In such a situation, they could onl

In such a situation, they could only prioritize their own safety. Suimei didn’t intend to criticize their cowardice, however; he, of all people, did not have that right.

…At long last, negotiations over provisions settled, Lefille called out to Suimei.

“Lefille…”

“…Our time together has been short, Suimei-kun, but I’ll pray for your safety.”

“…”

How can she smile at a time like this? His gaze fixed on her smile, he wanted to ask, “Is this really okay?” but he knew that she’d simply reply that it was.

She turned away. The sight of that back, carrying that large sword with such ease, carried no trace of the reliability that it had once shown. No, burned into his vision now was the fading figure of a young girl who looked every bit her age.

And that’s why—

“Hey, let’s get going.”

Right, and that’s why—

“Hey, did you hear me?”

Right, this is different from that time with Reiji and the others.

Yeah, this is no different from forsaking Lefille.

Lefille, and that vulnerable, retreating back and gaze, would thus be abandoned to a lonely hell without so much as a single hand outstretched to her.

“…Give me my provisions.”

Before he realized it, the words had already left his mouth.

“Huh?” the adventurer said in shock.

His gaze still following Lefille, Suimei continued.

“I’m going with her. Thanks for watching over me until now.”

“Huh?” the adventurer repeated.

Galeo sighed.

“Are you really okay with this? If you leave us now, you won’t be rewarded for the commission, you know?”

“I don’t need that sort of thing, but I do need food and water. Consider it payment for my work up to this point if you wouldn’t mind.”

“…I understand. Take care of yourself out there, Yakagi-san,” Galeo replied, his eyes closed, giving in without trying to persuade him otherwise.

If he did not possess this sort of calm, disinterested disposition he could never have made it as a caravan leader.

“What’s this? In the end, you still—”

—*BOOM*

Without getting to finish, the adventurer was sent flying by Suimei’s magic. He’d already lost all patience and had no desire to allow the man’s vulgarity to further offend his ears.

“Hey, are you really going to be okay…?” the warrior asked, concern on his face.

“Yeah, don’t worry about it,” Suimei replied, filling his bag with provisions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในสถานการณ์ดังกล่าว , พวกเขาสามารถจัดลำดับความสำคัญในความปลอดภัยของตนเอง suimei ไม่ได้ตั้งใจจะวิจารณ์ความขี้ขลาดของตนเอง อย่างไรก็ตาม เขา ทุกคนไม่ได้มีสิทธิที่. . . . . . . สุดท้ายแล้ว การเจรจากว่าบทบัญญัติแล้ว lefille ตะโกนเรียก suimei ." lefille . . . . . . . "" . . . . . . . เวลาของเราด้วยกันได้สั้น suimei คุง แต่ผมจะอธิษฐานเพื่อความปลอดภัยของคุณ" . . . . . . . "แล้วเธอจะยิ้มได้ในเวลาแบบนี้ สายตาของเขาจับจ้องรอยยิ้มของเธอ เขาต้องการจะถามว่า " มันไม่เป็นไรจริงๆหรอ " แต่เขาก็รู้ว่าเธอต้องการเพียงแค่ตอบกลับว่า มันเป็นเธอเดินออกไป สายตานั้นกลับถือดาบขนาดใหญ่อย่างนี้ ไม่มีร่องรอยของความน่าเชื่อถือที่เคยแสดง ไม่เผาในวิสัยทัศน์ของเขาตอนนี้เป็นรอนๆ ร่างของเด็กสาวที่ดูทุกบิตอายุของเธอและนั่นคือทำไม" เฮ้ ไปกันเถอะ "ใช่ และนั่นคือทำไม" นี่ นายได้ยินฉันไหม ? "ใช่ นี่มันต่างจากเวลาที่อยู่กับเรจิ และคนอื่นๆใช่ นี่ไม่แตกต่างจากทิ้ง lefille .lefille และอ่อนแอ และล่าถอยกลับไปจ้องมองจึงถูกทอดทิ้งให้โดดเดี่ยวในนรกโดยไม่ต้องมากเป็นมือเดียวที่สนิทกับเธอ" . . . . . . . เอาเสบียง”ก่อนที่เขาจะรู้ตัว คำพูดก็ออกจากปากของเขา" หือ ? " นักผจญภัยว่าช็อกสายตาของเขายังคงตาม lefille suimei , อย่างต่อเนื่อง" ผมก็ไปกับเธอด้วย ขอบคุณสำหรับการดูแลฉันจนถึงตอนนี้" หือ ? " นักผจญภัยที่ซ้ำgaleo ถอนใจ" นายไม่เป็นไรจิงๆนะ ถ้าคุณทิ้งเราตอนนี้คุณจะได้รับค่านายหน้า คุณรู้มั้ย ? "" ฉันไม่ต้องการแบบนั้น แต่ผมก็ต้องการอาหารและน้ำ พิจารณาค่าตอบแทนสำหรับการทำงานของผม ถึงจุดนี้ ถ้าคุณไม่รังเกียจ "" . . . . . . . ผมเข้าใจ ดูแลตัวเองออกมี yakagi ซาน " galeo ตอบ ดวงตาของเขาปิด ให้ โดยไม่ต้องพยายามโน้มน้าวเขาเป็นอย่างอื่นถ้าเขาไม่ได้มีการจัดเรียงของความสงบ ก็คงไม่สนใจ เขาไม่เคยทำให้มันเป็นผู้นำกองคาราวาน" นี่มันอะไร ? ในที่สุด คุณก็ยัง "- * บูม *โดยไม่ได้รับการเสร็จสิ้น นักผจญภัยถูกส่งไปบินโดย suimei เป็นเวทมนตร์ เขาจะสูญเสียความอดทนและไม่มีความปรารถนาที่จะให้หยาบคายของผู้ชายเพิ่มเติม ทำให้หูของเขา" นี่ นายจะไม่เป็นไรจริงๆ . . . . . . ? " นักรบถาม ความกังวลบนใบหน้าของเขา" ใช่ ไม่ต้องเป็นห่วง " suimei ตอบว่า บรรจุกระเป๋าของเขากับเสบียง