n my family, we’ve always been very

n my family, we’ve always been very meticulous with gift giving, and we didn’t wait until it was someone’s birthday or Christmas to give a present. I went to the corner shop many times to buy a flower for my mother. I think the first serious gift I gave her was a chain. She had a gold chain that had been my grandmother’s. When I was 14 or 15, I liked pendants and I really liked this chain, it was lovely. Many times I would go open her jewelry box without her knowing. I would take the chain and wear it. One of those days, I took it with me to the training session, and someone must have taken it from my backpack, since we didn’t have lockers like we do now. For a time, I also thought that it fell off of me during the training session and I spent a month searching the field for it in the semi-darkness after the training sessions, when no one was around. I went around that field a thousand times, and I didn’t find it. That’s why I thought someone had taken it. My mother asked me about the chain and I told her I had it but I had already returned it to her. Of course, I never gave it back because I didn’t have it and she knew that from the first day, but she didn’t say anything to me, she only asked me to see what I would say.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

n เราได้รับมักจะพิถีพิถันมากกับการให้ของขวัญ และครอบครัวเราไม่ได้รอจนกระทั่งวันเกิดหรือวันคริสต์มาสให้ขวัญของคนงาน ผมไปร้านมุมหลายครั้งเพื่อซื้อดอกไม้สำหรับเด็ก ๆ ผมคิดว่า ของขวัญร้ายแรงครั้งแรกที่ฉันให้เธอเป็นห่วงโซ่ เธอมีโซ่ทองที่เคยยายของฉัน เมื่อผม 14 หรือ 15 เสียดายจี้ และผมชอบสายนี้ ถูกดี หลายครั้งผมจะไปเปิดกล่องเครื่องประดับของเธอโดยไม่รู้ว่าเธอ ฉันจะรับสาย และสวมมัน นั้น ฉันเอากับมันไปยังเซสชันการฝึกอบรม และบางคนต้องได้มาจากกระเป๋าเป้ของฉัน เนื่องจากเราไม่มีตู้เหมือนเราทำตอนนี้ เวลา ฉันยังคิดว่า มันตกออกจากฉันในระหว่างอบรม และผมใช้เวลาค้นหาฟิลด์มันในความมืดกึ่งหลังจากฝึกอบรม เมื่อไม่มีใครอยู่แถวเดือน ผมไปสถานเวลาพัน และไม่ได้พบมัน จึงคิดว่า คนได้รับการ แม่ถามผมเกี่ยวกับห่วงโซ่ และฉันบอกเธอฉันมี แต่ฉันแล้วก็กลับไปที่เธอ แน่นอน ฉันไม่เคยให้กลับเนื่องจากไม่มีมัน และเธอรู้จากวันแรก แต่เธอไม่พูดอะไรกับฉัน เธอเท่านั้นถามผมเพื่อดูสิ่งที่ฉันพูด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

n ครอบครัวของเราได้รับเสมอพิถีพิถันมากกับการให้ของขวัญและเราไม่ได้รอจนกว่าจะเป็นวันเกิดของใครบางคนหรือคริสมาสต์ที่จะให้เป็นของขวัญ ผมไปที่ร้านมุมหลายครั้งที่จะซื้อดอกไม้สำหรับแม่ของฉัน ผมคิดว่าเป็นของขวัญที่ร้ายแรงครั้งแรกที่ฉันให้เธอเป็นห่วงโซ่ เธอมีโซ่ทองที่ได้รับคุณยายของฉัน เมื่อตอนที่ผมอายุ 14 หรือ 15 ผมชอบจี้และผมชอบโซ่นี้มันเป็นที่น่ารัก หลายครั้งที่ผมจะไปเปิดกล่องเครื่องประดับของเธอโดยไม่มีเธอรู้ ฉันจะใช้โซ่และสวมใส่มัน หนึ่งในวันนั้นผมเอามันกับฉันไปฝึกอบรมและคนจะต้องมีการดำเนินการออกจากกระเป๋าเป้สะพายหลังของฉันเนื่องจากเราไม่ได้มีตู้เก็บของเหมือนที่เราทำตอนนี้ สำหรับเวลาที่ฉันยังคิดว่ามันลดลงออกจากผมในช่วงเซสชั่นการฝึกอบรมและผมใช้เวลาเดือนค้นหาข้อมูลสำหรับมันในความมืดกึ่งหลังจากการฝึกอบรมเมื่อไม่มีใครอยู่ที่ประมาณ ฉันเดินไปรอบ ๆ สนามที่เป็นพัน ๆ ครั้งและฉันไม่พบมัน นั่นเป็นเหตุผลที่ผมคิดว่าคนที่ได้รับมัน แม่ของฉันถามฉันเกี่ยวกับห่วงโซ่และฉันบอกเธอว่าผมมีมัน แต่ฉันกลับมาแล้วนั้นกับเธอ แน่นอนผมไม่เคยให้มันกลับมาเพราะผมไม่ได้มีมันและเธอรู้ว่าตั้งแต่วันแรก แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรกับผมเธอถามฉันจะเห็นสิ่งที่ผมจะบอกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ครอบครัวของฉัน , เราได้รับเสมอพิถีพิถันมากกับของขวัญให้ และเราก็ไม่ได้รอจนกว่ามันมีวันเกิดหรือวันคริสต์มาสให้ขวัญ ฉันไปที่มุมร้านหลายครั้งเพื่อซื้อดอกไม้ให้แม่ ฉันคิดว่าครั้งแรกๆของขวัญฉันให้เธอเป็นลูกโซ่ เธอมีโซ่ทองที่ถูกคุณยายของฉัน เมื่อฉันอายุ 14 หรือ 15 ผมชอบจี้ และผมชอบโซ่นี่จริงๆมันน่ารักมาก หลายครั้งที่ผมต้องไปเปิดกล่องเครื่องประดับของเธอโดยที่เธอไม่รู้ ผมจะเอาโซ่และสวมมัน หนึ่งในวันเหล่านั้น ฉันหยิบมันมาด้วย เพื่อการฝึกซ้อม และต้องมีคนเอามาจากกระเป๋าของฉัน เนื่องจากเราไม่ได้มีล็อกเกอร์เหมือนที่พวกเราทำอยู่ตอนนี้ สำหรับเวลาผมยังคิดว่ามันหล่นผมในระหว่างการฝึกซ้อม และผมใช้เวลาเป็นเดือน การค้นหาข้อมูลในกึ่งมืด หลังการฝึกอบรม เมื่อไม่มีใครอยู่รอบๆ ฉันเดินรอบๆ สนาม พัน ครั้ง และผมหามันไม่เจอ นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันคิดว่ามีคนเอาไปแล้ว แม่ของฉันถามฉันเกี่ยวกับเรื่องโซ่และฉันบอกเธอว่าฉันได้ แต่ฉันก็คืนมันให้กับเธอแน่นอน ผมไม่เคยให้มันกลับมา เพราะผมไม่ได้ และเขารู้ว่า ตั้งแต่วันแรก แต่เธอไม่ได้บอกอะไรกับผม เธอแค่ถามฉันว่าอะไรที่ผมจะพูด