ในราว พ.ศ.1896 สมเด็จพระรามาธิบดีที่ 1 (พระเจ้าอู่ทอง) ทรงสถาปนาวัดพุทไธศวรรย์ขึ้น เพื่อเป็นที่ระลึกถึงตำบลเวียงเหล็ก ซึ่งเป็นสถานที่ทรงพักไพร่พลเป็นระยะเวลา 3 ปี หลังจากอพยพหนีโรคระบาด และต่อมาได้ข้ามแม่น้ำมาสร้างกรุงศรีอยุธยาที่ตำบลหนองโสน ในปี พ.ศ.1893
วัดพุทไธศวรรย์มีจุดเด่นที่องค์พระปรางค์ ลักษณะศิลปะแบบขอม งอกงามเป็นที่เชิดชูแก่วัดอย่างมาก บริเวณพระปรางค์ล้อมรอบด้วยระเบียงที่มีพระพุทธรูปพอกปูนลงรักปิดทองพระนอนประดิษฐานพระพุทธไสยาสน์ ซึ่งในปัจจุบันมีสภาพทรุดโทรมมาก