According to Altieri (1999), Latin

According to Altieri (1999), Latin American farmers grow 70–90% of their beans in a mixed system with maize, potatoes, and other crops. However, despite the success of intercropping in developing countries and the rising popularity of intercropping in developed ones (Kahn, 2010), multi-layer architecturally complex intercropping systems have not been studied extensively in the United States. Many studies have evaluated the role of biodiversity in agroecosystems. Most have not incorporated the concept of functional diversity, but only the number of species present. What is known is that functionally diverse plant communities can lead to increased total community productivity. What is unknown, however, is if this will translate into an increase in yield and total food production per area and per plant. The objectives of this study
were to determine if a multifunctional intercropping system can lead to overyielding in crop production and to examine the effects on fruit quality. We hypothesized that a functionally diverse cropping system will lead to overyielding and an increase in total fruit production in an organic system consisting of peanut (Arachis hypogaea L.), watermelon (Citrullus lanatus Thunb.), okra (Abelmoschus esculentus Moench.), cowpea (Vigna unguiculata L.), and hot pepper (Capsicum annuum L.). We also hypothesized that fruit quality will be reduced only in sub-dominant crops.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตาม Altieri (1999) เกษตรกรในละตินอเมริกาเติบโต 70-90% ของถั่วในระบบผสมกับข้าวโพดมันฝรั่งและพืชอื่น ๆ อย่างไรก็ตามแม้จะมีความสำเร็จของแซมในประเทศกำลังพัฒนาและความนิยมที่เพิ่มขึ้นของแซมในคนที่ได้รับการพัฒนา (คาห์น, 2010) หลายชั้นซับซ้อนสถาปัตยกรรมระบบแซมยังไม่ได้รับการศึกษาอย่างกว้างขวางในประเทศสหรัฐอเมริกา การศึกษาหลายแห่งมีการประเมินบทบาทของความหลากหลายทางชีวภาพใน agroecosystems ส่วนใหญ่ไม่ได้จัดตั้งขึ้นแนวคิดของความหลากหลายของการทำงาน แต่จำนวนของสายพันธุ์ปัจจุบัน สิ่งที่เป็นที่รู้จักกันว่าเป็นหน้าที่ที่มีความหลากหลายสังคมพืชสามารถนำไปสู่การผลิตชุมชนรวมเพิ่มขึ้น สิ่งที่ไม่เป็นที่รู้จัก แต่เป็นว่านี้จะแปลเป็นการเพิ่มขึ้นของผลผลิตและการผลิตอาหารรวมต่อพื้นที่และต่อต้น วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้
มีการตรวจสอบว่าระบบมัลติฟังก์ชั่แซมสามารถนำไปสู่ ​​overyielding ในการผลิตพืชและการตรวจสอบผลกระทบต่อคุณภาพของผลไม้ เราตั้งสมมติฐานว่าระบบการปลูกพืชที่หลากหลายหน้าที่จะนำไปสู่ ​​overyielding และการเพิ่มขึ้นของการผลิตไม้ผลรวมในระบบอินทรีย์ที่ประกอบด้วยถั่วลิสง (Arachis hypogaea L. ) แตงโม (Citrullus lanatus Thunb.), กระเจี๊ยบเขียว (Abelmoschus esculentus Moench.), ถั่วพุ่ม (Vigna unguiculata ลิตร) และพริกขี้หนู (Capsicum annuum L. ) นอกจากนี้เรายังตั้งสมมติฐานว่าผลไม้ที่มีคุณภาพจะลดลงเฉพาะในพืชย่อยที่โดดเด่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตามที่อาเทียรี่ ( 1999 ) และละตินอเมริกาเติบโต 70 – 90 % ของเมล็ดของพวกเขาในระบบผสม ข้าวโพด มันฝรั่ง และพืชอื่น ๆ อย่างไรก็ตาม แม้จะมีความสำเร็จของการปลูกพืชร่วมในการพัฒนาประเทศและความนิยมที่เพิ่มขึ้นของระบบในการพัฒนาคน ( คาห์น , 2010 ) หลายชั้นสถาปัตยกรรมระบบที่ซับซ้อนและยังไม่ได้มีการศึกษาอย่างกว้างขวางในสหรัฐอเมริกามีการศึกษาวิจัยประเมินบทบาทของความหลากหลายในพฤติกรรม . ส่วนใหญ่ไม่รวมแนวคิดของความหลากหลายในการทำงาน แต่จำนวนของชนิดปัจจุบัน สิ่งที่เป็นที่รู้จักกันเป็นชุมชนที่หลากหลายโดยพืชสามารถนำไปสู่การเพิ่มผลผลิตของชุมชนทั้งหมด อะไรไม่รู้ แต่คือถ้าจะแปลลงในการเพิ่มผลผลิตและปริมาณการผลิตอาหารต่อพื้นที่ และต่อโรงงาน วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือ เพื่อศึกษาระบบการปลูกพืชแซม
ถ้าเป็นมัลติฟังก์ชั่สามารถนำไปสู่ overyielding ในการผลิตพืช และเพื่อศึกษาผลกระทบต่อคุณภาพของผลเราตั้งสมมุติฐานว่า การทำงานที่หลากหลายระบบการปลูกพืช จะทำให้ overyielding และการเพิ่มขึ้นในการผลิตผลไม้รวมในระบบที่ประกอบด้วยถั่ว ( ถั่วลิสง L . ) และ แตงโม ( citrullus lanatus Thunb . ) กระเจี๊ยบ ( โครงการย่อยที่ 4 9 ) , ถั่ว ( Vigna unguiculata L . ) และพริก ( พริก annuum L . )เราตั้งสมมติฐานว่า คุณภาพของผลจะลดลงเฉพาะในแขวงเด่นพืช