Measuring performance in higher edu

Measuring performance in higher education
Higher education institutions have been working towards establishing performance
indicators to measure progress towards their goals and objectives. A plethora of
measures and other efforts has flooded the literature of higher education. However,
Kaplan and Norton (1992) developed the balanced scorecard as a model which was
aimed at translating vision and strategy of an organisation into objectives, measures
and targets in four different areas: the financial perspective, the customer perspective,
the internal process perspective, and the innovation and learning perspective. They
argue that the financial measures show the results of actions already taken, and
suggested that these financial measures need to be complemented by operational
measures on customer satisfaction, internal processes, and the organisation’s
innovation and improvement activities; these operational measures being the drivers
of future financial performance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัดประสิทธิภาพการทำงานในระดับอุดมศึกษาสถาบันอุดมศึกษาได้ทำงานเพื่อสร้างประสิทธิภาพตัวบ่งชี้เพื่อวัดความก้าวหน้าของเป้าหมายและวัตถุประสงค์ มากมายมาตรการและความพยายามอื่นมีน้ำท่วมวรรณคดีศึกษา อย่างไรก็ตามKaplan และ Norton (1992) พัฒนาดัชนีชี้วัดแบบสมดุลซึ่งเป็นวัตถุประสงค์ในการแปลวิสัยทัศน์และกลยุทธ์ขององค์การเป็นวัตถุประสงค์ มาตรการและเป้าหมายในพื้นที่ต่าง ๆ 4: มุมมองทางการเงิน มุมมองของลูกค้ากระบวนการภายในมุมมอง และมุมมองนวัตกรรมและการเรียนรู้ พวกเขาโต้แย้งว่า มาตรการทางการเงินแสดงผลการดำเนินการแล้ว และแนะนำว่า มาตรการทางการเงินเหล่านี้ต้องมีตู้ในการดำเนินงานประเมินความพึงพอใจของลูกค้า กระบวนการภายใน และขององค์กรนวัตกรรมและกิจกรรมการปรับปรุง มาตรการเหล่านี้ปฏิบัติการไดรเวอร์ประสิทธิภาพทางการเงินในอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวัดประสิทธิภาพในระดับอุดมศึกษาสถาบันอุดมศึกษาที่ได้รับการทำงานที่มีต่อผลการดำเนินงานการสร้างตัวชี้วัดในการวัดความคืบหน้าต่อเป้าหมายและวัตถุประสงค์ของพวกเขา มากมายเหลือเฟือของมาตรการและความพยายามอื่น ๆ ที่มีน้ำท่วมวรรณกรรมของการศึกษาที่สูงขึ้น อย่างไรก็ตามKaplan และ Norton (1992) การพัฒนาดุลยภาพเป็นรูปแบบที่เป็นที่มุ่งแปลวิสัยทัศน์และกลยุทธ์ขององค์กรลงในวัตถุประสงค์ของมาตรการและเป้าหมายในพื้นที่สี่ที่แตกต่างกัน: มุมมองทางการเงิน, มุมมองของลูกค้าที่มุมมองของกระบวนการภายในและนวัตกรรมการเรียนรู้และมุมมอง พวกเขาให้เหตุผลว่ามาตรการทางการเงินที่แสดงให้เห็นผลของการกระทำที่ดำเนินการแล้วและชี้ให้เห็นว่ามาตรการทางการเงินเหล่านี้จะต้องเสริมด้วยการดำเนินงานมาตรการที่พึงพอใจของลูกค้ากระบวนการภายในและองค์กรนวัตกรรมและกิจกรรมการปรับปรุง; มาตรการในการดำเนินงานเหล่านี้เป็นคนขับรถของประสิทธิภาพทางการเงินในอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวัดสมรรถนะใน
อุดมศึกษาสถาบันอุดมศึกษาทำงานต่อการสร้างดัชนีชี้วัด
เพื่อวัดความก้าวหน้าไปสู่เป้าหมายและวัตถุประสงค์ของพวกเขา ด้วยมาตรการและความพยายามอื่น ๆมีน้ำท่วม
วรรณกรรมของอุดมศึกษา อย่างไรก็ตาม
Kaplan และ Norton ( 1992 ) พัฒนาดุลยภาพเป็นนางแบบซึ่ง
มีการแปลวิสัยทัศน์และกลยุทธ์ขององค์กรสู่เป้าหมาย มาตรการ
และเป้าหมายในสี่พื้นที่ที่แตกต่างกัน : การเงิน , มุมมองของลูกค้า
มุมมองกระบวนการภายใน และด้านนวัตกรรมและการเรียนรู้ . พวกเขา
ยืนยันว่ามาตรการทางการเงินที่แสดงผลลัพธ์ของการกระทำไปแล้วและ
แนะนำว่า มาตรการทางการเงินเหล่านี้ต้องถูก complemented โดยปฏิบัติการ
มาตรการต่อความพึงพอใจของลูกค้า กระบวนการภายใน และเป็นองค์กรนวัตกรรมและกิจกรรมการปรับปรุง
; มาตรการปฏิบัติเหล่านี้เป็นไดรเวอร์
ของประสิทธิภาพทางการเงินในอนาคต