Neither was it our aim to represent

Neither was it our aim to represent Samant as a unique creative genius and turn his work into
high art. Rather, our aim was to engage in a wider critique of the fashion system, including the
conditions of production. More specifically, our aim was to critique the complicit role contemporary
museums play in creating design heroes and thus serving as a mere instrument of added value creation
for companies, in the form of prestige and recognition. Fashion is primarily big business, not
art, something that museums all too wilfully forget when eager to increase their visitor numbers. As
Marie R. Melchior has also observed, ‘the challenge is that while fashion exhibitions make museums
attractive, they do not necessarily make museums reflective or particularly critical, nor do they transform
museums into a forum for debate’ (Melchior 2014: 13). Indeed, our exhibition had already
identified and was determined to address this challenge. Our mission was to reveal elements of the
dynamics that structure the field of fashion, in India, and the logic that fuels rising inequality. We
wanted to address the direct expulsion (Sassen 2014) of millions of workers in the industry beyond
the borders of ‘good society’ that turns them into second-rate citizens if not internal enemies. We
also wanted to address the powerful discourses and apparatuses that turn those like Samant into
design heroes, while in the process impoverishing others and sustaining hierarchies. What follows
is neither an outsider’s review of a fashion exhibition, nor a value-neutral academic article. Rather, it
is a reflection on a fashion exhibition that I curated and designed and that was firmly grounded in
my ethnography and doctoral research. This research followed the movement of a delicate traditional
embroidery from impoverished villages surrounding Lucknow and workshops in the old town
of this city to high-end designer studios in New Delhi and the wealthy Indian elite clientele (Kuldova
2013a). My reflections are grounded in the experience of making a fashion exhibition, with all the
institutional obstacles and biases common to most western museums. My reflections are alsogrounded in research visits to other museums and fashion exhibitions, as well as engagement with
museum anthropology and museology. The following is to be read as a critical inquiry into current
fashion exhibitions based on these practical and theoretical encounters, and a suggestion of an alternative
to the hegemonic trend. In particular, my exhibition and my approach take issue with what
I perceive as the dominant problems of this field, such as the fraught relationship between fashion
and art (Tseëlon 2012); art as public good vs corporate and private sponsorships; form vs content in
exhibition design; the issue of fashion designers as co-curators; and persistent policies of
infantilization and patronage of audiences

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่มาแสดง Samant เป็นอัจฉริยะความคิดสร้างสรรค์ไม่ซ้ำกัน และเปิดการทำงานของเขาเป็นเป้าหมายของเราหรือไม่สูงศิลปะ ค่อนข้าง จุดมุ่งหมายของเราคือในระบบแฟชั่น วิจารณ์กว้างรวมทั้งการเงื่อนไขการผลิต อื่น ๆ โดยเฉพาะ จุดมุ่งหมายของเราคือวิพากษ์บทบาท complicit ร่วมสมัยพิพิธภัณฑ์เล่นในการสร้างวีรบุรุษออกแบบ และทำ หน้าที่เป็นเครื่องมือเพียงสร้างมูลค่าเพิ่มบริษัท ในรูปแบบของเพรสทีจและการรับรู้ แฟชั่นไม่ได้เป็นธุรกิจขนาดใหญ่ศิลปะ สิ่งที่พิพิธภัณฑ์ทั้งหมดเกินไป wilfully ลืมเมื่ออยากเพิ่มจำนวนผู้เยี่ยมชม เป็นยังได้สังเกต Marie R. Melchior ' ความท้าทายคือขณะที่นิทรรศการแฟชั่นทำพิพิธภัณฑ์น่าสนใจ พวกเขาไม่จำเป็นต้องทำพิพิธภัณฑ์สะท้อน หรือสำคัญอย่างยิ่ง หรือพวกเขาไม่เปลี่ยนพิพิธภัณฑ์เป็นเวทีสำหรับการอภิปราย ' (Melchior 2014:13) แน่นอน นิทรรศการของเราได้แล้วระบุ และถูกกำหนดที่ท้าทายนี้ ภารกิจของเราคือการ แสดงองค์ประกอบของการdynamics ที่แฟชั่น อินเดีย และตรรกะที่มาเพิ่มขึ้นความไม่เท่าเทียมกันในด้านโครงสร้าง เราต้องล้านแรงงานในอุตสาหกรรมนอกเหนือจากการขับโดยตรง (Sassen 2014)เส้นขอบของ 'ดีสังคม' ที่เปลี่ยนพวกเขาเป็นพลเมือง second-rate ถ้าไม่มีศัตรูภายใน เรายัง ต้องการมีประสิทธิภาพประการและ apparatuses ที่เปิดเช่น Samant เป็นผู้ฮีโร่ออก ในกระบวนการ impoverishing อื่น และเสริมชั้น สิ่งต่อไปนี้ทบทวนไม่มีบุคคลภายนอกของนิทรรศการแฟชั่น หรือบทความทางวิชาการค่ากลางได้ ค่อนข้าง มันจะสะท้อนแสดงแฟชั่นที่ฉัน curated และการออกแบบ และที่มั่นถูกสูตรในชาติพันธุ์วรรณนาของฉันและเอกวิจัย งานวิจัยนี้ตามการเคลื่อนไหวของตัวอ่อนแบบดั้งเดิมเย็บปักถักร้อยจากหมู่บ้านจนรอบลัคนาและในเมืองเมืองไปสตูดิโอออกแบบระดับสูงทั้งรวยอินเดียยอดลูกค้า (Kuldova2013a) การสะท้อนของฉันมีสูตรในประสบการณ์ของการทำนิทรรศการแฟชั่น ทุกสถาบันอุปสรรคและยอมเหมือนตะวันตกที่สุดพิพิธภัณฑ์ สะท้อนของฉันเป็น alsogrounded ในการวิจัยเข้าชมอื่น ๆ พิพิธภัณฑ์ และนิทรรศการแฟชั่น เช่นเดียวกับพิพิธภัณฑ์มานุษยวิทยาและ museology ต่อไปนี้คือการอ่านเป็นคำถามที่สำคัญในปัจจุบันนิทรรศการแฟชั่นเหล่านี้พบในทางปฏิบัติ และทฤษฎี และคำแนะนำทางเลือกรนด์เจ้า โดยเฉพาะ นิทรรศการของฉันและแนวทางของฉันมีปัญหาอะไรผมสังเกตเป็นปัญหาหลักของฟิลด์นี้ เช่นความสัมพันธ์ระหว่างแฟชั่นเต็มไปและศิลปะ (Tseëlon 2012); ศิลปะเป็นสาธารณะดีเทียบกับขององค์กรและส่วนตัว sponsorships แบบฟอร์มเทียบกับเนื้อหาในออกแบบนิทรรศการ ปัญหาของนักออกแบบแฟชั่นเป็น curators ร่วม และนโยบายแบบinfantilization และคุณูปการของผู้ชม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทั้งที่มันเป็นจุดมุ่งหมายของเราที่จะเป็นตัวแทน Samant เป็นอัจฉริยะสร้างสรรค์ที่ไม่ซ้ำกันและเปิดการทำงานของเขาใน
ศิลปะชั้นสูง แต่จุดมุ่งหมายของเราคือการมีส่วนร่วมในการวิจารณ์ในวงกว้างของระบบแฟชั่นรวมทั้ง
เงื่อนไขของการผลิต โดยเฉพาะอย่างยิ่งจุดมุ่งหมายของเราคือการวิจารณ์บทบาทซับซ้อนร่วมสมัย
พิพิธภัณฑ์เล่นในการสร้างวีรบุรุษการออกแบบและการให้บริการจึงเป็นเครื่องมือเพียงของการสร้างมูลค่าเพิ่ม
ให้กับ บริษัท ในรูปแบบของศักดิ์ศรีและการรับรู้ แฟชั่นเป็นธุรกิจขนาดใหญ่เป็นหลักไม่ใช่
ศิลปะสิ่งที่พิพิธภัณฑ์จงใจเกินไปลืมเมื่อความกระตือรือร้นที่จะเพิ่มจำนวนผู้เข้าชมของพวกเขา ขณะที่
มารีอาร์ Melchior ยังได้ตั้งข้อสังเกต "ความท้าทายคือในขณะที่การจัดนิทรรศการแฟชั่นทำให้พิพิธภัณฑ์
ที่น่าสนใจที่พวกเขาไม่จำเป็นต้องทำให้พิพิธภัณฑ์สะท้อนแสงหรือที่สำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งหรือไม่ได้เปลี่ยน
เข้าสู่พิพิธภัณฑ์ฟอรั่มสำหรับการอภิปราย (Melchior 2014: 13) อันที่จริงการจัดนิทรรศการของเรามีอยู่แล้ว
การระบุและมุ่งมั่นที่จะแก้ไขปัญหานี้ ภารกิจของเราคือการแสดงให้เห็นถึงองค์ประกอบของ
การเปลี่ยนแปลงที่โครงสร้างด้านของแฟชั่นในประเทศอินเดียและตรรกะที่เชื้อเพลิงที่เพิ่มขึ้นความไม่เท่าเทียมกัน เรา
ต้องการที่จะอยู่ที่การขับไล่โดยตรง (Sassen 2,014) ล้านของคนงานในอุตสาหกรรมที่เกิน
เส้นขอบของสังคมที่ดีที่จะเปลี่ยนพวกเขาเป็นพลเมืองที่สองอัตราถ้าศัตรูไม่ได้ภายใน เรา
ยังต้องการที่จะอยู่ที่วาทกรรมที่มีประสิทธิภาพและเครื่องมือที่จะเปลี่ยนคนที่เป็นเหมือน Samant เข้า
วีรบุรุษออกแบบในขณะที่ในกระบวนการ impoverishing คนอื่น ๆ และยั่งยืนลำดับชั้น สิ่งที่ตามมา
จะไม่ตรวจสอบภายนอกของนิทรรศการแฟชั่นหรือบทความทางวิชาการที่มีมูลค่าเป็นกลาง แต่ก็
เป็นภาพสะท้อนในนิทรรศการแฟชั่นที่ฉัน curated และการออกแบบและที่ถูกกักบริเวณมั่นใน
กลุ่มชาติพันธุ์และการวิจัยระดับปริญญาเอกของฉัน การวิจัยครั้งนี้ตามการเคลื่อนไหวของแบบดั้งเดิมที่ละเอียดอ่อน
เย็บปักถักร้อยจากหมู่บ้านยากจนรอบลัคเนาและการฝึกอบรมในเขตเมืองเก่า
ของเมืองนี้ไปยังระดับไฮเอนด์สตูดิโอออกแบบในนิวเดลีและลูกค้าชนชั้นร่ำรวยอินเดีย (Kuldova
2013a) การสะท้อนความเห็นของฉันมีเหตุผลในประสบการณ์ของการทำนิทรรศการแฟชั่นกับทุก
อุปสรรคสถาบันและอคติที่พบบ่อยพิพิธภัณฑ์ตะวันตกมากที่สุด การสะท้อนความเห็นของฉันจะ alsogrounded ในการเข้าชมการวิจัยเพื่อพิพิธภัณฑ์อื่น ๆ และการจัดนิทรรศการแฟชั่นเช่นเดียวกับการมีส่วนร่วมกับ
พิพิธภัณฑ์มานุษยวิทยาและพิพิธภัณฑ์วิทยา ต่อไปนี้คือการอ่านเป็นสำคัญสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมเข้ามาในปัจจุบัน
การจัดนิทรรศการแฟชั่นบนพื้นฐานของการเผชิญหน้าในทางปฏิบัติและทฤษฎีเหล่านี้และข้อเสนอแนะของทางเลือก
กับแนวโน้ม hegemonic โดยเฉพาะอย่างยิ่งการจัดนิทรรศการและวิธีการของฉันฉันไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่
ผมรับรู้ว่าปัญหาที่โดดเด่นของสนามนี้เช่นความสัมพันธ์ที่เต็มไประหว่างแฟชั่น
และศิลปะ (Tseëlon 2012); ศิลปะเป็นประชาชนที่ดีเทียบกับการสนับสนุนขององค์กรและเอกชน รูปแบบเทียบกับเนื้อหาใน
การออกแบบนิทรรศการ; ปัญหาของนักออกแบบแฟชั่นที่ร่วมภัณฑารักษ์-; และนโยบายถาวรของ
infantilization และการอุปถัมภ์ของผู้ชม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่ว่าจะเป็นจุดมุ่งหมายของเราที่จะเป็นตัวแทนของ samant เป็นอัจฉริยะสร้างสรรค์ที่ไม่ซ้ำกันและเปิดงานของเขาใน
ศิลปะสูง แต่เป้าหมายของเราคือการมีส่วนร่วมในการวิจารณ์ในวงกว้างของระบบแฟชั่น รวมทั้ง
เงื่อนไขของการผลิต มากขึ้นโดยเฉพาะ เป้าหมายของเราคือการวิจารณ์ที่เกี่ยวข้องบทบาทพิพิธภัณฑ์ร่วมสมัย
เล่นในการสร้างวีรบุรุษออกแบบจึงทำหน้าที่เป็นเพียงเครื่องมือของการเพิ่มมูลค่าสร้าง
สำหรับ บริษัท ในรูปแบบของศักดิ์ศรีและการยอมรับ แฟชั่นเป็นธุรกิจใหญ่ ไม่ใช่
ศิลปะที่พิพิธภัณฑ์ ก็จงใจลืม เมื่อต้องการเพิ่มหมายเลขผู้เข้าชมของพวกเขา โดย
มารีอาร์เมลได้พบ ' ความท้าทายคือ ขณะที่นิทรรศการแฟชั่นให้พิพิธภัณฑ์
มีเสน่ห์ พวกเขาไม่ได้สร้างพิพิธภัณฑ์สะท้อนแสงหรือโดยเฉพาะอย่างยิ่งวิกฤตหรือ ไม่ก็แปลง
พิพิธภัณฑ์ เป็นเวทีสำหรับการอภิปราย ( เมล 2014 : 13 ) แน่นอน นิทรรศการของเราได้ระบุแล้ว
และตั้งใจจะจัดการกับความท้าทายนี้ พันธกิจของเราคือการเปิดเผยองค์ประกอบของพลศาสตร์โครงสร้าง
ด้านแฟชั่น ในอินเดีย และตรรกะที่ใช้อสมการ rising . เรา
อยากอยู่ออกมาโดยตรง ( sassen 2014 ) ของล้านของคนงานในอุตสาหกรรมเกิน
ขอบของ ' ดี ' ที่เปลี่ยนไปเป็นสังคมระดับประชาชน ถ้าศัตรูไม่ภายใน เรายังต้องการที่อยู่
พลังวาทกรรมและ apparatuses ที่ตานั้นเหมือนเป็นวีรบุรุษ samant
ออกแบบ ในขณะที่ในกระบวนการ impoverishing ผู้อื่นและรักษาลำดับชั้น . สิ่งที่ตามมา
ไม่ใช่ของคนนอกวิจารณ์แฟชั่นนิทรรศการ หรือค่าเป็นกลางทางวิชาการ บทความ ค่อนข้าง ,
เป็นภาพสะท้อนในนิทรรศการ curated และออกแบบแฟชั่นที่ฉันและที่แน่นออก
ของฉันชาติพันธุ์วรรณนาและวิจัยปริญญาเอก งานวิจัยนี้ได้ติดตามการเคลื่อนไหวของละเอียดอ่อนดั้งเดิม
เย็บปักถักร้อยจากหมู่บ้านยากจนรอบๆ Lucknow เชิง
เมืองเก่าของเมืองนี้ในระดับไฮเอนด์สตูดิโอออกแบบในนิวเดลีและร่ำรวยอินเดียยอดลูกค้า ( kuldova
2013A ) ภาพสะท้อนของฉันถูกกักบริเวณในประสบการณ์ของการทำแฟชั่นนิทรรศการทั้งหมด
สถาบันอุปสรรคและอคติทั่วไปพิพิธภัณฑ์ตะวันตกมากที่สุด ภาพสะท้อนของฉัน alsogrounded ในการวิจัยเข้าชมพิพิธภัณฑ์และนิทรรศการแฟชั่น รวมทั้งงานหมั้นกับ
พิพิธภัณฑ์มานุษยวิทยาและ พิพิธภัณฑวิทยา . ต่อไปนี้จะอ่านเป็นสำคัญ สอบถามในงานแสดงแฟชั่นปัจจุบัน
ตามรายการปฏิบัติ และทฤษฎีเหล่านี้และข้อเสนอแนะทางเลือก
กับแนวโน้มเจ้า . โดยเฉพาะผม นิทรรศการและวิธีการของฉันเอาประเด็นอะไร
ผมมองว่าเป็นปัญหาที่โดดเด่นในด้านนี้ เช่น ความสัมพันธ์ระหว่างแฟชั่น
เปี่ยมและศิลปะ ( TSE ëลอน 2012 ) ; ศิลปะสาธารณะ การสนับสนุนขององค์กรและส่วนบุคคล VS ดี รูปแบบและเนื้อหาใน
ออกแบบนิทรรศการ ; ปัญหาของนักออกแบบแฟชั่น Co ภัณฑารักษ์ และนโยบายถาวรของ
infantilization และคุณูปการของผู้ชม