The Buddha from Wat Na Phra Men, Ay

The Buddha from Wat Na Phra Men, Ayutthaya
This image of the Buddha seated with legs pendant (4.2 meters high) is
unique in the art of Dvāravatī (figure 10). According to Dupont, it would be of
“considerable interest” had it not undergone very important restorations. Indeed,
the two forearms are certainly not genuine which may explain the abnormal gesture
(mudrā) of the two hands resting on the knees.33 Moreover, Dupont avers that the
folds of the upper garment, such as they appear in front of the legs, are almost
entirely unauthentic. The lotus base was remade and the feet—adjusted with the
dress according to a system of tenons and mortises—seem to have come from a
different image: could they possibly have belonged to another of those colossal
images from Nakhon Pathom?
Despite these modifications, Dupont conceded nevertheless that the head
was genuine with its large hair curls turning counterclockwise.34 The nimbus also
appeared genuine to Dupont, even though its shape is reminiscent of Chinese style.
Most likely, the right hand, by comparison with similar images, had originally
been raised in a teaching gesture (vitarka-mudrā) while the left hand would have
undoubtedly rested on the left knee, palm upwards (1959, 276–277).
Dupont also noticed that the higher cross-piece of the throne was probably
supporting stylized, hybrid aquatic creatures (makara) which are today missing.
One fragment of a cross-piece with an open-mouthed makara turning outward from
which a lion appears (figure 7) is currently kept at Phra Pathom Chedi National Museum, Nakhon Pathom.35 It is made in the same limestone and could have
belonged originally to the throne of this Buddha image from Wat Na Phra Men
(called “Phra Khandharat” by locals). French archeologist Claeys was the first to
identify the two matching parts (1931, 396–397, pl. LI). Dupont adopted this view
without wondering where exactly this fragment had come from. Prince Damrong,
as Minister of Interior36, heard or knew that this throne fragment had been taken
from Wat Phra Men, Nakhon Pathom (Fine Arts Department 2009, 192–193, fig.
42). This assertion is debatable, however; quite possibly either (a) confusion arose
about the provenance of this piece, between Wat Phra Men and Phra Pathom Chedi
where it was noticed by Lunet de Lajonquière in 1908;37 or (b) it was confused
with other artifacts. The assertion could also have been based on oral traditions or
distant memories—Damrong’s memoirs were written many years after his Interior
service—in which case conjecture about the original provenance of this fragment
remains moot.38 The question is whether the colossal Buddha image that is today
at Wat Na Phra Men, Ayutthaya, was originally located at Wat Phra Men, Nakhon
Pathom, thus making the original group a set of five Buddhas.
Generally, there is no doubt that the Buddha in Ayutthaya came from Nakhon
Pathom. It may have been transported to Ayutthaya, the new capital, along with
other Buddhas, at an unknown time.39 Its precise origin is difficult to determine.
From its craftsmanship, size and material, this Buddha image must be categorically dissociated from the group of the four described above.40 Moreover, the architectural
complex of Wat Phra Men, from what remains in its central part, would not seem
to have been able to accommodate such a colossal image on the ground. If Prince
Damrong were correct about the ultimate provenance of this Buddha, it might have
been sheltered in a separate building (vihāra) elsewhere that is lost to history, in
the vicinity of the main monument. In the light of such speculations, the following
discussion posits that the group of figures consisted only of four Buddhas, not five,
excluding from consideration the Buddha from Wat Na Phra Men in Ayutthaya.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พระพุทธรูปจากวัดหน้าพระเมรุอยุธยา
ภาพของพระพุทธรูปนั่งอยู่กับขาจี้นี้ (4.2 เมตรสูง) เป็น
ที่ไม่ซ้ำกันในงานศิลปะทวาราวดี (รูป 10) ตามดูปองต์ก็จะเป็นของ
"ความสนใจ" มีมันไม่ได้รับการบูรณะสิ่งที่สำคัญมาก อันที่จริง
ทั้งสองแขนอย่างแน่นอนไม่แท้ซึ่งอาจอธิบายท่าทางที่ผิดปกติ
(Mudra) ของมือทั้งสองข้างวางอยู่บน knees.33 นอกจากนี้ Dupont avers ว่า
เท่าของเสื้อผ้าบนเช่นที่พวกเขาปรากฏในหน้าของขา เกือบ
ทั้งหมด unauthentic ฐานบัวเป็นเหล็กไหลและปรับฟุตกับ
การแต่งกายตามระบบของ tenons และ mortises-ดูเหมือนจะมาจาก
ภาพที่แตกต่างกันที่พวกเขาอาจจะได้เป็นอีกมหาศาลเหล่านั้น
? ภาพจากนครปฐม
แม้จะมีการปรับเปลี่ยนเหล่านี้ ดูปองท์ยังคงยอมรับว่าหัว
เป็นของแท้ที่มีผมหยิกขนาดใหญ่หัน counterclockwise.34 เมฆฝนยัง
ปรากฏของแท้เพื่อดูปองต์แม้ว่ารูปร่างของมันเป็นที่ระลึกสไตล์จีน.
ส่วนใหญ่อยู่ทางขวามือโดยการเปรียบเทียบกับภาพที่คล้ายกันมีมา แต่เดิม
ถูกเลี้ยงดูมาในท่าทางการเรียนการสอน (vitarka-Mudra) ในขณะที่มือซ้ายจะมี
ไม่ต้องสงสัยวางอยู่บนเข่าซ้ายปาล์มขึ้นไป (1959, 276-277).
ดูปองท์ยังพบว่าสูงกว่าชิ้นข้ามบัลลังก์อาจจะ
สนับสนุนสุกใส สัตว์น้ำไฮบริด (makara) ซึ่งได้มีวันนี้หายไป.
หนึ่งในส่วนของชิ้นส่วนข้ามกับ makara เปิดปากหันออกจาก
สิงโตที่ปรากฏขึ้น (รูปที่ 7) ในขณะนี้ถูกเก็บไว้ที่องค์พระปฐมเจดีย์พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติจังหวัด Pathom.35 มันถูกสร้างขึ้นในหินปูนเดียวกันและจะได้
เป็นของเดิมที่จะขึ้นครองบัลลังก์แห่งนี้พระพุทธรูปจากวัดหน้าพระเมรุ
(เรียกว่า "พระ Khandharat" โดยชาวบ้าน) นักโบราณคดีฝรั่งเศส Claeys เป็นคนแรกที่
ระบุสองส่วนการจับคู่ (1931, 396-397, พี. LI) ดูปองท์นำมาใช้มุมมองนี้
ได้โดยไม่ต้องสงสัยที่ตรงส่วนนี้ได้มาจาก พระยาดำรง,
รัฐมนตรีว่าการกระทรวง Interior36 ได้ยินหรือรู้ว่าส่วนบัลลังก์นี้ถูกนำ
มาจากวัดพระเมรุนครปฐม (กรมศิลปากร 2009, 192-193, มะเดื่อ.
42) ยืนยันนี้เป็นที่ถกเถียงกันอย่างไรก็ตาม; ค่อนข้างเป็นไปได้อย่างใดอย่างหนึ่ง (ก) ความสับสนที่เกิดขึ้น
เกี่ยวกับที่มาของชิ้นนี้อยู่ระหว่างวัดพระชายและองค์พระปฐมเจดีย์
ที่มันถูกพบโดย Lunet de Lajonquièreในปี 1908; 37 หรือ (ข) มันก็สับสน
กับวัตถุอื่น ๆ ยืนยันยังสามารถได้รับขึ้นอยู่กับประเพณีในช่องปากหรือ
ที่ห่างไกลความทรงจำดำรงบันทึกความทรงจำของถูกเขียนขึ้นหลายปีหลังจากที่เขามหาดไทย
บริการในกรณีที่การคาดเดาเกี่ยวกับรากเดิมของส่วนนี้
ยังคง moot.38 คำถามคือว่าพระพุทธรูปขนาดมหึมาที่เป็น วันนี้
ที่วัดหน้าพระเมรุอยุธยาตั้งอยู่เดิม ณ วัดพระเมรุจังหวัด
นครปฐมจึงทำให้กลุ่มเดิมชุดของห้าพระพุทธรูป.
โดยทั่วไปมีข้อสงสัยว่าพระพุทธรูปในอยุธยามาจากจังหวัดไม่มี
นครปฐม มันอาจจะถูกส่งไปที่อยุธยาเป็นเมืองหลวงใหม่พร้อมกับ
พระพุทธรูปอื่น ๆ ที่ไม่รู้จัก time.39 ต้นกำเนิดของมันเป็นเรื่องยากที่จะตรวจสอบ.
จากฝีมือของขนาดและวัสดุที่ประดิษฐานพระพุทธรูปนี้จะต้องแยกเด็ดขาดจากกลุ่ม สี่อธิบาย above.40 นอกจากนี้ยังมีสถาปัตยกรรม
ที่ซับซ้อนของวัดพระเมรุจากสิ่งที่ยังคงอยู่ในภาคกลางของมันจะไม่ดูเหมือน
จะได้รับการสามารถที่จะรองรับเช่นภาพขนาดมหึมาบนพื้นดิน หากเจ้าชาย
ดำรงถูกต้องเกี่ยวกับที่มาที่ดีที่สุดของพระพุทธรูปนี้ก็อาจจะ
ได้รับการปกป้องในอาคารที่แยกต่างหาก (วิหาร) อื่น ๆ ที่หายไปในประวัติศาสตร์ใน
บริเวณใกล้เคียงของอนุสาวรีย์หลัก ในแง่ของการคาดเดาดังกล่าวดังต่อไปนี้
การอภิปราย posits ว่ากลุ่มของตัวเลขที่มีเพียงสี่พระพุทธรูปที่ไม่ห้า
ไม่รวมจากการพิจารณาพระพุทธรูปจากวัดหน้าพระเมรุในอยุธยา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พระพุทธรูปจากวัดชายนา พระอยุธยา
ภาพนี้ของพระพุทธเจ้านั่งอยู่กับขาจี้ ( สูง 4.2 เมตร )
เฉพาะในศิลปะของ DV อุบาสก ravat ī ( รูปที่ 10 ) ตามดูปองท์ มันจะ
" สนใจมาก " มันสำคัญมากที่ได้รับการบูรณะ . แน่นอน
สองแขนจะแน่นอนไม่แท้ซึ่งอาจอธิบาย
ท่าทางผิดปกติ( mudr อุบาสก ) ของสองมือที่พักบน knees.33 นอกจากนี้ ดูปองท์สูงที่
- เสื้อผ้าบน , เช่นที่พวกเขาปรากฏในด้านหน้าของขา เกือบทั้งหมด unauthentic
. ฐานบัวถูก remade และเท้าปรับกับ
แต่งตามระบบของเดือย mortises และดูเหมือนจะมาจาก
ภาพที่แตกต่างกัน :พวกเขาอาจจะเป็นของอีกพวกยักษ์
ภาพจากนครปฐม ?
แม้จะมีการปรับเปลี่ยนเหล่านี้ดูปองท์ยอมรับแต่ที่หัว
คือแท้ขนาดใหญ่ขนหยิกเปลี่ยน counterclockwise.34 Nimbus ยัง
ปรากฏของแท้ๆ แม้ว่ารูปร่างของมันชวนให้นึกถึงสไตล์จีน
ส่วนใหญ่ทางขวา โดยการเปรียบเทียบกับภาพที่คล้ายกันได้ถูกยกขึ้นในท่าเดิม
สอน ( วิตารกะ mudr อุบาสก ) ในขณะที่มือซ้ายจะ
ไม่ต้องสงสัยวางบนเข่าซ้าย , ปาล์มขึ้น ( 1959 , 276 และ 277 ) .
ดูปองท์ สังเกตุว่ายิ่งข้ามชิ้นบัลลังก์อาจ
สนับสนุนสุกใส , สิ่งมีชีวิตทางน้ำ ไฮบริด ( ปอด ) ซึ่งเป็น
วันนี้หายไปเศษเสี้ยวของชิ้นส่วนข้ามด้วยการเปิดปากมกร เปิดขาออกจาก
ซึ่งสิงโตปรากฏ ( รูปที่ 7 ) ปัจจุบันเก็บรักษาไว้ที่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ พระปฐมเจดีย์ จ. pathom.35 มันถูกสร้างในหินปูนเดียวกันและอาจเป็นของเดิม
บัลลังก์ของพระพุทธรูป จากวัดหน้าพระผู้ชาย
( เรียกว่า พระ khandharat " โดยชาวบ้าน ) claeys นักโบราณคดีชาวฝรั่งเศสเป็นคนแรก

ระบุการจับคู่สองส่วน ( 1931 ) 396 397 , PL หลี่ ) ดูปองท์ ใช้มุมมองนี้
โดยไม่ต้องสงสัยที่ว่านี้ออกมาได้ มา จาก เจ้าชายดำรงค์
, เป็นรัฐมนตรี interior36 ได้ยินหรือรู้ที่ประทับ ส่วนได้ถูกถ่าย
จากวัดพระผู้ชาย นครปฐม ( กรมศิลปากร ) 192 - 193 , มะเดื่อ
42 ) การยืนยันนี้เป็นที่ถกเถียงกัน อย่างไรก็ตามค่อนข้างเป็นไปได้ทั้ง ( A ) ความสับสนเกิดขึ้น
เกี่ยวกับต้นกำเนิดของชิ้นนี้ระหว่างวัดพระผู้ชาย และพระปฐมเจดีย์
ที่ถูกสังเกตเห็นโดย lunet de lajonqui อีเบย์ใน 1908 ; 37 หรือ ( ข ) มันสับสน
กับสิ่งประดิษฐ์อื่น ๆ ยืนยันยังอาจได้รับตามประเพณีในช่องปากหรือ
ความทรงจำที่ห่างไกลของชีวประวัติดำรงค์เขียนหลายปีหลังจาก
ภายในของเขาบริการในที่กรณีการคาดเดาเกี่ยวกับต้นกำเนิดเดิมของเบส
ยังคง moot.38 คำถามคือว่า มหึมา พระพุทธรูปที่วันนี้
ที่วัดหน้าพระผู้ชาย อยุธยา เดิมตั้งอยู่ที่วัดพระผู้ชาย จ.
จังหวัดนครปฐม จึงทำให้กลุ่มเดิมเป็นชุดของห้าพุทธ .
โดยทั่วไปไม่มี สงสัยว่า พระพุทธเจ้าในอยุธยามาจากนคร
นครปฐมมันอาจจะถูกขนส่งไปยังกรุงศรีอยุธยา เมืองหลวงใหม่ พร้อมกับ
พระพุทธคนอื่นๆ ที่ไม่รู้จัก time.39 ที่มาของมันชัดเจน ยากต่อการตรวจสอบ .
จากฝีมือของ ขนาดและวัสดุ พระพุทธรูปนี้จะต้องแน่ชัดทางใจจากกลุ่มสี่อธิบาย above.40 และซับซ้อนสถาปัตยกรรม
วัดพระผู้ชาย จากสิ่งที่อยู่ในภาคกลางของจะไม่เหมือน
ได้รับสามารถที่จะรองรับ เช่น ภาพยักษ์บนพื้นดิน ถ้าเจ้าชาย
ดำรงค์ได้ถูกต้องเกี่ยวกับรากสูงสุดของพระพุทธเจ้านี้ อาจมี
ถูกกำบังในอาคารที่แยกต่างหาก ( vih อุบาสก รา ) ที่อื่นจะหายไปกับประวัติศาสตร์ ใน
บริเวณอนุสาวรีย์หลัก ในแง่ของความ ต่อไปนี้
การอภิปราย posits ที่กลุ่มของตัวเลข มีเพียงแค่สี่พระพุทธรูป ไม่ใช่ 5
ยกเว้นจากพิจารณาพระพุทธเจ้าจากวัดหน้าพระผู้ชายในพระนครศรีอยุธยา