The logical incremental perspective

The logical incremental perspective
In the late 1950s Lindblomm suggested that managing strategies through logical,
sequential planning mechanisms was unrealistic. He argued that, given the complexity
of organisations and the environments in which they operate, managers cannot consider all possible options in terms of all possible futures and evaluate these against
preset, unambiguous objectives. This is particularly so in an organisational context in
which there are likely to be conflicting views, values and power bases. Rather, strategic choice takes place by comparing options against each other and considering
which would give the best outcome and be possible to implement. Lindblom called
this strategy building through ‘successive limited comparisons’, but argued that it
took place in the everyday world of managing, not through planning systems.
It is a position in many respects similar to that argued by Quinn.“ His study of nine
major multinational businesses concluded that the management process could best be
described as logical incrementalism. By this he meant that managers have a view of
where they want the organisation to be in years to come but try to move towards
this position in an evolutionary way. They do this by attempting to ensure the success
and development of a strong, secure but flexible core business, but also by continually
experimenting with ‘side bet’ ventures. This mode of strategy formulation is not seen
as the sole responsibility of top management and the corporate centre: those in the
lower levels of the organisation and the organisation’s ‘strategic subsystems’ are
actively involved. Here managers accept the uncertainty of their environment
because they realise that they cannot do away with this uncertainty by trying to
‘know’ factually about how the environment will change. Rather they seek to
become highly sensitive to environmental signals through constant environmental
scanning and by testing and developing strategies in a step by step process of experimentation and limited exposure to the business environment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มุมมองเพิ่มตรรกะในช่วงปลายทศวรรษ 1950 Lindblomm แนะนำว่า การจัดการกลยุทธ์ผ่านทางตรรกะกลไกการวางแผนลำดับไม่ได้ เขาโต้เถียงที่ กำหนดความซับซ้อนองค์กรและสภาพแวดล้อมที่พวกเขาทำงาน ผู้จัดการไม่สามารถพิจารณาตัวเลือกที่เป็นไปได้ทั้งหมดในแผนล่วงหน้าได้ทั้งหมด และประเมินเหล่านี้กับวัตถุประสงค์ล่วงหน้า ชัดเจน เป็นอย่างยิ่งดังนั้นในบริบทการ organisational ในซึ่งมีแนวโน้มที่จะมองความขัดแย้ง ค่าและฐานอำนาจ ค่อนข้าง ทางเลือกเชิงกลยุทธ์เกิดขึ้น โดยเปรียบเทียบตัวเลือกกับแต่ละอื่น ๆ และการพิจารณาซึ่งจะให้ผลลัพธ์ดีที่สุด และสามารถใช้ เรียกว่า Lindblomอาคารนี้กลยุทธ์ผ่าน 'ต่อเนื่องจำกัดเปรียบเทียบ' แต่โต้เถียงเอาสถานที่ในโลกของการจัดการ ไม่ผ่านระบบการวางแผนชีวิตประจำวันมันเป็นตำแหน่งที่โต้เถียง โดยควินน์หลายประการ" ศึกษาของเก้าธุรกิจใหญ่ข้ามชาติสรุปว่า การจัดการไม่ดีจะอธิบายว่า incrementalism ตรรกะ โดยการนี้ เขาหมายถึง ว่า ผู้บริหารมีมุมมองของที่พวกเขาต้องการให้องค์กรเป็นในปีที่ผ่านมา แต่ลองเข้าสู่ตำแหน่งนี้ในทางวิวัฒนาการ พวกเขาทำได้ โดยการพยายามเพื่อให้ประสบความสำเร็จและพัฒนาความแข็งแรง ปลอดภัยแต่ธุรกิจหลักที่มีความยืดหยุ่น แต่ยังตามอย่างต่อเนื่องทดลองกับกิจการ 'เดิมพันข้าง' ไม่เห็นการกำหนดกลยุทธ์เป็นความรับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียวของผู้บริหารระดับสูงและศูนย์ธุรกิจ: ในการระดับล่างขององค์กรและขององค์กร 'กลยุทธ์ระบบย่อย'เกี่ยวข้องอย่างแข็งขัน ที่นี่ผู้จัดการยอมรับความไม่แน่นอนของสภาพแวดล้อมของพวกเขาเพราะพวกเขาตระหนักว่า พวกเขาไม่ทำไป ด้วยความไม่แน่นอนนี้ โดยพยายาม'รู้' ส่งวิธีเปลี่ยนสิ่งแวดล้อมจะ แต่ จะพยายามกลายเป็นสูงความไวต่อสัญญาณด้านสิ่งแวดล้อมผ่านสิ่งแวดล้อมคงการสแกน และทดสอบ และพัฒนากลยุทธ์ในการประมวลผลขั้นตอนทดลองและแสงจำกัดสิ่งแวดล้อมทางธุรกิจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มุมมองที่เพิ่มขึ้นตรรกะ
ในปลายทศวรรษที่ 1950 Lindblomm ชี้ให้เห็นว่าการจัดการกลยุทธ์ผ่านตรรกะ
กลไกการวางแผนเป็นลำดับไม่สมจริง เขาอ้างว่าได้รับความซับซ้อน
ขององค์กรและสภาพแวดล้อมในการที่พวกเขาทำงานผู้จัดการไม่สามารถพิจารณาตัวเลือกที่เป็นไปได้ในแง่ของการที่เป็นไปได้ทั้งหมดที่ฟิวเจอร์สและประเมินเหล่านี้กับ
ที่ตั้งไว้ล่วงหน้าวัตถุประสงค์ที่ชัดเจน นี่คือโดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริบทขององค์กรใน
ซึ่งมีแนวโน้มที่จะเป็นมุมมองที่ขัดแย้งกันค่านิยมและฐานอำนาจ แต่ทางเลือกเชิงกลยุทธ์ที่จะเกิดขึ้นโดยการเปรียบเทียบตัวเลือกกับแต่ละอื่น ๆ และการพิจารณา
ที่จะให้ผลที่ดีที่สุดและมีความเป็นไปได้ในการดำเนินการ Lindblom เรียกว่า
กลยุทธ์นี้สร้างผ่าน 'เปรียบเทียบ จำกัด เนื่อง แต่เป็นที่ถกเถียงกันว่ามัน
เกิดขึ้นในโลกในชีวิตประจำวันในการจัดการไม่ผ่านระบบการวางแผน.
มันเป็นตำแหน่งในหลายประการคล้ายกับว่าเป็นที่ถกเถียงกันโดยควินน์. "การศึกษาในเก้าของเขา
ใหญ่ ธุรกิจข้ามชาติได้ข้อสรุปว่ากระบวนการบริหารจัดการที่ดีที่สุดจะได้รับการ
อธิบายว่า incrementalism ตรรกะ โดยวิธีการนี้เขาหมายถึงว่าผู้บริหารมีมุมมองของ
ที่พวกเขาต้องการองค์กรที่จะอยู่ในปีที่ผ่านมา แต่พยายามที่จะย้ายไป
ตำแหน่งนี้ในทางวิวัฒนาการ พวกเขาทำเช่นนี้โดยพยายามที่จะให้ประสบความสำเร็จ
และการพัฒนาที่แข็งแกร่งธุรกิจหลักของการรักษาความปลอดภัย แต่มีความยืดหยุ่น แต่ยังต่อเนื่องโดยการ
ทดลองกับ 'เดิมพันข้าง' กิจการ รูปแบบของการกำหนดกลยุทธ์นี้ไม่ได้เห็น
เป็นความรับผิดชอบของผู้บริหารระดับสูงและศูนย์องค์กร: ผู้ที่อยู่ใน
ระดับที่ต่ำกว่าขององค์กรและขององค์กร 'ระบบย่อยเชิงกลยุทธ์' ที่มี
ส่วนร่วมอย่างแข็งขัน นี่ผู้จัดการยอมรับความไม่แน่นอนของสภาพแวดล้อมของพวกเขา
เพราะพวกเขารู้ว่าพวกเขาไม่สามารถทำไปด้วยความไม่แน่นอนนี้โดยพยายามที่จะ
'รู้' จริงเกี่ยวกับวิธีสภาพแวดล้อมที่จะเปลี่ยน แต่พวกเขาพยายามที่จะ
กลายเป็นมีความไวสูงต่อสัญญาณสิ่งแวดล้อมผ่านด้านสิ่งแวดล้อมอย่างต่อเนื่อง
การสแกนและโดยการทดสอบและการพัฒนากลยุทธ์ในขั้นตอนตามกระบวนการขั้นตอนของการทดลองและความเสี่ยงที่ จำกัด ในการสภาพแวดล้อมทางธุรกิจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตรรกะเพิ่มมุมมอง
ในปลายปี 1950 lindblomm ชี้ให้เห็นว่ากลยุทธ์การจัดการผ่านตรรกะ
กลไกการวางแผนต่อเนื่องคือไม่สมจริง เขาแย้งว่าได้รับความซับซ้อน
ขององค์กรและสภาพแวดล้อมในการที่พวกเขาใช้ ผู้จัดการจะพิจารณาทางเลือกที่เป็นไปได้ทั้งหมดในแง่ของอนาคตที่เป็นไปได้ทั้งหมดและประเมินเหล่านี้กับ
ตั้งวัตถุประสงค์ที่ชัดเจน .นี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งดังนั้นในบริบทขององค์กรใน
ซึ่งมีแนวโน้มที่จะมีมุมมองที่ขัดแย้งกัน , ค่านิยมและพลังงานฐาน แต่ทางเลือกกลยุทธ์ที่ใช้โดยการเปรียบเทียบตัวเลือกกับแต่ละอื่น ๆและพิจารณา
ซึ่งจะให้ผลดีที่สุด และเป็นไปได้ที่จะใช้ . ลินด์บลอมเรียกว่า
สร้างกลยุทธ์นี้ผ่าน ' ต่อเนื่อง ' จำกัด การเปรียบเทียบ แต่แย้งว่ามัน
เอาสถานที่ในโลก ทุกวันในการจัดการ ไม่ใช่ผ่านระบบการวางแผน .
มันเป็นตำแหน่งที่หลายประการคล้ายคลึงกับที่เสนอโดยควินน์ " เขาเรียนเก้า
ธุรกิจข้ามชาติรายใหญ่ พบว่า กระบวนการบริหารจัดการที่ดีที่สุดอาจจะเป็น
อธิบายเป็น incrementalism ตรรกะ นี้เขาหมายถึงว่า ผู้บริหารมีมุมมอง
ที่พวกเขาต้องการองค์กรที่เป็นปีมา แต่พยายามที่จะย้ายไปสู่
ตำแหน่งนี้ในทางวิวัฒนาการ พวกเขาทำเช่นนี้โดยพยายามที่จะให้ความสำเร็จ
และพัฒนาแข็งแรง ปลอดภัย แต่ธุรกิจหลักความยืดหยุ่น แต่ยังโดยการทดสอบกับด้านการเดิมพันอย่างต่อเนื่อง
' ' ใหม่ โหมดนี้การกำหนดกลยุทธ์ไม่เจอ
ที่รับผิดชอบ แต่เพียงผู้เดียวของผู้บริหารระดับสูงและกลางของ บริษัท เหล่านั้นใน
ลดระดับขององค์กรและกลยุทธ์ขององค์กรย่อย '
เกี่ยวข้อง นี่ผู้จัดการยอมรับความไม่แน่นอนของสิ่งแวดล้อม
เพราะพวกเขาตระหนักว่าพวกเขาไม่สามารถทำไปด้วยความไม่แน่นอนนี้ โดยพยายาม
'know ' factually ว่าสภาพแวดล้อมจะเปลี่ยนไปแต่ พวกเขาแสวงหา
กลายเป็นความไวสูงสัญญาณทางด้านสิ่งแวดล้อมอย่างต่อเนื่อง
สแกนและโดยการทดสอบและการพัฒนากลยุทธ์ในขั้นตอนตามกระบวนการขั้นตอนของการทดลองและจำกัดการสัมผัสกับสภาพแวดล้อมทางธุรกิจ .