In some measures of patient safety,

In some measures of patient safety, near-misses are
incompletely reported and recorded in hospital records
(Potylycki et al. 2006); however, these offer good lessons
for improving patient safety (Berntsen 2004).
Thus, both adverse events and near-misses should be
included when assessing patient safety. Spence Laschinger
and Leiter (2006) have demonstrated the usefulness
of measuring patient safety using self-reported
data. These researchers asked nurses to report the frequency
of patient falls, nosocomial infections, medication
errors and patient complaints in the past year.
When anonymity was ensured, subjective data may reflect
the minimum biased score of patient safety. Such a
subjective measurement approach has been followed in
other recent studies (Teng et al. 2009a).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในบางมาตรการความปลอดภัยผู้ป่วย ใกล้หายจะรายงานไม่สมบูรณ์ และบันทึกไว้ในระเบียนของโรงพยาบาล(Potylycki et al. 2006); อย่างไรก็ตาม นี้มีบทเรียนที่ดีสำหรับการปรับปรุงความปลอดภัยผู้ป่วย (Berntsen 2004)ดังนั้น เหตุการณ์และใกล้หายควรจะรวมเมื่อประเมินความปลอดภัยผู้ป่วย สเปนซ์ Laschingerและ Leiter (2006) ได้แสดงให้เห็นประโยชน์การวัดความปลอดภัยผู้ป่วยใช้รายงานตนเองข้อมูล นักวิจัยเหล่านี้ถามพยาบาลรายงานความถี่ของผู้ป่วยตก ยา การติดเชื้อทั้งชุดข้อผิดพลาดและผู้ป่วยร้องเรียนในปีผ่านมาเมื่อทำการเปิดเผยตัว ข้อมูลอัตนัยอาจยิ่งขึ้นต่ำสุดลำเอียงคะแนนความปลอดภัยผู้ป่วย ดังกล่าวเป็นได้รับการปฏิบัติตามวิธีอัตนัยวัดในการศึกษาอื่น ๆ ล่าสุด (เต็ง et al.(2009a))

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในมาตรการความปลอดภัยของผู้ป่วยบางพลาดท่าใกล้จะมีการ
รายงานไม่สมบูรณ์และบันทึกไว้ในเวชระเบียน
(Potylycki et al, 2006.); แต่เหล่านี้มีบทเรียนที่ดี
สำหรับการปรับปรุงความปลอดภัยของคนไข้ (เบิร์นเซน 2004).
ดังนั้นทั้งสองเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์และใกล้คิดถึงควรจะ
รวมถึงเมื่อมีการประเมินความปลอดภัยของคนไข้ Spence LASCHINGER
และไลเตอร์ (2006) ได้แสดงให้เห็นประโยชน์
ของวัดปลอดภัยของผู้ป่วยโดยใช้ตนเองรายงาน
ข้อมูล นักวิจัยเหล่านี้ถามพยาบาลเพื่อรายงานความถี่
ของผู้ป่วยตกติดเชื้อในโรงพยาบาลยา
ข้อผิดพลาดและข้อร้องเรียนของผู้ป่วยในปีที่ผ่านมา.
เมื่อตัวตนถูกมั่นใจข้อมูลอัตนัยอาจสะท้อน
คะแนนลำเอียงต่ำสุดของความปลอดภัยของคนไข้ เช่น
วิธีการวัดอัตนัยได้รับการใช้ใน
การศึกษาล่าสุดอื่น ๆ (เต็ง et al. 2009a)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในบางมาตรการความปลอดภัยของผู้ป่วย มีคิดถึงอยู่ใกล้ปกติรายงานและบันทึกไว้ในประวัติโรงพยาบาล( potylycki et al . 2006 ) ; อย่างไรก็ตาม , เหล่านี้ให้บทเรียนที่ดีสำหรับการปรับปรุงความปลอดภัยของผู้ป่วย ( berntsen 2004 )ดังนั้น ทั้งสองเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์และคิดถึงอยู่ใกล้ควรรวมเมื่อประเมินความปลอดภัยของผู้ป่วย laschinger สเปนเซอร์และ ไลเตอร์ ( 2006 ) ได้แสดงให้เห็นถึงประโยชน์วัดโดยใช้ self-reported ความปลอดภัยของผู้ป่วยข้อมูล นักวิจัยเหล่านี้ถามพยาบาลรายงานความถี่ของผู้ป่วยโรคติดเชื้อในโรงพยาบาล , ยาร่วง ,ข้อผิดพลาดและข้อร้องเรียนของผู้ป่วยในปีที่ผ่านมาเมื่อตนยังมั่นใจว่า ข้อมูลอาจจะfl ect .จำนวนขั้นต่ำของคะแนนความปลอดภัยของผู้ป่วย เช่นวิธีอัตวิสัยก็ตามในการศึกษาล่าสุดอื่น ๆ ( เต็ง et al . 2009a )