนั้น""U-อึม... ฉันคิดจะเขียนอะไรมากโคมาเหมือน อื่น ๆ . ... " ผมเมามันตอบเมื่อเขาสอบสวนผมไหล่ของโคมาจิ trembled หลังจากได้ยินคำตอบของฉัน "โคมาเหมือน... O-Onii-จันทร์ เป็นอย่างไรคุณได้ได้เห็นฉันทั้งหมดเวลานี้... ฉันตกใจมาก ตกใจ"เธอจัดศีรษะของเธอ ด้วยมือของเธอ และสะสมสถานชั้นในขณะที่ groaning กลิ่นดูเธออึดใจเนื่องจากว่ารักเธอจนกว่าเธอไปถึงเท้าของเธอ และชี้นิ้วของเธอที่ฉัน "วิธีนี้จะเหมือนฉันเลย ผมหมายถึง ผู้ล่าสุดสองประโยคได้ทั้งหมด คุณ onii จัง! "โอ้ ถูก ผมคิดว่า มันไม่ดี หลังจากทั้งหมด... ไม่ จริง ๆ แม้แต่ฉันคิดว่า ฉันถูกผลักดัน รอ ดังนั้นครึ่งแรกได้ค่อนข้างเหมือนโคมา แล้ว ฮะ ก็น่าแปลกใจมากกับฉัน"ดี ดี ฉันจะแก้ไข ฉันเพียงแค่ต้องทำ ขวา เอาล่ะ โอเควัน ไม่ได้รับผิดชอบของฉัน แต่ฉันเพียงจะหุบ และทำต่อไป""หยุด คุณอย่าทัศนคติที่สมุนของ sloven กับฉัน" โคมาใส่มือเธอบนสะโพกของเธอในความโกรธ แต่แล้ว ถอนหายใจในการลาออก เธอ groaned ว่า สะท้อนสถานการณ์ “… ดี ได้กำหนดค่าของฉันในสถานที่แรก ดังนั้นฉันจะเสร็จแล้วเหลือ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างจน"เมื่อเธอแสดงให้ฉันเห็นอีกครั้งว่า เธอ แม้ฉันมีอาการคันจะได้รับรายงานจะทำอย่างนั้น อาจเป็นจากอักขระสำหรับฉัน แต่บางทีฉันควรได้ทำมันอย่างจริงจังตั้งแต่เริ่มต้นทันทีที่ฉันรับงานไม่ขี้เกียจว่าฉันรู้สึก"ดี...คุณรู้ ชนิดของมีน่ารำคาญในครึ่งหลัง ดังนั้นจึงเกิด... ขอ ฉันจะช่วยคุณมากเท่าที่ฉันสามารถ"ตาของโคมาจิ shined ขณะนี้ว่ากันว่า เธอดูเหมือนเป็น "yamapikaryaa" 4 คำที่หมายถึง แมวโอะเดิน Yamapikaryaa"ผมรู้ว่า คุณจะพูดว่า onii-จันทร์ ที่ว่าทำไมรักคุณ onii จัง! ""ใช่ ใช่ รัก ความรัก ความรัก ฉันรักคุณ เกินไป. " 5เธอถูกระเบิดจุดโคมาของเธอปกติอีกครั้ง และแม้ ว่าที่ค่อนข้างน่ารำคาญ ผมได้ติดต่อกับนาง nonchalantly หลังจากที่ทุก ไม่ได้ทำส่วนใหญ่การวิจัยฉะนี้ เพื่อฉันควรน้อยสรุปว่า ตัวเองขณะที่พิมพ์คำอธิบายหนึ่งหลังจากอื่น ๆ แมวของเราลากตัวคว้าง และกว่านั่งหน้าจอเพียงเหตุได้แมวครอบครองตัวเองอยู่หน้าทีวี และนั่งบนหนังสือพิมพ์ หรือ..."โคมา""Roger" โคมาจิ saluted และตราของกลยุทธ์การเอาแหล่งเมื่อเธอรูดเขาค่า คะมะกุระ floundered ขาของเขา และพยายามที่จะหลบหนี เหมือนว่าบางคนมีผมนุ่ม ขนของแมวได้เพียงเป็นนุ่ม และเรียบโคมาจิได้อย่างรวดเร็วการรักษาของเขาลง โดย tickling คอของเขา และเมื่อเขาไม่ได้ เธอเริ่มแปรงเขา เธอไปจากหัวไปหางในขณะที่ฮัมในกลี"Fufufu คุณคิตตี้น้อยไม่ดีถ้าคุณคิดว่า คุณได้รับใน☆วิธีของเรา""เขาเป็นจริงคนเก่าถ้าเรากำลังพูดถึงอายุของเขา"อายุมีแหล่งอีก กำลังประมาณ 4 หรือ 5 ปีเมื่อเขามาถึงที่บ้านของเรา ถ้าเราแปลงเป็นอายุของเขาปีมนุษย์ แล้วเขาจะหยาบ ๆ รอบฮิอาจารย์อายุ อยากจะแนะนำแมวของเธอมอบวัสดุโครงการวิจัยให้โคมา และในที่สุดเริ่มจัดการกับกิจการของตัวเองนาฬิกาไม่เพียงจะ ชี้ไปที่ 11 ฉันจำเป็นต้องได้รับการพร้อมที่จะต้องเรียนซัมเมอร์ของฉันในช่วงบ่ายเมื่อเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าที่เหมาะสม ในอินเตอร์เน็ตแต่มีเพียงแห่งมี redelivery ฉันขอจาก Amazon หรือไม่ ให้คิดว่า พวกคุณจะมุ่งสำหรับรอบระยะเวลาที่ไม่ค่อยบ้าน มีคุณพวกนินจาหรืออะไรแสดงว่าไม่มีมีแต่ละไม่คาดคิดเมื่อเปิดประตูทางเข้าในขณะที่ squeezing ประทับตราของฉัน"Y-Yahallo"ออกกำลังกายแบบจีนบุญ มีแสงสีน้ำตาลย้อมผม ใส่เสื้อผ้าเหมือนฤดูร้อน และสนับสนุนกระเป๋าถือ ด้วยสองมือ Yuigahama ยุญเจริญอพาร์ทได้เปล่า ๆ ยืนก็ระมัดระวังของสภาพแวดล้อมของเธอ"วายใช่..."ตานี้ไม่คาดคิดเกิดฉันตรึงใน เราทั้งสองเงียบอยู่ว่ารู้สึกกันหา พยายามเข้าใจสิ่งที่เราควรทำการพูดของคนที่มีประตูด้านหน้าของเรานี้ คนเท่านั้นที่สามารถคิดของถูกหญิงไปที่ผ่านการพิจารณาแจ้งเวียนให้เรา เพื่อพบมันยากที่จะยอมรับความจริงว่าคนจากโรงเรียนของฉันมีทำทางเป็นโดเมนส่วนตัวของฉัน และเพื่อนส่งด่วน การเปรียบเทียบที่เหมาะสมจะเป็นเหมือนกาเซลล์แบบที่มีพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ สถานเดียวที่คุณจะเห็นกาเซลล์ถูก savannas กิจกรรม หรือโลกของกล้ามเนื้อสูงสุด 2.6ฉันเปิดประตูคั้น สะสมของฉันเย็น และกล่าว ว่า "คุณต้องการอะไร"นี้ควรได้รับในครั้งที่สอง Yuigahama ได้เข้าเยี่ยมชมบ้านของฉัน ครั้งแรกได้เมื่อเธอมาเพื่อแสดงความกตัญญูของเธอหลังจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ล่าสุด อย่างไรก็ตาม ฉันไม่ได้พบกับเธอโดยตรงในเวลา" U-อึม...เป็นโคมาจันทร์บ้าน? "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมพิมพ์ไปที่แป้นพิมพ์บนแล็ปท็อปของฉัน ผมนอนบนพื้น .
สำหรับส่วนใหญ่ที่ผมมีโครงการวิจัยที่เสร็จสิ้นแล้ว ตอนนี้มันเป็นเพียงเรื่องของการเข้าใจ และมันก็สมบูรณ์ .
กับที่ถูกกล่าวว่าโครงการวิจัยนี้ไม่ใช่ของฉันหรอกนะ งานของฉันของโรงเรียนเป็นเพียงสมุดคณิตศาสตร์ซึ่งฉันทันทีที่ได้ออกไปโดยคัดลอกลงตอบ ไม่มีเรื่องใหญ่ผมตั้งเป็นมหาวิทยาลัยเอกชนในสาขาวิชาศิลปศาสตร์ ดังนั้นคณิตศาสตร์ไม่จำเป็น การวิจัยโครงการนี้ไม่ใช่ของผม แต่ โคมาจิ , น้องสาว .
สำหรับบุคคลดังกล่าวในคำถาม เธอนอนอยู่ข้างๆฉัน การสอบเรียนต่อ และความเหนื่อยล้าเลี้ยงแมวที่รักของเรา คามาคุระ สูง ขึ้น ขณะที่บีบ
อุ้งเท้าของเขานี่ . . . นี่เธอจะทำอย่างนี้ เมื่อมีใครสักคนอยู่ข้างๆ เธอไม่มีงานของเธอตอนนี้ . . . . . . . ? อย่าให้ฉันต้องบีบมือของคุณ ! 1
ดี ฉันก็อยากให้เธอตั้งใจสอบเธอแล้ว อย่างน้อยผมก็ต้องให้บริการมากขนาดนี้ การกระจายความคิดนั้นมันไม่มีความหมาย ถ้าคุณทำบางสิ่งบางอย่างด้วยตัวคุณเองก็ค่อนข้างถูกแต่สามัญสำนึก ไม่ต้องขึ้นมาก่อนที่น้องสาว ศีลธรรมและตรรกะอะไร แต่รายละเอียดปลีกย่อย ในความหมายของ " น้องสาว " คือการรวมกันของความหมายของ " ผู้หญิง " และ " สิ้นสุด " .
ในคำอื่น ๆที่จุดเริ่มต้นและอนาคตของผู้หญิงเป็นน้องสาวตัวน้อยๆ และในที่สุด จบสำหรับผู้หญิงทุกคน อัลฟาและ omega2 เช่นที่พวกเขาพูด .
จากต้นจนจบมันอาจจะเรียกว่ารูปแบบของวิวัฒนาการขั้นสุดท้ายสำหรับผู้หญิงทั้งหมด อยู่ที่การประชุมสุดยอดของผู้หญิงทั้งหมดหมายถึงยืนอยู่ข้างต้นทั้งหมดของมนุษยชาติ ไม่มีทางที่ฉันจะไปกับฝ่ายตรงข้ามแบบนี้ ต่อจากนี้ไป เราก่อตั้งทฤษฎีจากน้องๆ ultimate
ดังนั้นฉันสิ้นสุดขึ้นทำครึ่งหนึ่งของโคมาจิเป็นโครงการวิจัย . . . . . . . " ดังนั้นสิ่งที่ ? อืม งั้นเอางี้เป็นไง ?เรียนรู้วิธีการใช้คน และ culltivating บุคคลการเชื่อมต่อที่จะมาช่วยคุณเป็นรูปแบบของการศึกษาด้วยเช่นกัน
ความคิดเหล่านั้น swirled ในหัวของฉัน ฉันทุบไปที่แป้นพิมพ์และงี่เง่า แต่รายงานที่ถูกใจ เสร็จสมบูรณ์
- ตอนนี้ ฉันเพียงต้องการที่จะเพิ่มชื่อ " hikigaya โคมาจิ " รายงาน
และสุดท้าย " ระบุ คีย์ แบม ! " 3 และบันทึกเอกสารฉันผลักแล็ปท็อปกับโคมาจิ .
" เอาล่ะ เสร็จแล้ว ให้แน่ใจว่าจะดู "
" อืม " โคมาจิกลิ้งบนพื้นข้างของฉัน
โคมาจิดูที่หน้าจอ เธอพยักหน้า แล้วหยุด .
" . . . . . . . โอนี่จัง " โคมาจิค่อยๆ เปิดปาก เสียงของเธอในครั้งนี้เป็นอย่างยิ่ง ผมเคยได้ยินเลย มันลึก แต่เธอยิ้มน่ากลัว " สิ่งที่เคยเป็น ? "
" เอ่อ . . . ฉันคิดว่าจะเขียนอะไรมาก โคมาจิ เช่น . . . . . . . " ผมลนลานตอบเมื่อเธอถามฉัน ไหล่สั่น
โคมาจิ หลังจากได้ยินคำตอบของฉัน " โคมาจิ . . . . . . . o-onii-chan เธอเคยเห็นฉันตลอดเวลา . . . . . . . ? ผมตกใจมากเลย อย่างตกใจ "
เธอประคองหัวเธอด้วยสองมือของเธอ และกลิ้งบนพื้น ในขณะที่ . .