In sociology, "mechanical solidarit

In sociology, "mechanical solidarity" and "organic solidarity" refer to the concepts of solidarity as developed by Émile Durkheim. They are used in the context of differentiating between mechanical and organic societies.

According to Durkheim, the types of social solidarity correlate with types of society. Durkheim introduced the terms "mechanical" and "organic solidarity" as part of his theory of the development of societies in The Division of Labour in Society (1893). In a society exhibiting mechanical solidarity, its cohesion and integration comes from the homogeneity of individuals—people feel connected through similar work, educational and religious training, and lifestyle. Mechanical solidarity normally operates in "traditional" and small scale societies.[1] In simpler societies (e.g., tribal), solidarity is usually based on kinship ties of familial networks. Organic solidarity comes from the interdependence that arises from specialization of work and the complementarities between people—a development which occurs in modern and industrial societies.[1] Definition: it is social cohesion based upon the dependence individuals have on each other in more advanced societies. Although individuals perform different tasks and often have different values and interests, the order and very solidarity of society depends on their reliance on each other to perform their specified tasks. Organic here is referring to the interdependence of the component parts. Thus, social solidarity is maintained in more complex societies through the interdependence of its component parts (e.g., farmers produce the food to feed the factory workers who produce the tractors that allow the farmer to produce the food).

The two types of solidarity can be distinguished by morphological and demographic features, type of norms in existence, and the intensity and content of the conscience collective.[1]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สังคมวิทยา "กลสมานฉันท์" และ "ความเป็นปึกแผ่นแบบอินทรีย์" อ้างอิงแนวคิดของความเป็นปึกแผ่นเป็นพัฒนา โดยมี Durkheim พวกเขาจะใช้ในบริบทของความแตกต่างระหว่างสังคมกล และอินทรีย์ตาม Durkheim ชนิดของความเป็นปึกแผ่นทางสังคมความสัมพันธ์กับประเภทของสังคม Durkheim นำคำว่า "เครื่องกล" และ "ความสามัคคีเกษตรอินทรีย์" เป็นส่วนหนึ่งของการพัฒนาของสังคมในการแบ่งแรงงานในสังคม (1893) ทฤษฎีของเขา ในสังคม แสดงเอกภาพกล ทำงานร่วมกัน และบูรณาการมาจาก homogeneity ของบุคคล — คนรู้สึกเชื่อมต่อผ่านการทำงานคล้ายกัน การฝึกอบรมการศึกษา และศาสนา และไลฟ์สไตล์ เอกภาพกลปกติทำงานในสังคมขนาดเล็ก และ "ดั้งเดิม" [1] ในสังคมที่เรียบง่าย (เช่น ชนเผ่า), ความสามัคคีมักอิงประสบความสัมพันธ์ของครอบครัวเครือข่าย อินทรีย์เป็นปึกแผ่นมาจากอิสระเสรีที่เกิดจากความเชี่ยวชาญในการทำงานและการ complementarities ระหว่างคน — พัฒนาซึ่งเกิดขึ้นในสังคมที่ทันสมัย และอุตสาหกรรม [1] นิยาม: มันเป็นสามัคคีสังคมขึ้นอยู่กับการพึ่งพาบุคคลที่มีต่อกันในสังคมสูงขึ้น แม้ว่าบุคคลที่ทำงานแตกต่างกัน และมักจะมีค่าแตกต่างกันและความสนใจ ใบสั่งและมากเป็นปึกแผ่นของสังคมขึ้นอยู่กับการพึ่งพากันในการทำงานของพวกเขาระบุ อินทรีย์ที่นี่กำลังอ้างอิงถึงการพึ่งพากันของส่วนประกอบ ดังนั้น ความเป็นปึกแผ่นทางสังคมไว้ในสังคมที่ซับซ้อนมากขึ้นผ่านการพึ่งพากันของส่วนประกอบ (เช่น เกษตรกรผลิตอาหารเลี้ยงคนงานโรงงานผู้ผลิตรถแทรกเตอร์ที่ทำให้เกษตรกรในการผลิตอาหาร)สองชนิดที่ความสามารถโดดเด่น โดยลักษณะสัณฐาน และประชากร ประเภทของบรรทัดฐานในการดำรงอยู่ และความรุนแรง และเนื้อหาของจิตสำนึกร่วม [1]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในสังคมวิทยา "ความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันกล" และ "ความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันอินทรีย์" หมายถึงแนวความคิดของความสามัคคีเป็นที่พัฒนาโดยÉmile Durkheim พวกเขาจะใช้ในบริบทของความแตกต่างระหว่างสังคมกลและอินทรีย์.

ตามที่ Durkheim ประเภทของความเป็นปึกแผ่นทางสังคมมีความสัมพันธ์กับประเภทของสังคม Durkheim แนะนำคำว่า "กล" และ "ความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันอินทรีย์" เป็นส่วนหนึ่งของทฤษฎีของเขาในการพัฒนาของสังคมในส่วนของแรงงานในสังคม (1893) ในสังคมที่จัดแสดงความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันกลการทำงานร่วมกันและบูรณาการมาจากความเป็นเนื้อเดียวกันของบุคคลคนรู้สึกเชื่อมต่อผ่านการทำงานที่คล้ายกันในการฝึกอบรมการศึกษาและการศาสนาและวิถีการดำเนินชีวิต ความเป็นปึกแผ่นวิศวกรรมปกติดำเนินงานใน "ดั้งเดิม" และขนาดเล็กในสังคมขนาด. [1] ในสังคมที่เรียบง่าย (เช่นชนเผ่า) เป็นปึกแผ่นมักจะอยู่บนพื้นฐานของความสัมพันธ์ทางเครือญาติของเครือข่ายครอบครัว ความเป็นปึกแผ่นอินทรีย์มาจากการพึ่งพาซึ่งกันและกันที่เกิดขึ้นจากความเชี่ยวชาญในการทำงานและ complementarities ระหว่างคนการพัฒนาที่เกิดขึ้นในสังคมสมัยใหม่และอุตสาหกรรม. [1] ความหมาย: จะมีการติดต่อกันทางสังคมขึ้นอยู่กับบุคคลที่พึ่งพาได้ในแต่ละอื่น ๆ ในสังคมที่สูงขึ้น แม้ว่าบุคคลที่ปฏิบัติงานแตกต่างกันและมักจะมีค่าที่แตกต่างและความสนใจสั่งซื้อและความเป็นปึกแผ่นของสังคมมากขึ้นอยู่กับความเชื่อมั่นของพวกเขาในแต่ละอื่น ๆ เพื่อดำเนินการระบุของพวกเขา อินทรีย์ที่นี่จะหมายถึงการพึ่งพาอาศัยกันของชิ้นส่วนส่วนประกอบ ดังนั้นความเป็นปึกแผ่นทางสังคมจะยังคงอยู่ในสังคมที่มีความซับซ้อนมากขึ้นผ่านการพึ่งพาอาศัยกันของส่วนประกอบ (เช่นเกษตรกรผลิตอาหารที่จะเลี้ยงคนงานในโรงงานที่ผลิตรถแทรกเตอร์ที่ช่วยให้เกษตรกรในการผลิตอาหาร).

ทั้งสองประเภทของความเป็นปึกแผ่นสามารถ โดดเด่นด้วยลักษณะทางสัณฐานและประชากรประเภทของบรรทัดฐานในการดำรงอยู่และความรุนแรงและเนื้อหาของส่วนรวมมโนธรรม. [1]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในสังคมวิทยา กล " สมานฉันท์ " และ " อินทรีย์สมานฉันท์ " อ้างถึงแนวคิดของความสามัคคีที่พัฒนาโดยฟีลิปโป บรูเนลเลสกี . พวกเขาจะใช้ในบริบทของความแตกต่างระหว่างเครื่องกลและชีวจิตสังคมตามเดิร์กไฮม์ , ประเภทของความเป็นปึกแผ่นทางสังคม มีความสัมพันธ์กับประเภทของสังคม เดิร์กไฮม์แนะนำเงื่อนไข " กล " และ " อินทรีย์สมานฉันท์ " เป็นส่วนหนึ่งของทฤษฎีของเขาของการพัฒนาของสังคมในส่วนของแรงงานในสังคม ( 1893 ) ในสังคมโดยรวม และเครื่องกลสมานฉันท์สามัคคี มาจากความเป็นเนื้อเดียวกันของบุคคลคนรู้สึกเชื่อมต่อผ่านการทำงานที่คล้ายกันการศึกษาอบรมทางศาสนา และวิถีชีวิต เครื่องกลสมานฉันท์ปกติประกอบธุรกิจใน " ดั้งเดิม " และสังคมขนาดเล็ก [ 1 ] ในสังคมได้ง่าย ( เช่น เผ่า ) , ยายมักจะตามเครือญาติ ความสัมพันธ์ของเครือข่ายครอบครัว . อินทรีย์ยายมาจากการพึ่งพาอาศัยกันที่เกิดจากความเชี่ยวชาญของการทำงานและ complementarities ระหว่างการพัฒนา people-a ซึ่งเกิดขึ้นในสังคมสมัยใหม่และอุตสาหกรรม [ 1 ] ความหมาย : มันคือการทำงานร่วมกันสังคมขึ้นอยู่กับการพึ่งพาบุคคลที่มีต่อกันและกันในสังคมมากขึ้น แม้ว่าบุคคลปฏิบัติงานที่แตกต่างกันและมักจะได้ค่าที่แตกต่างและความสนใจ และเพื่อความเป็นปึกแผ่นของสังคมขึ้นอยู่กับการพึ่งพาซึ่งกันและกัน เพื่อดำเนินการระบุงาน อินทรีย์ที่นี่จะหมายถึงความสมดุลของชิ้นส่วน . ดังนั้น ความสามัคคี สังคมรักษาในสังคมที่ซับซ้อนมากขึ้นผ่านการพึ่งพากันของส่วนประกอบ ( เช่น เกษตรกรที่ผลิตอาหารเพื่อเลี้ยงคนงานในโรงงานที่ผลิตรถแทรกเตอร์ที่อนุญาตให้เกษตรกรผลิตอาหาร )สองประเภทของความสามัคคีจะแตกต่างตามลักษณะทางประชากร ลักษณะบรรทัดฐานในการดำรงอยู่และความรุนแรงและเนื้อหาของจิตสำนึกรวมหมู่ [ 1 ]