My body also trembled. My mind was

My body also trembled. My mind was filled with pieces of my memories. The scenes that I had almost forgotten, or the scenes that I had never remembered, lingered. Until the moment I raised my hands to hug the girl in my arms, I didn’t realize that I had returned to reality. Wan Er couldn’t stop crying, and her tears rapidly wet my shoulder.

“Wan Er……”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ร่างกายของฉัน trembled ใจของฉันเต็มไป ด้วยความทรงจำของฉัน ฉากที่เขาเกือบจะลืมสิ้น ฉากที่ฉันมีไม่เคยจดจำ หรือลอยอยู่ จนถึงขณะ ยกมือไปกอดหญิงสาวในอ้อมแขนของฉัน ฉันไม่รู้ว่า ฉันได้กลับไปความจริง Wan Er ไม่สามารถหยุดร้องไห้ และน้ำตาของเธอเปียกไหล่ของฉันอย่างรวดเร็ว"Wan Er..."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ร่างกายของฉันยังกลัวจนตัวสั่น ใจของฉันก็เต็มไปด้วยชิ้นส่วนของความทรงจำของฉัน ฉากที่ผมเกือบลืมไปแล้วหรือฉากที่ฉันไม่เคยจำอ้อยอิ่ง จนกว่าจะถึงช่วงเวลาที่ผมยกขึ้นมือของฉันจะกอดหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมแขนของฉันฉันไม่ทราบว่าผมเพิ่งกลับมาสู่ความเป็นจริง Wan Er ไม่สามารถหยุดร้องไห้และน้ำตาของเธออย่างรวดเร็วเปียกไหล่ของฉัน.

"วรรณเอ่อ ...... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ร่างกายของผมสั่นสะท้าน จิตใจของฉันเต็มไปด้วยชิ้นส่วนของความทรงจำ . ฉากที่ฉันเกือบจะลืมไปแล้ว หรือฉากที่ผมไม่เคยได้อยู่ . จนถึงขณะนี้ฉันยกมือของฉันไปกอดสาวในอ้อมแขนของผม ผมไม่คิดว่าผมกลับมาสู่ความเป็นจริง วาน เอ้อ หยุดร้องไห้ไม่ได้ และน้ำตาเธออย่างรวดเร็ว เปียกที่ไหล่ของฉัน" วาน เอ้อ . . . . . . . "